Τεσσάρων γαϊδουριών άχυρα

Αυτό που μου συνέβη σήμερα δεν είναι συχνό φαινόμενο, οπότε σπεύδω να το καταγράψω συγκινημένος. Κάθισα με πολύ κέφι να παρακολουθήσω έναν αγώνα εγχώριας διοργάνωσης.

Κατά κάποιον τρόπο και με διασταλτική ερμηνεία, το ζευγάρωμα Προμηθέα-Περιστερίου στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου, σε συνδυαασμό με την απουσία των «αιώνιων» από την τετράδα ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί στο μισοκακόμοιρο μπάσκετ μας.

Την Κυριακή θα διεξαχθεί ένας «εναλλακτικός» τελικός, ο οποίος θα έπεφτε ακόμα πιο κοντά στα γούστα μου εάν ήταν πλήρως απαλλαγμένος από ποδοσφαιρικές ανταύγειες.

Εφ’ όσον όμως μετέχει η ΑΕΚ, θα υποστούμε και τους πανηγυρτζήδες που έρχονται στο μπάσκετ μόνο όταν μυρίζονται κούπες και ταρατατζούμ.

Δεν πειράζει, χαλάλι. Είναι ελάχιστες οι ομάδες που διαθέτουν μόνο μπασκετικό τμήμα και δύο από αυτές αναμετρήθηκαν σήμερα το απόγευμα στην Πάτρα.

Στο δικό μου το παράξενο μυαλό, αυτός ήταν ο αληθινός τελικός: Προμηθέας-Περιστέρι. Μπάσκετ εναντίον μπάσκετ.

Πρόκειται φυσικά για «συγκυρία συμπτωματικών συμπτώσεων», από εκείνες που μόνο το Κύπελλο μπορεί να δρομολογήσει, αφού ο Παναθηναϊκός δεν απειλείται σοβαρά από κανέναν σε σειρά 5 αγώνων – τουλάχιστον όσο έχει τον Καλάθη στη σύνθεσή του.

Ο δε Ολυμπιακός περιμένει την εκλογή κανενός Λιόλιου, για να επανέλθει στο μαρμαρένιο αλώνι.

Έχουν περάσει πλέον 21 χρόνια, από την τελευταία φορά που έγινε τελικός Κυπέλλου χωρίς πράσινο ή κόκκινο στις κορδέλες της βραδιάς.

Το 1999 ο ΠΑΟΚ νίκησε την ΑΕΚ στον τελικό του φάιναλ-φορ στο Φάληρο, με Μπέρι και Μπαλογιάννη και Φράνκι Κινγκ, αλλά αυτός ήταν ο τελευταίος τίτλος της ιστορίας του, μέχρι νεωτέρας.

Γίνεται να οργανωθεί και ένας «παρα-τελικός» το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη, ανάμεσα στις δύο άλλοτε κραταιές ομάδες που βολοδέρνουν μέσα στη διακεκαυμένη ζώνη της Basket League;

Και ας δοθεί ως έπαθλο στο νικητή η παραμονή στην Α1, στην ανάγκη…

Το φετινό Κύπελλο θα περάσει στην ιστορία ως μία σπουδαία -χαμένη- ευκαιρία για διεξαγωγή φάιναλ-φορ, ώστε να γενικευτεί η ατμόσφαιρα γιορτής που ζήσαμε το απόγευμα στο «Δ.Τόφαλος».

Οι τέσσερις ημιφιναλίστ εμφανίστηκαν πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιας μορφής διήμερο, με κοινό όλων των ομάδων στις εξέδρες, αλλά το αίτημά τους έπεσε στο κενό.

Η Ομοσπονδία φοβήθηκε ότι η κατάσταση θα εκφυλιζόταν, με Ολυμπιακούς που θα παρίσταναν τους Περιστεριώτες και Παναθηναϊκούς μεταμφιεσμένους σε πράσινους Δρυοπιδείς.

Από την πλευρά της μπορεί να είχε δίκιο, που φυλάει τα ρούχα της. Έχουμε δει και πολύ χειρότερα, υπενθυμίζω. Σε γυναικεία πόλο και σε χάντμπολ εφήβων.

Από την άλλη, δεν υπάρχει πιο ηχηρή ομολογία οργανωτικής αποτυχίας από τη φετινή. Αν δεν μπορείς να τα φέρεις βόλτα με Προμηθέα, Περιστέρι, ΑΕΚ και Διαγόρα, δεν μπορείς ούτε σε άδειο γήπεδο.

Είναι άδικο να απαιτούμε καλλιγραφίες, από μία Ομοσπονδία ανήμπορη να μοιράσει τεσσάρων γαϊδουριών άχυρα. Ποιοι ημιτελικοί και ποιο Κύπελλο, άλλωστε;

Μία επίσκεψη στην επίσημη ιστοσελίδα την ώρα της διεξαγωγής του πρώτου ημιτελικού θύμιζε βόλτα σε καμένη γη, αφού δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά στους αποψινούς αγώνες, ούτε εμφανές link για ζωντανά στατιστικά.

Τα αντανακλαστικά της ΕΟΚ ενεργοποιούνται μόνο όταν ο Βασιλακόπουλος λοιδορείται από τον Αυγενάκη και ουχί για ασήμαντες ανοησίες, όπως τα ημιτελικά της σημαντικότερης διοργάνωσης που διεξάγεται υπό τη αιγίδα της.

Ο Τσαγκρώνης βρισκόταν στο γήπεδο, βέβαια, στρογγυλοκαθισμένος δίπλα στον Θανάση Σκουρτόπουλο. Δεν αντέχεται, να κάνει πασαρέλα μέσα στην πόλη μας ανενόχλητος ο σφετεριστής του θρόνου!

Ο Προμηθέας προκρίθηκε στον τελικό με τη νίκη επί του Περιστερίου και θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει τον πρώτο τίτλο της ιστορίας του, οκτώ μήνες μετά τη συμμετοχή του στους τελικούς της Α1.

Για το εκ πρώτης όψεως εύρωστο, υγιές και φιλόδοξο μαγαζί της Πάτρας, αυτή είναι μία πρόσθετη δικαίωση, η οποία έρχεται να υπογραμμίσει τη θεαματική ευρωπαϊκή πορεία του.

Η ολοένα πιο αισθητή στροφή των Πατρινών στην πατροπαράδοτη ελληνική συνταγή μπορεί να χαμηλώνει κάπως τον δείκτη του θεάματος, αλλά κάνει την ομάδα του Μάκη Γιατρά πιο συμπαγή και περισσότερο προσηλωμένη στην τακτική.

Παράλληλα, τη μετατρέπει σε διαρκή προθάλαμο της Εθνικής ομάδας, όπου βάσει απόδοσης και αξίας θα έπρεπε να βρίσκεται και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης.

Ο Σκουρτόπουλος είπε σιβυλλικά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση «υπάρχουν άλλα θέματα», αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ παράπτωμα που να μη παραγράφεται με την παρέλευση 5-10 ετών.

Μήπως έχουμε πολλούς παίκτης ρακέτας ικανούς να σκοράρουν 25-30 πόντους σε ανώτερο επίπεδο;

«Όποιος ψηλός μπορεί να σουτάρει, έχει θέση στην ομάδα», τόνισε από τη δική του σκοπιά ο Ρικ Πιτίνο. Θα έχει ενδιαφέρον, η εξέλιξη της υπόθεσης όταν μυρίσει καλοκαιράκι.

Το Περιστέρι έκανε φιλότιμες προσπάθειες να ενισχυθεί και παραμένει σταθερά στις ράγες όπου το τοποθέτησε ο Αργύρης Πεδουλάκης, αλλά προδόθηκε από την αστοχία και από τα προβλήματα που αποψίλωσαν τον ελληνικό πυρήνα.

Έξω ο Ξανθόπουλος, έξω ο μικρός Αγραβάνης, τραυματίας ο Βασιλόπουλος. Τέτοιο ματς δεν κερδίζεται μόνο με τους Χάτσερ και με τους Γκρέι.

Εάν ο ημιτελικός γινόταν στην Αθήνα, το ισοζύγιο θα ήταν διαφορετικό και μπορεί η πρόκριση να κατέληγε στους κυανoκίτρινους της δυτικής όχθης. Η προσπάθειά του Νίκου Παπανικολόπουλου και των παικτών του υπήρξε αξιέπαινη.

Για την ΑΕΚ, δεν χρειάζονται πολλά λόγια σε αυτή τη φάση. Όταν ο Γολιάθ συγκρούεται με τον Δαυίδ, έχει μόνο να χάσει.

Ακόμα και το τελικό χειροκρότημα προς τον νικητή είναι κρύο. «Και εμείς οι πέντε να μαζευόμασταν, θα τον νικούσαμε τον Διαγόρα», λέγαμε στο γραφείο.

Μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι, αλλά οι τρεις ομάδες Α1 που πήγαν στο Αιγάλεω με ένδυμα περιπάτου στους προηγούμενους γύρους, όπως και εκείνες που αποκλείστηκαν από τον Φάρο Κερατσινίου ή από τον ΑΓΟ Ρεθύμνου σε προηγούμενες διοργανώσεις, ρεζιλεύτηκαν κανονικά.

Για την ΑΕΚ έχουμε να πούμε πολλά το τετράμηνο που ακολουθεί, αφού συνεχίζει με αξιώσεις σε τρία μέτωπα: Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρώπη.

Τον συμπαθή Διαγόρα, των πολλών παλαιμάχων, μπορεί να τον συναντήσουμε ξανά το ερχόμενο φθινόπωρο στην Α1.

Θα τον καλωσορίσω με χαρά, ως παιδί της δυτικής όχθης που είμαι, υπό τον απαράβατο όρο να διαχωρίσει ενεργά τη θέση του από τα θλιβερά φαινόμενα που παρατηρούνται την τελευταία τριετία σε άλλες γειτονιές της Αττικής.

Δυστυχώς, φτάσαμε στο σημείο όπου όλες οι γυναίκες του Καίσαρα οφείλουν να αποδεικνύουν καθημερινά την παρθενία τους.