Παναθηναϊκός: Σημεία των καιρών μεν, αλλά το ρεκόρ θα είναι άπιαστο!

• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αυτήν την φορά την γλίτωσε ο Μεσίνα.

Βλέπετε δεν υπήρχε στην άλλη άκρη του πάγκου ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς για να του... χαλάσει τη «μανέστρα». Όχι ότι ο (για μένα coach of the year) Αντρέα Τρινκιέρι δεν του έτριξε τα δόντια και λίγο έλειψε να γράψει ιστορία στο Μιλάνο, άλλα όσο να 'ναι, η ιστορία έχει δείξει ότι ο Ιταλός προπονητής βλέπει (ή έστω ακούει) «Ζοτς» και... αλλάζει δρόμο.

Τόσο για τους δύο τελικούς του 2007 και του 2009 ως προπονητής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όσο -και περισσότερο- για τον τελικό του 2002 πριν από ακριβώς 19 χρόνια στην Μπολόνια. Πλάκα-πλάκα πώς πέρασε έτσι ο καιρός. Σαν τώρα θυμάμαι εκείνο το Πάσχα. Αυτή και αν ήταν Ανάσταση. Το απόλυτο -τότε- αουτσάιντερ να ρίχνει... βεγγαλικά στο «Παλαμαλαγκούτι» και να φτάνει σε μία από τις δυσκολότερες -όσο και μάγκικες- κατακτήσεις ευρωπαϊκού τροπαίου; Που; Μέσα στο σπίτι των γηπεδούχων; Απέναντι σε ποια ομάδα; Στο... απόλυτο φαβορί των Τζινόμπιλι, Ριγκοντό, Σμόντις, Γκρέιντζερ, Γκρίφιθ.

Ύστερα από 19 χρόνια και με μία μέρα διαφορά, ο Μεσίνα «έκλεινε» εισιτήρια για το Final 4 ως προπονητής της Αρμάνι Μιλάνο, ενώ την ίδια, περίπου, ώρα ο Παναθηναϊκός απείχε από τις ευρωπαϊκές προκλήσεις των playoffs ύστερα από 11 χρόνια και απλά έκανε το καθήκον του στον «χρωστούμενο» προημιτελικό κυπέλλου. Εντάξει, είπαμε. Άλλες εποχές τότε, άλλες εποχές τώρα. Ο Παναθηναϊκός «βιώνει» στο... πετσί του τα σημεία των καιρών και περιορίζεται εντός των συνόρων όπου μπήκε στην τελική ευθεία προκειμένου να κατακτήσει το κύπελλο Ελλάδας.

Σε περίπτωση που καταφέρει να προσθέσει το 20ο Κύπελλο στην τροπαιοθήκη του, αυτομάτως θα «κλείσει» 26 συνεχόμενα χρόνια έχοντας κατακτήσει κάποιον τίτλο! Μπορεί η περσινή σεζόν να μην ολοκληρώθηκε λόγω Covid-19 αλλά ο ΕΣΑΚΕ «έστεψε» πρωταθλητή τον Παναθηναϊκό. Γι' αυτό και τα 26 σερί χρόνια από τη στιγμή που δεν μπήκε «παύλα» στο 2020. Αν μη τι άλλο πρόκειται για ένα ασύλληπτο και συνάμα ακατάρριπτο ρεκόρ από τους «πράσινους» οι οποίοι ξεκίνησαν τις κατακτήσεις το 1996 από το Παρίσι και έκτοτε έγιναν και οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού εντός των συνόρων. Για την ακρίβεια μόνο το 1997 και το 2002 δεν κατάφεραν να πάρουν κάποιον εγχώριο τίτλο αλλά είχαν το Διηπειρωτικό και την EuroLeague αντίστοιχα.

Όπως φαίνεται βαδίζουν ολοταχώς και για το 26ο σερί τρόπαιο. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν βάσει των εμφανίσεών του μετά το ευρωπαϊκό τους «μαρτύριο». Από τις 14 Απριλίου, όταν και έδωσαν το τελευταίο (εξ' αναβολής) παιχνίδι στην EuroLeague, μέτρησαν πέντε ματς εντός των συνόρων. Τέσσερα για το φινάλε της regular season στην Basket League και αυτό του Κυπέλλου με το Περιστέρι. Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός ανεβάζει στροφές. Είναι επειδή απαλλάχθηκαν από το «βάρος» της Ευρώπης; Διόλου απίθανο αν αναλογιστεί κανείς το πόσο απελευθερωμένοι μοιάζουν οι παίκτες στο παρκέ και το πόσο άνετοι είναι στο παιχνίδι τους.

Κακά τα ψέματα αλλά εδώ και ενάμιση-δύο μήνες η EuroLeague περισσότερο ήταν βάρος για τον Παναθηναϊκό και λιγότερο πρόκληση. Σαφώς και δεν είναι ωραίο αυτό, σαφώς και δεν αντιπροσωπεύει το DNA της ομάδας, σαφώς και υπήρξε στεναχώρια και απογοήτευση για την 16η θέση. Όμως, είπαμε: Η φετινή σεζόν δεν έμοιαζε με καμία άλλη. Μακάρι να ήταν απλά και μόνο μια παρένθεση και από την επόμενη χρονιά η ομάδα να παρουσιαστεί ανταγωνιστική και έτοιμη για το μεγάλο βήμα στην EuroLeague. Πάει αυτό, όμως. Από του χρόνου πάλι. Τώρα προέχει για τον Παναθηναϊκό το double, ξεκινώντας από το Κύπελλο Ελλάδας.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν υπάρχει ο ευρωπαϊκός «βραχνάς» ο Παναθηναϊκός φροντίζει να δείχνει την ανωτερότητά του εντός των τειχών και παράλληλα να δίνεται η δυνατότητα στον Κάτας να δοκιμάζει και διάφορα πράγματα κατά τη διάρκεια των αγώνων. Παράδειγμα; Για δεύτερη φορά τις 20 τελευταίες ημέρες (σ.σ. μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία) ο Ισραηλινός τεχνικός έπαιξε με «δίδυμους πύργους» (έστω και για λίγο) έχοντας τον Παπαγιάννη στο «τέσσερα» και τον Βουγιούκα στο «πέντε».

Συγκεκριμένα συνυπήρξαν στο παρκέ για 3 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα. Σε αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός έκανε επιμέρους 9-4 με τους Παπαγιάννη και Βουγιούκα να σημειώνουν τους 6 πόντους (δημιουργώντας χώρο ο ένας για τον άλλον) και να μην δέχονται κανένα καλάθι στη ρακέτα. Φυσικά δεν πρόκειται να το βλέπουμε συχνά αυτό το σχήμα. Απλά θέλω να τονίσω το πόσο εύκολα μπορεί ο Κάτας να κάνει (ακόμα και αυτού του είδους) δοκιμές. Έστω και αν πρόκειται για νοκ άουτ ματς.

Και αυτό διότι ο Παναθηναϊκός έχει ξεκινήσει και παίζει καλά στην άμυνα, να γυρίζει σωστά τη μπάλα βρίσκοντας 9 φορές στις 10 καλά σουτ και δη έξω από τα 6.75 μέτρα και να παίρνει πράγματα απ' όλους! Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το τέλος της περιπέτειας στην EuroLeague, ο Παναθηναϊκός έχει επιβληθεί των ΠΑΟΚ, Ηρακλή, Προμηθέα, ΑΕΚ και Περιστερίου με διαφορές που φτάνουν τους +19,4 πόντους σκοράροντας περίπου 90 πόντους σε κάθε ματς (89,8 για την ακρίβεια) ενώ δέχεται μόλις 70,4. Επίσης τα «καλά σουτ» αποτυπώνονται περίτρανα από το 45,7% σε αυτό το διάστημα έξω από τα 6.75 μέτρα με 11,6 εύστοχα τρίποντα ανά 25,4 προσπάθειες.

Επόμενος αντίπαλος, το Λαύριο. Αν ο Παναθηναϊκός συνεχίσει να είναι το ίδιο σοβαρός, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Φυσικά δεν πήρε το κύπελλο επειδή απέκλεισε το Περιστέρι και ούτε θα το πάρει εάν νικήσει την Πέμπτη (6/5). Ωστόσο οφέιλει να είνα απόλυτα προσεκτικός και συγκεντρωμένος για να μην χρειαστεί να βρεθεί προ... δυσάρεστων εκπλήξεων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παναθηναϊκός-Περιστέρι 88-62: Υπόθεση... 10 λεπτών η πρόκριση στον ημιτελικό