Παναθηναϊκός: Βρήκε ρυθμό, τρομάζει κόσμο, αλλά ας... φυλάξει και τα ρούχα του
Όσο περνάει ο καιρός, όσο πλησιάζει στους δύο μεγάλους στόχους από το ξεκίνημα της σεζόν, άλλο τόσο ανεβάζει στροφές ο Παναθηναϊκός και φροντίζει να υπενθυμίζει στους πάντες «ποιος είναι το μεγάλο αφεντικό» του ελληνικού μπάσκετ.
Για την EuroLeague τα έχουμε πει πολλές φορές. Απέτυχε παταγωδώς. Πάει αυτό όμως. Πέρασε. Από του χρόνου πάλι και με την ελπίδα να παρουσιάσει ένα τελείως διαφορετικό και συνάμα άκρως ανταγωνιστικό πρόσωπο. Πάμε στα... φρέσκα κουλούρια. Εκεί όπου οι «πράσινοι» κρατάνε πατημένο το πόδι στο γκάζι και δεν λένε να το αφήσουν με τίποτα.
Και καλά κάνουν και δεν το αφήνουν. Όχι επειδή πρέπει να αποδεικνύουν την ανωτερότητά τους σε κάθε ματς, αλλά επειδή δεν πρέπει να ρισκάρουν το παραμικρό λάθος και την παραμικρή χαλάρωση στα παιχνίδια που θα κρίνουν τα δύο τρόπαια της σεζόν. Προσωπικά δεν περίμενα σε δύο νοκ άουτ αναμετρήσεις ότι το Περιστέρι (που δυσκόλεψε τους πράσινους στο ματς του πρωταθλήματος στον β' γύρο) και το Λαύριο (που είχε νικήσει τους πράσινους τον περασμένο Ιανουάριο) θα παρουσίαζαν αυτό το πρόσωπο.
Φοβήθηκαν; Απλά δεν μπορούσαν; Δεν το πίστεψαν; Σίγουρα είχαν τις δικές τους (έστω και πολύ λίγες) πιθανότητες για μια τεράστια έκπληξη που θα μπορούσε να τους χαρίσει ένα κύπελλο, αλλά τις δεν κυνήγησαν ποτέ. Σε ένα και μόνο ματς, μπορεί να χάσει ο Παναθηναϊκός. Και αναφέρομαι από ομάδα χαμηλότερης δυναμικότητας. Μπορεί να εκμεταλλευτεί μια κακή του μέρα, να μην λειτουργεί τίποτα για τους «πράσινους», να τα σπάνε στα σουτ κ.ο.κ.. Ναι, μπορεί να συμβεί. Σε μια σειρά αγώνων ωστόσο δεν μπορεί να συμβεί. Η καλύτερη ομάδα θα είναι 99 φορές στις 100 και η νικήτρια.
Όπως αποδείχθηκε, παίκτες και προπονητικό τιμ ήταν απόλυτα έτοιμοι για δύο ματς δίχως αύριο. Έτοιμοι, σοβαροί, συγκεντρωμένοι και με άρτια εκτελεσμένο πλάνο. Δεν έδωσαν την παραμικρή ελπίδα ή έστω την παραμικρή σκέψη στους αντιπάλους τους προκειμένου να φανούν απειλητικοί. Οι... σεμνές τελετές έλαβαν γρήγορα τέλος, παραδίδοντας μαθήματα όμορφου, θεαματικού και ουσιαστικού μπάσκετ.
Σε προημιτελικό και τελικό οι «πράσινοι» είχαν 98 πόντους μέσο όρο ενώ δέχθηκαν μόλις 66,5 πόντους. Όπερ και σημαίνει ότι στα δύο νοκ άουτ ματς επιβλήθηκαν με διαφορές 26 και 37 πόντων αντίστοιχα έχοντας 31/61 τρίποντα! Αυτό που έχει βελτιώσει πολύ στην επίθεση ο Παναθηναϊκός έχει να κάνει με την ταχύτητα πάσας και το πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά γυρίζει η μπάλα, ειδικά απέναντι σε «ζώνες». Από τα 61 τρίποντα που «εκτέλεσαν» οι παίκτες του Κάτας, αποτελεί ζήτημα εάν τα 6-7 από αυτά ήταν υπό πίεση ή επειδή έπρεπε να γίνει το σουτ σε λήξη της επίθεσης. Και αν μη τι άλλο αυτό αποτελεί αποτέλεσμα της δουλειάς που γίνεται στις προπονήσεις.
Και τα credits που πρέπει να δοθούν είναι περισσότερα αν αναλογιστεί κάποιος ότι ο Παναθηναϊκός παίζει χωρίς τον Νέντοβιτς, ο οποίος είναι ο ηγέτης και καλύτερος σουτέρ του, αλλά και χωρίς τον Μπρέι ο οποίος με τη σειρά του στα τρία ματς που αγωνίστηκε με τον Παναθηναϊκό είχε 16/27 τρίποντα!!! Βάλτε στην εξίσωση του ημιτελικού και τον Μποχωρίδη, ο οποίος στα έξι τελευταία παιχνίδια στην Basket League είχε από τη πλευρά του 18/27 τρίποντα. Ακόμα και έτσι οι «πράσινοι» αποτελούν... φόβο και τρόμο έξω από τα 6.75 μέτρα! Φυσικά αυτό το οφείλουν σε μεγάλο βαθμό στον Σαντ-Ρος, ο οποίος εκεί που ήταν ο πλέον... αναξιόπιστος σουτέρ, έγινε ο... πλέον αξιόπιστος! Αν μη τι άλλο αποτελεί τον πιο βελτιωμένο παίκτη του Παναθηναϊκού από το ΣΕΦ και μετά. Και είχα κάνει και ένα σχετικό θέμα για την τρομακτική βελτίωση των ποσοστών του στα τρίποντα.
ΔΕΝ έχει ανάγκη από ενίσχυση, αλλά...
ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός (και ξανατονίζω τα κεφαλαία στη λέξη ΑΥΤΟΣ) δεν μπορεί να χάσει το κύπελλο από τον Προμηθέα. Είτε κάνουν προσθήκη οι Πατρινοί, είτε δεν κάνουν προσθήκη. Ο Παναθηναϊκός έχει να φοβηθεί (ή έστω να προβληματιστεί) ΜΟΝΟ από τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ κακό εαυτό. Από κανέναν άλλον. Από εκεί που δεν (με) έπειθε, η ομάδα του «τριφυλλιού» έχει φτάσει στο σημείο να παίζει από πολύ καλά έως και απολαυστικά. Και αυτό πιστώνεται σε όλους. Σε παίκτες και προπονητές. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έγιναν (σύμφωνα με την δική μου οπτική γωνία) και κάποια λάθη. Κυρίως στο πνευματικό κομμάτι, στο κομμάτι της διαχείρισης, αλλά και σε αυτό της προετοιμασίας των αγώνων.
Ο Παναθηναϊκός έχει «ρολάρει» για τα καλά. Έχει βρει ρυθμό, παίζει όμορφο μπάσκετ κατά διαστήματα, είναι σοβαρός και πολύ βελτιωμένος στην άμυνα και θα ήταν ρίσκο να γίνει κάποια προσθήκη η οποία ενδεχομένως να αποσυντόνιζε την καλοκουρδισμένη μηχανή. Όμως, από την άλλη, είναι και ρίσκο να μην γίνει προσθήκη. Και θα εξηγήσω τι θέλω να πω. Καταρχήν ο Νέντοβιτς διεκδικεί το (νέο) Όσκαρ ατυχίας. Όλα τα είχε ο άνθρωπος με τον μυϊκό τραυματισμό τον περασμένο Φεβρουάριο που τον άφησε εκτός δύο μήνες, ο κορονοϊός του έλειπε.
Από τη στιγμή που οι (μέχρι σήμερα) εξετάσεις του λένε «μην παίξεις», δεν πρόκειται να ρισκάρει την υγεία του. Όχι ότι κινδυνεύει ή ότι είναι κάτι το σοβαρό. Απλά δεν είναι σε θέση να επανέλθει ακόμα. Συμβαίνει σε κάποιους οργανισμούς αθλητών. Και αν διαβάσουμε καλά τις δηλώσεις του Κάτας μετά το τέλος του αγώνα με το Λαύριο, η χρονιά μάλλον θα πρέπει να θεωρηθεί «τελειωμένη» για τον Σέρβο γκαρντ. Οπότε τίθεται το εξής ερώτημα: Ενίσχυση ή όχι; Ενίσχυση θα πω εγώ! Έστω και για έναν μήνα. Και ας μην πρόκειται για παίκτη που μπορεί να κάνει την (μεγάλη) διαφορά. Τώρα αν γίνεται να αποκτηθεί άμεσα παίκτης ο οποίος να μπορεί να σταθεί στο ρόστερ και την επόμενη σεζόν θα ήταν ευχής έργον για τον Παναθηναϊκό. Όμως είναι δύσκολο να βρεθεί τέτοιος παίκτης μέσα σε λιγότερο από πέντε ημέρες.
Παρόλα αυτά ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει έναν ακόμη γκαρντ. Όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός «φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά...» Αν «χτύπα ξύλο» χτυπήσει κάποιος άλλος; Τι θα γίνει μετά; Δεν θα αποκτήσουν πρόβλημα οι «πράσινοι» στα playoffs; Εκτός και αν υπολογίζουν στον Μπρέι. Εκτός και αν μπορεί να μπει και να βοηθήσει. Βέβαια είναι εκτός προπονήσεων από τις 17 Μαρτίου! Μην το ξεχνάμε αυτό. Αν μπορούσε κάποιος να εγγυηθεί ότι ΔΕΝ θα υπάρξει κάποια (άλλη) ατυχία, τότε όχι. Δεν χρειάζεται παίκτη ο Παναθηναϊκός. Μπορεί να πάρει το double και μάλιστα χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα και με το υπάρχον ρόστερ...
Ρισκάρεις όμως;
ΥΓ: Το μόνο που δεν έχει πέσει ακόμα στο τραπέζι είναι να γίνει ο τελικός στην Πάτρα και με την παρουσία των φίλων του Προμηθέα. Ακόμα και έτσι ο Παναθηναϊκός θα έπαιζε. Όπως έκανε και το 2017, όταν και δέχθηκε να γίνει ο τελικός στο «Αλεξάνδρειο» απέναντι στον Άρη.
ΥΓ2: Διάβασα χθες κάποιες δηλώσεις του προπονητή της Χολόν, του Στέφανου Δέδα για συζητήσεις με τον Παναθηναϊκό προς το πρόσωπό του. Πράγματι το περασμένο καλοκαίρι είχαν γίνει επαφές. Όμως, και βάσει του ρεπορτάζ, το ενδιαφέρον δεν ήταν αμφίδρομο και ούτε έγινε προσέγγιση από τη πλευρά των «πρασίνων». Ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για τον Έλληνα τεχνικό ως βοηθός του Βόβορα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
