Δημακόπουλος στο Gazzetta για Γκασόλ: «Ο Μαρκ κάνει τα πάντα στο γήπεδο, αλλά αντιμετωπίζεται ως ίσος προς ίσο»

• «Στην Α1 οι Έλληνες παίκτες μαθαίνουν να έχουν τον ρόλο… βοηθού σε ξένους. Στο εξωτερικό είμαι εγώ ο ξένος!»

Ο 27χρονος σέντερ μετέβη το περασμένο καλοκαίρι στην Ισπανία προκειμένου να ενταχθεί στο δυναμικό της Αλμάνσα, ομάδα της Α2 κατηγορίας ή κατά κόσμον, LEB Oro. Τα μπασκετικά του μονοπάτια με πρότυπα όπως οι Γκασόλ, ο Ντιρκ Νοβίτσκι αλλά και ο... Δημήτρης Δημακόπουλος τον οδήγησαν εκεί.

Ως παίκτη των ακαδημιών του Παναθηναϊκού, ως απόφοιτο του UC Irvine με εμπειρία από το NCAA, αλλά ταυτόχρονα γυρίζοντας και τον κόσμο με την πορτοκαλί θεά στο χέρι! Στην πρόσφατη αναμέτρηση στην έδρα της Αλμάνσα με την Χιρόνα, το... ελληνικό ενδιαφέρον -και όχι μόνο- έπεσε στην «μάχη» της ρακέτας. Δημακόπουλος vs. Μαρκ Γκασόλ!

Έχοντας «κλειδώσει» τον νέο του σταθμό στην Αυστραλία, ο Ιωάννης Δημακόπουλος «φιλοξενείται» στο Gazzetta και περιγράφει την εμπειρία του να αγωνίζεσαι απέναντι στο πρότυπό σου: «Ενθουσιασμός πάνω από όλα. Και σεβασμός γιατί είναι ένας παίκτης τον οποίο σέβεται όλος ο μπασκετικός κόσμος ανεξαρτήτου χώρας, ηλικίας… Το εμπνέει. Παρόλα αυτά όλοι μας τον βλέπαμε σαν έναν κανονικό αντίπαλο, δεν τον “θεοποιήσαμε”, αν και ιδιαίτερα στην δεύτερη κατηγορία Ισπανίας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Πάρα πολύ δύσκολο να τον περιορίσεις.

Είμαστε τυχεροί που παίζουμε μπάσκετ και όχι τένις (γέλια). Γιατί μόνος του δεν μπορεί να κερδίσει μία ομάδα σαν πεντάρι. Αν ήταν ο…Τόμπσον και έπαιζε ένας με έναν θα ήταν πιο εύκολο. Ο Γκασόλ χρειάζεται την συνεργασία με τον άσσο. Αν περιορίσουμε αυτό, τότε μπορούμε να επηρεάσουμε λίγο το παιχνίδι του».

Πώς ήταν το παιχνίδι απέναντί του; Τί σε δυσκόλεψε περισσότερο στο μαρκάρισμά του;

«Από τα πιο δύσκολα σημεία για να τον μαρκάρεις τώρα είναι ότι φτάνει περίπου στα 140 κιλά και είναι δύσκολο να τον κουνήσεις. Είναι στα μέτρα μου, αλλά είναι και ογκώδης. Δεν παίζει για να βάλει 30 σε κάθε παιχνίδι. Κοιτάει να φέρνει τους συμπαίκτες του σε πλεονεκτική θέση να σκοράρουν, δεν πήρε πολλά τραβηγμένα σουτ και στο ποστ σκόραρε μόνο μία φορά. Οργάνωνε όλη την επίθεση και τον άκουγαν σαν έναν έξτρα προπονητή στο γήπεδο. Μεταξύ αστείου και σοβαρού όταν ο πρόεδρος σου λέει κάνε αυτό το κάνεις γιατί αυτός σε πληρώνει».

Είχες την ευκαιρία να μιλήσεις μαζί του;

«Πριν το παιχνίδι του είπα ένα συγγνώμη, γιατί καταλάθος έσπασα την μπασκέτα στο ζέσταμα και είχαμε διακοπή 40 λεπτών. Μπορώ να λέω, όμως, ότι έχω σπάσει μπασκέτα σε παιχνίδι με τον Γκασόλ. Εκτός από αυτό, στο τζάμπολ έναν τυπικό χαιρετισμό και οι υπόλοιπες μικρές συνομιλίες ήταν σε βολές. Λίγο για τους διαιτητές, λίγο για τις αποφάσεις συζητήσαμε. Με όλους ήταν τρομερός και πολύ διαβασμένος με το τί κάνει ο κάθε μας παίκτης».

Ζώντας το σκηνικό από κοντά. Ποια ήταν η «επίδρασή» του στο γήπεδο; Ήθελε ο κόσμος να τον δει;

«Χίλια τα εκατό… Ήταν sold out σχεδόν μία εβδομάδα πριν. Όχι μόνο από την δική μας πόλη, αλλά και από τις γύρω. Και τον χειροκροτούσαν και τον “γιουχάρανε” ταυτόχρονα όταν έβαζε καλάθι γιατί υποστήριζαν εμάς. Στο τέλος, βέβαια, έγινε standing ovation με τον Γκασόλ να απαντά με χειροκροτήματα στον κόσμο χωρίς τίποτα προκλητικό από κανέναν. Μία γιορτή του μπάσκετ όλος ο αγώνας».

Στην Αλμάνσα πήγες ως αναπληρωματικός και με την μεταγραφή του Λι (σ.σ Άντονι) στον ΠΑΟΚ κατέληξες βασικός. Είναι μία ευκαιρία που εκμεταλλεύεσαι;

«Θέλω να πιστεύω πως ναι. Η LEB Oro θεωρείται ένα από τα πιο γρήγορα πρωταθλήματα και ουσιαστικά για εμένα που με έχουν ως παλιάς κοπής ψηλό που δεν θα μπορούσε να παίξει εκεί, το να πηγαίνω ως τρίτος ψηλός και να καταλήγω πρώτος είναι σημαντικό. Το κυριότερο, όμως, είναι να παίζω κοντά στα λεπτά που θέλω και να βρίσκομαι μέσα στο παρκέ όταν το παιχνίδι δυσκολεύει. Πήγαινα καλά στις προπονήσεις και ο Άντονι (σ.σ Λι) δεν κόλλησε όσο περιμέναμε. Έχει αλλάξει η κατάσταση πάρα πολύ, περνάει η μπάλα από τα χέρια μου οπότε θέλω να πιστεύω είναι για καλό».

«Στην Α1 οι Έλληνες παίκτες μαθαίνουν να έχουν τον ρόλο… βοηθού σε ξένους. Στο εξωτερικό είμαι εγώ ο ξένος!»

Έχεις υπάρξει μέλος των μικρών Εθνικών. Θα ήθελες να επιστρέψεις μία μέρα με στην «γαλανόλευκη»;

«Κανένας παίκτης δεν θα έλεγε ποτέ όχι στην Εθνική αν δεν υπήρχε προσωπικός λόγος… Είναι τιμή όσον αφορά και τους συμπαίκτες που έχεις. Η Ελλάδα έχει υλικό από EuroLeague, EuroCup, Champions League, πολλά σεβαστά ονόματα. Για να πας στην Εθνική, όμως, πιστεύω πρέπει να δείχνεσαι και λίγο στην Ελλάδα και εγώ προσπαθώ να κάνω την καριέρα μου αποκλειστικά στο εξωτερικό και να αποφύγω προβλήματα που αντιμετωπίζουν Έλληνες παίκτες στη χώρα.

Μαθαίνουν να έχουν τον ρόλο… βοηθού σε ξένους στην Α1. Το έβλεπα και μεγαλώνοντας, ακόμα και στον Παναθηναϊκό πιο μικρός. Είχαμε παίκτες που έβαζαν 20 πόντους και όταν το έκαναν ο προπονητής τους έβγαζε έξω. Δεν ήθελαν να δημιουργήσουν “αστέρια”. Από την εμπειρία μου στην Αμερική και σε όποια χώρα έχω αγωνιστεί, συμβαίνει το αντίθετο. Αν κάποιος βάζει 20, θα προσπαθήσουν να τον κάνουν να βάλει 30… Στο εξωτερικό είμαι εγώ ο ξένος!».

Έχοντας τον… πατήρ Δημακόπουλο πρωταθλητή με τον ΠΑΟΚ, μέλος της Εθνικής αλλά και με πέρασμα από τον Παναθηναϊκό, είναι ο λόγος που βρίσκεσαι εδώ; Σε συμβουλεύει;

«Εννοείται… Είχα την τύχη να τον δω να παίζει ελάχιστα, αλλά ήταν προπονητής σε πολλές ομάδες και τον είχα και στα κλιμάκια της Εθνικής. Μου άρεσε το μπάσκετ, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν είχα επιλογή να μην είμαι σε αυτό (γέλια). Με συμβουλεύει, κυρίως τα αρνητικά ακούω, το τί πρέπει να βελτιώσω, όμως η στήριξη ήταν πάντα εκεί».