Εθνική Ελλάδας: O μακρύς δρόμος για τις Φιλιππίνες και τα βιώματα του Γιάννη

• Το ταξίδι στην Αμερική και γιατί ο Γιάννης ανυπομονεί για την Εθνική

Το πρόσφατο «παράθυρο» του Φεβρουαρίου ήταν το τελευταίο της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου (25 Αυγούστου – 15 Σεπτεμβρίου) και εδώ και περίπου έναν μήνα, είναι γνωστές οι 32 ομάδες που θα συμμετάσχουν στην κλήρωση (29/04) των οκτώ ομίλων της 1ης φάσης.

Μία διαδικασία, που λόγω των πολλών logistics που χαρακτηρίζουν την συγκεκριμένη διοργάνωση (μεγάλη απόσταση, πολλές και πολύπλοκες μετακινήσεις καθώς και μία σειρά λεπτομέρειες που πρέπει να διευθετηθούν), αναμένεται πως και πως από τους επιτελείς όλων των Εθνικών ομάδων που θα ταξιδέψουν στις τρεις συνδιοργανώτριες χώρες.

Είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη να γίνει γνωστή τοποθεσία στην οποία η κάθε ομάδα θα αρχίσει το τουρνουά αλλά και η διαδρομή που θα ακολουθήσει αν προχωρήσει μετά την 1η φάση (στο πλαίσιο της κλήρωσης, η FIBA έχει προγραμματίσει επίσκεψη στα ξενοδοχεία και τα γήπεδα της πρωτεύουσας των Φιλιππίνων), που η ελληνική ομοσπονδία, για παράδειγμα, έχει ήδη καταρτίσει τρία διαφορετικά πλάνα (για τις αεροπορικές πτήσεις και τα εισιτήρια που πρέπει να κρατηθούν), ώστε να είναι έτοιμη να «κλείσει» και το νευραλγικό κομμάτι των μετακινήσεων, που είναι πάντα κομβικής σημασίας σε μεγάλα και κουραστικά ταξίδια.

Ήδη, άλλωστε, ο υπεύθυνος Εθνικών ομάδων, Δήμος Ντικούδης μαζί με τον general manager της ανδρών, Νίκο Ζήση και σε ανοιχτή γραμμή με τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Δημήτρη Ιτούδη, έχουν καταρτίσει όλο το πρόγραμμα της προετοιμασίας (θα αρχίσει στις 24 Ιουλίου), το οποίο περιλαμβάνει τα πιο δυνατά φιλικά ματς που έχει δώσει η «επίσημη αγαπημένη» την τελευταία 20ετία.

Το πολύ ελκυστικό «μενού» όσον αφορά και στα τηλεοπτικά δικαιώματά τους, περιλαμβάνει δύο αγώνες με την Σλοβενία του Λούκα Ντόντσιτς (στις 2/08 στην Λιουμπλιάνα και στις 4/08 στην Αθήνα), δύο παιχνίδια με την Σερβία και την Ιταλία στο πλαίσιο του τουρνουά »Ακρόπολις» (8-10 Αυγούστου) και εν συνεχεία το ταξίδι στο Αμπου Ντάμπι.

Εκεί βρίσκεται και ο μεγάλος αστερίσκος στην περίπτωση της ελληνικής ομάδας, που λόγω των δύο τελευταίων σπουδαίων φιλικών που θα δώσει στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (στις 18/08 με τις Ηνωμένες Πολιτείες και στις 19/09 με την Γερμανία), θα κληθεί να αναχωρήσει από την Αθήνα σχεδόν 10 μέρες νωρίτερα από το πρώτο επίσημο τζάμπολ του Μουντομπάσκετ.

Οι «πονοκέφαλοι» των ανθρώπων της Εθνικής ομάδας, μάλιστα, θα αυξηθούν εάν η κλήρωση μας «στείλει» στην Ιαπωνία για την 1η φάση. Και αυτό γιατί οι αγώνες θα γίνουν στην νήσο Οκινάουα, προορισμός για τον οποίο όχι μόνο δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις, αλλά η αποστολή θα πρέπει να πετάξει για διεθνές αεροδρόμιο “Narita” του Τόκιο. Εν συνεχεία να ταξιδέψει οδικώς 80 χιλιόμετρα, για να αλλάξει αεροσταθμό και να πάρει το εσωτερικό δρομολόγιο για το 5ο μεγαλύτερο νησί της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου που ανήκει στο σύμπλεγμα νησιών Ρίου Κίου.

Με αυτά και με εκείνα, το καλύτερο σενάριο για την Ελλάδα θα είναι να κληρωθεί σε έναν από τους τέσσερις ομίλους που θα φιλοξενηθούν στην χαοτική μητροπολιτική περιοχή της Μανίλα (κατά μέσο όρο 50.000 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο), που στο σύνολο του ομώνυμου αστικού ιστού, αριθμεί σχεδόν 25 εκατομμύρια ανθρώπους.

Και αυτό γιατί θα φτάσει με την μεγαλύτερη δυνατή άνεση από το Άμπου Ντάμπι και θα γλιτώσει τις υπόλοιπες μετακινήσεις, καθώς και η 2η αλλά και η τελική φάση θα διεξαχθούν στη σχεδόν συνορεύουσα πόλη Μποκάουε (περίπου 30 χιλιόμετρα βόρεια της Μανίλα), όπου βρίσκεται η υπερσύγχρονη “Philippine Arena”, με χωρητικότητα 55.000 χιλιάδων θεατών.

Το ταξίδι στην Αμερική και γιατί ο Γιάννης ανυπομονεί για την Εθνική

Μην φαντάζεστε ότι η τριανδρία της ΕΟΚ (Λιόλιος, Σβερκούνος και Ζήσης), που ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και το Μιλγουόκι, πήγε για να ανιχνεύσει τι κλίμα υπάρχει στους Μπακς για την συμμετοχή του Αντετοκούνμπο στο σπουδαίο τουρνουά που έχει μπροστά της η Εθνική ομάδα.

Η σχέση με τον οργανισμό από την Πολιτεία του Ουισκόνσιν είχε χτιστεί πριν αναλάβει η τρέχουσα διοίκηση, με συνδετικό κρίκο τον team manager της «επίσημης αγαπημένης», Κώστα Κώτση, ο οποίος βρίσκεται στον συγκεκριμένο πόστο από το 2014 (εκείνο το καλοκαίρι ο “Greek Freak” φόρεσε για πρώτη φορά την φανέλα της ανδρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας).

Απλά από πέρυσι, έχει ενδυναμωθεί σε τέτοιο βαθμό, που οι άνθρωποι των «ελαφιών» φέρονται στους επιτελείς της ομοσπονδίας σαν να είναι μέλη της οικογένειας του ηγέτη τους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (ίσως και καλύτερο), άλλωστε, φέρθηκε η ομοσπονδία στην ομάδα του πιο κυριαρχικού παίκτη στον κόσμο, εντάσσοντας – από λίγο έως πολύ το περασμένο καλοκαίρι – αρκετά μέλη τους στο επιτελείο της Εθνικής.

Για να μην μπούμε σε λεπτομέρειες, οι δεσμοί συνεργασίας των δύο πλευρών είναι τόσο στενοί που πλέον δεν τίθεται θέμα άδειας ή όχι από τους Μπακς, σχετικά με την συμμετοχή του στις υποχρεώσεις της «γαλανόλευκης».

Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο 28χρονο Έλληνα superstar του ΝΒΑ και δεν εξαρτάται από την επιθυμία του που είναι δεδομένη και πολύ έντονη (η επιτυχία με το εθνόσημο βρίσκεται πολύ ψηλά στην ιεραρχία των μελλοντικών του στόχων), αλλά ξεκάθαρα από την σωματική του κατάσταση.

Με άλλα λόγια, ο υγιής Γιάννης ακόμη κι αν παίξει στους εφετινούς τελικούς του ΝΒΑ (είναι προγραμματισμένο να ολοκληρωθούν λίγο μετά τα μέσα Ιούνη), θα είναι κανονικά παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και μάλιστα ανυπομονεί για ένα ακόμη «ταξίδι» που θα εκπροσωπήσει την χώρα του και θα προσπαθήσει να την οδηγήσει σε μία διεθνή διάκριση. Η μοναδική περίπτωση να τεθεί θέμα απουσίας του, έχει να κάνει με το ενδεχόμενο να προκύψει κάποιος τραυματισμός.

Τα παιδικά βιώματά του, άλλωστε (μεγάλωσε θέλοντας να μοιάσει στον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, που κυριάρχησε απέναντι στους Αμερικανούς ΝΒΑers το 2006 στην Σαιτάμα) αλλά και οι πρώτες του παραστάσεις από την συμμετοχή του στην Εθνική ομάδα (δεν ξεχνάει ποτέ το κλάμα του Ζήση, μετά τον αποκλεισμό από τους Σέρβους το 2014), έχουν ριζώσει για τα καλά μέσα του και θέλει πολύ να τον οδηγήσουν σε αυτό που έχει ονειρευτεί.