Ένας Ντουράντ των πλουσίων

Ο πρώτος μπασκετικός έρωτας του Γιάννη Αντετοκούνμπο ήταν ο Άλεν Άιβερσον.

Απένταρος πιτσιρικάς ακόμη, στα Σεπόλια, ο Γιάννης και τ’ αδέλφια του έβαζαν ρεφενέ για να μαζέψω 3 ευρώ, έπιαναν στασίδι σε έναν από τους υπολογιστές του συνοικιακού Ίντερνετ Καφέ και περνούσαν ώρες χαζεύοντας βίντεο στο YouTube.

Μέχρι τότε ο Γιάννης ονειρευόταν τον εαυτό του μπαλαδόρο, αλλά οι πρώτες επαφές του με την πορτοκαλί μπάλα του άλλαζαν λίγο λίγο τα μυαλά.

«Κοίτα, Κώστα, τι τους κάνει ο κοντός…».

Αλλά ο Άιβερσον ήταν βγαλμένος από άλλη εποχή. Οι παίκτες που έκαναν τον Γιάννη να ζαλιστεί, και που ξύπνησαν μέσα του τη φιλοδοξία, ήταν ο Κόμπι Μπράιαντ και κυρίως ο Κέβιν Ντουράντ.

Τον Ντουράντ, ο Γιάννης πήγε και τον είδε -άγνωστος μεταξύ αγνώστων- σε μία εκδήλωση αθλητικής εταιρίας στο Mall, τις μέρες του φιλικού αγώνα Ελλάδας-ΗΠΑ («The Dream Game») πριν το Μουντομπάσκετ 2010.

Ήμουν και εγώ στον χώρο και θυμάμαι καθαρά το επαγγελματικό φέρσιμο του Ντουράντ, ο οποίος μοίραζε χαμόγελα και high-five στη «μαρίδα» που είχε μαζευτεί. Γιάννη δεν θυμάμαι ούτε Θανάση ούτε Κώστα ούτε Αλεξ.

Αλλά βρίσκονταν όλοι τους εκεί, στην αυτοσχέδια εξέδρα, μαζί με άλλους παίκτες του Φιλαθλητικού. Με αστράκια στα μάτια.

Μπορεί να ήταν και ο Γκίκας και ο Σαλούστρος και ο Καμπερίδης. Τα φιλαράκια του παράτυπου μετανάστη Γιάννη. Τρία χρόνια πριν τη μεγάλη μετακόμιση.

Το ίδιο απόγευμα, ο Γιάννης πλησίασε τους προπονητές του στου Ζωγράφου, τον Ζήβα και τον Μελά. «Θα παίξω στο ΝΒΑ και θα γίνω σαν τον Ντουράντ», τους ανακοίνωσε ξέχειλος από ενθουσιασμό. «Θα βγάλουν και παπούτσια με το όνομά μου».

Τον Ιούνιο του 2013, ο Γιάννης γυάλισε το -ολοκαίνουριο- πρώτο του διαβατήριο και ετοιμάστηκε για το μακρύ ταξίδι προς το άγνωστο.

Οι αναλυτές του DraftExpress έγραψαν ότι «μοιάζει με Ντουράντ των φτωχών». Δεν υποψιάζονταν πόσο εκκωφαντικό ήταν το κοπλιμέντο που του επιδαψίλευαν.

O Γιαννάκης από τα Σεπόλια, στην ίδια φράση με το ανφάν τερίμπλ που ήδη πλημμύριζε τα καλάθια του ΝΒΑ! Ας είναι και των απόρων. Άπορος, άλλωστε, ήταν και ο ίδιος.

Έπειτα, βρέθηκαν αντιμέτωποι στο παρκέ. Ο Ντουράντ έβαλε 33 πόντους. Ο Γιάννης πέτυχε 13, αλλά μάζεψε και 10 ριμπάουντ.

«Ο μικρός δεν γεμίζει το μάτι, αλλά έχει προσόντα. Παίζει πολύ δυνατά και είναι αθλητικός. Δεν θα με πείραζε να τον έχω δίπλα μου, στην ομάδα μου».

Ο Γιάννης έτρεξε στους συμπαίκτες του, σε εκείνη την ομάδα-ναυάγιο των Μπακς που έμελλε να τελειώσει τη σεζόν με ρεκόρ 15-67. «Μάρκαρα τον Κέβιν Ντουράντ! Ο Κέβιν Ντουράντ μίλησε για μένα! Θα γίνω καλός παίκτης τελικά…».

Πέρασαν άλλα επτά χρόνια. Ο Γιάννης και το παλιό του είδωλο θα βρεθούν αντιμέτωποι σε σειρά playoffs, δύο «μονόκεροι» στην ίδια πόλη.

Ο Ντουράντ των πλουσίων και ο «Ντουράντ των πλουσίων», σε μία αναμέτρηση εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Γιάννης και ο Κέβιν, όπως τότε στα Σεπόλια, χωρίς να τους χωρίζει μία οθόνη. Σχεδόν ισότιμοι, πια.

Χαμογελαστοί. Αγέλαστοι.

Όποιος επικρατήσει, μπορεί να φτάσει ακόμα και στην αίθουσα του θρόνου. Το εύχομαι. Και το πιστεύω.

Ο Γιάννης θα φοράει παπούτσι που πάνω θα γράφει το όνομά του.