Η κλοπή του αιώνα
Ο πέμπτος τελικός έφτασε να ισορροπεί στους 120 πόντους, αλλά ήταν γραφτό να κριθεί όπως ακριβώς ο τέταρτος: με ένα αριστούργημα της άμυνας.
Θύτης ήταν αυτή τη φορά όχι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, αλλά ο Τζρου Χόλιντεϊ, που μέσα σε μερικούς μήνες έκανε το μπασκετικό σύμπαν να λησμονήσει τον προκάτοχό του.
Μπορείτε να θυμηθείτε ποιος ήταν, χωρίς να βάλετε το ξενυχτισμένο μυαλό να δουλέψει; Είναι κάποιος που εδώ και αρκετές εβδομάδες βρίσκεται σε χολιντέι.
Δεν αναφέρομαι καν στη φάση που έκρινε τον αγώνα, αν και αξίζει και αυτή από μόνη της να απαθανατιστεί με σπικάζ τύπου «Havlicek stole the ball». Όχι.
Το μεγάλο κόλπο που με έκανε να επιστρατεύσω τον κόκκινο μαρκαδόρο έγινε πολύ νωρίτερα, στα μισά της γ’ περιόδου.
Τότε που ο Ντέβιν Μπούκερ ανταπέδιδε απτόητος κάθε καλάθι του Μίντλετον και βοηθούσε τους Σανς να αναπνεύσουν ενώ πνίγονταν.
Το τέταρτο φάουλ του Τάκερ υποχρέωσε τον «Μπαντ» σε αναπροσαρμογή αμυντικού σχεδίου, εάν υποτεθεί ότι υπήρχε τέτοιο.
Ο Χόλιντεϊ ανέλαβε τη φρούρηση του Μπούκερ, σήκωσε τα μανίκια και έστησε ανάχωμα ακριβώς στη σέντρα.
Τρία δευτερόλεπτα αργότερα, του πήρε πορτοφόλι, ταυτότητα, διαβατήριο και πιστοποιητικό εμβολιασμού.
Και πριν προλάβουν οι φωνακλάδες κάτοικοι της ερήμου να συνέλθουν από την έκπληξη, ο άνθρωπος που βαφτίστηκε κατά λάθος Τζρου επειδή η μαμά του δεν ήξερε να συλλαβίσει το «Ντρου» έβαλε και μία τριποντάρα, σε συνθήκες τρεις εναντίον ενός!
Λάθος επιλογή; Μπορεί. Ωστόσο, αυτό το ανδραγάθημα έφερε τη διαφορά στους 13 πόντους και έκανε τους Μπακς αφεντικά του παιχνιδιού μέχρι τα τελευταία λεπτά.
Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά. Δεν ξεπερνιέται εύκολα, τέτοιο κάζο.
Και όταν τα αποθέματα ηθικού και σιγουριάς εξαντλήθηκαν, ένεκα και της απειρίας, ο Χόλιντεϊ έσπευσε να το ξανακάνει.
Κλέψιμο μέσα από τα χέρια του (πάλι) Μπούκερ στα 15 δευτερόλεπτα, ίδιο με εκείνο του τέταρτου τελικού, και ασίστ στους αιθέρες, στον μόνο άνθρωπο που μπορούσε να φτάσει τη μπάλα εκεί ψηλά και να μετατρέψει τη ριψοκίνδυνη πάσα σε εκκωφαντικό θαυμαστικό.
Ο Γιάννης έμοιαζε εξουθενωμένος από το πρώτο κιόλας ημίχρονο, αλλά βρήκε τρόπο να μοιράσει τις δυνάμεις του για να παίξει άλλα 41 λεπτά, ναι, αυτός με το στραμπουληγμένο γόνατο και την εβδομάδα της απροπονησιάς.
Πώς κατάφερε να τους αφήσει όλους πίσω στο σπριντ του 48ου λεπτού; Με το βιονικό κορμί του και με την ατίθαση ψυχάρα του, να πως.
Και με τα διδάγματα του Ζεν. Ξεχνάς το χθες. Ξεχνάς το αύριο. Συγκεντρώσου σε αυτό που συμβαίνει τώρα. Τότε και μόνο τότε θα βρεθείς σε απόλυτη ετοιμότητα.
Τι και αν έχασε τη βολή που θα σφράγιζε τη νίκη; Ο Γιάννης είχε την ενέργεια όχι μόνο να κυνηγήσει το επιθετικό ριμπάουντ, αλλά και να σπρώξει τη μπάλα με μία στον Μίντλετον, που βρισκόταν πίσω του.
Δεν ήθελε να ξανακάνουν φάουλ στον ίδιον. Ο Γιάννης προερχόταν από 1/5 βολές, ενώ ο Μίντλετον βάζει 9 στις 10.
Το ασήκωτο βάρος της μπάλας τον έκανε να αστοχήσει άπαξ, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει αυτός 0/2.
Έχω εκφράσει τόσες φορές την τρελή αδυναμία μου στον Μίντλετον και στον Χόλιντεϊ, που θα ακούγομαι πια σαν χαλασμένο γραμμόφωνο, για όσους γνωρίζουν τι είναι αυτό.
Η εύκολη ανάγνωση στέκεται στους 29+27 πόντους που πέτυχαν σήμερα, αλλά εγώ στέκομαι πάντα στο δεύτερο ήμισυ της στατιστικής: 18 ασίστ, 11 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα, 1 τάπα, πολύς ιδρώτας στην άμυνα, υψηλότατος δείκτης αυτοσυγκέντρωσης, μηδέν υπερβολές, μηδέν κουτουράδες.
Αυτή τη φορά, ο Γιάννης τελείωσε το ματς με αρνητικό plus/minus (επειδή απουσίαζε στο γρήγορο σερί που ισορρόπησε το ματς μετά το αρχικό 37-21), αλλά ο Χόλιντεϊ ήταν +14 με εμφάνιση «τα πάντα όλα» και ο Μίντλετον πέτυχε 20 πόντους μετά την ανάπαυλα με 8/12 σουτ.
Οι Μπακς μέτρησαν όλοι μαζί 14/28 τρίποντα και ο υποτιμημένος Πατ Κόνατον διάνθισε την ευστοχία του με πολύτιμο χαμαλίκι (όπως ο Μπόμπι Πόρτις), αλλά στο τέλος της ημέρας, που λέει και ο Γιάννης, την υπογραφή την έβαλαν οι δύο ετσιθελικές άμυνες του Χόλιντεϊ.
Κατά κάποιον τρόπο, ήταν ισάξιες και αντάξιες με τη χιλιοτραγουδισμένη τάπα του “Greek Freak” στον Έιτον. Έτσι κρίνονται οι αγώνες στα πλέι-οφ. Ακόμα και οι καλαθάρες, προέρχονται από αμυνάρες.
Για το κάρφωμα του Γιάννη στο φινάλε, ας μη τα ξαναλέμε. Μόνο μια χούφτα άνθρωποι στον πλανήτη μπορούν να τελειώσουν αυτή τη φάση ΚΑΙ να βρεθούν πρώτοι στον αιφνιδιασμό ανάμεσα στο δάσος των κατάκοπων.
Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ο εξωγήινος Γιάννης πέταξε σαν πουλί πάνω από τον Κρις Πολ για να φτάσει τη μπάλα: ο ορισμός του πόστερ, σε μία φάση που μπορεί να κρίνει τον τίτλο.
Εάν ο εξαίρετος αμυντικός Πολ βρισκόταν αντιμέτωπος με κοινό θνητό, μπορεί να κέρδιζε επιθετικό φάουλ.
Κάποια μέρα θα μας λένε ότι ο Γιάννης δεν ήταν καν στην τελική λίστα των τριών υποψηφίων για τον MVP (ή για τον τίτλο του Αμυντικού της Χρονιάς) του 2020-21, και θα γελάμε με την καρδιά μας.
Ο Ντέβιν Μπούκερ και ο Κρις Πολ ανήκουν και αυτοί στην κατηγορία των παικτών που μου κλέβουν την καρδιά. Ωστόσο, η αγωνιστική ταυτότητά τους συνοδεύεται από ένα «αλλά».
Ο Μπούκερ γίνεται αόρατος όταν νιώθει τα χέρια του κρύα (όπως στον τρίτο τελικό), ενώ ο Πολ δεν έχει το ανάστημα για να αμυνθεί αποτελεσματικά απέναντι σε ομάδες με ψηλούς γκαρντ όπως οι Μπακς.
Ο Μίντλετον τον έκανε ό,τι ήθελε σήμερα, όπως και ο Χόλιντεϊ σε άλλες στιγμές.
Οι Σανς είναι πολύ καλή ομάδα, με έντονη τη σφραγίδα του προπονητή και των δύο αστέρων της, αλλά το αμφίρροπο της σειράς οφείλεται κυρίως στις πνευματικές αναταράξεις των Μπακς.
Τι ήταν πάλι αυτό το σημερινό, στην πρώτη περίοδο; Τα «Ελάφια» έμοιαζαν όντως με τα άκακα ελαφάκια της Λήμνου και άφησαν να τους ξεφύγει από τα χέρια το μομέντουμ των δύο απανωτών νικών, λες και έμπαιναν στο γήπεδο για αδιάφορο ματς επίδειξης.
Το κοουτσάρισμα του Μάικ Μπουντενχόλζερ ήταν πράγματι εκπληκτικό, αλλά η εικόνα της ομάδας που ξεκινάει τους αγώνες υπνωτισμένη δεν είναι δα γαλόνι για τον προπονητή της.
Εάν οι Μπακς εμφανιστούν έτσι χαλαροί και νερόβραστοι στο πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι της Τετάρτης, θα κινδυνεύσουν να σπαταλήσουν την ευκαιρία της ζωής τους.
Οι Φίνιξ Σανς μπορεί να πνέουν τα λοίσθια, αλλά δεν θα παραδοθούν αμαχητί. Τώρα πια δεν έχουν κάτι να χάσουν. Οπότε, τα μεγάλα λόγια αναβάλλονται για μερικές μέρες.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
Buckzzz
"Tου πήρε πορτοφόλι, ταυτότητα, διαβατήριο και πιστοποιητικό εμβολιασμού". Xαχα, πέθανα στα γέλια! Όντως ο Μπούκερ θα το φυσάει και δε θα κρυώνει. Και να φανταστείτε ότι μετά τη λήξη των τελικών έχουν να πάνε μαζί να παίξουν τους Ολυμπιακούς. Τώρα όσο για το όνομα Jrue... δεν είναι αποτέλεσμα κακής ορθογραφίας. Η μάνα του και η θεία του είχαν κόλλημα με τα ονόματα που ξεκινάνε από J. Τα ξαδέρφια του λέγονται Jessica, Jenna, Jade, Jaelyn, James και ο μεγαλύτερος αδερφός του λέγεται Justin.
Κώστας Αθανασίου
Υπέροχο άρθρο, ο τίτλος του όμως δεν μου φαίνεται ταιριαστός. Ποιος διέπραξε την κλοπή;
Nigourath
ΡΕ ΤΙ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ !! Μπαίνω συνέχεια στο YouTube και βλέπω συνέχεια ξανα. και ξανά την τελευταία Επική φάση ,όλο το επικο sequence με το Τρομερο Κλέψιμο του χολιντει ,να ουρλιάζουν οι οπαδοί ατο γήπεδο ,η αδρεναλίνη στα ύψη ,όλοι να τρέχουν αλαφιασμένοι και ξαφνικά να πετάει απίστευτη υψηλή πάσα ακρίβειας στον Επερχόμενο τρελλαμενο Γιάννη πιυ Να την Καρφώνει απολυτως Δυναμικά και με σχεδόν ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ τρόπο υπό το βλέμμα του Αμήχανου Λεμπρόν στις κερκίδες ....και να γυρνάει ο Γιάννης μεψυχροτσαμπουκαλιδικο βλέμμα και υφος επι 30 Δευτέρα να κοιτάει την κάμερα ...ο χολιντει να κραυγάζει και το γήπεδο να είναι σε αμηχανία και τρόμο ....ΠΕΙΤΕ μου ΠΟΤΕ έχει ξαναγίνει αυτό σε Τελευταία Δευτερόλεπτα τελικού ;;Ποτέ ρε παίδεςκα δεν θυμάμαι καλά ;Εγώ Το προηγούμενο πορωτικο δSequence που θυμάμαι έτσι είναι το 1998 τον Τζόρνταν να κλέβει απίστευτα την μπαλλααπό μαλλοουν και να ορμάει ατην άλληάκρη αφηνιασμενος να κάνει το the shot !!με την αδρεναλίνη στα ύψη !! Από τότε έχω να νιώσω έτσι !!Ρε τι ήταν αυτό χτες !! Δεν γίνονται αυτά !! Εγώ φταίω που την ξεναβαζω κάθε ώρα την φάση και δεν χορταίνω ;πορωθηκα;;;....
knickerbocker
Πάντως είναι φοβερό πως δεν χαίρονται όλοι οι Έλληνες με τον Γιάννη. Εγώ είμαι Νικς λόγω ηλικίας (43) όπως παραθέσει το νικ από την εποχή που μας περιποιούνταν ο μεγάλος. Για κάποιο λόγο είχα επιλέξει Γιουιν,Σταρκς κτλ και έμεινα πιστός. Αν όμως έπαιζαν Νικς-Μπακς στους τελικούς της Ανατολής θα ήμουν με τον Γιάννη, τόσο απλό, δεν γεννήθηκα Νικς απλά τους υποστηρίζω εκεί. Δεν είναι όμως σαν την ομάδα μου τον Παναθηναϊκό ας πούμε, δεν μπορούμε απλά να απολαύσουμε τις ελληνικές σημαίες στο Μιλγουόκι; Νομίζω πως δεν υπάρχει ξένος που να αμφισβητεί τα κατορθώματα του ( και των Μπακς)όπως εδώ ώστε να ψάχνει για τραυματισμούς κτλ
weightlifter 21
Η ένδειξη "Χαμηλ. Μπαταρ." αρχίζει και αναβοσβηνει έντονα στους Bucks. Εύχομαι να κάνω λάθος (όπως κι αρθρογράφος τον τελευταίο καιρό)
96
Όσο κι αν το αρνούνται, ενοχλεί πολλούς το γεγονός ότι ο καλύτερος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών είναι μαύρος, παιδί μεταναστών, ξεκίνησε ως παιδί των φαναριών και φτωχό. Η εικόνα του αριστούχου μετανάστη να κρατά την ελληνική σημαία δεν έγινε πραγματικότητα πριν από περίπου 20 χρόνια, όταν νίκησε ο σκοταδισμός κι ο φασισμός. Σε λίγες μέρες όμως, η εικόνα του Γιάννη που θα πανηγυρίζει το πρωτάθλημα του NBA με την ελληνική σημαία στην πλάτη, πολύ φοβάμαι ότι θα τους στοιχειώνει για πάντα. Οπότε χρειάζονται κατανόηση και βοήθεια. Όλοι μαζί μπορούμε και θα τα καταφέρουμε!
2322Poros
Το'χω ξαναπεί: Το χρυσό-παιδί αυτό μας κάνει χάρη που απ'τις 3 χωρες του(χωρα καταγωγης-χωρα γεννησεως & ενηλικίωσης- χωρα καριερας και γαμου) επιλέγει να τιμησει πρωτα την δικια μας. Ειδικά όταν ότι θαυμαστά κάνει τα οφείλει στη χωρα καταγωγής του συγχωρεμένου πατερα του(τρομερα αθλητικα προσόντα) και στις ΗΠΑ(απίστευτη μπασκετική εξελιξη)..Το αν καμαρώνουμε λοιπόν, οφείλεται καθαρά στο δικαιωμα που μας δινει με την επιλογή του κι αυτό τον κάνει τεράστιο στα ματια μου(κι ας μην παρει τιτλο)
aris11
Σίγουρα στους καλύτερους όλων των εποχών αλλά ο καλύτερος; Εισια σίγουρος; Έλληνας είναι και ο Πύρρος Δήμας, και όχι σε ομαδικό άθλημα. Μην ξεχνάς τι έχει κάνει...
ANAPIRELLI
αν μετρησεις το impact και τη διαφημηση της χωρας μας σε παγκοσμιο επιπεδο,ναι ειναι με τεραστια διαφορα ο καλυτερος γιατι αλλο μπασκετ και αλλο αρση βαρων
Vilejos
Μην τους δίνουμε παραπάνω αξία απ’ όση τους πρέπει. Όντως υπάρχουν, αλλά ο ελληνικός λαός τους αντιμετωπίζει καθημερινά όπου παράγεται πολιτικός λόγος, από το καφενείο μέχρι τα εργατικά σωματεία. Μια ισχνή μειοψηφία είναι. Ασ’ τους να λυσσάνε, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να βγαίνουν το βράδυ σαν τους αρουραίους για να σβήσουν κάνα γκράφιτι. Εκεί τους έχει πετάξει η κοινωνία. Για τους γραβατωμένους φασίστες δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός. Και μόνο το ότι φοβούνται να το πουν φτάνει και περισσεύει.