Η κλοπή του αιώνα

Ο πέμπτος τελικός έφτασε να ισορροπεί στους 120 πόντους, αλλά ήταν γραφτό να κριθεί όπως ακριβώς ο τέταρτος: με ένα αριστούργημα της άμυνας.

Θύτης ήταν αυτή τη φορά όχι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, αλλά ο Τζρου Χόλιντεϊ, που μέσα σε μερικούς μήνες έκανε το μπασκετικό σύμπαν να λησμονήσει τον προκάτοχό του.

Μπορείτε να θυμηθείτε ποιος ήταν, χωρίς να βάλετε το ξενυχτισμένο μυαλό να δουλέψει; Είναι κάποιος που εδώ και αρκετές εβδομάδες βρίσκεται σε χολιντέι.

Δεν αναφέρομαι καν στη φάση που έκρινε τον αγώνα, αν και αξίζει και αυτή από μόνη της να απαθανατιστεί με σπικάζ τύπου «Havlicek stole the ball». Όχι.

Το μεγάλο κόλπο που με έκανε να επιστρατεύσω τον κόκκινο μαρκαδόρο έγινε πολύ νωρίτερα, στα μισά της γ’ περιόδου.

Τότε που ο Ντέβιν Μπούκερ ανταπέδιδε απτόητος κάθε καλάθι του Μίντλετον και βοηθούσε τους Σανς να αναπνεύσουν ενώ πνίγονταν.

Το τέταρτο φάουλ του Τάκερ υποχρέωσε τον «Μπαντ» σε αναπροσαρμογή αμυντικού σχεδίου, εάν υποτεθεί ότι υπήρχε τέτοιο.

Ο Χόλιντεϊ ανέλαβε τη φρούρηση του Μπούκερ, σήκωσε τα μανίκια και έστησε ανάχωμα ακριβώς στη σέντρα.

Τρία δευτερόλεπτα αργότερα, του πήρε πορτοφόλι, ταυτότητα, διαβατήριο και πιστοποιητικό εμβολιασμού.

Και πριν προλάβουν οι φωνακλάδες κάτοικοι της ερήμου να συνέλθουν από την έκπληξη, ο άνθρωπος που βαφτίστηκε κατά λάθος Τζρου επειδή η μαμά του δεν ήξερε να συλλαβίσει το «Ντρου» έβαλε και μία τριποντάρα, σε συνθήκες τρεις εναντίον ενός!

Λάθος επιλογή; Μπορεί. Ωστόσο, αυτό το ανδραγάθημα έφερε τη διαφορά στους 13 πόντους και έκανε τους Μπακς αφεντικά του παιχνιδιού μέχρι τα τελευταία λεπτά.

Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά. Δεν ξεπερνιέται εύκολα, τέτοιο κάζο.

Και όταν τα αποθέματα ηθικού και σιγουριάς εξαντλήθηκαν, ένεκα και της απειρίας, ο Χόλιντεϊ έσπευσε να το ξανακάνει.

Κλέψιμο μέσα από τα χέρια του (πάλι) Μπούκερ στα 15 δευτερόλεπτα, ίδιο με εκείνο του τέταρτου τελικού, και ασίστ στους αιθέρες, στον μόνο άνθρωπο που μπορούσε να φτάσει τη μπάλα εκεί ψηλά και να μετατρέψει τη ριψοκίνδυνη πάσα σε εκκωφαντικό θαυμαστικό.

Ο Γιάννης έμοιαζε εξουθενωμένος από το πρώτο κιόλας ημίχρονο, αλλά βρήκε τρόπο να μοιράσει τις δυνάμεις του για να παίξει άλλα 41 λεπτά, ναι, αυτός με το στραμπουληγμένο γόνατο και την εβδομάδα της απροπονησιάς.

Πώς κατάφερε να τους αφήσει όλους πίσω στο σπριντ του 48ου λεπτού; Με το βιονικό κορμί του και με την ατίθαση ψυχάρα του, να πως.

Και με τα διδάγματα του Ζεν. Ξεχνάς το χθες. Ξεχνάς το αύριο. Συγκεντρώσου σε αυτό που συμβαίνει τώρα. Τότε και μόνο τότε θα βρεθείς σε απόλυτη ετοιμότητα.

Τι και αν έχασε τη βολή που θα σφράγιζε τη νίκη; Ο Γιάννης είχε την ενέργεια όχι μόνο να κυνηγήσει το επιθετικό ριμπάουντ, αλλά και να σπρώξει τη μπάλα με μία στον Μίντλετον, που βρισκόταν πίσω του.

Δεν ήθελε να ξανακάνουν φάουλ στον ίδιον. Ο Γιάννης προερχόταν από 1/5 βολές, ενώ ο Μίντλετον βάζει 9 στις 10.

Το ασήκωτο βάρος της μπάλας τον έκανε να αστοχήσει άπαξ, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει αυτός 0/2.

Έχω εκφράσει τόσες φορές την τρελή αδυναμία μου στον Μίντλετον και στον Χόλιντεϊ, που θα ακούγομαι πια σαν χαλασμένο γραμμόφωνο, για όσους γνωρίζουν τι είναι αυτό.

Η εύκολη ανάγνωση στέκεται στους 29+27 πόντους που πέτυχαν σήμερα, αλλά εγώ στέκομαι πάντα στο δεύτερο ήμισυ της στατιστικής: 18 ασίστ, 11 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα, 1 τάπα, πολύς ιδρώτας στην άμυνα, υψηλότατος δείκτης αυτοσυγκέντρωσης, μηδέν υπερβολές, μηδέν κουτουράδες.

Αυτή τη φορά, ο Γιάννης τελείωσε το ματς με αρνητικό plus/minus (επειδή απουσίαζε στο γρήγορο σερί που ισορρόπησε το ματς μετά το αρχικό 37-21), αλλά ο Χόλιντεϊ ήταν +14 με εμφάνιση «τα πάντα όλα» και ο Μίντλετον πέτυχε 20 πόντους μετά την ανάπαυλα με 8/12 σουτ.

Οι Μπακς μέτρησαν όλοι μαζί 14/28 τρίποντα και ο υποτιμημένος Πατ Κόνατον διάνθισε την ευστοχία του με πολύτιμο χαμαλίκι (όπως ο Μπόμπι Πόρτις), αλλά στο τέλος της ημέρας, που λέει και ο Γιάννης, την υπογραφή την έβαλαν οι δύο ετσιθελικές άμυνες του Χόλιντεϊ.

Κατά κάποιον τρόπο, ήταν ισάξιες και αντάξιες με τη χιλιοτραγουδισμένη τάπα του “Greek Freak” στον Έιτον. Έτσι κρίνονται οι αγώνες στα πλέι-οφ. Ακόμα και οι καλαθάρες, προέρχονται από αμυνάρες.

Για το κάρφωμα του Γιάννη στο φινάλε, ας μη τα ξαναλέμε. Μόνο μια χούφτα άνθρωποι στον πλανήτη μπορούν να τελειώσουν αυτή τη φάση ΚΑΙ να βρεθούν πρώτοι στον αιφνιδιασμό ανάμεσα στο δάσος των κατάκοπων.

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ο εξωγήινος Γιάννης πέταξε σαν πουλί πάνω από τον Κρις Πολ για να φτάσει τη μπάλα: ο ορισμός του πόστερ, σε μία φάση που μπορεί να κρίνει τον τίτλο.

Εάν ο εξαίρετος αμυντικός Πολ βρισκόταν αντιμέτωπος με κοινό θνητό, μπορεί να κέρδιζε επιθετικό φάουλ.

Κάποια μέρα θα μας λένε ότι ο Γιάννης δεν ήταν καν στην τελική λίστα των τριών υποψηφίων για τον MVP (ή για τον τίτλο του Αμυντικού της Χρονιάς) του 2020-21, και θα γελάμε με την καρδιά μας.

Ο Ντέβιν Μπούκερ και ο Κρις Πολ ανήκουν και αυτοί στην κατηγορία των παικτών που μου κλέβουν την καρδιά. Ωστόσο, η αγωνιστική ταυτότητά τους συνοδεύεται από ένα «αλλά».

Ο Μπούκερ γίνεται αόρατος όταν νιώθει τα χέρια του κρύα (όπως στον τρίτο τελικό), ενώ ο Πολ δεν έχει το ανάστημα για να αμυνθεί αποτελεσματικά απέναντι σε ομάδες με ψηλούς γκαρντ όπως οι Μπακς.

Ο Μίντλετον τον έκανε ό,τι ήθελε σήμερα, όπως και ο Χόλιντεϊ σε άλλες στιγμές.

Οι Σανς είναι πολύ καλή ομάδα, με έντονη τη σφραγίδα του προπονητή και των δύο αστέρων της, αλλά το αμφίρροπο της σειράς οφείλεται κυρίως στις πνευματικές αναταράξεις των Μπακς.

Τι ήταν πάλι αυτό το σημερινό, στην πρώτη περίοδο; Τα «Ελάφια» έμοιαζαν όντως με τα άκακα ελαφάκια της Λήμνου και άφησαν να τους ξεφύγει από τα χέρια το μομέντουμ των δύο απανωτών νικών, λες και έμπαιναν στο γήπεδο για αδιάφορο ματς επίδειξης.

Το κοουτσάρισμα του Μάικ Μπουντενχόλζερ ήταν πράγματι εκπληκτικό, αλλά η εικόνα της ομάδας που ξεκινάει τους αγώνες υπνωτισμένη δεν είναι δα γαλόνι για τον προπονητή της.

Εάν οι Μπακς εμφανιστούν έτσι χαλαροί και νερόβραστοι στο πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι της Τετάρτης, θα κινδυνεύσουν να σπαταλήσουν την ευκαιρία της ζωής τους.

Οι Φίνιξ Σανς μπορεί να πνέουν τα λοίσθια, αλλά δεν θα παραδοθούν αμαχητί. Τώρα πια δεν έχουν κάτι να χάσουν. Οπότε, τα μεγάλα λόγια αναβάλλονται για μερικές μέρες.