H δικαίωση των Μπακς και Γιάννη απέχει μόλις μια νίκη!

Παρακολουθώντας το Game 5 μέχρι το ξημέρωμα και απολαμβάνοντας την ολική επαναφορά των «ελαφιών» από την 1η περίοδο (όταν και βρέθηκαν στο -16) και μετά, χωρίς ο Γιάννης να έχει ουσιαστική συμμετοχή, ήμουν σίγουρος ότι το «πολυπόθητο» break δεν επρόκειτο να έρθει χωρίς την δική του σφραγίδα.

Βασικά έπιανα, συχνά-πυκνά, τον εαυτό μου να πανηγυρίζει στο... mute, λόγω της προχωρημένης ώρας για τον ολοκληρωτικό «σεληνιασμό» του Τζρου Χόλιντεϊ, ο οποίος είναι 9/10 φορές παραπάνω από ενεργος στην άμυνα! Όταν, όμως, το βασικό του πλεονέκτημα συνδυάζεται με μία επιθετική απόδοση σαν αυτή που έκανε την διαφορά στην “Phoenix Arena” και η οποία ευθύνεται για το διψήφιο προβάδισμα που εδραίωσαν οι Μπακς στην 3η περίοδο, τότε πραγματικά η ομάδα του Μπούντενχόλτζερ, απλά δεν παίζεται.

Το δικό μας το παλικάρι, δεν ήταν στην συνηθισμένη οργιώδη κατάσταση και από το πρώτο μέρος φαινόταν ότι προσπαθούσε να ξεπεράσει πνευματικά την εξάντληση που τον είχε κυριεύσει και να ανακτήσει δυνάμεις για το τέλος, όταν οι Σανς θα έκαναν λογικά την τελική τους αντεπίθεση.

Όπως και έγινε δηλαδή, με τον 26χρονο Έλληνα άσο να κάνει bounce back στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης, σκοράροντας κρίσιμους πόντους (18 από τους 32 του), συμπεριλαμβανομένου του κρίσιμου tip-in για το επιθετικό ριμπάουντ που οδήγησε στην βολή του Μίντλετον και φυσικά στο alley-oup κάρφωμα που διαμόρφωσε το τελικό 123-119!

Οι στιγμές που ακολουθησαν ήταν συγκλονιστικές όχι μόνο γιατί αποτέλεσαν την συγγραφή του ενδεχόμενου προτελευταίου κεφαλαίου μίας ιστορικής σεζόν, αλλά πιο πολύ επειδή μας φέρνουν ακόμη πιο κοντά σε ένα αποτέλεσμα, που αν έρθει, θα δικαιώσει την εμπιστοσύνη και την επένδυση ενός πλάνου οκταετίας για τον οργανισμό της Πολιτείας του Ουισκόνσιν.

Με λίγα λόγια, θα γυρίσει τον χρόνο πίσω στον Ιούνιο του 2013, όταν ο τότε general manager της ομάδας, Τζον Χάμοντ (και νυν των Ορλάντο Μάτζικ) πίστευε στο πακέτο των αθλητικών προσόντων και του χαρακτήρα ενός 18χρονου Έλληνα πιτσιρικά με νιγηριανές ρίζες. Αλλά και πιο πρόσφατα, στο 2016, όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο υπέγραφε το πρώτο μεγάλο του συμβόλαιο. Και φυσικά στον περασμένο Νοέμβριο όταν το Μιλγουόκι αποφάσισε να του δώσει το πιο ακριβό συμβόλαιο στην ιστορία του ΝΒΑ (228 εκατομμύρια δολάρια για 5 χρόνια), παρ' ότι προερχόταν από δύο σερί postseasons, στις οποίες δεν είχε καταφέρει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της ανάδειξής του σε MVP της κανονικής περιόδου.

Μοιραία, λοιπόν, η αξία της πρόκρισης των «ελαφιών» στους τελικούς για πρώτη φορά μετά από 47 χρόνια (1974) και το εκπληκτικό turn around που τους φέρνει ένα βήμα από το “Bucks in six”, αντανακλά δικαίως στον νυν γενικό διευθυντή, Τζον Χορστ, που επέλεξε και περιέβαλε με τυφλή εμπιστοσύνη τον coach Bud, επέκτεινε τον Μίντλετον κι έφερε τον Τζρου Χόλιντεϊ στην ομάδα.

Το κεντρικό πρόσωπο της διαφαινόμενης επιτυχίας των «ελαφιών», δεν μπορεί παρά να είναι ο “Greek Freak”. Ένας τύπος που εδώ και λιγότερο από μία δεκαετία εξακολουθεί να τρυπάει το ταβάνι της ζωής που του έλαχε. Από τα σοκάκια του κέντρου της Αθήνας, τις φάπες, την περιφρόνηση, την ανασφάλεια και την ανέχεια, στην εκτόξευση στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και την εξασφάλιση μίας περιουσίας για να ζήσουν και τα τρισέγγονά του!

Από την μάχη για την καθιέρωση στο star system του ΝΒΑ, μέχρι την σάρωση όλων των ατομικών βραβείων και την απόκτηση του απόλυτου σεβασμού στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου.

Και φυσικά από την μεγάλη αμφισβήτηση (προερχόμενη και από την πατρίδα του) σχετικά με το ότι δεν είναι ο παίκτης που μπορεί να φέρει το πρωτάθημα σε μία μικρή αγορά ή να αποτελέσει τον franchise player πάνω στον οποίο μπορεί να βασιστεί ένας τόσο μεγάλος στόχος.

Πραγματικά, δεν ξέρω τι θα γίνει τα ξημερώματα της Τετάρτης (21/07, 04.00) στο Game 6 των τελικών του ΝΒΑ, αλλά η εξέλιξη των αγώνων και η δυναμική που έχουν αποκτήσει οι Μπακς, με κάνουν να πιστεύω ότι βρισκόμαστε παραμονές μίας ιστορικής βραδιάς! Όχι μόνο για το ελληνικό μπάσκετ από το οποίο ξεπήδησε ο Αντετοκούνμπο, αλλά για τον παγκόσμιο αθλητισμό, που μοιραία θα στρέψει το βλέμμα του πάνω σε αυτό το αδιανόητο φαινόμενο ανθρώπου-αθλητή και θα σφραγίσει και με την βούλα πλέον το νέο αθλητικό trend του πλάνήτη: Be like Giannis, το οποίο θα αντικαταστήσει το κάποτε αδιαμφισβήτητο "Be like Mike"!

Θυμίζω ότι ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, ο Μάικλ Τζόρνταν (με αναμφίβολα ποιοτικότερο supporting cast), χρειάστηκε επτά σεζόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου για να χριστεί πρωταθλητής, ενώ ο σημερινός κορυφαίος εν ενεργεία παίκτης του κόσμου, ΛεΜπρόν Τζέιμς φόρεσε το πρώτο δαχτυλιδι του μετά την 9η σεζόν.

Αν τα «ελάφια» κάνουν το 4/4 μετά το αρχικό 0/2 και κατακτήσουν τον τίτλο μέσα στο σπίτι τους, τότε ο Γιάννης θα είναι και δικαιωματικά ο νέος «βασιλιάς» του ΝΒΑ και σίγουρα ο νεότερος και πιο απρόσμενος πρωταθλητής και MVP των τελικών, που θα μπορούσε ποτέ να προκύψει στην ιστορία του «άλλου πλανήτη», λαμβάνοντας υπ' όψιν όλη του διαδρομή.

Επομένως, ας κάνουμε όλοι λίγο υπομονή λίγες μέρες. History is in the making! Ως τότε, be loud όπως ζήτησε και ο MVP της καρδιάς μας και ας ετοιμαστούμε για μία βραδιά που, για πολλοστή φορά, θε να μας κάνει να τσιμπιόμαστε για να καταλάβουμε αν βλέπουμε όνειρο – επειδή θα είναι νύχτα – ή αν αυτά που θα παρακολουθούμε, θα συμβαίνουν στην πραγματικότητα.

Αυτή είναι όμως ολόκληρη η ζωή του Γιάννη Αντετοκούνμπο! Οπότε τι καλύτερο από το be like Giannis!