Ο Γιάννης της πίστης και της ελπίδας!

Ο 6ος τελικός έχει μόλις τελειώσει. Ο MVP της καρδιάς μας αλλά και των NBA Finals έχει ολοκληρώσει μία συγκλονιστική εμφάνιση (50π., 14ρ. & 5κοψ. με 16/25 σουτ και 17/19 βολ.), έχοντας οδηγήσει τους Μπακς στο πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από μισό αιώνα. Η 4η συνεχόμενη νίκη (105-98) των «ελαφιών» επί των Σανς κάνει πραγματικότητα το “Bucks in six”!

Ο Γιάννης σηκώνει τα χέρια ψηλά στον ουρανό και πριν κάνει το παραμικρό πανηγυρικό high five με συμπαίκτη του, τρέχει να βρει την μητέρα του Βερόνικα και τον μικρό του αδελφό Άλεξ. Αφού χάνεται στην αγκαλιά τους, γίνεται ένα σώμα και με την σύντροφό του, Μαράϊα, που κρατάει τον μονάκριβο γιο του Λιαμ-Τσαρλς. Αυτοί είναι οι μόνοι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται στο γήπεδο (μαζί με τον μάνατζέρ του) και γνωρίζουν τι έχει περάσει αλλά και τι θυσίες έχει κάνει για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.

Τα συναισθήματα είναι μοναδικά και μπορεί κάποιος να τα νιώσει στο πετσί του ή να τα αφουγκραστεί μόνο αν έχει συναναστραφεί τον Έλληνα άσο και την δύσβατη διαδρομή του από την προσπάθεια για επιβίωση στους κεντρικούς δρόμου της Αθήνας, μέχρι τον θρόνο του βασιλιά του μπασκετικού κόσμου στο Μιλγουόκι! Μία πόλη που ξενύχτησε πανηγυρίζοντας και ξεχύθηκε στους δρόμους και της οποίας πλέον έχει τα κλειδιά στο σπίτι του...

Το αδιανόητο με τον Αντετοκούνμπο είναι ότι δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει καλά-καλά τι έχει συμβεί. Μετά από το ματς της ζωής του στο πιο κρίσιμο παιχνίδι στην 50χρονη ιστορία του οργανισμού των «ελαφιών», χρειάζεται λίγα δευτερόλεπτα να κάτσει σε μία καρέκλα, να κρύψει το πρόσωπό του με μία πετσέτα και να αφήσει τα συναισθήματα να ξεχειλίσουν.

Δεν μπορεί να σταθεί ούτε λεπτό. Είναι ανήσυχος. Σηκώνεται και αφού ανοίγει χώρο για να περάσει ο ατζέντης και κουμπάρος του, Γιώργος Πάνου - ο άνθρωπος που τον στήριξε όταν ήταν έφηβος και βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό του, δεν νιώθει καλά χωρίς το alter ego του. Τον μεγάλο του αδελφό, που του στάθηκε σαν δεύτερος πατέρας σε όλα τα δύσκολα χρόνια αλλά και από την αποφράδα στιγμή που ο μπαμπάς του, Τσαρλς Αντετοκούνμπο, αναχώρησε από τα εγκόσμια.

Και τώρα του ανταποδίδει αυτός. Ο Θανάσης ήταν ο μεγάλος άτυχος και τέθηκε εκτός Game 5 και 6, καθώς σύμφωνα με το πρωτόκολλο του NBA για τον covid-19, βρέθηκε σε επαφή με κρούσμα στο Φίνιξ. Κάποιες πληροφορίες λένε ότι έστειλε λίαρ-τζετ να τον πάρει από την Αριζόνα για να τον φέρει στο Μιλγουόκι. Δεν έχει καμία σημασία αν ευσταθούν ή όχι.

Αυτό που μετράει περισσότερο είναι η στιγμή που η κάμερα τον δείχνει να του μιλάει σε βιντεοκλήση και να τον παρακαλάει να έρθει στο γήπεδο για να πανηγυρίσουν μαζί! Αυτό και μόνο τα λέει όλα για τις αξίες αυτού παιδιού αλλά και για την κινητήριο δύναμη που του δίνει η οικογένεια. Τι άλλο να κάνει ο Γιάνναρος για να κλέψει την καρδιά ακόμη και εκείνων που ακόμη δεν τον βλέπουν με καλό μάτι;

Σε επίπεδο ανθρώπου! Αλλά και σε επίπεδο αθλητή! Και μην ακούσω πάλι ξανά για το αν ο “Greek Freak” άξιζε το βραβείο του MVP των τελικών. Το ότι είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία των τελικών που με τουλάχιστον 50 πόντους, 10 ριμπάουντ και 5 κοψίματα, νομίζω ότι «μιλάει» από μόνο του.

Ο τύπος πήρε στην πλάτη του μία ομάδα που τον εμπιστεύτηκε, τον πίστεψε από 18 ετών κι επένδυσε πάνω του. Έμαθε να διαχειρίζεται την αντιπαλότητα που στο ΝΒΑ δεν χαρίζεται σε κανέναν, έγινε ηγέτης, έπεσε και ξανασηκώθηκε και όταν ήρθε η ώρα – μόλις στα 26 του – την κουβάλησε μέχρι την κορυφή του κόσμου.

Σαν ένας παράξενος, ιδιαίτερος και ξεχωριστός superstar που δεν ταιριάζει στην σημερινή εποχή. Με ένα μπάσκετ old school που παραπέμπει στην δεκαετία του '80 και του '90, όταν οι κυρίαρχοι ψηλοί ήταν λίγοι και φυσιολογικά πάντα κέρδιζαν. Και το κυριότερο με έναν μοναδικό, παραδοσιακό τρόπο, σαν αρσενικό παλαιάς κοπής, που θέλει να κερδίζει μόνος του χωρίς βοήθεια από κάποιον άλλον αστέρα. Με μία ομάδα την οποία θα βάλει αυτός στον χάρτη των τίτλων και σε μία πόλη που μέχρι πρότινος αποτελούσε το ανέκδοτο της κοινωνίας του ΝΒΑ.

Και φυσικά απέναντι σε όλα τα προγνωστικά. Κόντρα στην ζήλια του κατεστημένου του «μαγικού κόσμου» και την «βασιλεία» του ΛεΜπρόν. Κόντρα στους haters που έσκουζαν ότι δεν βάζει βολές (17/19 είχε στο πιο κρίσιμο ματς), ότι δεν μπορεί να βάλει τρίποντο και ότι δεν είναι παρά ένα ψηλό “κατσίκι” που τρέχει πηδάει και καρφώνει.

Αυτός ο τυπάκος από τα Σεπόλια και του Ζωγράφου, όμως, ήταν παντού! Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να διασφαλίσει ότι δεν θα χαθεί αυτή η ευκαιρία και ότι οι τελικοί θα τελειώσουν μέσα στο σπίτι του. Τι άμυνες, τι heads-out, τι chase down blocks, τι ψυχραιμία και αυτοσυγκέντρωση Θεέ μου;

Τι επιθετικό πνεύμα στο πέντε εναντίον πέντε, τι καθαρό μυαλό στο “διάβασμα” της αντίπαλης άμυνας και τι ψυχραιμία και ευστοχία από την «γραμμή της φιλανθρωπίας». O Αντετοκούνμπο άφησε και την ψυχή του στο παρκέ του “Fiserv Forum” και στέφθηκε πρωταθλητής ΝΒΑ και MVP τελικών με την τελειότερη απόδοση που θα μπορούσε να έχει σε ένα τέτοιο ματς.

Οι δηλώσεις του στην συνέντευξή Τύπου, όμως, ήταν και αυτές σεμιναριακού επιπέδου. «Ελπίζω η διαδρομή μου, να βοηθήσει τα νέα παιδιά της Νιγηρίας, της Ελλάδας, της Αφρικής και της Ευρώπης, να μην εγκαταλείψουν τα όνειρά τους. Μην σταματάτε να πιστεύετε παιδιά! Μην σταματάτε να ελπίζετε και να δουλεύετε για τον στόχο σας! Όλα είναι πιθανά!», ήταν το μήνυμα του προς όλα τους νέους που τον βλέπουν ως το απόλυτο είδωλο.

Και σας ρωτώ τώρα εγώ: υπάρχει καλύτερη εξέλιξη για την κοινωνία μας από την ιστορία του 26χρονου Έλληνα με τις νιγηριανές ρίζες, που δέκα χρόνια πριν ξεκίνησε το μπάσκετ επειδή το άθλημα άρεσε στον μέντορα και αδελφό του Θανάση κι επειδή η σωματοδομή και οι πρώτες του επαφές, έδειξαν ότι αυτός ο δρόμος ίσως και να ήταν ο ασφαλέστερος για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της οικογένειάς του;

Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά από την διήγηση της ζωής του Γιάννη; Του ανθρώπου, που μέσα μία στιγμή βρέθηκε από το ναδίρ στο ζενίθ, χωρίς να σταματήσει ποτέ να τρυπάει το ταβάνι του!

Και κλείνοντας, έρχομαι και στο μπασκετάκι που στην Ελλάδα αργοπέθαινε/αργοπεθαίνει και ήρθε η παγκόσμια επιτυχία του Γιάννη, για να του δώσει μία ώθηση, που μπορεί να το εκτοξεύσει! Όπως έκανε ο Τσιτσιπάς και η Σάκκαρη με το τένις! To ελληνικό μπάσκετ, όμως, έχει μία τεράστια παράδοση μέσα από την οποία ξεπήδησε και το φαινόμενο του Αντετοκούνμπο και αυτό, από μόνο του, λέει πολλά.

Ωστόσο, επί σειρά ετών κάνει συνεχόμενα βήματα προς τα πίσω και είχε φτάσει ένα βήμα πριν τον πάτο. Η επιτυχία των Μπακς με Έλληνα ηγέτη, θα πρέπει επιτέλους να αφυπνίσει τους φορείς του αθλήματος και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου να αποτελέσουν την απαρχή για ένα ελληνικό μπάσκετ διαφορετικό. Πιο σύγχρονο και με προσανατολισμό στην ανάπτυξη. Από την βάση έως την κορυφή, μέσα κι έξω από τις γραμμές. Και σίγουρα πιο αντάξιο στον μεγαλύτερο πρεσβευτή του...

Υγ.1: Το ότι τρία από τα τέσσερα αδέλφια της οικογένειας έχουν ήδη από ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή του ΝΒΑ και ακόμη δεν έχουν συναντηθεί στην «επίσημη αγαπημένη», νομίζω ότι αποτελεί ντροπιαστικό «βαρίδι» για την επί δεκαετίες ίδια κι απαράλλαχτη ηγεσία του ελληνικού μπάσκετ.

Υγ.2: Τι τους καταλογίζω; Ότι θα έπρεπε να είχαν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε η Εθνική ομάδα να είναι το καλοκαιρινό σπίτι του Γιάννη και να είναι στημένη πάνω του...