Μιλγουόκι: Eπτά χρόνια μετά την πρώτη φορά

Στην διάρκεια της 10ωρης και κάτι πτήσης για το Σικάγο (ευτυχώς που μέχρι αρχές Νοέμβρη η American Airlines έχει απευθείας ανταπόκριση από την Αθήνα), που ήταν... τίγκα στους Αμερικανούς τουρίστες που επέστρεφαν από τα ελληνικά νησιά, μετρούσα πόσος καιρός μεσολάβησε από το τελευταίο υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό του Gazzetta.

Από το 2014 έως και το 2019, ο υπογράφων ταξίδεψε συνολικά εννέα φορές στις Ηνωμένες Πολιτείες για χάρη του Γιάννη Αντετοκούνμπο (κυρίως) και ξαφνικά, πριν από 1,5 χρόνο, ήρθε η πανδημία για να φέρει όχι απλά τα πάνω-κάτω, αλλά να μας αλλάξει τον αδόξαστο!

Είχα τόσο χρόνο στην διάθεσή μου μέσα στο αεροσκάφος, που όταν φτάσαμε στην ηλιόλουστη και εορτάζουσα (λόγω της κατάκτησης του WNBA από τις Σικάγο Σκάι) «πόλη των ανέμων», πέρα από τις αναμνήσεις των προηγούμενων επισκέψεων στο δεύτερο «σπίτι» του "Greek Freak", συνειδητοποίησα ότι έψαχνα να βρω που βρίσκονται τα... αυτιά μου. Ξεκινώντας από τις 7 το πρωί από την Αθήνα, «παίζει» να έσπασα κάθε ρεκόρ συνεχόμενου χρόνου με την μάσκα.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, πάντως, το οποίο βρίσκεται απέναντι από το εντυπωσιακά φωτισμένο "Fiserv Forum", που απόψε θα ζήσει τεράστιες πιένες, αντιλήφθηκα ότι ειδικά στο Μιλγουόκι, η μάσκα δεν έχει πολύ πέραση.

Όσο αδιανόητα πολύπλοκο είναι πλέον να ταξιδέψει κάποιος από την Ελλάδα στην Αμερική (η άρση της απαγόρευσης θα αρχίσει στις 8 Νοέμβρη) εξαιτίας της πανδημίας και όσο ατελείωτα είναι τα logistics στις περιπτώσεις επαγγελματικών εξαιρέσεων, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο χαλαρό, είναι το κλίμα για τον covid-19 (ας όψεται το υψηλότατο ποσοστό
εμβολιασμένων), όπως το εισπράττει ο ταξιδιώτης μόλις πατήσει το πόδι του σε αμερικανικό έδαφος.

Πέρασαν, λοιπόν, 2,5 χρόνια από την τελευταία μας εξόρμηση στον «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ και αφότου - ευρισκόμενος στον αέρα - «ρούφηξα» το ντοκιμαντέρ για την ζωή του Τάιγκερ Γουντς, δεν σας κρύβω ότι προσπαθώντας να εντοπίσω τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα στον «θρύλο» του γκολφ και τον Έλληνα superstar των Μπακς (ίσως το αναλύσουμε σε ένα ξεχωριστό blog), μου ήρθε στο μυαλό πως ξεκίνησε αυτή η ενέργεια... Πως ήταν τα πράγματα τότε και πως είναι τώρα.

Τι να πρωτοθυμηθώ, όμως και τι να συγκρίνω. Τον 19χρονο ντροπαλό Γιαννη που συνάντησα στο Τέξας στην rookie σεζόν του (ήταν Γενάρης του 2014) και τα ματς με τους Ρόκετς και τους Σπερς (μπορεί να ήταν παιδαρέλι, αλλά ήδη από τότε ξεκινούσε στην πεντάδα);

Ή την πιο ξεψαρωμένη έκδοσή του που είδα λίγους μήνες αργότερα (Νοέμβρης του ίδιου έτους), στην παρθενική επίσκεψη στο Μιλγουόκι και η οποία δεν τον εμπόδισε να τσαμπουκαλευτεί μέχρι και με τον Τζέιμς Χάρντεν, στο πλαίσιο της πρώτης μονομαχίας Ελλήνων παικτών (στο Χιούστον έπαιζε τότε ο Κώστας Παπανικολάου) στην ιστορία του «άλλου πλανήτη»!

Είναι τόσο χαοτική η απόσταση που χωρίζει το σημερινό status του Αντετοκούνμπο, των Μπακς αλλά και της ίδιας της πόλης, με τις εικόνες που αντίκρισα εκείνη την περίοδο, φτάνοντας σε μία καταχιονισμένη πόλη, μπαίνοντας στο πιο παλιό γήπεδο από τα 30 του πρωταθλήματος (το "BMO Harris Bradley Center" κατεδαφίστηκε το καλοκαίρι του 2019) και συναντώντας ένα παιδί που προσπαθούσε να σταθεροποιηθεί στην λίγκα, που πραγματικά δεν μπορείς να πιστέψεις ότι έχει περάσει ολόκληρη επταετία!

Μου φαίνεται σαν χθες, η κοινή φωτογράφιση του Γιάννη με τον Κώστα κρατώντας την ελληνική σημαία. Θυμάμαι σαν τώρα την "μανούρα" που μου έκανε στα αποδυτήρια ο "Μούσιας" επειδή τον ρώτησα για τον τσακωμό με τον Έλληνα των Μπακς.

Σκεφτείτε ότι τότε, ο Θανάσης έπαιζε στην G-League με την θυγατρική ομάδα των Νικς, ο Κώστας με τον Άλεξ (τους βλέπετε στην φωτό με τον Γιάννη) πήγαιναν ακόμη σχολείο, ενώ στο κέντρο της πόλης και στα οικοδομικά τετράγωνα γύρω από το γήπεδο, δεν συναντούσες άνθρωπο και δεν περνούσαν ούτε αυτοκίνητα, όταν δεν έπαιζαν τα «ελάφια».

Σήμερα το Μιλγουόκι διαθέτει ένα πολύ λαμπερό down-town που σφύζει από ζωή, ενώ το πιο αναβαθμισμένο σημείο της πόλης είναι η περιοχή γύρω από το υπερσύγχρονο γήπεδο της ομάδας (στην εξωτερική πλευρά του Fiserv Forum, δεσπόζει το πρόσωπο του "Greek Freak"), που είναι γεμάτη από εστιατόρια, μπαρ, cinema, εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία.

Το σημαντικότερο απ' όλα, όμως, είναι ότι η μέρα που ξημέρωσε, βρίσκει τους Μπακς έτοιμους να παραλάβουν τα δαχτυλίδια του πρώτου πρωταθλήματος του οργανισμού μετά από 50 χρόνια (το 1971 το κατέκτησαν με τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ). Όσον αφορά το Μιλγουόκι; Αυτό έχει βάλει τα καλά του για να γιορτάσει την εμπορική εκτόξευση της πάλαι ποτέ φτωχότερης αγοράς του ΝΒΑ (το φθηνότερο μεμονωμένο αποψινό εισιτήριο κοστίζει 93 Ευρώ και τα ακριβότερα πάνω από 2.000) και να υποδεχθεί πολυάριθμους καλεσμένους, δημοσιογράφους και celebrities που έφτασαν από χθες για να δώσουν το παρών στο εναρκτήριο παιχνίδι της σεζόν.

Στην σημερινή έκδοση των Μπακς, το "παιδαρέλι" του 2014 είναι ο 2 φορές MVP του πρωταθλήματος, ο 5 φορές All Star, το πρόσωπο της NIKE, ο MVP των τελικών, ο παίκτης που υπέγραψε το ακριβότερο συμβόλαιο όλων των εποχών (228εκ.$ για 5 χρόνια), ο συνιδιοκτήτης των Μιλγουόκι Μπριούερς και ο οικογενειάρχης και πατέρας δύο παιδιών, Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Οι Μπακς έχουν πλέον άλλους δύο Έλληνες στο ρόστερ τους (τον μεγάλο αδελφό του Θανάση και τον Γιώργο Καλαϊτζάκη) και ετοιμάζονται να διεκδικήσουν το back-to-back, έχοντας ήδη καθιερωθεί στην "ελίτ" του ΝΒΑ. Το πρωί έχω υπολογίσει να αφιερώσω τουλάχιστον μία ώρα στην μπουτίκ του γηπέδου και να κάνω catch up με τον συνταξιούχο πλέον αλλά μακροβιότερο ρεπόρτερ της ομάδας, Τσαρλς Γκάρντνερ, οπότε όλο και κάποια ντεσουδάκια θα προκύψουν.

Το απόγευμα είναι αφιερωμένο στην τελετή απονομής, που αναμένεται να επισκιάσει και το ματς με τους Νετς, που μοιραία θα έχουν «σκυλιάσει» και το φυσιολογικό είναι να μπουν στο γήπεδο με μεγαλύτερο κίνητρο. Λίγο τα δαχτυλίδια, λίγο το περσινό κάζο και μόνο που φαντάζομαι την προσπάθεια που επιμελώς θα κάνει ο Χάρντεν για να κρύψει την τσαντίλα του, είμαι ήδη εκστασιασμένος... Stay tuned, γιατί ακόμη δεν έχουμε αρχίσει.

Το Gazzetta βρίσκεται στις ΗΠΑ για τους αγώνες του ΝΒΑ με την ευγενική χορηγία της Novibet.

Δείτε εδώ τον οδηγό του Gazzetta για το ΝΒΑ