«Ρε φίλε, τι έχουμε κάνει;»

Δεν χρειαζόταν να κλείσω θέση στα δημοσιογραφικά του «Fiserv Forum» και να ζήσω από κοντά μία ακόμη ευτυχισμένη στιγμή που βίωσε μέσα λίγους μήνες ο οργανισμός των Μπακς, για να αντιληφθώ την επίδραση που είχε η απόφαση του προηγούμενου general manager της ομάδας, Τζον Χάμοντ να επιλέξει τον 18χρονο ψιλόλιγνο Έλληνα από τα Σεπόλια και του Ζωγράφου στο Draft του 2013.

Απλά τριγυρνώντας στην πόλη τις δύο τελευταίες μέρες και συγκρίνοντας την ατμόσφαιρα και την ζωντάνια που επικρατεί τα τελευταία χρόνια (με αποκορύφωμα το διάστημα από τον περασμένο Ιούλιο κι εντεύθεν), είναι ξεκάθαρο ότι το Antetokounmpo effect υπήρξε τόσο ισχυρό που το Μιλγουόκι, μοιάζει να έχει «ξυπνήσει» για τα καλά από μία χειμερία νάρκη δεκαετιών! Και ήδη ζει μία αναγέννηση που έχει επίπτωση σε όλα τα επίπεδα της τοπικής κοινωνίας.

Επί χρόνια η μικρότερη ίσως αγορά του ΝΒΑ, έπρεπε να βρει τον κατάλληλο παίκτη και χαρακτήρα που θα την βοηθούσε να βγει από το καβούκι, κάτω από το οποίο ήταν βολεμένοι να ζουν, όχι μόνο οι άνθρωποι της ομάδας, αλλά και η πλειοψηφία των κατοίκων μίας περιοχής, που ήταν συνδεδεμένη με το πολύ κρύο και με την έλλειψη επιλογών.

Κάπως έτσι, λοιπόν, οι Μπακς έπεσαν στην περίπτωση ενός σούπερ ταλαντούχου παίκτη που θεωρούσε τα παραπάνω χαρακτηριστικά (ηρεμία και απομόνωση) ως τις ιδανικές και απαραίτητες προϋποθέσεις για να αφοσιωθεί στην δουλειά και να αναπτύξει τόσο πολύ το παιχνίδι του, ώστε να φτάσει πολύ γρήγορα στην «ελίτ» και να τους συμπαρασύρει μαζί του στην κορυφή.

Αυτή την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση προς το πρόσωπό του, την εισπράττει ο επισκέπτης σχεδόν με το που πατάει το πόδι στην μεγαλύτερη πόλη του Ουισκόνσιν. Όλα σχεδόν τα καταστήματα και τα εμπορικά κέντρα τον τιμούν είτε με μία φωτογραφία και ένα κάδρο, είτε έχουν προϊόντα με το ονομά του.

Εκεί όμως που φαίνεται η μεγάλη διαφορά, όμως, έχει να κάνει με την αύρα που εκπέμπουν πλέον οι κάτοικοι, οι οποίοι μοιάζουν σαν να ανακάλυψαν την ζωή και θέλουν να την ζήσουν δίπλα στον άνθρωπο που τους έβγαλε στους δρόμους και έβαλε το Μιλγουόκι στον παγκόσμιο αθλητικό χάρτη.

Περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους και μιλώντας με τους περαστικούς, αναβλύζει μία θετική διάθεση και μία περηφάνεια, για μία πόλη που έχει γίνει πλέον γνωστή στα πέρατα του κόσμου. Η ανταπόδοση των φιλάθλων είναι τόσο έντονη μέσα στο γήπεδο και ο Greek Freak απολαμβάνει τιμές Μεσσία, που ώρες-ώρες αναρωτιέμαι τι να σκέφτονται ο Χάρντεν με τον Ντουράντ βλέποντας τον μύθο του Αντετοκούνμπο να μεγαλώνει συνεχώς...

Κι αν ο ΛεΜπρόν οδεύει προς την σύνταξη, το σίγουρο είναι ότι όλοι οι υπόλοιποι superstars έχουν βρει τον μπελά τους. Ο καλπασμός του Γιάννη δεν έχει σταματημό! Αν υπάρχει κάποιος που ιδανικά - αν μπορούσε - θα είχε ήδη γονατίσει και θα χτυπούσε παλαμάκια στους ρυθμούς της Antetokounmpo-mania, αυτός είναι το οικοδόμημα του ΝΒΑ, που στο πρόσωπό του βρήκε τον απόλυτο πρεσβευτή για τα επόμενα 10 χρόνια.

Ούτε παραγγελία να τον είχαν κάνει. Εντυπωσιακός, κυριαρχικός, μαχητικός, ευγενικός, όμορφος, φτωχόπαιδο που έγινε μίδας, παλαιών αρχών και προπάντων ανθρώπινος και μη Αμερικανός! Τέτοιο σενάριο ούτε το πιο «διεφθαρμένο» μυαλό δεν θα μπορούσε να σκηνοθετήσει. Το ότι ο οργανισμός που ετοιμαζόταν να δώσει την θέση σε άλλη πόλη, λόγω της έλλειψης επιχειρηματικού ενδιαφέροντος στην περιοχή, έχει μετατραπεί στην εντυπωσιακά κι εμπορικά αναπτυσσόμενη αγορά του ΝΒΑ, είναι κάτι που πραγματικά χρήζει μελέτης.

Το μεγαλύτερο credit, βέβαια, πρέπει να πάει στους ανθρώπους που διέκριναν τι μπορούσε να κάνει αυτό το παιδί και πάτησαν το κουμπί για να του δώσουν την ευκαιρία. Και φυσικά και στους μεταγενέστερους που ανέλαβαν και προχώρησαν σε μία σειρά από βήματα, ώστε να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις για την εκτόξευση.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μία μίνι ανάλυση γύρω απ' όλο αυτό που παρακολουθήσαμε στην τελετή απονομής των δαχτυλιδιών και αποτέλεσαν προαπαιτούμενα για να φτάσουμε μέχρι το σημείο ο Γιάννης με τον Θανάση, να τα βγάζουν από την συσκευασία τους, να τα κοιτάνε και να αναρωτιούνται μετά το τέλος του αγώνα: «Ρε φίλε τι έχουμε κάνει; Είναι απίστευτο!».

Αυτοί που φαίνεται να το έχουν συνειδητοποιήσει απολύτως και λειτουργούν με τον πλέον υποστηρικτικό τρόπο είναι τα «ελάφια». Ο επαγγελματικός τρόπος που η ομάδα χειρίστηκε αγωνιστικά το εναρκτήριο παιχνίδι δείχνει ότι έχουν αρπάξει την ευκαιρία που έψαχναν εδώ και πολλά χρόνια για να «ψηλώσουν». Για να καυχηθούν και να δείξουν σε όλη την Αμερική, ότι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου επέλεξε να μεγαλώσει μαζί τους και να γιγαντώσει εμπορικά έναν οργανισμό που είχε 50 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα και άλλα σχεδόν 20 για να ξεφύγει από την μετριότητα.

Για το ντεμπούτο του Γιώργου Καλαϊτζάκη θα έχουμε χρόνο να τα πούμε τις επόμενες μέρες. Η πρεμιέρα ήταν μοιραία αφιερωμένη στους πιο παλιούς. Πρωί-πρωί με την αυγούλα, επιστρέφουμε οδικώς στο Σικάγο και από 'κει θα συνεχίσουμε το οδοιπορικό του Gazzetta με την ευγενική χορηγία της Novibet, σε πολύ πιο καλοκαιρινό φόντο. Το Μαϊάμι μας περιμένει...

Το Gazzetta βρίσκεται στις ΗΠΑ για τους αγώνες του ΝΒΑ με την ευγενική χορηγία της Novibet.