Από το καζάνι στο παγόβουνο

Το αυθημερόν ταξίδι από το Χιούστον στην έδρα των πέντε φορές πρωταθλητών του ΝΒΑ ήταν πολύ ευχάριστο και γεμάτο εναλλακτικές εικόνες. Από τα ελάφια που συναντήσαμε με τον μόνιμο κάτοικο του Τέξας, ξάδελφό μου, μέχρι την βόλτα στο down town για έναν καφέ στο φημισμένο River Walk και την επίσκεψη στο μνημείο από την διάσημη μάχη του
Άλαμο.

Ειδικότερα το πρώτο σε αποζημιώνει με την γραφική ομορφιά του και την ζωντάνια που δίνει στην πόλη. Πρόκειται για ένα κανάλι που κυκλώνει το κεντρικότερο σημείο της πόλης και προσφέρει την ευκαιρία για βαρκάδα αλλά και περατζάδα δίπλα στο νερό, σε συνδυασμό με τα πιο πολυσύχναστα και ξακουστά μπαρ και εστιατόρια της περιοχής.

Το πιο σημαντικό απ' όλα, όμως, είναι ότι το συγκεκριμένο σημείο, είναι ίσως το πιο δροσερό σε ολόκληρο το Σαν Αντόνιο, που είναι ίσως η πιο καυτή πόλη στο Τέξας. Αν στα τέλη Οκτωβρίου η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 30 βαθμούς και μαζί με την υγρασία, δημιουργεί ένα δυσβάσταχτο ατμοσφαιρικό κοκτέιλ, πραγματικά δεν θέλω να ξέρω τι γίνεται τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Εμείς, πάντως, τα χρειαστήκαμε για τα καλά μπαίνοντας καταϊδρωμένοι σε ένα mall και αισθανθήκαμε σαν να σε βάζουν από καζάνι που βράζει σε... παγόβουνο. Κάπως έτσι ήταν και η εικόνα που παρουσίασαν οι Μπακς στο "AT&T Center" απέναντι στους νεανικούς Σπερς, που φέτος διανύουν χρονιά ανανέωσης.

Ήταν «καυτοί» όσο ο Γιάννης ήταν στο παρκέ τυπικά ως "πεντάρι" (απόντος του τραυματία στην μέση Μπρουκ Λόπεζ και του Μπόμπι Πόρτις), αν και όπως πάντα, στην ουσία ήταν ένας all around παίκτης. Και ήταν εντελώς «κρύοι» για όσο διάστημα ο ηγέτης τους καθόταν στον πάγκο. Είτε για να πάρει ανάσες, είτε για να προστατευτεί από το πρόβλημα που είχε από νωρίς με τα φάουλ (3 στο 1ο μέρος και 4 πριν τελειώσει η 3η περίοδος).

Το θετικό για τα «ελάφια» στο ματς απέναντι στα «σπιρούνια», που χάρη στον πολύ ζεστό Νταγκ ΜακΝτέρμοτ (25π. με 7/11 τριπ.) ήταν σταθερά μπροστά στο σκορ μέχρι τις αρχές της 2ης περιόδου, ήταν η επιστροφή του Τζρου Χόλιντεϊ (16π. & 5ασ. με 3/4 τριπ.). Ο 31χρονος χρυσός ολυμπιονίκης στο Τόκιο, μοιράστηκε τον χρόνο στην θέση "1" με τον Τζορτζ Χιλ (15π. με 3/3 τριπ.) και με με τον εκπληκτικό Κόνατον (16π. & 7ρ. με 3/5 τριπ.) και τον «σβηστό» αλλά αποτελεσματικό Μίντλετον (28π. & 3ασ.), συνέθεσαν την περιφερειακή τετράδα, που μαζί με τον "Greek Freak" (21π., 8ρ., 8ασ. & 3κοψ.) «έβγαλαν τα κάστανα από την φωτιά».

Είναι χαρακτηριστικό ότι αν εξαιρέσουμε τον περυσινό MVP των τελικών, το Μιλγουόκι κυριάρχησε κατά κράτος στα ριμπάουντ (44-29) χωρίς να έχει στο παρκέ παίκτη πάνω από 2,03 (ο Γεωργιανός Μαμουκελασβίλι έπαιξε μόλις 6 λεπτά). Έχοντας παρακολουθήσει δια ζώσης και τα τρία πρώτα ματς της κανονικής περίοδο, οι πρωταθλητές μου δίνουν την εντύπωση ότι στην παρούσα φάση και με δεδομένες τις σημαντικές απουσίες (Λόπεζ, Πόρτις, Ντι Βιτσέντζο, Οζελέγιε και Χουντ), παίζουν λίγο στον αυτόματο. Και ποντάροουν πολύ στην τεράστια αυτοπεποίθηση που εκπέμπουν οι παίκτες που ήταν πέρυσι στην ομάδα και η οποία απορρέει από το τρόπαιο που σήκωσαν στα τέλη του περασμένου Ιουλίου.

Ο Κόνατον θυμίζει βετεράνο πρωταγωνιστή, ο Νουόρα τον... Μίντλετον νεότερο, ο Χιλ σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έφυγε ποτέ, ενώ ακόμη ο νεοφερμένος Γκρέϊσον Άλεν μοιάζει να έχει μεγαλύτερη επίδραση σε άμυνα κι επίθεση από εκείνη που είχε με την φανέλα των Γκρίζλις.

Η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με πέρυσι, όμως, όσον αφορά τους παίκτες που δεν ήταν στην πρώτη γραμμή, έρχεται από τον Θανάση Αντετοκούνμπο, που στα τρία πρώτα παιχνίδια της εφετινής σεζόν έχει σχεδόν διπλασιάσει τον χρόνο συμμετοχής του και δείχνει ότι θα έχει μεγαλύτερο αλλά και κομβικό, αναφορικά με τις μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες του παιχνιδιού, ρόλο.

Όσο υπάρχει ο Γιάννης, όμως, οι Μπακς θα έχουν πάντα την πολυτέλεια να διαθέτουν ένα πολυεργαλείο που μπορεί να αλλάξει το παιχνίδι με όλους τους δυνατούς τρόπους. Ακόμη και σε βραδιές σαν την χθεσινή, στις οποίες δεν είχε τα συνηθισμένα του πατήματα, του έφευγε η μπάλα από τα χέρια (5 λάθη) και το κυριότερο, δεν κρατήθηκε χαμηλά στα φάουλ με αποτέλεσμα να μπαινοβγαίνει στον αγωνιστικό χώρο, γεγονός που «πλήγωνε» τον ρυθμό της ομάδας του.

Και σε μία φαινομενικά μέτρια βραδιά του, όμως, ο Αντετοκούνμπο βρίσκει πάντα τον τρόπο να είναι άκρως επιδραστικός, έστω και αν δεν φτάσει πολύ ψηλά στο σκοράρισμα. Οι 8 ασίστ, τα ισάριθμα ριμπάουντ και οι 3 τάπες, αλλά και το σερί 4-20, που έτρεξαν οι Σπερς (όταν αποσύρθηκε στην 3η περίοδο) και το οποίο έγινε 11-0 αφότου επέστρεψαν, εξηγούν τα πάντα.

Αν θέλετε να τα συνοψίσουμε σε έναν αριθμό, κρατήστε το +19 στο plus/minus, με το οποίο τελείωσε τον αγώνα (σε 30') και ήταν το μοναδικό θετικό διψήφιο και για τις δύο ομάδες, μαζί με το αντίστοιχο του Τζάστιν Ρόμπινσον, που όμως αγωνίστηκε πολύ λιγότερο (13').

Κοινώς, το Μιλγουόκι παίζει με αυτοπεποίθηση και με νοοτροπία νικητή και φαίνεται να ξέρει τον τρόπο, ενώ ταυτόχρονα έχει απουσίες και δεν είναι σε καλή κατάσταση. Κάτι που φάνηκε στην συντριβή που υπέστη στο Μαϊάμι, σε μία νύχτα την οποία ο Μίντλετον χαρακτήρισε θλιβερή.

Αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία, όμως, είναι ότι παίκτες του γουστάρουν να παίζουν μαζί και τυγχάνουν της απόλυτης στήριξης και φροντίδας από τον οργανισμό αλλά και το τεχνικό επιτελείο. Αν υπάρχει κάτι από την θητεία του στο πλευρό του Γκρεγκ Πόποβιτς και το οποίο έχει μεταλαμπαδεύσει ο coach Bud στους Μπακς, αυτό έχει να κάνει με το ότι όλοι στο αγωνιστικό τμήμα, νιώθουν πολύ σημαντικοί και σε καμία περίπτωση δεν είναι μόνοι τους.

Τώρα, αν παράλληλα διαθέτουν και τον κατά Πόποβιτς, μοναδικό εν ενεργεία μπασκετμπολίστα που όταν πατάει στο παρκέ, φέρνει κατά πολύ σε... αγρίμι που ψάχνει για την λεία του, τότε μοιάζουν σε πολύ καλό δρόμο. Ακόμη κι αν είναι ακόμη νωρίς για προβλέψεις...

Το Gazzetta βρίσκεται στις ΗΠΑ για τους αγώνες του ΝΒΑ με την ευγενική χορηγία της Novibet.