Αντετοκούνμπο: Δεν αργεί η στιγμή που θα λέμε «ο Τζόρνταν και ο Γιάννης!»

• Ποτέ ξανά τέτοιος «τρόμος» για Ευρωπαϊο παίκτη!
• Το δεύτερο καλύτερο παιχνίδι της διετίας!
• Η ανατολική ομάδα που πείθει περισσότερο ότι θα επιστρέψει στους τελικούς
• Γιατί το περυσινό πρωτάθλημα μετράει ως «διπλό»

Λοιπόν, επειδή το ξυπνητήρι χτύπησε στις 5 τα ξημερώματα και το μπασκετικό ρεσιτάλ που ακολούθησε, μου δημιούργησε τέτοια (θετική) υπερένταση, που δεν μπορούσα να σταματήσω το σερφάρισμα στο διαδίκτυο και να απολαμβάνω τα σχόλια των ειδικών του αθλήματος στo post game show του ESPN, του ΤΝΤ, και του ΝΒΑ TV, θα τα γράψω πολύ χύμα και σταράτα και χωρίς στρογγυλοποιημένους προλόγους.

Άλλωστε, δυσκολεύτηκα πολύ να στρωθώ και να πληκτρολογήσω αυτές τις γραμμές που διαβάζετε, πολύ απλά γιατί σκεφτόμουν πόσο πολύ έχει ανοίξει η ψαλίδα του Γιάννη από τους υπόλοιπους superstars, πόσο ψηλά έχει «κουβαλήσει» τους Μπακς και τι μέλλει γενέσθαι στο άμεσο αλλά και στο εγγύς μέλλον.

Επομένως, για να μην το κουράζουμε και χωρίς να με ενδιαφέρει πόσοι συμφωνούν ή διαφωνούν μαζί μου, θα πω το εξής: O "Greek Freak" δεν το έχει τερματίσει απλώς, αλλά αποτελεί μία μοναδική περίπτωση συνδυασμού υπεραθλητή και χαρακτήρα, που απλά δεν σταματάει να "ίπταται" στον γαλαξία των αστέρων.

Το "χειρότερο" (για τους άλλους, όχι για μας τους υποστηρικτές του) με αυτόν τον μπαγάσα, είναι ότι αυτή η επιθυμία της συνεχούς βελτίωσης, γιγαντώθηκε μόλις γεύτηκε το νέκταρ του πρώτου τίτλου, που κατέκτησε τον περασμένο Ιούλιο στο Μιλγουόκι! Ναι, στην επαρχιακή πόλη που τον υποδέχτηκε απλόχερα πριν από σχεδόν 9 χρόνια και σε εκείνη που μέχρι πρότινος κανένας superstar δεν ήθελε να πάει, αλλά πλέον έχει μετατραπεί σε παγκόσμιο μπασκετικό brand name.

Ποτέ ξανά τέτοιος «τρόμος» για Ευρωπαϊο παίκτη!

Παρακολουθώ πολλά χρόνια το ΝΒΑ και καλύπτοντας ανελλιπώς από κοντά και μακριά την διαδρομή του Αντετοκούνμπο στον «άλλο πλανήτη» του αθλήματος, από το ταπεινό του ξεκίνημα, την οικονομική εξασφάλιση, την επίτευξη των αναρίθμητων ατομικών διακρίσεων μέχρι και την εκτόξευσή του στον αστερισμό του πρωταθλητή, θα σας πω το εξής...

Ποτέ ξανά με άλλο Ευρωπαίο NBAer, δεν είχα αισθανθεί δια ζώσης και εισπράξει μέσω δημοσιευμάτων και δηλώσεων, αυτό τον «τρόμο», τον σεβασμό, την αναγνώριση και συνάμα την «αθλητική έχθρα» προς τον 27χρονο Έλληνα διεθνή forward, που χαρακτηρίζει τις 29 ομάδες. Εκείνες που από το περασμένο καλοκαίρι, είναι καταδικασμένες να κυνηγάνε τα «ελάφια».

To πιο πρόσφατο δείγμα του περυσινού MVP των τελικών, πριν από λίγες ώρες κάτω από την λάμψη του Λος Άντζελες, χάρισε στην ομάδα του Μπουντενχολτζερ την 4η σερί νίκη της (131-116) και την 8η στα τελευταία 10 ματς, την εδραίωσε στην 2η θέση της Ανατολής κι ανάγκασε τους βετεράνους πρωταθλητές και νυν σχολιαστές (Σακίλ Ο' Νιλ, Ντουέιν Ουέιντ, Αϊζέια Τόμας, Ρίτσαρντ Τζέφερσον και Κέντρικ Πέρκινς) στις απανταχού εκπομπές που καλύπτουν το ΝΒΑ, να υποκλιθούν στο μεγαλείο του ηγέτη της.

Το δεύτερο καλύτερο παιχνίδι της διετίας!

Αν εξαιρέσουμε το Game 6 των περυσινών τελικών και τους 50 πόντους, απέναντι στους Λέικερς, ο Giannis έκανε μακράν το καλύτερο παιχνίδι της τελευταίας διετίας, χωρίς να χάσει σουτ στο πρώτο μέρος (23π., 6ρ. & 5ασ. με 8/8 εντός πεδιάς). Δεν ήταν μόνο οι 44 πόντοι, τα 14 ριμπάουντ και οι 8 ασίστ! Ήταν ότι αυτά τα νούμερα επετεύχθησαν με μηδέν λάθη σε 35 λεπτά συμμετοχής και με 17/20 σουτ (15/18 δίποντα και 2/2 τρίποντα).

Κι όλα αυτά με μία παροιμιώδη ψυχραιμία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του και με ένα στυλ που σε έπειθε ότι, ανά πάσα στιγμή, ήξερε πως να βάλει το σώμα του στις φάσεις, πως να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά του, που ακριβώς είναι οι συμπαίκτες του, πότε πρέπει να σουτάρει από μακρινή και μέση απόσταση και πότε να περάσει και να πάει μέχρι το κάρφωμα ή το lay up.

Με την καθόλου ασήμαντη λεπτομέρεια, ότι υπέπεσε στο 5ο του φάουλ κάτι περισσότερο από οκτώ λεπτά πριν το τέλος, όταν οι «λιμνάνθρωποι» κατέβασαν την διαφορά στο -10 (είχε φτάσει μέχρι και το -30). Η μεγάλη εμπειρία που έχει αποκτήσει, όμως, τον βοήθησε να ξεπεράσει ανώδυνα την αρνητικά προδιαγραφόμενη αυτή εξέλιξη και να διαχειριστεί το πρόβλημα, μένοντας στο παιχνίδι και διατηρώντας προσεκτικά την αμυντική του ένταση.

Με αυτά και με εκείνα, οι Μπακς «σκούπισαν» (2-0) στην κανονική περίοδο την ομάδα του Φρανκ Βόγκελ και κόντρα στον ειλικρινή ΛεΜπρόν και τον Ντέιβις, ο «νέος βασιλιάς» του ΝΒΑ μετράει φέτος 45,5 πόντους, 11,5 ριμπάουντ και 5,5 ασίστ με 35/43 σουτ (81,4%)!

Η ανατολική ομάδα που πείθει περισσότερο ότι θα επιστρέψει στους τελικούς

Το πιο εντυπωσιακό απ' όλα, όμως, με τον Γιάννη να ανεβάζει σταδιακά ρυθμούς από μήνα σε μήνα και να σταθεροποιείται σε επίπεδα MVP, είναι ότι το Μιλγουόκι δείχνει ότι είναι – μακράν της δεύτερης – η ομάδα που σε πείθει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ότι έχει τις περισσότερες πιθανότητες να ξαναφτάσει στους τελικούς.
Μία ματιά στους μηνιαίους μέσους όρους του από τον Οκτώβριο (μ.ο. 27,3π., 11,1ρ. & 6,0ασ.) και τον Νοέμβριο (μ.ο. 26,8π., 12,2ρ. & 5,8ασ.) μέχρι τον Δεκέμβριο (μ.ο. 28,9π., 10,6ρ. & 5,6ασ.) και τον Ιανουάριο (μ.ο. 31,5π., 10,8ρ. & 6,0ασ.), καταδεικνύει ότι όσο ο Αντετοκούνμπο σταθεροποιείται στο επίπεδο του 30π.+10ρ.+6ασ., τόσο μεγαλύτερη επίδραση έχει στην ομάδα του, από την οποία πλέον λείπει μόνο ο Μπρουκ Λόπεζ. Αν μάλιστα, αλώσουν και το Φίνιξ και την Παρασκευή (11/02, 03.00) νικήσουν την ομάδα με το καλύτερο εφετινό ρεκόρ (44-10), τότε ο δείκτης της φοβίας που προκαλούν στο διάβα τους τα «ελάφια» θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο.

Γιατί το περυσινό πρωτάθλημα μετράει ως «διπλό»

Εν κατακλείδι, νομίζω ότι ο Αντετοκούνμπο έχει ήδη καθιερωθεί στην συνείδηση του μέσου φίλαθλου του μπάσκετ ως ο πιο πλήρης σύγχρονος παίκτης του κόσμου και προσεχώς θα είναι και ο κορυφαίος. Αυτό σημαίνει ότι το λιγότερο σε πέντε χρόνια από τώρα και καθώς θα ανοίγουμε για εκατομμυριοστή φορά την συζήτηση για τον GOAT, δίπλα στον παντοτινό όνομα του Μάικλ Τζόρνταν, θα ακούγεται ολοένα και πιο συχνά το όνομα ενός Έλληνα.

Μέχρι τότε, το πιθανότερο είναι ότι ο Γιάννης θα έχει προσθέσει κι άλλα δαχτυλίδια πρωταθλήματος στην συλλογή του, αλλά δύσκολα θα έχει φτάσει τα 6 του “Air Michael”, τα 5 του αείμνηστου Κόμπι Μπράιαντ και τα 4 του “King James”.

Αυτά που ενδεχομένως να πάρει, όμως, θα έχουν πολύ μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας γιατί δεν θα έχουν επιτευχθεί ούτε με “Big Three” (Τζόρνταν-Πίπεν-Ρόντμαν στους Μπουλς, Ντουράντ-Κάρι-Τόμπσον στους Ουόριορς, ΛεΜπρόν-Ουέιντ-Μπος στους Χιτ και Πιρς-Γκαρνέτ-Άλεν στους Σέλτικς), ούτε με “Big Two” (Τζόρνταν-Πίπεν στους Μπουλς, Ο'Νιλ-Κόμπι και Μπράιαντ-Γκασόλ στους Λέικερς, Ουέιντ-Ο'Νιλ στους Χιτ, αλλά και ΛεΜπρόν-Ίρβινγκ στους Καβαλίερς).

Η διαφορά του “Greek Freak” είναι ότι ήταν κατά βάση “μόνος μου κι όλοι σας”, καθώς ο Μίντλετον είναι ένας scorer που ευδοκίμησε δίπλα στον Γιάννη, τρυπώντας το ταβάνι του και ο Χόλιντεϊ ένας μέχρι πρότινος υποτιμημένος δευτεροκλασάτος point-guard, ο οποίος στο Μιλγουόκι εκτόξευσε τις μετοχές του. Δεκτές όλες οι διαφορετικές απόψεις... To be continued...

Μέχρι να τα ξαναπούμε, ίσως να έχουν πραγματοποιηθεί και μερικές ανταλλαγές ακόμη. Άλλωστε, μόνο με «super teams» μπορεί να κοντραριστούν (σε σειρά αγώνων) οι πρωταθλητές...