Πόποβιτς: Το σέρβικο αίμα του κορυφαίου προπονητή όλων των εποχών (vid)

Χίλιες τριακόσιες τριάντα έξι! Οι περισσότερες νίκες για έναν προπονητή στην ιστορία του ΝΒΑ. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς είναι μια περίεργη πάστα ανθρώπου. Και ακόμη πιο αλλόκοτη για προπονητή.

Ξέρει το μπάσκετμπολ όσοι λίγοι. Και ζει γι' αυτό. Παρά τα 73 χρονάκια του. Με την έλευση του 2022 συμπλήρωσε 26 χρόνια στους πάγκους. Ή μάλλον σε έναν πάγκο, αυτό των Σαν Αντόνιο Σπερς.

Η αποχώρησή του ενδέχεται να φέρει κάτι πρωτόγνωρο στους Σπερς. Την ανάγκη για την αντικατάσταση ενός θρύλου. Μιας εμβληματικής μορφής. Κάτι που μπορεί να καταστρέψει ακόμη και το πιο στέρεο οικοδόμημα. Αν και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι ο Πόποβιτς έχει κρατήσει ένα από τα μπασκετικά τέκνα του για τη διαδοχή του. Θα φτάσουμε όμως και σε αυτό το σημείο.

Ο Πόποβιτς δεν ήταν πάντοτε μία θρυλική μορφή. Ένας από τους 15 κορυφαίους προπονητές στο ΝΒΑ. Ένα μέλος του Hall of Fame. Ούτε διέθετε την άνεση να παρατήσει, εν ψυχρώ, ένα δημοσιογράφο την ώρα μίας συνέντευξης κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.

Τον Δεκέμβριο του 1996 οι περισσότεροι θα αναρωτήθηκαν (και δίκαια), «ποιος στο διάολο είναι ο Γκρεγκ Πόποβιτς», όταν όριζε τον εαυτό του στη θέση του προπονητή των Σαν Αντόνιο Σπερς, στη θέση του Μπομπ Χιλ.

Ο Πόποβιτς ήταν ο general manager και ο αντιπρόεδρος της ομάδας, όποτε ο... αυτοδιορισμός ήταν μία εύκολη υπόθεση. Σε ένα σενάριο που όχι μόνο δεν είχε ακόμη γραφτεί. Αλλά διέθετε τόσες πολλές ανατροπές που κανείς δεν περίμενε.

Η πρώτη σεζόν του «Ποπ» στο Σαν Αντόνιο συνοδεύτηκε από τον διπλό τραυματισμό του Ντέιβιντ Ρόμπινσον. Πρώτα τον «πρόδωσε» η πλάτη του και μετά ένα κάταγμα στο πόδι.

Το ρεκόρ των 17 νικών και των 47 ηττών μοιάζει (και είναι) απογοητευτικό.

Ο Πόποβιτς του 1996 έπρεπε να μάθει τα πάντα στην πράξη. Η προϋπηρεσία του διέθετε 8 επιτυχημένες σεζόν στο Πομόνα-Πίτζερ (στην 3η κατηγορία του NCAA) και έπειτα μία σεζόν στο Κάνσας, στο πλευρό του Λάρι Μπράουν (πρωταθλητής με τους Ντιτρόιτ Πίστονς στο 2004).

Και μπόλικη στρατιωτική εμπειρία ως μέλος της ομάδας μπάσκετ της Αεροπορίας (1973-1979).

Στον Πόποβιτς είχε μείνει ένα απωθημένο: Το μπάσκετ ως παίκτης. Η μεγαλύτερη ευκαιρία του χάθηκε το 1972, όταν έχασε την ευκαιρία να αποτελέσει μέλος της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ, η οποία έχασε το χρυσό μετάλλιο στο ιστορικό (από κάθε άποψη) ματς με τη Σοβιετική Ένωση, στο Μόναχο.

Το μπασκετικό μετερίζι τον έβγαλε νωρίτερα στο Σαν Αντόνιο, για τέσσερις σεζόν. Από εκεί, αποτέλεσε μέλος του τεχνικού επιτελείου του Ντον Νέλσον, στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, για δύο σεζόν, προτού γυρίσει για να ριζώσει στους Σπερς.

Δίχως υπερβολή, ο Πόποβιτς έμαθε από τους καλύτερους. Γεύτηκε την επιτυχία και «ρούφηξε» τη γνώση που είχαν τόσο ο Νέλσον (ο 2ος πλέον σε νίκες στο ΝΒΑ) όσο και ο Μπράουν.

Τα προπονητικά... παιδιά του

Το ΝΒΑ είναι γεμάτο απ' τους κλώνους του Πόποβιτς. Όπου και αν στραφεί το βλέμμα μας, υπάρχει ένας προπονητής που ξεκίνησε από τα προπονητικά σπάργανα του Πόποβιτς. Και βρήκε το δρόμο του.

• Ο Μάικ Μπούντενχόλζερ, πρωταθλητής με τους Μιλγουόκι Μπακς.
• Ο Μόντι Ουίλιαμς, φιναλίστ πέρσι με τους Φίνιξ Σανς.
• Ο Ίμε Ουντόκα, ο οποίος διανύει την πρώτη σεζόν του στους Μπόστον Σέλτικς.
• Ο Τζέιμς Μπορέγκο των Σάρλοτ Χόρνετς.
• Οι Μάικ Μπράουν, Μπρετ Μπράουν και Ζακ Βον, όλοι τους πρώτοι προπονητές σε ομάδες σε προηγούμενες σεζόν.
• O Στιβ Κερ, προπονητής των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, ήταν μέλος της διοίκησης των Σπερς, αφού αγωνίστηκε και κέρδισε δύο πρωταθλήματα μαζί τους.
• Ο Ντάνι Φέρι, αφού έπαιξε για τον Πόποβιτς και εργάστηκε στη διοίκηση των Σπερς, έγινε πρόεδρος του θαύματος της Ατλάντα (με προπονητή τον Μπούντενχολζερ και 60 νίκες).
• Ο Σαμ Πρέστι, ο general manager των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, ξεκίνησε από τους Σπερς.
• Η Μπέκι Χάμον! Η πρώτη γυναίκα βοηθός σε ομάδα του ΝΒΑ, εκείνη που έφτασε πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη για να αναλάβει μία ομάδα στο ΝΒΑ και η πιο ακριβοπληρωμένη προπονήτρια στον κόσμο του WNBA.
• Και φυσικά ο Αρ Σι Μπιούφορντ, ένας από τους πιο επιτυχημένους general manager στο παιχνίδι του μπάσκετμπολ έχει κοινή πορεία με τον Πόποβιτς. O τελευταίος – με την ιδιότητα του προέδρου - τον προσέλαβε στο ρόλο του σκάουτερ το 1994.

Μία βραδιά στην Πόλη

Βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη. Το έτος είναι το 2014. Οι Σαν Αντόνιο Σπερς έχουν ταξιδέψει στην Ευρώπη για μία σειρά παιχνιδιών προετοιμασίας.

Και στην προπόνηση, την παραμονή του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ο Πόποβιτς έχει ξεκινήσει το δικό του... παιχνίδι.

Όλοι οι παίκτες στη σειρά. Και ο καθένας με τη σειρά του, πάει στη γραμμή για να εκτελέσει μία βολή. Αν ευστοχήσει, η ζωή συνεχίζεται με τον επόμενο. Αν όχι, οι παίκτες πρέπει να κάνουν ένα καμικάζι. Τι είναι αυτό; Από την base line, στη γραμμή του φάουλ και πίσω. Από εκεί, μέχρι το κέντρο και πίσω. Και μετά μέχρι το άλλο τρίποντο και πίσω. Και φυσικά, μετά ολόκληρο το γήπεδο!

Ο Μανού Τζινόμπιλι κρατούσε την τύχη των συμπαικτών του, στα χέρια του. Μερικά πειράγματα από τον «Ποπ», ένα χαμόγελο αισιοδοξίας από τον Αργεντινό. Και η βολή είναι άστοχη!

Έτρεξαν όλοι οι παίκτες. Ακόμη και ο Τιμ Ντάνκαν (φορώντας την περίφημη επιγονατίδα με το έμβλημα του ήρωα της Marvel, Punisher) που είχε λάβει τον άτυπο τίτλο του «τοτέμ» των Σπερς.

Μόνο που κανείς δεν είναι πάνω απ' τον Πόποβιτς. Όλοι είπαμε; Ίσως πάνω απ' τον ίδιο μπαίνουν οι συνάδελφοί του. Ειδικά αυτοί που το επώνυμό τους λήγει σε «-ιτς».

Στη συνέντευξη Τύπου του ίδιου αγώνα, ο Πόποβιτς είδε τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς να μπαίνει στην αίθουσα. Σταμάτησε όσα έλεγα και αποθέωσε τον Ζοτς!

Σέρβος στην ψυχή

Το σέρβικο αίμα ρέει στο σώμα του. Από εκεί αντλεί την «ηφαιστειακή» οργή του. Στο Σαν Αντόνιο τέτοια περιστατικά τα χαρακτηρίζουν με τη φράση «γίνεται Σέρβος». Όχι άδικα.

Όταν ο Πόποβιτς δεν πίνει ένα από τα αγαπημένα του κρασιά ή δεν μιλάει για την κοινωνική αδικία ή τον ρατσισμό, μπορεί να εκραγεί!

Στον ελεύθερο χρόνο του, αρέσκεται να γυρίζει στις ρίζες του. «Έχω πολλούς φίλους εδώ. Έρχομαι όποτε έχω την ευκαιρία. Χθες το βράδυ έφαγα μαζί με τον κόουτς Ίβκοβιτς, κάτι που είναι πάντα μία απίθανη ευκαιρία. Αισθάνομαι σωστά όποτε έρχομαι εδώ. Λατρεύω το φαγητό και τα ποτά και όλοι ξέρουν που να με πάνε», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή του ο Πόποβιτς.

Και όταν ρωτήθηκε αν έχει επισκεφθεί σερβικά μοναστήρια, έδωσε μία από τις γνωστές ατάκες του: «Θα πάω οπουδήποτε, εκτός αν οδηγεί ο Ζάρκο Πάσπαλι, όχι στο αυτοκίνητό του»!

Φυσικά και ο προπονητής των Σαν Αντόνιο Σπερς αναφέρθηκε στο πέρασμα του (σχεδόν) συμπατριώτη του από τους Σπερς, τη σεζόν 1989-1990, όταν ο Πόποβιτς ήταν ακόμη βοηθός.

Το τέλος που έρχεται

Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τέλος του. Για τον Γκρεγκ Πόποβιτς τούτη μπορεί να είναι η τελευταία σεζόν του. Και το μεγαλύτερο κόλπο που σκάρωσε στην καριέρα του, να είναι η κορυφαία θέση ανάμεσα στους προπονητές όλων των εποχών, με τις περισσότερες νίκες.

To ρεκόρ του θα μείνει στην ιστορία. Για πολλά χρόνια. Ο πρώτος εν ενεργεία προπονητής που μπορεί να απειλήσει το «μύθο» του Πόποβιτς είναι ο Ντοκ Ρίβερς. Σε απόσταση 304 νικών! Κάτι που σημαίνει ότι ο πρωταθλητής με τους Μπόστον Σέλτικς το 2008, θα πρέπει να καταγράφει σταθερά σεζόν με τουλάχιστον 50 νίκες για να μπορέσει να φτάσει στην κορυφή σε έξι χρόνια, δηλαδή κάποια στιγμή το 2028! Όσο για τον επόμενο στη λίστα;

Είναι ο Ρικ Καρλάιλ με 858 νίκες. Μία... αιωνιότητα μακριά από τον Ποπ.

Ποιος ξέρει; Ίσως η μπασκετική μοίρα επιβάλλει κάποια στιγμή στη θέση του Πόποβιτς να βρεθεί ένα από τα «παιδιά» του.

Οι προπονητές με 1.000 νίκες