Στιβ Κερ: Κοιτώντας τη θαλάμη ενός όπλου (vids)
Μέσα στη θαλάμη ενός όπλου. Ένα «μπαμ», καπνός, κραυγές. Και μετά σιωπή... Ο Στιβ Κερ βλέπει ξανά και ξανά τη στιγμή που του άλλαξε τη ζωή. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Όσο διαρκεί το πάτημα μιας σκανδάλης. Μοιάζει σαν να μπαίνει ο ίδιος μπροστά από το εκάστοτε πιστόλι. Και να είναι κάθε φορά το «θύμα».
Ένα τρόπον τινά μαρτύριο. Ξανά και ξανά. Σε ένα τρομακτικό ντεζά βου. Και ο ίδιος αβοήθητος. Όπως τότε, έτσι και τώρα.
Το μόνο που του έχει μείνει, είναι η φωνή του. Και η πλατφόρμα που του δίνει το NBA. Και η αναγνωρισιμότητά του.
Η ιστορία της δολοφονίας του πατέρα του, Μάλκολμ, στο Λίβανο, στις 18 Ιανουαρίου του 1984, είναι χιλιοειπωμένη. Μία στιγμή που υποχρέωσε τον Στιβ να μεγαλώσει απότομα. Τον έπλασε σε αυτό που είναι. Ένας αγωνιστής για τα δικαιώματα των άλλων.
Κάθε φορά που είναι υποχρεωμένος να μιλάει για ένα νέο μακελειό, στο σπίτι του, στις ΗΠΑ, πονάει. Και δεν θέλει να είναι διόλου ευγενικός.
Ο Κερ δεν είναι ο προπονητής που έχουμε συνηθίσει. Έτσι και αλλιώς, το ΝΒΑ δίνει το δικαίωμα στα μέλη του να μιλούν. Να είναι ενεργοί πολίτες. Μολονότι στην περίπτωση του Ενές Καντέρ φρόντισε να τον αποβάλλει από τις τάξεις του.
Αλλά το θέμα μας δεν είναι ο Τούρκος. Αλλά ο Κερ.
Το Σαν Φρανσίσκο του έδωσε πνοή
Ενώ η οικονομική το θέση, του δίνει το δικαίωμα να μένει αμέτοχος, εκείνος επιλέγει τον άλλο δρόμο. Το έκανε, πριν από μερικούς μήνες, στηρίζοντας έναν μελλοθάνατο φυλακισμένο. Μίλησε ανοικτά για τις άδικες κατηγορίες και ένωσε τη φωνή του με δεκάδες άλλους ανθρώπους.
Και στο τέλος δικαιώθηκε. Του έσωσε τη ζωή. Δεν τον απελευθέρωσε. Αλλά εμπόδισε την εκτέλεσή του.
Ο Κερ μεγάλωσε με διαφορετικές αξίες, λόγω του πατέρα του. Και η παραμονή του στο Όκλαντ (από το 2014 όταν ανέβαλε τους Ουόριορς), στην περιοχή του περίφημου Κόλπου και του Σαν Φρανσίσκο, μιας πόλης που δημιουργήθηκε από τη διαφορετικότητα, του έδωσε ισχυρές πινελιές ελευθερίας.
Την ίδια στιγμή, το γεγονός ότι δεν έχει να αποδείξει τίποτα, μετά από οκτώ πρωταθλήματα (πέντε ως παίκτης, τρία ως προπονητής) του δίνει το δικαίωμα ή την υποχρέωση, αν θέλετε, να μιλάει ανοικτά. Και να μη φοβάται για την καριέρα του.
Εδώ και χρόνια, τα βάζει με έναν αδιανόητο κολοσσό: Την NRA, την Ένωση Όπλων στις ΗΠΑ. Με χιλιάδες φανατικούς υποστηρικτές και φυσικά τζίρο δισεκατομμυρίων δολαρίων στην... ποδιά της.
«Δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν φαίνεται να απασχολεί την Κυβέρνησή μας, το γεγονός ότι τα παιδιά μας δέχονται πυροβολισμούς στα σχολεία τους. Δεν τους νοιάζει που άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε συναυλίες, σε κινηματογραφικές αίθουσες. Δεν είναι αρκετά, μάλλον, για να πείσουν την ηγεσία μας, την Κυβέρνησή μας, τους ανθρώπους που διοικούν αυτή τη χώρα για να κάνουν κάτι», είχε πει ο Κερ τον Φεβρουάριο του 2018.
«Είναι καιρός να κάνουμε κάτι»
Μετά την εκτέλεση 17 ανθρώπων στη Φλόριντα.
«Γίνονται τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά. Όλα αλλάζουν για τις οικογένειες των θυμάτων. Και είναι καιρός να κάνουμε κάτι, αντί να έχουμε μία στιγμή σιωπής και να στείλουμε τις σκέψεις και τις προσευχές μας», είχε πει μετά από ένα νέο μακελειό. Αυτή τη φορά στο Σακραμέντο.
Έξι άνθρωποι νεκροί και άλλοι δώδεκα τραυματίες.
Η εικόνα του Κερ να δακρύζει κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, μετά το Game 4 των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς με τους Ντάλας Μάβερικς, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Είναι η δική του στιγμή θλίψης. Η ανάμνηση του χαμένου πατέρα με τον πλέον βίαιο τρόπο.
Και η σύγκριση της δικής του ζωής, με εκείνη των συγγενών και φίλων των θυμάτων.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
