Οι Σελτικς βρήκαν τον τρόπο και «εκθέτουν» τους Γουόριορς!

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη σε ένα άθλημα τόσο δίκαιο όσο το μπάσκετ, δεν υπάρχει! Και αν οι Σέλτικς έπιασαν στον ύπνο τους Νετς με το αρχικό 2-0 και τους αποτελείωσαν (με 4-0) πριν ο Ντουράντ, ο Ίρβινγκ και ο Νας καταλάβουν τι έγινε ή αξιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο τις απουσίες των Μίντλετον και Χίρο (έπαιξε ελάχιστα) στις σειρές με τους Μπακς και τους Χιτ αντίστοιχα, κανείς και τίποτε δεν μπορεί να μετριάσει την επιτυχία τους να φτάσουν στους τελικούς!

Πολλώ δε μάλλον, όταν μετά από τα τρία πρώτα ματς, έχουν ήδη δύο νίκες στο ενεργητικό τους και μάλιστα με πολύ πειστικό τρόπο και έχοντας τα επόμενα δύο παιχνίδια στην έδρα τους, απέχουν ισάριθμα βήματα από τον πρώτο τίτλο τους μετά από 14 χρόνια (2008) και τον 18ο στην ιστορία τους (αν τα καταφέρουν θα προσπεράσουν τους Λέικερς και θα γίνουν η ομάδα με τα περισσότερα τρόπαια στην ιστορία του ΝΒΑ).

Πάμε, όμως, να δούμε πως φτάσαμε έως εδώ και πως οι Κέλτες δικαιούνται – με βάση την συνολική εικόνα των τριών πρώτων τελικών – να νιώθουν ολοένα και πιο άνετα με τις πιθανότητές τους να πάρουν τα σκήπτρα που κατέκτησαν πέρυσι οι Μιλγουόκι Μπακς και ο δικός μας, Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Τι δείχνει με το μέχρι στιγμής αυτό το 2-1

Μετά από τρεις αγώνες στους τελικούς, λοιπόν, η ομάδα του Ίμε Ουντόκα έχει νίκησει πολύ πειστικά τους δύο και ταυτόχρονα στα εφετινά playoffs «τρέχει» ένα σερί 7/7 μετά από ήττες (στοιχείο που αποδεικνύει την ικανότητά της στην αντίδραση μετά από ένα κακό παιχνίδι), έχοντας επιβάλλει πλήρως την υπεροχή της στο μέγεθος και τα σωματικά προσόντα και κατ’ επέκταση στην αθλητικότητα.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στα δύο ματς από τα οποία έφυγαν νικητές, οι πρωταθλητές της Ανατολής, δεν έχουν επιτρέψει στους «πολεμιστές» να σκοράρουν πάνω από 100 πόντους και 108 πόντους, ενώ και στα τρία (μ.ο. 105,0π.) τους έχουν περιορίσει κάτω από την μέση παραγωγικότητά τους στην κανονική περίοδο (μ.ο. 111,0π.).

Κι αν στην περίπτωση του Γκόλντεν Στέιτ, πολλοί ήταν εκείνοι που υποστήριζαν τον αντίλογο στο απόφθεγμα «η καλύτερη άμυνα κερδίσει πάντα την καλύτερη επίθεση», η πράξη αποδεικνύει ότι οι Σέλτικς δεν παίζουν μόνο πολύ καλύτερα στα μετόπισθεν, «κατεβάζοντας» σημαντικά τα standards της κορυφαίας επιθετικής ομάδας του πρωταθλήματος, αλλά ότι αξιοποιούν στο έπακρο το σωματοδομικό τους προβάδισμα και «εκθέτουν» αμυντικά τους αντιπάλους τους!

Πως συμβαίνει αυτό; Αν λάβουμε ως δεδομένο ότι η Βοστώνη, είναι μία ομάδα με αξιόπιστο περιφερειακό σουτ (37,3% στα playoffs και 43,3% πίσω από τα 7,25 στους τελικούς), το ότι σουτάρει μέχρι στιγμής με το αξιοπρεπές 45,7% εντός πεδιάς και έχει το εκπληκτικό 49,4% εντός πεδιάς στις δύο νίκες της, λέει πολλά.

Η εξήγηση για αυτό το εντυπωσιακό νούμερο για τα δεδομένα και την πίεση των NBA Finals, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο 44χρονος “rookie” (ως head-coach) προπονητής τους, έχει συνειδητοποιήσει πλήρως την υστέρηση που έχουν οι Dubs στα περισσότερα αμυντικά ματσαρίσματα και πιέζει τους παίκτες του να πάνε στο ένας εναντίον ενός με διείσδυση, εκθέτοντας σε μεγάλο βαθμό την περιφερειακή άμυνα των παικτών του Στιβ Κερ.

Το double-score (52-26) σε πόντους κοντά στο καλάθι, τα 16 περισσότερα ριμπάουντ (47-31) και τα εννέα επιθετικά (15-6), καταδεικνύουν και την μεγαλύτερη θέληση αλλά και την αθλητική υπεροχή τους και αποτελούν έναν παράγοντα (πολύ σημαντικό στο σύγχρονο μπάσκετ) στον οποίο οι Σέλτικς έχουν τεράστιο προβάδισμα.

Επιπροσθέτως, οι Κέλτες παίρνουν περισσότερα πράγματα από περισσότερους παίκτες από τους Γουόριορς. Στις δύο νίκες τους (Game 1 & Game 3) πήραν πάνω από 100 πόντους από το βασικό τους rotation (Τέιτουμ, Μπράουν, Σμαρτ, Χόρφορντ, Γουάιτ και Γκραντ Ουίλιαμς), ενώ η εκπληκτική απόδοση και το πληθωρικό παιχνίδι του Ρόμπερτ Ουίλιαμς ΙΙΙ (8π., 10ρ., 3κλ. & 4κοψ. με 4/5 σουτ), έκανε την διαφορά σε άμυνα και επίθεση.

Τι έδειξε το Game 3

Ότι οι φίλοι των τρεις φορές πρωταθλητών από το 2015 και μετά, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Όταν ο Στεφ Κάρι έχει μέσο όρο 31,3 πόντους με 48,6% στα τρίποντα στους τελικούς και η ομάδα του χάνει με 2-1, έχοντας απωλέσει και το πλεονέκτημα της έδρας, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά...

Επίσης, στο πρώτο ματς στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης ο Στιβ Κερ είδε τον Κλέϊ Τόμπσον να θυμίζει κατά πολύ τον έτερο “splash brother” (25π. με 5/13 τριπ.) και την ομάδα του να παίρνει την μεγαλύτερη επιθετική συγκομιδή από το βασικό της περιφερειακό τρίο (Κάρι, Τόμπσον και Ουίγκινς σκόραραν συνολικά 74 πόντους), αλλά και πάλι να χάνει καθαρά με 116-100!

Η πιο πειστική απάντηση στο ερώτημα του «τι έφτιαξε;» έχει να κάνει με το έλλειμα ενέργειας των παικτών του, στο οποίο οφείλεται και η πνευματική και αγωνιστική κατάρρευση, όταν οι γηπεδούχοι απάντησαν με ένα σερί 20-8, στην ολική επαναφορά των Γουόριορς στην 3η περίοδο.

Έχοντας δουλέψει σκληρά σε όλο το γήπεδο για να ανατρέψουν μία διαφορά 18 πόντων (54-36 στα μέσα της 2ης περιόδου), που χτίστηκε στο «εφιαλτικό» πρώτο μέρος και να περάσουν μπροστά με 82-83 (3’45” πριν αρχίσει η 4η περίοδος), το Γκόλντεν Στέιτ «παρέδωσε σάρκα, πνεύμα και οστά», όταν συνειδητοποίησε ότι η Βοστώνη είχε και άλλη «βενζίνη» στο ντεπόζιτο για το τελικό «ντεμαράζ».

Τι «πληγώνει» τους Γουόριορς

Ξεκάθαρα τα λάθη και ειδικότερα τα αβίαστα, τα οποία συνήθως καταλήγουν σε εύκολο καλάθι των Σέλτικς στο transition. Αλλά και το inside game το οποίο και πρέπει να σταματήσουν, ρισκάροντας να χάσουν από το τρίποντο, από την στιγμή που δεν μπορούν μαρκάρουν τους περισσότερους παίκτες του Ουντόκα.

Μιλώντας για τα λάθη, πάντως, αξιοποιούν στο έπακρο το ορθολογιστικό τους παιχνίδι και μετρούν 13 νίκες σε 15 ματς που τελειώνουν με λιγότερες από 15 χαμένες μπάλες. Το αντίστοιχο ρεκόρ τους όταν ο Τέιτουμ (26π. & 9ασ.) ξεπερνάει τις 7 ασίστ είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό (18-2)!

Και κάτι ακόμη... Αν ο Κάρι (χτύπησε στο πόδι αλλά και ο ίδιος «αποδόμησε» τον τραυματισμό του) και η παρέα του, θέλουν να έχουν τύχη στο Game 4, τότε δεν πρέπει με τίποτε να χάσουν την επαφή με το σκορ στο ξεκίνημα του αγώνα. Το είπαμε και πιο πριν: το ρόστερ των πρωταθλητών της Δύσης δεν αντέχει σωματικά/αθλητικά τις πολλές αλλαγές ρυθμού, ειδικότερα όταν πρέπει να παίξει άμυνα και να σταματήσει τους πιο δυνατούς αντιπάλους του, για να ανατρέψει ένα μεγάλο προβάδισμα.

Ομολογώ ότι δεν περίμενα ότι μετά από 3 ματς, θα διαπίστωνα ότι η μπασκετική λογική λέει Σέλτικς. To be continued…