To τηλεφώνημα για το διαβατήριο του Γιάννη

Τα μαντάτα για την υγεία του Γιώργου δεν ήταν καλά εδώ και κάμποσο καιρό. Η άκρατη αξιοπρέπειά και διακριτικότητα που τον χαρακτήριζαν πάντα, όμως, τον είχαν οδηγήσει σε μία σιωπηρή απομόνωση εδώ και μερικά χρόνια. Όσο διήρκεσε η άχαρη και άδικη μάχη του με την επάρατη νόσο.

Αν και επικοινωνούσαμε σε γιορτές – περισσότερο με μηνύματα και λιγότερο με κλήσεις – η αναγκαστική αποχή του από τα επαγγελματικά δρώμενα, δεν του είχε επιτρέψει να χαρεί όσο θα ήθελε την σταδιακή εκτόξευση της Octagon Europe, στη διεύθυνση της οποίας τοποθετήθηκε λίγα χρόνια αφότου ίδρυσε αρχικά το παράρτημα της ομώνυμης εταιρίας στην Ελλάδα (2014).

Οι βλέψεις του για την πρόοδο του παγκόσμιου αυτού κολοσσού στον τομέα του αθλητικού managment και marketing, ήταν μία από τις τελευταίες συζητήσεις μας που είχαν γίνει πριν 4 χρόνια στην Σύρο. Στο πλαίσιο του “Aegean Ball Festival” του 2018, που είχε διοργανώσει για 2η χρονιά τότε, ο πιο πιστός του πελάτης και αγαπημένος φίλος του, Γιώργος Πρίντεζης.

Ο μπασκετάνθρωπος – πάνω απ’ όλα – Δημητρόπουλος και μετέπειτα ατζέντης, ήταν από την αρχή της διαδρομής του στον δύσκολο αυτό χώρο, ένας πολύ πετυχημένος επαγγελματίας. Αυτό δεν πήγαζε μόνο από την ανθρώπινη προσέγγιση που είχε πάντα, αλλά ειδικότερα από την βαθιά γνώση του αντικειμένου, λόγω της προϋπηρεσίας του σαν προπονητής στις μικρές ηλικίες. Πολύ συζητήσιμος και με θετική αύρα πάντα και πρόθυμος να υποστηρίξει με επιχειρήματα την άποψή του ή να εξηγήσει την οπτική του.

Μαζί με τον Θοδωρή Παπαλουκά οργάνωσαν ένα πολύ πρωτοποριακό (για την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα) camp για παιδιά, από το οποίο είχε παρελάσει η αφρόκρεμα του ελληνικού μπάσκετ, ενώ το recruiting του Γιάννη Αντετοκoύνμπο από τον πρώην προπονητή και μετέπειτα συνεργάτη του, Γιώργο Πάνου και οι μαεστρικές κινήσεις που έκαναν στο πλαίσιο της προώθησης του “Greek Freak” προς την χρυσοφόρα αγορά του ΝΒΑ, έβαλαν τις βάσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη της Octagon πρώτα στην Αμερική και μετά στην Ευρώπη.

Ο υπογράφων παρακολούθησε πολύ στενά τις προσπάθειές τους να διευκολύνουν τον δρόμο του σημερινού πρωταθλητή του ΝΒΑ και κορυφαίου παίκτη του κόσμου, ως προς την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας, στην διάρκεια της σεζόν 2012-2013, όταν ο Γιάννης και η οικογένειά του δεν είχαν χαρτιά (αυτή η ιστορία έχει γίνει πλέον ταινία).

• Η φοβερή ιστορία του Χάινς για τον Δημητρόπουλο: «Όταν είπε ότι θα με πάει στον Ολυμπιακό πίστεψα ότι είχε πιει πολύ»

Η είδηση του αδόκητου χαμού του, πέρα από την θλίψη, την συμπόνοια ως προς τους οικείους του και το πλήγμα στην οικογένεια του ελληνικού μπάσκετ, αυτομάτως έφερε στο μυαλό μου ένα αναπάντεχο και αλησμόνητο τηλεφώνημα που μου είχε κάνει την παραμονή του τελικού της Euroleague του 2013 στο Λονδίνο. H κλήση του με βρήκε στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της “O2 Arena”, όπου βρισκόμουν για να καλύψω την συνέντευξη Τύπου των δύο φιναλίστ της διοργάνωσης (Ολυμπιακός-Ρεάλ).

Στην άλλη άκρη της γραμμής, ήταν ο Γιώργος Δημητρόπουλος, που αν θυμάμαι καλά, δεν είχε ταξιδέψει στην αγγλική πρωτεύουσα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, κατάφερε να με αφήσει… παγωτό!

Τι μου είπε ο "αθεόφοβος"; Με αυτή την αφοπλιστική ευγένεια, που πάντα τον χαρακτήριζε, λοιπόν, μου ανήγγειλε τα χαρμόσυνα νέα για το ελληνικό διαβατήριο του Γιάννη Αντετοκούνμπο (δεν είχε ακόμη επιλεγεί στο draft), με ευχαρίστησε για την «μη ηθελημένη» συμβολή μου στην όλη διαδικασία και μου ανακοίνωσε ότι άμα τη επιστροφή μου, η οικογένεια με περιμένει στο «φτωχικό» της στου Ζωγράφου για μία γνωριμία από κοντά και μία τηλεοπτική συνέντευξη.

Πριν προλάβει να μου πέσει το τηλέφωνο από την ευχάριστη έκπληξη, o εκλιπών μου εξήγησε ότι το άρθρο που είχα γράψει έναν μήνα νωρίτερα στο Gazzetta (11/04/2013), σχετικά με την πρόθεση των γονιών του να στραφούν στην πρεσβεία της Νιγηρίας, μετά τις αλλεπάλληλες αποτυχημένες προσπάθειες να του δοθεί η ελληνική ιθαγένεια, ουσιαστικά συνέβαλε στην μεγάλη ανατροπή.

Αφού διαπίστωσαν την εγκυρότητα της είδησης, μέσω των εκπροσώπων του 18χρονου τότε αθλητή και την κρισιμότητα της κατάστασης, οι επιτελείς της ομοσπονδίας έπεισαν την κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά (καθοριστική συμβολή είχε ο υπουργός Εσωτερικών Ευριπίδης Στυλιανίδης, ενώ μεγάλη πίεση είχε ασκήσει ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιάννης Ιωαννίδης), να παραβλέψει το γεγονός ότι τα αδέλφια Αντετοκούνμπο γεννήθηκαν από γονείς που είχαν εισέλθει παράνομα στην χώρα και να εκδώσει τα διαβατήρια (αρχικά για τον Γιάννη και τον Θανάση) με συνοπτικές διαδικασίες.

Αυτό το τηλεφώνημα από τον φίλο Γιώργο, δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Όχι μόνο για το χαρμόσυνο περιεχόμενο της συνομιλίας μας… Αλλά για τον σεβασμό με τον οποίο είχε διαχειριστεί μία τόσο λεπτή υπόθεση αλλά και για την αναγνώρισης μίας άγνωστης «υπηρεσίας», που κάλλιστα θα μπορούσε να έχει αποσιωπηθεί.

Αλλά αυτός ήταν ο Δημητρόπουλος. Ένας ρομαντικός μπασκετάνθρωπος που διέπρεψε στην «ρωμϊκή αρένα» του επαγγελματικού μπάσκετ και ξεχώρισε για την διατήρηση της ανθρωπιάς του και των αρχών που πάντα προσπαθούσε σκληρά να διαφυλάξει.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει…