Μιλγουόκι: Δεν εμφανίστηκε στα playoffs και όλα οδηγούν σε ραγδαίες εξελίξεις!

• Άμυνα για κλάματα, ατυχία με Γιάννη και χαμένη επιθετική ταυτότητα

Μετά από δύο τόσο γεμάτες μέρες για τα Game 1 των playoffs της Euroleague, θέλετε επειδή ήμουν κουρασμένος αλλά και απογοητευμένος από όλα όσα είχα δει στην postseason από την αγαπημένη μου ομάδα (έχω ξαναγράψει ότι είμαι fan των Μπακς από τα 12 μου, επειδή έτυχε η ξαδέρφη μου να σπουδάσει στο Μιλγουόκι στα τέλη της δεκαετίας του ’80), ήταν η πρώτη φορά που δεν είδα live ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι της τα τελευταία χρόνια.

Η αλήθεια, βέβαια, ήταν ότι πήρα αυτή την απόφαση και επειδή δεν έβλεπα με τίποτε αυτό το πρόωρο τέλος! Ήμουν πεπεισμένος, ακόμη και μετά την σοκαριστική ανατροπή των Χιτ στο Game 4, ότι τα «ελάφια» θα μείωναν σε 3-2 και θα επέστρεφαν στο Μαϊάμι για να πάρουν πίσω το «απόλυτο» πλεονέκτημα έδρας που κατέκτησαν με τόσο κόπο στην διάρκεια των 6,5 μηνών της regular season.

Και το πίστευα, γιατί οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα θα πετούσε – μέσα μόλις λίγες μέρες – στα... σκουπίδια μία τεράστια προσπάθεια που έκανε εδώ και δύο χρόνια ολόκληρος ο οργανισμός για να επαναφέρει την ομάδα στο επίπεδο της διεκδίκησης του πρωταθλήματος, που ήρθε για πρώτη φορά μετά 50 χρόνια το 2021!

Και πίστευα πραγματικά ότι αυτό το σύνολο παικτών με την εξαιρετική «χημεία» και το σπουδαίο δέσιμο, τουλάχιστον δεν θα το επέτρεπε να συμβεί από τον 1ο γύρο και με τόσο εμφατικά απογοητευτικό τρόπο... Έστω κι αν το καμπανάκι των 10 τελευταίων αγώνων πριν τα playoffs για την άμυνα, ήταν ηχηρό και προειδοποιητικό: με μέσο παθητικό 122 πόντους και μία 40άρα στο κεφάλι από τους Σέλτικς (99-140 και μάλιστα εντός έδρας με πλήρη σύνθεση) έπρεπε όλοι να προβληματιστούμε για το που οδεύει αυτή η ομάδα...

Αλλά βλέπετε, η εφετινή πολύ ώριμη πορεία στην κανονική πορεία, το προσπέρασμα στην εκπληκτική Βοστόνη του πρώτου μισού της σεζόν, η εκτόξευση του 35χρονου Μπρουκ Λόπεζ και η συντήρηση που έγινε στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ώστε να είναι φρέσκος για την τελική αντεπίθεση, δημιούργησαν την προσδοκία/ψευδαίσθηση ότι τα «ελάφια» διαθέτουν το «πλήρες πακέτο» για να επιστρέψουν στην κορυφή του ΝΒΑ.

Δυστυχώς για μας τους Bucks fans αλλά και για όλους τους απανταχού Έλληνες μπασκετόφιλους που εδώ και 10 χρόνια «ακολουθούν» αυτή την εκπληκτική διαδρομή του κάποτε Γιαννάκη από τα Σεπόλια και τώρα εκ των κορυφαίων παικτών του κόσμου, όλα τα ωραία κάποια στιγμή φτάνουν σε ένα τέλος.

Και νομίζω ότι αυτή η στιγμή, έφτασε και για το Μιλγουόκι, που με τον πρόωρο «αποχαιρετισμό» στην χρονιά, αυτό το καλοκαίρι θα βρεθεί μπροστά σε ένα σταυροδρόμι, το οποίο εν πολλοίς θα καθορίσει την πορεία που θα χαράξει για τα επόμενα χρόνια.

Θα έχουμε τον χρόνο να το αναλύσουμε, καθώς η εφετινή offseason της ομάδας αλλά και του εθνικού μας star θα είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων έξι ετών (αυτό είναι μάλλον θετικό για την «επίσημη αγαπημένη» και την προσπάθεια που θα κάνει στο Παγκόσμιο Κύπελλο), αλλά πριν περάσουμε σε πιο αγωνιστικά ζητήματα αλλά και στους λόγους για τους οποίους, ο "Greek Freak" και η παρέα του έγιναν η 6η ομάδα στην ιστορία των playoffs, που τερμάτισε με το καλύτερο ρεκόρ (1η στην καν. περίοδο) και πήγε «σπίτι της» από την 8η της κατάταξης, καλό θα είναι να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τα εξής:

• Πριν από έναν μήνα, ο μέχρι πρότινος μεγαλομέτοχος Μαρκ Λάσρι (το 2014 μαζί με άλλους συνιδιοκτήτες, αγόρασε την ομάδα έναντι 550 εκατομμυρίων δολαρίων από τον γερουσιαστή του Ουισκόνσιν, Χερμπ Κολ), πούλησε το μερίδιό του στην τιμή των 3,5 δις δολαρίων και πλέον το πλειψηφικό πακέτο των μετοχών της ομάδας, ανήκει στην εταιρία Haslam Sports Group, που ανήκει στον ιδιοκτήτη των Κλίβελαντ Μπράουνς, Τζίμι Χάσλαμ (NFL). Κοινώς, υπάρχει νέο αφεντικό στην πόλη και το καλοκαίρι πολλές καίριες θέσεις στον οργανισμό θα αποκτήσουν νέους κατόχους.

• Αν και έχει άλλον έναν χρόνο συμβόλαιο με τους Μπακς, ο Μάικ Μπουντενχόλτζερ δύσκολα θα παραμείνει στην θέση του μετά τον αποκλεισμό της ομάδας από τον 1ο γύρο των playoffs. Η ευθύνη του για την εικόνα της ομάδας πρώτα και για το αποτέλεσμα εν συνεχεία, είναι τεράστια και οι εξελίξεις ίσως αποδειχθούν ραγδαίες. Αν φύγει ο coach Bud, δεν αποκλείεται να συμβεί το ίδιο και με τον general manager, Τζον Χορστ, ο οποίος μαζί με τον κοκκινομάλλη τεχνικό οραματίστηκαν και δημιούργησαν την ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο πριν δύο χρόνια.

• Ο Κρις Μίντλετον, που για 2η συνεχή χρονιά είχε πτωτική πορεία και δικαίωσε όλους όσοι συνδέουμε το All Star status που απέκτησε, με την τύχη που είχε να είναι 10 χρόνια συμπαίκτης αλλά και το alter ego του Γιάννη Αντετοκούνμπο, έχει player option στο συμβόλαιό του (για το ιλιγγιώδες ποσό των 40,4 εκατομμυρίων δολαρίων για την επόμενη σεζόν). Αν το εξασκήσει, τότε οι Μπακς θα κινήσουν την διαδικασία για sign and trade, προκειμενου να μετακινήσουν το βαρύ μισθολόγιό του και να φέρουν στην ομάδα, είτε έναν πραγματικό superstar, είτε δύο μίνιμουμ game-changers παίκτες.

• Ο Τζρου Χόλιντεϊ μπαίνει στην τελευταία χρονιά της συμφωνίας του, ενώ το καλοκαίρι ολοκληρώνεται το συμβόλαιο του πιο βελτιωμένου παίκτη της ομάδας, του Μπρουκ Λόπεζ (μ.ο. 15,9π., 6,7ρ. & 2,5κοψ. με 37,4% τριπ. και 53,1% εντός πεδιάς).

• Τελευταίος αλλά σημαντικότερος ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. O “Greek Freak” έχει άλλα δύο εγγυημένα χρόνια στο συμβόλαιό του μέχρι το 2025, που θα του αποφέρουν κοντά στα 94,4 εκατομμύρια δολάρια. Αν και είναι πολύ πιστός και αφοσιωμένος σαν άνθρωπος και κατά καιρούς έχει εκδηλώσει την επιθυμία να κλείσει την καριέρα του στο Μιλγουόκι, καθώς επίσης και το πόσο πολύ τον απωθούν από πλευράς ζωής και συγκέντρωσης στην δουλειά του, οι μεγάλες αγορές τύπου Νέα Υόρκη και Λος Άντζελες, αυτή η στάση ζωής φρονώ ότι δεν αποκλείεται να διαφοροποιηθεί. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, κάποιες φορές αρχίζουμε να βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα. Ωστόσο, χωρίς να έχω κάποιο feedback από τον στενό του περίγυρο, υπάρχει μία περιφερειακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα (η οποία έχει να κάνει και με επενδυτικές κινήσεις που έκανε πρόσφατα με ένα fund Ελληνοαμερικανών χρηματιστών), η οποία τον φέρνει όλο και σε πιο συχνές επιχειρηματικές επαφές με το «Μεγάλο Μήλο». Αυτό που γνωρίζω είναι ότι οι Νικς το ξέρουν και θέλουν να κάνουν τα πάντα για να στήσουν μία ομάδα πρωταθλήματος πάνω του. Για να συμβεί, όμως, αυτό πρέπει να το αποφασίσει ο ίδιος ο Γιάννης και να ζητήσει στους Μπακς να τον ανταλλάξουν και για την ώρα, απέχουμε πολύ ακόμη από αυτό το σενάριο. Το πως κυλήσουν οι επόμενες μέρες και τι αποφάσεις θα ληφθούν για την επόμενη μέρα των «ελαφιών», σίγουρα θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο.

Άμυνα για κλάματα, ατυχία με Γιάννη και χαμένη επιθετική ταυτότητα

Ας μπούμε, όμως και σε αγωνιστικά «χωράφια». Το Μαϊάμι, που έδειξε «άδειο» στο πρώτο νοκ-άουτ ματς του play-in, έχασε από τους Χοκς (παρά την ηρωική εμφάνιση του 37χρονου Λάουρι) και μπήκε στα playoffs στο παρά ένα, κερδίζοντας τους Μπουλς, δυστυχώς δεν προκάλεσε ποτέ την προσοχή και την απαραίτητη εγρήγορση στους Μπακς.

Το ίδιο συνέβη και με τον Τζίμι Μπάτλερ, που έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι είναι περισσότερο παίκτης postseaso,n γιατί εκεί παίζεται το πραγματικό μπάσκετ.
Στην περίπτωση του Γιάννη, το Μιλγουόκι ήταν πραγματικά άτυχο. Και οι επιτυχίες δεν έρχονται ποτέ χωρίς την συνδρομή και της τύχης. Μην πάτε μακριά. Πέρυσι έχασε τον Μίντλετον στον 1ο γύρο και όλοι θυμόμαστε πόσο του στοίχισε αυτή η απώλεια στον 2ο γύρο με τους Σέλτικς.

Το άσχημο για τα ελάφια», όμως, είναι ότι το χτύπημα του “Greek Freak” στην μέση συνέπεσε με ένα πολύ σοβαρότερο του Τάιλερ Χίροου (έσπασε το χέρι του). Ακολούθησε το 1-1 στο Game 2 και στο 3ο ματς (το Μαϊάμι πήρε ξανά προβάδισμα) προέκυψε και ο τραυματισμός του Ολαντίπο (νοκ-άουτ για φέτος), που άφησε τους Χιτ χωρίς δύο πολύ σημαντικούς παίκτες για την συνέχεια. Αυτό κι αν προκάλεσε έναν εφησυχασμό στο στρατόπεδο των Μπακς.

Με ποιους είχε απομείνει ο Έρικ Σπόλστρα πλην του Μπάτλερ και του πεσμένου φέτος Αντεμπάγιο; Με τον 34χρονο Κέβιν Λοβ (πρόσφατα το Κλίβελαντ πλήρωσε το συμβόλαιό του για να φύγει), με τον 37χρονο γερό-Λάουρι, τους undrafted Στρους και Βίνσεντ, τον Κάλεμπ Μάρτιν και τον Ντάνκαν Ρόμπινσον, ο οποίος φέτος είχε τεθεί εκτός rotation!

Για μία ομάδα σαν τους Μπακς, λοιπόν, που στα μέσα της σεζόν έτρεξαν ένα ρεκόρ 24-3, το να φτάσουν να αποκλειστούν με 4-1 (ακόμη και χωρίς τον Γιάννη για 2,5 ματς και παρ’ ότι οι αντίπαλοί τους σούταραν με 45% από το τρίποντο), πραγματικά δεν βγάζει νόημα!

Αν υπάρχουν κάποιες εξηγήσεις, αυτές έχουν στηρίζονται σε τρεις παραμέτρους:

• Η πρώτη έχει να κάνει με την χαμένη αμυντική ταυτότητα της ομάδας. Οι Μπακς της κανονικής περιόδου είχαν μία από τις πέντε καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος με μέσο παθητικό 113,5 πόντους. Στα πέντε παιχνίδια των playoffs με τους Χιτ δέχονταν 124 ανά αγώνα. Και το κυριότερο, τους περισσότερους στην 4η περίοδο (για το Game 5, υπολογίζω και την παράταση). Εκεί ακριβώς που έπρεπε να σφίξουν την άμυνα τους και να κρατήσουν τις υπέρ τους διαφορές, δεν είχαν την πνευματική δύναμη να σταματήσουν τους αντιπάλους τους και επέτρεπαν κατά μέσο όρο 35 πόντους στο τελευταίο 12λεπτο. Οι διψήφιες διαφορές (+14 στο Game 3 και +16 στο Game 4) που απώλεσαν, «μιλούν» από μόνες τους!

• Η δεύτερη έχει να κάνει με την αδυναμία τους να σκοράρουν στο μισό γήπεδο, σε καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε! Το pick’n’roll του Μίντλετον με τον Αντετοκούνμπο που είχε γίνει σήμα κατατεθέν της επιθετικής τους λειτουργίας (από την κορυφή της γραμμής του τριπόντου ή από το πλάϊ) με το κατάλληλο spacing και τρεις σουτέρ γύρω τους, ήταν το βασικό συστατικό της επιτυχίας τους. Εντελώς ξαφνικά, όμως, αυτή η επιθετική ταυτότητα άρχισε να ξεθωριάζει. Όταν ο Αντετοκούνμπο των 25-35 on ball screens ανά παιχνίδι, περιορίζεται σε μόλις 6 στο Game 4, τότε κάτι δεν πάει καλά.

• Η τρίτη έχει να κάνει με την «καταστροφική» επιλογή του Μπουντενχόλτζερ (έχει πάρει... διαζύγιο με τα τάιμ-άουτ!) να βάλει πάνω στον Μπάτλερ τον Μίντλετον και εν συνεχεία τον Χόλιντεϊ. Για την αμυντική ανικανότητα του πρώτου καλύτερα να μην σχολιάσω, ενώ ο δεύτερος είναι πολύ κοντύτερο κορμί για να δυσκολέψει ένα δίμετρο, υπερδύναμο και πολύ ευκίνητο guard-forward, όπως o “Buckets” (μ.ο. 37,6π., 6,0ρ. & 4,8ασ. με 59,7% στα σουτ)! Στην συνέντευξη Τύπου, ο Γιάννης παραδέχτηκε ότι ήθελε να τον μαρκάρει (δεν ξέρω αν το ζήτησε), αλλά και ότι σεβάστηκε την απόφαση του προπονητή...

Υγ.1: Μετά το αρχικό blog για τις προβλέψεις των ζευγαριών του 1ου γύρου, αρκετοί φίλοι, στα σχόλιά τους, αναρωτήθηκαν που διαπίστωσα την ευχέρεια που έχουν οι περισσότεροι παίκτες των Χιτ στο μακρινό σουτ, επειδή στην κανονική περίοδο σούταραν με 34,4%! Τώρα που είδαν την αδυναμία των παικτών των Μπακς να τους κυνηγήσουν στην περιφέρεια και το Μαϊάμι «σφράγισε» την πρόκριση με 45% από το τρίποντο στην σειρά, τι έχουν να πουν;

Υγ.2: Άκουσα προσεκτικά τις δηλώσεις του Γιάννη στην συνέντευξη Τύπου, οι οποίες απέπνεαν μία αναμενόμενη μίξη συναισθηματικής φόρτισης, απογοήτευσης και αγανάκτησης. Σύμφωνοι όλοι στην δουλειά μας προσπαθούμε για το καλύτερο, υπάρχουν καλές και κακές μέρες κα σίγουρα δεν παίρνουμε προαγωγή κάθε χρόνο, ώστε όταν δεν πάρουμε, να θεωρούμαστε αποτυχημένοι.

Υγ.3: Η μέση δουλειά ενός ανθρώπου, όμως, δεν μπορεί να μπει στην ίδια μοίρα με εκείνη ενός superstar που κουβαλάει εδώ και χρόνια, έναν οργανισμό στην πλάτη του, έφερε ένα πρωτάθλημα και πληρώνεται απίστευτα αδρά για να διαχειρίζεται και την ανάλογη πίεση (πέρα από την σωματική καταπόνηση και τους τραυματισμούς)... Αναμφίβολα και οι ήττες είναι μέρος της διαδικασίας.

Υγ.4: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έπαιξε (για πολλοστή φορά) τραυματίας και διακινδύνευσε την υγεία του. Αλλά το ότι τελείωσε την 4η περίοδο και την παράταση με 3/8 βολές (συνολικά είχε 10/23), 2/11 σουτ και 3 λάθη (μαζί με 7π. & 10ρ.), σημαίνει ότι προσπάθησε αλλά απέτυχε. Προς Θεού, η ερώτηση δεν είχε πρόθεση να τον σταυρώσει, αλλά να καθορίσει και τα όρια της αποτυχίας! Έστω κι αν αυτή η αποτυχία, ισοδυναμεί με βήματα προς τα πίσω. Τα οποία, αργότερα μπορούν να αντικατασταθούν με αντίστοιχα βήματα προς τα εμπρός και να συνεισφέρουν σε μία επιτυχία. Προσοχή, όχι στο μέσο επάγγελμα αλλά στο υψηλότερο και πιο ακριβοπληρωμένο επίπεδο του ανταγωνισμού στον επαγγελματικό αθλητισμό παγκοσμίως!