Μάθημα νο1 από professor Jokic: «Άσε το παιχνίδι να έρθει σε σένα!»

Ας αφήσουμε στην άκρη τι είχε προβλέψει ο καθένας για το ζευγάρι των τελικών, πριν την έναρξη της σεζόν, γιατί θα πέσει ασταμάτητο γέλιο! Για την ιστορία, η δική μου πρόβλεψη ήθελε τους Μπακς από την Ανατολή και τους Κλίπερς από την Δύση, οπότε ναι κάντε μία παύση και γελάστε άφθονα...

Για την οικονομία της «συζήτησης», λοιπόν, ας απολαύσουμε την αγωνιστική δράση (όσο αυτή κρατήσει) κι ας ασχοληθούμε με την ανάλυση του τι είδαμε στο Game 1 αλλά και με τις προσαρμογές που περιμένουμε ενόψει της συνέχειας, που κατά την ταπεινή δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια.

Αν λάβουμε υπ' όψιν μας τις σχεδόν 9 ημέρες που είχαν στην διάθεσή τους οι Νάγκετς για ξεκούραση, συντήρηση και προετοιμασία μετά το επιβλητικό «σκούπισμα» (4-0 στις νίκες) επί των Λέικερς και ενόψει της πρώτης ιστορικής συμμετοχής του οργανισμού από το Κολοράντο στους τελικούς του ΝΒΑ, βάσει των όσων είδαμε στο παρκέ, η δουλειά που έκανε ο Μάικ Μαλόουν παίρνει άριστα με τόνο.

Οι «σβώλοι» μπήκαν στο γήπεδο... «φρεσκαδούρες» ως εκεί που δεν παίρνει και από το πρώτο λεπτό επέδειξαν μεγάλη αποφασιστικότητα, επιθετικότητα αλλά και υπομονή όσον αφορά στην λήψη των αποφάσεών τους, καθώς επίσης και υψηλό μπασκετικο IQ στην αμυντική αντιμετώπιση των αντιπάλων τους.

Τι ακριβώς εννοώ; Ότι πέραν της γρήγορης και επιθετικής κίνησης μπροστά, επέλεξαν να περνάει συνεχώς η μπάλα στον Γιόκιτς, όχι όμως για να απειλήσει με πλάτη μέσα στον ζωγραφιστό ή μέσω της μοναδικής ικανότητας που έχει στο «ρολάρισμα» ή στο pop μετά το pick'n'roll! Σε αυτή την σημαντική λεπτομέρεια ήταν που ο 51χρονος Νεϋορκέζος τεχνικός ήταν που μπέρδεψε τον σπουδαίο ομόλογό του στον πάγκο των Χιτ και κατ' επέκταση την άμυνα του Μαϊάμι.

Είτε έπαιρνε την μπάλα μέσα στην ρακέτα, είτε στην περιφέρεια, είτε αποφάσιζε να κάνει κίνηση προς το καλάθι, ο “Joker” έβρισκε συνέχεια ελεύθερο συμπαίκτη του και συνέβαλε τα μέγιστα στο δυναμικό ξεκίνημα της ομάδας του, που τόσο μεγάλη ψυχολογική σημασία έχει στο πρώτο παιχνίδι των τελικών.

Ειδικότερα απέναντι σε μία ομάδα, που στα εφετινά playoffs, είχε ρεκόρ 6-4 εκτός έδρας και είχε ξεκινήσει με το δεξί και τους τρεις προηγούμενους γύρους, μακριά από την Φλόριντα!

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της επίδρασης που είχε ο 28χρονος Σέρβος διεθνής σέντερ στο +9 (29-20), με το οποίο προηγήθηκαν οι γηπεδούχοι στην 1η περίοδο, αρκεί κάποιος να συνειδητοποιήσει ότι τελείωσε το πρώτο 12λεπτο με 6 ασίστ και μόλις ένα εύστοχο σουτ, σχεδόν με τη λήξη του!

Κοινώς, ο ηγέτης των Νάγκετς άφησε το παιχνίδι να κυλήσει «διαβάζοντας» κάθε φάση ξεχωριστά. Αναζητώντας το πλεονέκτημα, επιλέγοντας να επιβραβεύσει την κίνηση χωρίς την μπάλα των συμπαικτών του και «ζεσταίνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο, τον Γκόρντον (12π. με 6/6 σουτ), τον Κάλντγουελ-Πόουπ (7π.) και τον Πόρτερ τζούνιορ (14π., 13ρ. & 2κοψ.).

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ανάπαυλα, που η διαφορά είχε φτάσει στο +17 (59-42), ο Γιόκιτς πήγε στα αποδυτήρια έχοντας πάρει 3 προσπάθειες (10π. με 3/3 σουτ και 4/4 βολ.) και καταγράψει συνολικά 10 τελικές στο ενεργητικό του. Double double δηλαδή από τα πρώτα 24 λεπτά!

Μέχρι οι φιλοξενούμενοι να καταλάβουν τι ζημιά τους είχε κάνει ο κορυφαίος σέντερ του κόσμου (και μάλιστα με τόσο μη αναμενόμενο τρόπο) και να βρουν τις κατάλληλες επιθετικές και αμυντικές προσαρμογές, η «ψαλίδα» είχε ανοίξει μέχρι το +24 (84-60) και ουσιαστικά η σεμνή τελετή είχε τελειώσει...

Όταν οι Χιτ άρχισαν να βρίσκουν στόχο από μακριά και με τον Λάουρι (11π., 5ρ. & 5ασ. με 3/6 τριπ.), τον Χάισμιθ (18π., 2ρ. & 2κλ. με 7/10 σουτ) και τον Βίνσεντ (19π. & 5ασ. με 5/10 τριπ.) να συμπαρίστανται επιθετικά στον εντυπωσιακό αλλά μόνο Μπαμ Αντεμπάγιο, που έκανε την καλύτερη εμφάνισή του στην εφετινή postseason (26π., 13ρ. & 5ασ.), ήταν πολύ αργά! Πολύ απλά γιατί ο Νίκολα (27π., 10ρ. & 14ασ. με 8/12 σουτ) δεν είχε χάσει ενέργεια στην επίθεση και δεν τους επέτρεψε ποτέ να πλησιάσουν σε μονοψήφιο νούμερο!

Σε γενικές γραμμές, το δίδυμο Γιόκιτς-Μάρεϊ (26π., 6ρ. & 10ασ.) από το οποίο περνάει το 95% των αποφάσεων του Ντένβερ, δημιούργησαν ή σκόραραν τους 87 από τους 104 πόντους της ομάδας τους (93 πέτυχε το Μαϊάμι), με περισσότερους από τους μισούς (46) να επιτυγχάνονται μέσα στην ρακέτα.

Και αμυντικά, όμως, οι γηπεδούχοι επέλεξαν να επιτρέψουν την κίνηση του Αντεμπάγιο μακριά από το καλάθι (για να μην επιδιώξει τις επαφές), ρίσκαραν με πολλά μακρινά σουτ από την τριάδα Στρους, Μάρτιν και Ρόμπινσον (και οι τρεις μαζί είχαν 6π. με 2/23 σουτ) κι έριξαν το βάρος τους στο ασφυκτικό μαρκάρισμα του Μπάτλερ με βασικό στόχο να του κόψουν την διείσδυση και την σωματική επαφή (σούταρε κατά μ.ο. 9 βολές ανά παιχνίδι) και να τον αναγκάσουν να πασάρει την μπάλα.

Αυτή η τακτική είχε πολλά κέρδη. Κατά βάση, οι Χιτ επιχείρησαν τις δεύτερες περισσότερες (45 είχαν πάρει στο Game 5 με τους Μπακς) προσπάθειες για τρίποντο στα εφετινά playoffs (13/39) και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πέσει αισθητά το ποσοστό τους (από 39% σε 33,3%) αλλά και να συμπαρασύρει προς τα κάτω και το αντίστοιχο στα σουτ (40,6% εντός πεδιάς), από την στιγμή που πήγαν πολύ λιγότερο σε διεισδύσεις, post up παιχνίδι και midrange σουτ.

Η παραπάνω ανάλυση, εξηγεί εν πολλοίς, τις μόλις δύο βολές που εκτέλεσαν (Χάισμιθ), τις μηδέν επισκέψεις του Μπάτλερ (14π., 7ρ. & 7ασ. με 6/14 σουτ) στην «γραμμή της φιλανθρωπίας», αλλά και την χαμηλότερη παραγωγικότητα (93π.) της ομάδας του Έρικ Σπόλστρα στα τελευταία 24 ματς. Από πριν τελειώσει η regular season δηλαδή...

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν και με μόλις 29,6% πίσω από τα 7,25 (8/27 τριπ.), οι Νάγκετς δεν άφησαν κανένα περιθώριο (104-93) στους πρωταθλητές της Ανατολής κι έκαναν το πρώτο βήμα για την κατάκτηση του τίτλου!

«Τρόπον τινά, μας ανάγκασαν να γυρίσουμε στα θρανία και να δουλέψουμε σκληρά για να πλησιάσουμε στο τέλειο ματς. Κι αυτό να πετύχουμε, όμως, σε αυτό το επίπεδο, ίσως να μην φτάσει!», σχολίασε με νόημα ο 52χρονος coach των Χιτ με την καταγωγή από τις Φιλιππίνες.

Είναι ξεκάθαρο ότι το Μαϊάμι δεν αξιοποίησε τις περισσότερες κατοχές που είχε στο Game 1, ούτε έκανε ευκολότερο το έργο του περιορίζοντας σε μονοψήφιο αριθμό τους πόντους των Νάγκετς στο transition.

Για να ισοφαρίσει στην σειρά, θα χρειαστεί καλύτερο ρυθμό και μεγαλύτερη ένταση στα μετόπισθεν, διαφορετικούς τρόπους στην επίθεση, αλλά και να παίξει ο Χίροου στο Game 2. Αν δεν τα καταφέρει και επιστρέψει στην βάση με 0-2, τότε τα πράγματα θα έχουν γίνει από πολύ δύσκολα έως και μη αναστρέψιμα...