Ο Γιόκιτς και ο Μπάτλερ έχουν «ξεφτιλίσει» κάθε προγνωστικό!

Με την Euroleague να έχει ολοκληρωθεί εδώ και περισσότερο από δύο εβδομάδες και τον πρώτο τελικό της Basket League να μας έχει προσφέρει ένα αναπάντεχα ανταγωνιστικό παιχνίδι, όλα δείχνουν ότι η μπασκετική σεζόν θα ολοκληρωθεί με το ενδιαφέρον των απανταχού μπασκετόφιλων να μετακινείται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Εκεί όπου φέτος και ειδικότερα στην μεγαλύτερη διάρκεια της postseason της ανατολικής περιφέρειας του ΝΒΑ, έχουν έρθει τα πάνω κάτω.

Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της επιτυχίας των Χιτ, που επέστρεψαν στους τελικούς τρία χρόνια μετά την «φούσκα» του Ορλάντο (2020), αρκεί να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η ομάδα του Έρικ Σπόλστρα πήρε την πρόκριση για τα playoffs στο τελευταίο νοκ-άουτ παιχνίδι των play-in (αρχικά τερμάτισε στην 7η θέση της κατάταξης στην regular season με ρεκόρ 44-38) απέναντι στους Μπουλς (102-91) κι ενώ στην πρώτη ευκαιρία που είχαν, ηττήθηκαν εντός έδρας (105-116) από τους Ατλάντα Χοκς.

Κάπως έτσι, ρίχτηκε στην μάχη των playoffs ως 8η και στον 1ο γύρο τέθηκαν αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο – μέχρι εκείνη την στιγμή – φαβορί για τον τίτλο, που δεν ήταν άλλο από τους Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ειδικοί και μη δεν έδιναν στο Μαϊάμι πιθανότητες να πετύχει περισσότερες από δύο νίκες, ακόμη και όταν ο “Greek Freak” τραυματίστηκε στο Game 1 και αποχώρησε, χάνοντας το Game 2 και το Game 3!

Βλέπετε, η μεγάλη απώλεια των «ελαφιών» συνδυάστηκε με το κάταγμα που υπέστη στον καρπό ο κινητήριος μοχλός και 3ος σκόρερ της ομάδας από την Φλόριντα και το οποίο έθεσε τον Τάιλερ Χίροου (μ.ο. 20,1π., 5,4ρ. & 4,2ασ.) νοκ-άουτ για 1,5 μήνα! Σαν να μην έφτανε αυτό, στο Game 3 κι ενώ το Μιλγουόκι είχε ισοφαρίσει την σειρά με το επιβλητικό 138-122, οι Χιτ έχασαν και τον Βίκτορ Ολαντίπο (μ.ο. 10,7π., 3,0ρ. & 3,5ασ.), που θα μπορούσε να τους δώσει κάποιες λύσεις στην περιφέρεια. Παρ’ όλα αυτά, διαφύλαξαν την έδρα τους, κάνοντας το 2-1 κι αύξησαν την πίεση στην ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ σε όλο το ΝΒΑ (58-24).

Με αυτά και με εκείνα και με τον Γιάννη να επιστρέφει στο Game 4 αλλά και με τους γηπεδούχους να έχουν περιορισμένες λύσεις (σημαντικό ρόλο στο rotation είχαν παίκτες όπως οι «ξεθωριασμένοι» Κέβιν Λοβ και Κάιλ Λάουρι, αλλά και οι άπειροι Γκέιμπ Βίνσεντ και Κέιλεμπ Μάρτιν), θα περίμενε κανείς από τους Μπακς να αποκαταστήσουν την τάξη, να ανακτήσουν το πλεονέκτημα της έδρας και να τελειώσουν την σειρά στα 6 ή τα 7 ματς.

Όλοι όμως, λογαριάζαμε χωρίς τον τύπο που ανδρώθηκε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες (η μητέρα του τον έδιωξε από το σπίτι σε ηλικία 16 ετών και τον «περιμάζεψε» η οικογένεια ενός συμπαίκτη του στο high school) και έμαθε να αποκτά υψηλό κίνητρο όταν κάποιοι δεν τον υπολογίζουν.

Ο λόγος φυσικά για τον Τζίμι Μπάτλερ (στον 1ο γύρο είχε μ.ο. 37,6π., 6,0ρ. & 4,8ασ. με 59,7% σουτ), ο οποίος κουβάλησε στην πλάτη του το Μαϊάμι σε όλη αυτή την διαδρομή (σημαντική και η συμβολή του Αντεμπάγιο) και ταυτόχρονα ενέπνευσε και το step up που χαρακτήρισε την απόδοση συμπαικτών του, που μέχρι και πριν από δύο μήνες, δεν είχαν δείξει ότι μπορούν να παρουσιάσουν τόσο μεγάλη συνέπεια και πνευματική δύναμη στο υψηλότερο επίπεδο (Ντάνκαν Ρόμπινσον και Μάικλ Στρους).

Το ότι οι εφετινοί πρωταθλητές της ανατολικής περιφέρειας (με ρεκόρ 12-6 στην post season), απέναντι στις ομάδες που απέκλεισαν (Μπακς, Νικς και Σέλτικς) είχαν 5 νίκες και 6 ήττες στην κανονική περίοδο, μιλάει από μόνο του για τοn αγωνιστικό ρυθμό και το momentum που έχουν αποκτήσει μπροστά στην πρόκληση της διεκδίκησης του 4ου τίτλου στην ιστορία τους.

Όσο για τον “Jimmy Buckets” των 22,9 πόντων στην regular season, τα «όργια» που έχει κάνει στα playoffs (μ.ο. 27,3π., 6,8ρ. & 5,9ρ.) δεν επιτρέπουν σε κανέναν να διαγράψει το Μαϊάμι στην μάχη για το τρόπαιο. Έστω κι αν οι Νάγκετς είναι πλήρεις, έχουν περισσότερη ποιότητα στο ρόστερ τους και από την σταθερά κυριαρχική σεζόν που είχαν στα πρώτα 82 παιχνίδια της σεζόν (1οι στην Δύση και 2οι στο ΝΒΑ με ρεκόρ 53-29) έχουν εκτοξεύσει στα ύψη τα επίπεδα της αγωνιστικής τους φόρμας.

Με αποκορύφωμα φυσικά το «σκούπισμα» (4-0 στις νίκες) με το οποίο «αποτελείωσαν» τις ελπίδες των Λέικερς αλλά και το… εξωγήινο “come back” του ΛεΜπρόν Τζέιμς από τον τραυματισμό του και μετά (μ.ο. 24,7π., 9,1ρ., 6,3ασ. με 49,4% σουτ)! Ήταν τόσο εντυπωσιακή η ολική επαναφορά των «λιμνανθρώπων» αλλά και του «βασιλιά» το τελευταίο δίμηνο, που μετά τον αποκλεισμό των Γουόριορς, πολύς κόσμος έβλεπε τον “King James” να προθερμαίνεται για το 5ο του δαχτυλίδι! Ίσως η απογοήτευσή του και οι δηλώσεις ότι θα σκεφτεί αν θα συνεχίσει να παίζει, να οφείλεται στο ότι και ο ίδιος το είχε πιστέψει τόσο πολύ!

Όπως και να έχει το πράγμα, πάντως, η εκπληκτική πορεία του Ντένβερ (4-1 την Μινεσότα, 4-2 το Φίνιξ και 4-0 τους Λέϊκερς) και η ιστορική πρώτη πρόκριση του οργανισμού από το Κολοράντο στους τελικούς του ΝΒΑ, θα πρέπει να απασχολήσει πολύ όλους όσοι ψήφισαν τον Τζοέλ Εμπιντ για MVP της κανονικής περίοδο.

Ο λόγος έχει να κάνει με τον Νίκολα Γιόκιτς, που παρ’ ότι αναδείχτηκε πολυτιμότερος παίκτης τα δύο τελευταία χρόνια, φέτος ίσως να άξιζε περισσότερο την συγκεκριμένη διάκριση. Και με βάση τα νούμερά του (μ.ο. 24,5π., 11,8ρ. & 9,8ασ. με 63,2% σουτ), αλλά και με βάση την πορεία της ομάδας του, που στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν ήταν στην κορυφή της δυτικής περιφέρειας και ουσιαστικά δεν κινδύνευσε να χάσει σε κανένα σημείο να χάσει την πρωτιά.

Η απόδοση του “Joker” στα playoffs (μ.ο. 30,4π., 12,9ρ., 10,1ασ. με 54,5% σουτ) δεν έχει προηγούμενο και με τα επιτεύγματά του, ο 28χρονος Σέρβος σέντερ, συγκαταλέγεται ήδη μεταξύ των κορυφαίων ψηλών όλων των εποχών! Το πληθωρικό του παιχνίδι και η επιδραστικότητά του στα τρία σημαντικότερα κομμάτια του παιχνιδιού (σκοράρισμα, δημιουργία και ριμπάουντ), έχουν απογειώσει την ομάδα του Μάικ Μαλόουν.

Το ότι οι Νάγκετς έκαναν τα καλύτερά τους παιχνίδια στα playoffs στους τελικούς της Δύσης, με τους ΛεΜπρόν (μ.ο. 27,8π., 9,5ρ. & 10,0ασ. με 51,9% σουτ) και Ντέιβις (μ.ο. 26,8π., 14,0ρ. & 2,8κοψ. με 60,9% σουτ) να βγάζουν μάτια και τους Ριβς (μ.ο. 21,3π. & 5,3ασ. με 56% τριπ.) και Χατσιμούρα (μ.ο. 15,3π. & 3,8ρ. με 53,3% σουτ) να δίνουν μην αναμενόμενες έξτρα λύσεις, δείχνει την «οργιώδη» κατάσταση στην οποία βρέθηκαν.

Κακά τα ψέματα, ο Τζαμάλ Μάρει (μ.ο. 27,0π., 5,4ρ., 6,6ας. & 1,6κλ. με 92,9% βολ. & 39,1% τριπ. στα εφετινά playoffs) δίνει αποστομωτικές απαντήσεις στην πρώτη ολόκληρη χρονιά μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, ενώ το supporting cast από τον Γκόρντον, τον Μάικλ Πόρτερ τζούνιορ, τον Κάλντγουελ-Πόουπ και τον Μπρους Μπράουν, καθιστούν το Ντένβερ ως φαβορί για τον εφετινό τίτλο. Έστω κι αν, για την ώρα, απώλεσαν το πλεονέκτημα έδρας.

Το ευχάριστο για όλους τους φίλους του μπάσκετ, είναι ότι οι δύο εφετινοί φιναλίστ διακρίνονται για την σκληράδα και την «χημεία» που έχουν, το ομαδικό μπάσκετ που παίζουν αλλά και την κυριαρχικότητα που απέκτησαν προϊόντος του χρόνου στην διάρκεια των playoffs και την οποία ελάχιστοι έβλεπαν να έρχεται.

Με το σκορ στο 1-1, λοιπόν και την συνέχεια να προδιαγράφεται άκρως συναρπαστική, καλή απόλαυση με μία τελευταία απορία: Πως γίνεται ο Γιόκιτς να επιλέγεται στην 2η καλύτερη πεντάδα της χρονιάς και ο Μάρεϊ ούτε καν στην 3η…

Υγ.1: Μετά το σχόλιο που είχα ανεβάσει για την έκβαση των οκτώ ζευγαριών στον 1ο γύρο των playoffs και την επισήμανση ότι οκτώ εκ των εννέα παικτών του rotation των Χιτ, έχουν ευχέρεια στο μακρινό σουτ, κάποιος αναγνώστης είχε σπεύσει να εκφράσει την έκπληξή του επειδή το Μαϊάμι ήταν 26ο σε ευστοχία (34,8%) πίσω από τα 7,25 στην regular season.

Υγ.2: Ο λόγος που χρησιμοποίησα την λέξη ‘ευχέρεια’ και όχι ‘συνέπεια’, είχε να κάνει με αυτό που συμβαίνει στα εφετινά playoffs, με το Μαϊάμι να σουτάρει με 39,2% και να κάνει την διαφορά με το περιφερειακό του σουτ.