Οι Νάγκετς «κλείδωσαν» την ταυτότητα των Χιτ στα αποδυτήρια!

Όταν είσαι ο Νίκολα Γιόκιτς ή ο Τζαμάλ Μάρεϊ (δηλαδή οι Νάγκετς), έχεις αποκλείσει τους Σανς (4-2 στις νίκες) και τους Λέικερς (4-0), έχεις παίξει ολοκληρωτικό μπάσκετ και έχεις φτάσει στους τελικούς χωρίς ήττα εντός έδρας κι όλα αυτά, τα έχεις κάνει χωρίς να έχεις γνωρίσει την απαιτούμενη αναγνώριση, κακά τα ψέματα, το πρώτο δημόσιο κράξιμο από τον προπονητή σου αλλά και η εμφάνιση του Τζίμι Μπάτλερ με μπλουζάκι «άλλες τρεις νίκες έμειναν», δεν σου κάθονται απλά σου κάθονται στον λαιμό!

Σε βγάζουν τόσο πολύ έξω από τα ρούχα σου, που ιδανικά δεν θέλεις ούτε καν να γυρίσεις σπίτι και να πάρεις μία ανάσα από την ένταση του παιχνιδιού. Αντίθετα, το μόνο που σου έρχεται στο μυαλό εκείνη την στιγμή, είναι να ξαναβγείς στο γήπεδο και ιδανικά να ριχτείς αμέσως στην μάχη του 3ου τελικού.

Οι ομάδες που έχουν ξεπεράσει τόσα εμπόδια και έχουν χτίσει την «χημεία» που χρειάζεται για να φτάσουν στο επίπεδο να διεκδικούν το τρόπαιο και το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο ΝΒΑ, είναι ξεκάθαρο ότι απαρτίζονται από τεράστιες προσωπικότητες και διακατέχονται από ασίγαστη επιθυμία και άκρατο εγωισμό ως προς την κατεύθυνση της επιτυχίας.

Αυτή ακριβώς την ευαίσθητη χορδή των «σβώλων», πείραξε το “break” που έκανε το Μαϊάμι στο Game 2 των τελικών στο Κολοράντο. Ο Μάϊκ Μαλόουν, που ήξερε πολύ καλά τι πάντα παικτών και χαρακτήρων είχε στην διάθεσή του, τους προκάλεσε στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε (αμφισβητώντας την προσπάθεια που κατέβαλαν) και το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι στο πρώτο παιχνίδι της τελικής σειράς που διεξήχθη στο «σπίτι» των Χιτ, στην Φλόριντα.

Η παραπάνω παράμετρος θεωρώ ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο για το mindset και την νοοτροπία που χαρακτήρισαν την αγωνιστική εικόνα του Ντένβερ, από το πρώτο έως το 48ο λεπτό. Έστω κι αν στο επιθετικό κομμάτι, η κομβική (στους 3 πρώτους γύρους) τριάδα Μπρους Μπράουν – Κάλντγουελ Πόουπ – Πόρτερ τζούνιορ υστέρησε για μία ακόμη φορά (είχαν μαζί 13π. με 3/16 σουτ).

Από 'κει και πέρα, όμως, παρακολουθώντας το Game 3, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να επισημάνει κάποιος και τα οποία δεν αντιλήφθηκε ο μέσος φίλαθλος που παρακολουθεί τα εφετινά playoffs.

Τα πλέον προφανή, έχουν να κάνει με το μεγαλείο του διδύμου Γιόκιτς-Μάρεϊ (συνολικά είχαν 66π., 31ρ. & 20ασ. με 24/43 σουτ), το οποίο συνέθεσε την πιο κυριαρχική εμφάνιση που έχει σημειωθεί από δύο συμπαίκτες στην ιστορία των τελικών. Ο Σέρβος σέντερ και ο Καναδός point-guard έγιναν οι πρώτοι που κατέγραψαν ισάριθμα triple-doubles στο ίδιο ματς.

Για την ιστορία, οι δύο τους σχεδόν έφτασαν και περίσσεψαν για να πετύχουν περισσότερους πόντους από τους βασικούς της αντίπαλης ομάδας, ευστοχήσουν σε 10 λιγότερα σουτ απ' όσα πέτυχαν οι γηπεδούχοι (34), να μαζέψουν δύο λιγότερα ριμπάουντ από τους παίκτες του Σπόλστρα (33) και να μοιράσουν ισάριθμες ασίστ (20) με όσες μοίρασαν και οι 13 παίκτες που χρησιμοποίησε ο 52χρονος τεχνικός.

Και εν κατακλείδι, να γείρουν ξεκάθαρα την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας τους (109-94), να της δώσουν το προβάδισμα με 2-1 στις νίκες και να την οδηγήσουν δύο βήματα μακριά από τον πρώτο τίτλο στην ιστορία του οργανισμού.

Ο “Joker” έγινε μόλις ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των τελικών του ΝΒΑ (!), που τελειώνει ένα ματς με μίνιμουμ 30 πόντους, 20 ριμπάουντ και 10 ασίστ και ο 7ος που καταγράφει 2o triple double σε σειρά τελικών.

Ο 26χρονος πρώην παίκτης του Κεντάκι, που έχασε ολόκληρη την περυσινή σεζόν λόγω ρήξης χιαστού στο αριστερό του γόνατο, έκανε την διαφορά με την επιθετικότητα με την οποία μπήκε στο ματς (8π. στο πρώτο 5λεπτο και 19π. στο πρώτο μέρος), καθώς επίσης και με την δημιουργία του, όταν η άμυνα των Χιτ τον πίεσε ασφυκτικά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τζαμάλ Μάρεϊ των σχεδόν 6,5 ασίστ ανά παιχνίδι στους τρεις γύρους των playoffs της Δύσης, μοιράζει 10 τελικές ανά αγώνα στους τελικούς!

Η εντυπωσιακή μεταστροφή των Νάγκετς στο Game 3, όμως, εντοπίζεται στην άμυνα. Εκεί που δεν επέτρεψαν παρά ελάχιστα ανοιχτά μακρινά σουτ, κάτι που περιόρισε το Μαϊάμι στα λιγότερα εύστοχα τρίποντα στην σειρά (11 έναντι 13 και 17 στα δύο πρώτα ματς) και στην χαμηλότερη παραγωγικότητα εντός έδρας στα εφετινά playoffs.

Κλείνοντας με τα takeaways της 2ης νίκης του Ντένβερ, θα ήταν σοβαρή παράβλεψη να μην αναφερθώ στον Κρίστιαν Μπράουν, ο οποίος έπαιξε ελάχιστα στους τελικούς της δυτικής περιφέρειας με τους Λέικερς (συνολικά 20 λεπτά σε 3 από τα 4 ματς χωρίς να σκοράρει), αλλά στους τελικούς του ΝΒΑ ανέβασε προοδευτικά τον χρόνο συμμετοχής και εν δυνάμει έγινε τακτικό μέλος του rotation, παίζοντας βοηθητικό ρόλο στο Game 2 (6π., 3ασ. & 3κλ. με 3/3 σουτ σε 15') επιδραστικό στο Game 3 (15π. & 4ρ. με 7/8 σουτ σε 19').

«Και μόνο που ένας rookie αποτελεί μέρος του rotation στους τελικούς, τα λέει όλα για τον Κρίστιαν και την πνευματική ικανότητα που συνοδεύει το ταλέντο του!», σχολίασε ο 51χρονος Νεοϋορκέζος coach για τον 22χρονο απόφοιτο του Κάνσας (νο21 στο περυσινό draft), που στέφτηκε πρωταθλητής στο NCAA (2022) αλλά και στο σχολικό πρωτάθλημα (τρεις φορές).

Για τους πρωταθλητές της Ανατολής, τα είπε όλα ο προπονητής τους στην αίθουσα Τύπου, όταν εστίασε τα κλειδιά της ήττας (αφού παραδέχτηκε το μεγαλείο των Γιόκιτς και Μάρεϊ), στην πολλές χαμένες προσωπικές μονομαχίες.

Όσοι έχουν παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς την εφετινή πορεία της εκπληκτικής ομάδας από την Φλόριντα, θα συμφωνήσουν ότι ο ρυθμός, η ενέργεια και η ψυχολογία νικητή, που την χαρακτηρίζουν προέρχονται από την σκληράδα που βγάζουν στην άμυνα και στην μάχη των ριμπάουντ, κυριαρχώντας στο παιχνίδι με τις διεκδικούμενες μπάλες.

Κατ' αυτόν τον τρόπο, οι Χιτ συνηθίζουν να βρίσκουν έξτρα ώθηση στην επίθεση και όταν βρίσκουν και τα λεγόμενα open looks, τότε συγκεντρώνουν όλες τις προϋποθέσεις για να υπερβάλλουν εαυτούς. Κάτι που είδαμε πολλές φορές φέτος.

Όλα τα παραπάνω που συνιστούν την αγωνιστική ταυτότητα του Μαϊάμι, μοιάζουν να έμειναν κλειδωμένα στα αποδυτήρια της ομάδας. Η βελτιωμένη επιθετική συγκομιδή του διδύμου Μπάτλερ-Αντεμπάγιο (είχαν μαζί 50π., 19ρ. & 7ασ.) δεν απέδωσε καρπούς γιατί συνδυάστηκε με άσχημα ποσοστά (18/45 σουτ), αλλά γιατί και κανένας άλλος συμπαίκτης του δεν έκανε – σοβαρά και με διάρκεια – αισθητή την παρουσία του στο Game 3 (οι υπόλοιποι τρεις βασικοί είχαν συνολικά 16π. με 5/22 σουτ)!

Με αυτά και με εκείνα, πήγε στράφι το ματς με τα λιγότερα λάθη στα οποία υπέπεσε η ομάδα του Σπόλστρα στην εφετινή postseason και το Game 4, είναι πλέον και με την βούλα το ματς των απαντήσεων για τους Χιτ. Είτε θα τις καταθέσουν στο παρκέ του “Kasyea Center” και θα ισοφαρίσουν την σειρά, είτε θα τις ρίξουν στα νερά της παραπλήσιας Biscayne Bay και ο τίτλος θα καταλήξει στην “ Miles High City”!