Ντέγιαν Μιλόγιεβιτς: «Έφυγε και το γήπεδο έπαψε να είναι καταφύγιο... ψυχών!»

Αντώνης Καλκαβούρας Αντώνης Καλκαβούρας
Ντέγιαν Μιλόγιεβιτς: «Έφυγε και το γήπεδο έπαψε να είναι καταφύγιο... ψυχών!»
Ο Αντώνης Καλκαβούρας δανείζεται μία ατάκα του Ντρέϊμοντ Γκριν για να καταδείξει την μνημειώδη απήχηση που είχε ο αδικοχαμένος Ντέγιαν Μιλόγιεβιτς στην οικογένεια των Γουόριορς και αποκαλύπτει ότι είχε πάρει την άδειά τους για να αρχίσει συζητήσεις με την Εθνική Σερβίας.

Μπορεί να μην ήταν ο παίκτης που γνώρισε μεγάλη προβολή – δεν το επεδίωκε άλλωστε – για τα κατορθώματά του σαν παίκτης και σαν προπονητής (ήταν ο τελευταίος του Νίκολα Γιόκιτς στην Ευρώπη), ωστόσο, όσοι συνεργάστηκαν μαζί του, είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν ότι ήταν η επιτομή του συναισθηματικού ηγέτη! Και του ανθρώπου που συνδύαζε την αγάπη του για το μπάσκετ, χωρίς να καταπατά τις βασικές ανθρώπινες αξίες του...

Είχε μία όχι και τόσο συνηθισμένη – στον επαγγελματικό αθλητισμό – φιλοσοφία ο Ντέγιαν Μιλόγιεβιτς...

Κάποτε (το 2006) η ΤΣΣΚΑ του έταξε τρελό «πακέτο» για να πάει στην Μόσχα και να παίξει στην Euroleague με προπονητή τον Έτορε Μεσίνα, αλλά ο ίδιος προτίμησε να υπογράψει στην Βαλένθια με πολύ μικρότερο συμβόλαιο για να έχει καλύτερη ποιότητα ζωής η οικογένειά του (έβαζε πάνω απ' όλα και όλους την φαμίλια του)! Και να είναι συμπαίκτης με το φιλαράκι του, τον Βούλε Αβντάλοβιτς!

Σκεφτείτε ότι λίγους μήνες πριν, η «ρωσική αρκούδα» (με MVP τον Θοδωρή Παπαλουκά) είχε κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης και τα δύο επόμενα χρόνια έπαιξε σε δύο ακόμη τελικούς, κατακτώντας το τρόπαιο και το 2008 (στην ελληνική παροικία της Μόσχας είχε προστεθεί και ο Νίκος Ζήσης), οπότε καταλαβαίνετε πόσο θα είχε αυξηθεί η χρηματιστηριακή του αξία, αν είχε γίνει μέλος της...

 

Κοινώς, αν ο προικισμένος Σέρβος γίγας (2,01) αποφάσιζε με βάση το συμφέρον του, ίσως ο επόμενος σταθμός του να μην ήταν η Γαλατασαράϊ (2008-2009), αλλά μία ομάδα από το υψηλότερο επίπεδο. Kαι ενδεχομένως, η διάρκεια της καριέρας του να είχε παραταθεί και να μην ολοκληρωνόταν στα 32 του χρόνια (2009)...

Ο “Ντέκι”, όμως, ήταν ένα «μυστήριο τρένο» και σε πρώτο πλάνο, το μπάσκετ ήταν η καλοζωία του και σε δεύτερο, η επιβίωσή του! «Αν δεν αγαπάς την ζωή, δεν μπορείς να φτάσεις ποτέ στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων σου στην δουλειά...», έλεγε συχνά-πυκνά στους φίλους του...

Το ίδιο ακριβώς μοτίβο ακολούθησε και στην προπoνητική του θητεία. «Ερωτεύτηκε» με την πρώτη ματιά το project της δουλειάς με τα ταλαντούχα παιδιά που μάζευε από όλον τον κόσμο ο Μίσκο Ραζνάτοβιτς στην Μέγκα. Στα οκτώ χρόνια που κάθισε στον πάγκο της (από το 2012 έως το 2020 είχε ρεκόρ 173-172), από τα χέρια του πέρασαν ονόματα παικτών που έχουν ήδη καταξιωθεί στο επαγγελματικό μπάσκετ.

Άλλοι περισσότερο (οι Γιόκιτς, Μίτσιτς, Ζούμπατς, Τσάντσαρ και Μπιτάτζε βρίσκονται στο ΝΒΑ) και άλλοι λιγότερο (Λουάου-Καμπαρό, Πετρούσεφ, Σιμόνοβιτς, Ντάνγκουμπιτς και Γιάραματς παίζουν στην Euroleague).

Παρ’ όλα αυτά, δεν του άρεσε ποτέ να μιλάει για τον εαυτό του, ούτε να «πουλάει» την δουλειά του! Είχε γίνει, όμως, ποτέ ευρέως γνωστό ότι ήταν ο «μέντορας» του MVP των πρωταθλητών Ντένβερ Νάγκετς ή ο πολύς κόσμος το έμαθε, αμέσως μόλις κυκλοφόρησε η τραγική είδηση του θανάτου του;

Ήταν από τους πρώτους, που σχεδόν αμέσως, αντιλήφθηκε τις σπάνιες ικανότητες αλλά και τον άκρως ανταγωνιστικό χαρακτήρα του “Joker” και προσάρμοσε το πλάνο των προπονήσεων πάνω στην ανάπτυξή του. Δίνοντάς του ελευθερία να κάνει ακόμη και το κάτι παραπάνω ή το extreme, χωρίς να του φωνάζει ή να τον αποτρέπει. Πολύ απλά γιατί αναγνώριζε την μοναδικότητά του!

Το 2021, αφότου μέσα σε έναν μήνα κατέκτησε το Κύπελλο και το πρωτάθλημα Μαυροβουνίου με την Μπουντούτσνοστ, έκανε χρήση του όρου που του έδινε το συμβόλαιό του για να εργαστεί στο ΝΒΑ! Περισσότερο για την εμπειρία αλλά και τις σπουδές των παιδιών του στην Αμερική και φυσικά λιγότερο για τις απολαβές, που ήταν χαμηλότερες από την Ευρώπη!

Όχι με κάποιον σημαντικό ρόλο ή σε μία πολλά υποσχόμενη θέση! Και η αλήθεια είναι ότι πέρασε κάμποσο διάστημα που από Σέρβος assistant των «πολεμιστών» και αργότερα “Ντέκι”, έγινε ο αγαπημένος συνεργάτης του Στιβ Κερ και ο πιο έμπιστος (από τα μέλη του τεχνικού επιτελείου) στους παίκτες!

Έχετε δει συχνά head coach του ΝΒΑ (μαζί με τον general manager και άλλους δύο assistants) να αφήνει την ομάδα «ακέφαλη» μεσούσης της regular season (στο παιχνίδι με την Γιούτα Τζαζ) και να διασχίζει τον μισό πλανήτη (από την Καλιφόρνια στο Βελιγράδι) για να αποχαιρετήσει δια ζώσης τον 4ο βοηθό του;

Πολύ ανοιχτόκαρδος σαν χαρακτήρας, ο Ντέγιαν Μιλόγεβιτς ήταν κάθε μέρα μέσα στο χαμόγελο και την θετική ενέργεια και περνούσε ατελείωτες ώρες στο προπονητήριο, έχοντας αναλάβει την προσωπική εκγύμναση των ψηλών της ομάδας. Ευτύχησε να ενταχθεί στον οργανισμό του Σαν Φρανσίσκο την σεζόν που κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα (2022), με 4-2 στις νίκες απέναντι στους Μπόστον Σέλτικς.

Το «δέσιμο» που απέκτησε με τα περισσότερα μέλη του αγωνιστικού τμήματος, σε εκείνο το αλησμόνητο ταξίδι των Γουόριορς στους τελικούς του ΝΒΑ (ίσως το τελευταίο της εποχής των “Splash Brothers”), ήταν αυτό που τον κατέστησε εξαιρετικά δημοφιλή ενώπιον των παικτών και των συναδέλφων του προπονητών.

«Το γήπεδο και το γυμναστήριο, αποτελεί το πιο ασφαλές καταφύγιο για όλες τις φορές, που εμείς οι παίκτες αποζητούμε ιδιωτικότητα για να γιατρέψουμε την ψυχή και τις όποιες “πληγές” μας! Το να ανοίγεις την πόρτα και να βλέπεις κάθε μέρα το χαμόγελο και την ανοιχτή αγκαλιά του “Ντέκι”, ήταν ψυχοθεραπεία στα δύσκολα και διασκέδαση στα εύκολα! Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, στα σχεδόν τρία χρόνια που τον ήξερα και τον έβλεπα κάθε μέρα, αυτός ο άνθρωπος δεν έβγαλε ποτέ μία αρνητική πτυχή του εαυτού του...», σχολίασε ο Ντρέιμοντ Γκριν στο podcast του, λίγες μέρες μετά την τραγωδία συντελέστηκε στο Σολτ Λέικ Σίτι* και συνέχισε:

«Από τότε που έφυγε, κάθε φορά που παρκάρω και περπατάω από το γκαράζ στο προπονητήριο, σκέφτομαι ότι δεν μπορώ ξανανιώσω την προπόνηση σαν απόδραση από τα όποια προβλήματα της καθημερινότητας. Και αυτό γιατί δεν θα ξαναδώ τον “αδελφό” μου (σ.σ.: “brate” στα σέρβικα). Τόσο έντονος ήταν ο θετικός αντίκτυπος και η ενέργεια που εξέπεμπε αυτός ο ευγενικός γίγας, σε όλους μας! Πέρα από τις μπασκετικές του γνώσεις, που ήταν εξαιρετικά προχωρημένες! Αν εγώ αισθάνομαι έτσι, σκεφτείτε πως νιώθουν ο Τρέισι (σ.σ.: Τζάκσον-Ντέιβις), ο Ντάριο (σ.σ.: Σάριτς) και ο Κεβόν (σ.σ.: Λούνεϊ), με τους οποίους δούλευε πιο στενά και σε σχεδόν καθημερινή βάση...», υπερθεμάτισε ο παίκτης με το πιο έντονο συναισθηματικό ταμπεραμέντο του Γκόλντεν Στέιτ. Εξ’ ου και η ιδιαίτερη σχέση που απέκτησαν...

Στα ενδότερα της σερβικής ομοσπονδίας, αλλά και του front office των 4 φορές πρωταθλητών του ΝΒΑ, στα τελευταία 8 χρόνια, ήταν κοινό μυστικό ότι ο Μιλόγιεβιτς θα «έπαιζε δυνατά» για τον πάγκο της Εθνικής Σερβίας (τον ήθελε πολύ και ο Γιόκιτς).

Ο νυν ομοσπονδιακός τεχνικός, Σβέτισλαβ Πέσιτς, που θα αποχωρήσει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και ίσως αναλάβει χρέη τεχνικού συμβούλου, είχε δώσει την συγκατάθεσή του, θεωρώντας ως τον πλέον κατάλληλο και ο “Ντέκι” είχε ήδη εξασφαλίσει σχετική άδεια από την διοίκηση των «πολεμιστών».

Πλέον το όνομά του έχει δοθεί στο βραβείο του MVP της Αδριατικής Λίγκας και στο γήπεδο της πρώτης ομάδας που κοούτσαρε (Μέγκα Μπάσκετ), ενώ θα μείνει στην ιστορία ως ο παίκτης που σκόραρε τους περισσότερους πόντους σε επίσημο αγώνα εφηβικού πρωταθλήματος. Όταν ήταν 17 ετων, είχε σκοράρει 141 πόντους στην αναμέτρηση Τασμαϊντάν-ΟΚΚ Μπέογκραντ (202-52), καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Ζόραν Ράντοβιτς!

* Ο Ντέγιαν Μιλόγεβιτς υπέστη καρδιακή προσβολή κατά την διάρκεια ομαδικού γεύματος σε εστιατόριο της πόλης και διακομίστηκε στο νοσοκομείο, όπου λίγες ώρες αργότερα διαπιστώθηκε ο θάνατος του σε ηλικία 46 ετών...

@Photo credits: NBA/Getty Images

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!