Συγκλονίζουν οι σκέψεις του Τόνι Πάρκερ για τους Σπερς

Στην ιστοσελίδα «Theplayerstribune», ο Γάλλος γκαρντ θέλησε να εκφράσει τις σκέψεις του ύστερα από την αποχώρησή του από το Σαν Αντόνιο.

Ο Τόνι Πάρκερ θα αγωνιστεί φέτος στους Σάρλοτ Χόρνετς, ωστόσο χρωστάει τα πάντα στους Σπερς και στον Γκρεγκ Πόποβιτς.

Διαβάστε το μεγαλύτερο μέρος των όσων έγραψε:

«Λοιπόν, φαντάσου το εξής: Έχεις μία σπουδαία συνέντευξη για δουλειά. Δούλευες όλη σου την ζωή για αυτήν την ευκαιρία. Θα είναι ένα από κορυφαία μέρη για να εργαστείς. Η συνέντευξη είναι στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά δεν σε νοιάζει. Παίρνεις το αεροπλάνο, περνάς τον ωκεανό και συναντάς τα αφεντικά της εταιρείας.

Ακούγεται ελπιδοφόρο, σωστά;

Μόνο που τα πράγματα πήγαν άσχημα. Ίσως λόγω του τζετ λαγκ ή του άγχους, όταν πας στην συνέντευξη, δεν είσαι ο εαυτός σου. Κάνεις μερικές ασκήσεις και είναι απογοητευτικό. Όσο σκληρά και αν προσπαθείς, είσαι ένα βήμα πίσω. Δείχνεις κατάκοπος. Έπειτα από 10 λεπτά, το μεγάλο αφεντικό λέει πως είδε, όσα ήθελε. Αυτό ήταν. Τελείωσες...

Μοιάζει με εφιάλτη σωστά;

Όπως μπορείς να μαντέψεις, αυτή είναι η ιστορία μου. Αυτή ήταν η πρώτη μου προπόνηση με μία ομάδα του ΝΒΑ πριν από την διαδικασία του ντραφτ το 2001. Ήταν μία καταστροφή. Πραγματικά ήμουν χάλια. Όταν τελείωσε, ήμουν σίγουρος πως είχε τελειώσει και το όνειρο του NBA.

Aλλά όπως προφανώς να κατάλαβες, αυτή η ιστορία είναι η δική μου. Στοιχηματίζω πως οι πιο πολλοί θα αναρωτιέστε με ποια ομάδα ήταν το εφιαλτικό workout. Ήταν με τους Σπερς.

Είναι αλήθεια, έπαιξα το χειρότερο μπάσκετ στη ζωή μου στην χειρότερη στιγμή, μπροστά από τον κόουτς Πόποβιτς. Είχαν φέρει έναν πρώην παίκτη του ΝΒΑ, τον Λανς Μπλανκς για την προπόνηση μαζί μου. Με έκανε να μοιάζω με παιδί.

Πιστεύω πως αυτή η ιστορία είναι σημαντική, επειδή πολλοί πιστεύουν πως ο κόουτς Πόποβιτς είναι σκληρός, αυστηρός.

Θα σας πως, όμως. Είναι αστείο. Ίσως να μην ήμουν στην λίγκα, αν ο «Pop» δεν αποφάσιζε να μου δώσει μία δεύτερη ευκαιρία. Mε κάλεσε σε μία ακόμη προπόνηση και φρόντισα να μην τα κάνω χάλια. Αυτήν την φορά έπαιξα καλύτερα απέναντι στον Λανς. Πάλι μου έδωσε να καταλάβω, αλλά ήμουν καλύτερος. Πιστεύω πως έδειξα κάποια από όσα μπορούσα να κάνω στο γήπεδο. Φίλε, είναι τρελό. Επειδή το επόμενο που θυμάμαι, είναι να παρακολουθώ το ντραφτ και να ακούω «With the 28th pick in the 2001 Draft, the San Antonio Spurs select Tony Parker, of Racing Club Paris, France».

Με άλλα λόγια πήρα την δουλειά.

Ύστερα από 17 χρόνια ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Παραμένω το ίδιο 19άχρονο παιδί. Μόνο που τώρα, ξαφνικά, είμαι 36 ετών και αφήνω την δουλειά για μία άλλη.

Είναι αλήθεια, οι Σπερς φτιάχνονται για να νικήσουν. H νίκη είναι το πιο σημαντικό, αλλά πάντα πάντα θυμάμαι και είμαι ευγνώμων είναι πως παρά τις προτεραιότητες η εξέλιξή μου δεν έμεινε πίσω.

Ο Τιμ Ντάνκαν ήταν ο καλύτερος όλων των εποχών; Δεν το ξέρω. Θα πω, όμως, πως ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα και από εκεί και πέρα ας αναλάβουν οι ειδικοί. Επίσης, θα πω κάτι ακόμα με σιγουριά. Είναι ο πιο διαχειρίσιμος παίκτης για τους προπονητές, όλων των εποχών.

Για εμένα αυτό ήταν το μυστικό μας όπλο. Βλέπεις έναν παίκτη παγκόσμιας κλάσης, που έχει βρεθεί στις καλύτερες πεντάδες του NBA κι έχει υπάρξει ΜVP των τελικών, που είναι πρόθυμος να προπονηθεί σαν να είναι ένας παίκτης που παλεύει για να βρει μία θέση στην ομάδα. Ήταν απίστευτο. Αυτό είναι ένα χάρισμα. Ο καλύτερος παίκτης της λίγκας ήταν διατεθειμένος να βάλει στην άκρη το εγώ του για το καλό της ομάδας.

Ερχόντουσαν παίκτες, έβλεπαν τι γινόταν και τελικά έκαναν ό,τι και ο Τιμ

Πλησίασα τον Πόποβιτς μια μέρα και του είπα τη σκέψη μου: Είχε έρθει η ώρα του Μάρεϊ να ξεκινάει στην αρχική πεντάδα. Δεν ήθελα να το κάνω πιο δραματικό ή πιο εγωιστικό. Δεν ήθελα να πάρει έκταση στον Τύπο. Απλά το έκανα γιατί πίστευα πως θα βοηθούσε την ομάδα και τον Μάρει. Ο Πόποβιτς συμφώνησε και με ευχαρίστησε. Αμέσως μετά έκανα την ίδια ακριβώς συζήτηση με τον Μάρει.

Ο χωρισμός με τον Σπερς δεν ξέρω αν ήταν γλυκόπικρος. Πάντα μου άρεσε να προχωράω μπροστά. Ήταν θέμα πειθαρχίας. Βέβαια όταν θα πηγαίνω για φαγητό με τον Τιμ και τον Μανού σίγουρα θα με πιάνει νοσταλγία. Δε μπορεί να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Όταν βρεθώ όμως στο παρκέ θα αφήσω πίσω το παρελθόν και θα ασχοληθώ με το παρόν.

».