Εμπίντ: Γιατί όχι ο επόμενος μεγάλος σέντερ;

Είναι αυτό που λένε: «Πέρασε και δεν ακούμπησε!»

Ο Τζοέλ Εμπίντ είδε όλη την καριέρα να... περνάει από μπροστά του τον Ιούνιο του 2014, όταν και τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο του δεξιού του ποδιού με αποτέλεσμα να χάσει δύο θέσεις στο draft, να «πέσει» στο νούμερο «3» και την ίδια ώρα να αρχίζουν τις παρομοιώσεις με την περίπτωση του μεγάλου άτυχου και ενός από τα μεγαλύτερα «what if» στην ιστορία του ΝΒΑ, τον Γκρεγκ Όντεν.

Και πώς να μην αρχίσουν από τη στιγμή που έχασε ολόκληρη την σεζόν μετά την επιλογή του στο draft (2014-15), ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, τραυματίστηκε ξανά στο ίδιο κόκαλο και έπρεπε να μείνει άλλη μία σεζόν (2015-16) εκτός αγωνιστικής δράσης! Ουσιαστικά το ντεμπούτο είχε δρομολογηθεί για τον Οκτώβριο του 2016, δηλαδή με την έναρξη της... 3ης του (ουσιαστικά) χρονιά του στο ΝΒΑ και ύστερα από 31 μήνες απραξίας μετά το τελευταίο του ματς στο NCAA με τη φανέλα του Κάνσας. Όπερ και εγένετο...

Το ντεμπούτο του έγινε στις 26 Οκτωβρίου 2016 και είχε 20 πόντους και 7 ριμπάουντ στην ήττα των Σίξερς από την Οκλαχόμα στο «Wells Fargo Centrer» της Φιλαντέλφεια. Όπως ήταν αναμενόμενο έπρεπε να γίνει συντήρηση μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς που του στοίχισαν δύο σεζόν στο ΝΒΑ με αποτέλεσμα την πρώτη του χρονιά να παίξει στα 31 από τα 45 πρώτα ματς της ομάδας του (20,2π., 7,8ριμπ., 2,5μπλ., 2,1ασ.) και στη συνέχεια να μείνει και πάλι εκτός από το υπόλοιπο της χρονιάς λόγω προβλήματος στον μηνίσκο. Πώς, λοιπόν, να μην υπήρχαν νέες αμφιβολίες όσον αφορά το μέλλον του στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη;

Ο Καμερουνέζος σέντερ ωστόσο είχε πάει στο ΝΒΑ για να μείνει! Μπορεί να αντιμετώπιζε κατά καιρούς κάποια προβλήματα, αλλά οι χρονιές που ακολούθησαν έμελλε να τον καθιερώσουν στο ΝΒΑ ως έναν από τους καλύτερους σέντερ, αν όχι τον καλύτερο, της λίγκας. Μέχρι στιγμής μετράει 188 ματς στην regular season έχοντας κατά μέσο όρο 24,1 πόντους, 11,6 ριμπάουντ, 3,2 ασίστ και 1,9 τάπες και άλλα 19 παιχνίδια στα playoffs με 20,7 πόντους, 11,4 ριμπάουντ, 3,2 ασίστ και 2,1 μπλοκ. Βέβαια το θέμα δεν είναι τα στατιστικά και οι αριθμοί του, αλλά η γενική επιρροή που ασκεί στους Φιλαντέλφεια 76ers και κατ' επέκταση σε ολόκληρο το ΝΒΑ.

Με μπόι στα 213 εκατοστά, δεν είναι μόνο dominant μέσα στη ρακέτα είτε στην επίθεση είτε στην άμυνα, αλλά μπορεί να σουτάρει καλά και από την περιφέρεια, είτε από μέση, είτε από μακρινή απόσταση. Και αυτό είναι και ένα μεγάλο του «ατού» κάθε φορά που αντιμετωπίζει «βαριά κορμιά» που δεν μπορούν να τον ακολουθήσουν. Άλλωστε αυτό φαίνεται από τα 692 τρίποντα που έχει επιχειρήσει στην καριέρα του (περίπου 3,7 σε κάθε ματς!) και με ποσοστό που φτάνει το 32%. Σίγουρα όχι εντυπωσιακό, αλλά από την άλλη και διόλου ευκαταφρόνητο όταν μιλάμε για τον βασικό σέντερ μιας ομάδας του ΝΒΑ.

Προσωπικά έχω αδυναμία στον Εμπίντ και τον τρόπο παιχνιδιού του και τον θεωρώ ως τον επόμενο μεγάλο σέντερ του ΝΒΑ. Δεν περιορίζεται στα στενά περιθώρια του «ζωγραφιστού» και βρίσκει ένα σωρό τρόπους για να σκοράρει και να γίνει απειλητικός στο αντίπαλο καλάθι. Ουσιαστικά προσπαθεί να εκμοντερνίσει τη θέση και να την... αναγάγει σε ένα άλλο επίπεδο. Κάτι που δεν έκαναν «ιερά τέρατα» του παρελθόντος, τα οποία έπαιζαν πάντα για «10/10» ανάλογα με τα προσόντα τους, τις ικανότητές τους και το πώς θα μπορούσαν να πάρουν το μάξιμουμ από τον εαυτό τους.

Ο Σακίλ Ο' Νιλ, ο Τσάμπερλεϊν, ο Ράσελ, ο Τζαμπάρ, ο Μόουζες Μαλόουν, ο Γιούιν, ο Ρόμπινσον είχαν συγκεκριμένους τρόπους για να σκοράρουν και να αμύνονται. Όμως όταν το έκαναν ήταν οι καλύτεροι όλων και δεν μπορούσε να τους σταματήσει (σχεδόν) κανείς. Παρατηρήσατε ότι άφησα έξω τον Χακίμ Ολάζουον, έτσι; Ε, γιατί θεωρώ ότι ήταν ο μοναδικός απ' όλους που είχε το «κάτι παραπάνω» στο παιχνίδι του, ήταν -κατ' εμέ- ο πιο «αλέγκρο» ψηλός στην ιστορία του ΝΒΑ (τουλάχιστον απ' όλους όσους έχω προλάβει την εποχή τους και του έχω δει να παίζουν), ο πιο «love to watch» σέντερ και εκείνος που δεν ήξερες ποτέ την επόμενη κίνησή του. Κάποια στιγμή θα κάνουμε και ένα poll για να ψηφίσετε, αλλά τον θεωρώ τον καλύτερο όλων των εποχών όσον αφορά τη θέση του.

Για να σας προλάβω: Δεν λέω ότι συγκρίνω τον Εμπίντ με αυτούς τους παίκτες, αλλά τονίζω την διαφορετικότητα που προσπαθεί να περάσει στη θέση του σέντερ, ανάλογα πάντα, με το ύψους του, την σωματοδομή του και το πόσο κυριαρχικός μπορεί να γίνει και στις δύο πλευρές του παρκέ. Στο σημερινό ΝΒΑ δεν βλέπω κάποιον που είναι καλύτερος από εκείνον ή που έχει το potential για να τον ξεπεράσει. Θεωρώ τον Εμπίντ τον απόλυτο σέντερ τη σημερινή εποχή, ο οποίος αν δεν παρουσιάσει νέα προβλήματα τραυματισμών και παραμείνει υγιής, ίσως και να «γράψει» το όνομά του δίπλα από τους κορυφαίους του αθλήματος.

Μαζί με τον Άντονι Ντέιβις των Λος Άντζελες Λέικερς αποτελούν τους δύο κορυφαίους ψηλούς αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ, χωρίς ωστόσο να έχουν τον ίδιο τρόπο παιχνιδιού. Μπορεί να ταιριάζει, αλλά παράλληλα είναι και τελείως διαφορετικός. Ο Γιόκιτς για παράδειγμα που έχει στοιχεία από το παιχνίδι του Καμερουνέζου σέντερ, υστερεί σε αθλητικότητα και ταχύτητα, αλλά είναι από την πλευρά του ένα playmaker... ολκής στη ρακέτα. Ο Όλντριτζ δεν πρόκειται ποτέ να μπει στην κουβέντα για τους καλύτερους, o Άντονι Τάουνς έχει potential αλλά σε καμία περίπτωση δεν «αγγίζει» αυτό του Εμπίντ, ο Γκομπέρ, ο Ντράμοντ, ο Άνταμς και ο ΝτιΆντρε Τζόρνταν είναι για συγκεκριμένα πράγματα