Συγνώμη που σε έστησα!

Αν το θυμάμαι λέει εκείνο το βράδυ; Το θυμάμαι, το παραθυμάμαι, ντρέπομαι πολύ και ελπίζω να με συγχωρέσει από εκεί ψηλά, όπου βρίσκεται πλέον…

Τότε βρισκόταν χαμηλά κι εγώ τον τήραγα από ψηλά και ανυπομονούσα για μια σύνδεση που δεν έγινε ποτέ. Έχω πάθει ένα σωρό από γκάφες και νίλες στην καριέρα μου, αλλά σαν αυτή, καμιά, ποτέ και πουθενά!

Οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στην παραμονή του Δεκαπενταύγουστου του 2008, στο Wukesong Indoor Stadium, όπου η Εθνική ομάδα στο πλαίσιο της τρίτης αγωνιστικής των ομίλων της πρώτης φάσης του Ολυμπιακού Τουρνουά αντιμετώπισε τους Αμερικανούς…

Όχι σκέτους τους Αμερικανούς, αλλά τους διψασμένους για.. αίμα Αμερικανούς!

Τους πόναγε ακόμη η ήττα από την Ελλάδα στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος την 1η Σεπτεμβρίου του 2006 στη Σαϊτάμα, είχαν προηγηθεί κιόλας οι παταγώδεις αποτυχίες τους το 2002 στην Ιντιανάπολις και το 2004 στην Αθήνα και εκείνη η ομάδα που κουβάλησε ο Μάικ Σιζέφσκι στο Πεκίνο ήταν αυτό που έλεγε η ταμπέλα της…

H Redeem Team!

Όλες τις προηγούμενες μέρες ο συχωρεμένος ο Κόμπε έκανε… bullying στους παίκτες της Εθνικής, όπου κι αν τους συναντούσε: καλότροπο bullying για να μην παρεξηγηθώ, απλώς φανέρωνε περισσότερο από κάθε άλλον ότι πήγε στο Πεκίνο για να βάλει τέρμα στα χουνέρια και να εκδικηθεί συλλήβδην!

Oπως και στις προηγούμενες διοργανώσεις των Ολυμπιακών αγώνων η Dream Team δεν διέμενε στο Ολυμπιακό Χωριό, που ήταν για τους… κοινούς θνητούς, αλλά σε ένα κρουαζιερόπλοιο, κάτι που ποσώς απασχολούσε τον Κόμπε.

Είχε τέτοια ψύχωση με τα σπορ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ώστε πού τον έχανες, που τον έβρισκες, κάπου στα πέριξ κυκλοφορούσε: Πότε στο Ολυμπιακό χωριό, πότε στους αγώνες του μπιτς βόλεϊ, πότε εδώ, πότε εκεί και δεν συμμαζεύεται…

Τις παραμονές της έναρξης του Τουρνουά μπάσκετ έσκασε μύτη στο Ολυμπιακό Χωριό και πέρασε μια βόλτα από το εστιατόριο. Απ’ έξω καθόντουσαν και έπαιζαν τάβλι, για να περάσει η ώρα μέχρι την προπόνηση, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Νίκος Ζήσης και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος…

Τους είδε ο Κόμπι και βεβαίως και τους γνώριζε και τους αναγνώρισε, άλλωστε το δικό του scouting report ήταν πιο προχωρημένο ακόμη και από εκείνο του Σιζέφσκι! «Αυτό να λέγεται» επιβεβαιώνει ο απών από το ενσταντανέ Βασίλης Σπανούλης, που νταλαβερίστηκε μαζί του μετά από τρία χρόνια στην Αθήνα, ενώ είχε βρεθεί κιόλας απέναντι του τη σεζόν 2006-07 με τους Ρόκετς. «Είχε πλήρη γνώση για εμάς και για κάθε άλλη ομάδα. Ήταν πολύ διαβασμένος και άριστος γνώστης των πραγμάτων».

Με το που είδε τον Διαμαντίδη (τον οποίο παρεμπιπτόντως, όπως και τον Σπανούλη υπέμνησε εις επήκοον μου και μπροστά στην κάμερα της Cosmote TV, στο All Star Game του 2018 στο Τορόντο) γύρισε και του είπε το εξής: «Είσαι σπουδαίος αμυντικός, αλλά αυτή τη φορά δεν θα μας νικήσετε». Και όπως μαρτυρά ο Νίκος Ζήσης, συμπλήρωσε «This time we know you, guys». Ο Ζήσης παραδέχεται ότι όλοι τους έπαθαν σοκ. «Εμείς παίζαμε τάβλι ή χαρτιά για να περάσει η ώρα έξω από το εστιατόριο κι όταν τον είδαμε μπροστά μας κομπλάραμε. Κοντοστάθηκε, είπε αυτά που είπε, μας χαιρέτησε και μείναμε να τον κοιτάμε αποσβολωμένοι».

Την επόμενη μέρα, πάλι στο εστιατόριο, συνάντησε τον Παπαλουκά. Ο Θοδωρής μόλις είχε ξυπνήσει και με δυσκολία άνοιγε τα μάτια του, αλλά μόλις τον είδε, γούρλωσε! Επιασαν την κουβέντα και ο Κόμπε το… χαβά του. «Είσαι σπουδαίος πασέρ και το 2006 μας σκότωσες στα pick n’ roll, αλλά αυτή τη φορά θα σας νικήσουμε» του είπε.

«Έπαθα σοκ» εξομολογείται ο Παπαλουκάς. «Ηξερε τα πάντα για εμάς, ήταν πολύ ενημερωμένος, έτοιμος και αποφασισμένος. Όταν παίξαμε εγώ μπήκα αλλαγή και οι Αμερικανοί είχαν ένα προβάδισμα. Κάποια στιγμή τον πλησίασα και του είπα “σήμερα το ματς θα είναι εύκολο για εσάς”, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν με άκουσε καν, δεν μου έδωσε καμιά σημασία. Μάσαγε ατάραχος την τσίχλα του και το μάτι του γυάλιζε».

Οι Αμερικανοί ήταν αποφασισμένοι και πολύ θυμωμένοι. Εις μάτην ο Παναγιώτης Γιαννάκης προσπαθούσε με διάφορες αλχημείες να τους αναχαιτίσει. Κατέβασε διάφορα κόλπα από την κούτρα του, όπως σχήμα με τρεις γκαρντ, σχήμα με τρεις φόργουορντ και με τον Φώτση στο 5, άμυνα ζώνης, αλλά τζίφος!

Αυτή τη φορά τα pick n’ roll δεν έπιαναν, διότι ο Σιζέφσκι έπαιξε με αλλαγές στα σκριν και ο Κρις Μπος που έβγαινε πάνω στους δημιουργούς της Εθνικής έμοιαζε απροσπέλαστος.

Όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης, στο φωτεινό πίνακα αποτυπωνόταν το 92-69, με την εθνική να έχει υποπέσει σε καμιά εικοσιπενταριά λάθη! Οι συνθέσεις:

ΕΛΛΑΔΑ: Παπαλουκάς 15 (8ρ.), Σπανούλης 14, Μπουρούσης 9, Πελεκάνος 5, Ζήσης 3, Φώτσης 9, Τσαρτσαρής 6, Σχορτσανίτης 3, Βασιλόπουλος 3, Γλυνιαδάκης 2, Διαμαντίδης, Πρίντεζης.

ΗΠΑ: Γουίλιαμς 5, Πολ 4, Μπούζερ 4, Ρεντ 3, Πρινς, Μπράιαντ 18 (5/9δ., 2/5τρ., 2/3β., 4ρ., 2ασ., 1κλ., 1τ.), Μπος 18, Γουέιντ 17, Τζέιμς 13, Αντονι 8, Χάουαρντ 2, Κιντ.

Μετέδιδα εκείνο τον αγώνα για την ΕΡΤ, μαζί με τον Βαγγέλη Ιωάννου και με το που ολοκληρώθηκε πασάραμε, ως είθισται, το μικρόφωνο στη μικτή ζώνη, όπου ο Θανάσης Ασπρούλιας είχε καλωδιωθεί (όπως λέμε στην τηλεοπτική αργκό) και περίμενε…

Περίμενε τον… Γκοντό, που λέει και ο Σάμιουελ Μπέκετ. Ή περίμενε την πάσα του Σέστιτς, σαν τον Αναστόπουλο, κατά πως είχε πει σε μια μετάδοση ο Μανώλης Μαυρομμάτης. Ούτε ο Γκοντό εμφανίστηκε, ούτε ο Σέστιτς έδωσε την μπάλα στον Αναστόπουλο, ούτε εμείς πήγαμε ποτέ στη μικτή ζώνη…

Ο Ασπρούλιας ήταν έτοιμος για το… ρεπορτάζ της ζωής του, έχοντας δίπλα του τον Κόμπε και τον Flash. Ξεροστάλιαζε στη μικτή ζώνη για να τους βγάλει live στον αέρα, αλλά αυτό δεν ήταν γραφτό να συμβεί!

Ο συντονιστής των συνδέσεων από το κοντρόλ της ΕΡΤ πήρε το μικρόφωνο από το Wukesong Indoor Stadium, το πέρασε σε κάποιο άλλο γήπεδο, όπου υπήρχε άλλη ελληνική συμμετοχή και δεν μας το ξανάδωσε ποτέ πίσω…

Ο Ασπρούλιας ωρυόταν, αλλά προς ώτα μη ακουόντων πλέον…

Ο Ιωάννου κι εγώ ζητούσαμε απελπισμένα να ξανασυνδεθούμε για να μη χάσουμε το κελεπούρι, αλλά πού τέτοια τύχη…

Ο Μπράιαντ και ο Γουέιντ είδαν κι απόειδαν και ύστερα τους μάζεψε ο (Υπεύθυνος Τύπου της Team USA) Κρεγκ Μίλερ και πήγαν στα αποδυτήρια…

Από τότε πέρασαν έντεκα χρόνια και πέντε μήνες. Εκεί που είσαι, Κόμπε, ελπίζω να δεχθείς την αργοπορημένη συγνώμη μου…

Photo Credit: Μαριλίζα Κοντογεώργου