Δώστε του επιτέλους αυτό που του αναλογεί!

Βαλένθια - Παναθηναϊκός με Live Streaming* & σούπερ προσφορά* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Αντί νούμερου, στο πίσω μέρος της φανέλας του στους Τρέϊλ Μπλέϊζερς είναι χαραγμένο το γράμμα "Ο". Για την πόλη (Όκλαντ) από την οποία κατάγεται, αλλά κι εκείνη στην οποία έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ (Όγκντεν), αλλά και για την Πολιτεία (Όρεγκον) στην οποία έβγαλε χρήματα κι έλυσε το οικονομικό πρόβλημα του ιδίου και της οικογένειάς του.

Από τα μικράτα του, άλλωστε, στο Μπρούκφιλντ Βίλατζ, μία κακόφημη φτωχογειτονιά Αφροαμερικανών και ισπανόφωνων στο ανατολικό Όκλαντ, ο Ντέϊμ Λίλαρντ έμαθε να είναι ο εαυτός του και να διαμορφώνει τη ζωή και τις επιλογές του σ' αυτήν, σύμφωνα με τον δικό του τρόπο. Γι' αυτό και αν θαύμαζε μία προσωπικότητα του ΝΒΑ που άφησε μεγάλο αποτύπωμα, αυτή ήταν του Ντιρκ Νοβίτσκι!

Γιατί ο "Big German" τα έκανε όλα... his way! Όπως του έμαθε ο πατέρας του την εποχή που μαζί με τα αδέρφια του, ξεροστάλιαζε στο parking της "Oracle Arena" (20 λεπτά με τα πόδια από το πατρικό του) για ένα free pass σε αγώνα των Ουόριορς ή για ένα αυτόγραφο από κάποιον παίκτη των «πολεμιστών».

Στο πάρκο της περιοχής, έμαθε τα πάντα για τη ζωή. Τη χαρά του παιχνιδιού, το «ένας για όλους και όλοι για έναν» στις οικογενειακές μαζώξεις για πικ-νικ, την αυτοπροστασία και τον πόνο γιατί εκεί συμμετείχε στους πρώτους καβγάδες και είδε με τα μάτια του πιστολίδια και σκοτωμούς... Εκεί έκανες φίλους κι ερωτεύτηκε το μπάσκετ και τη μουσική. Τα δύο σημαντικότερα χόμπι της ζωής του...

Οι ιστορίες από τα κατορθώματά του στα ανοιχτά γήπεδα της "Bay Area" είναι για βιβλίο. Ο "Dame Time" ήταν γεννημένος μπασκετμπολίστας. Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του, όμως, δεν διάβαζε. Τουλάχιστον μέχρι τα δύο τελευταία χρόνια του σχολείου. Οι κακοί βαθμοί του μεγαλύτερου αδελφού του, όμως και η ταλαιπωρία του για την αποδοχή του από τα πανεπιστήμια, έδωσαν ένα μεγάλο μάθημα.

Στρώθηκε για τα καλά στο διάβασμα και μόλις ήρθε η πρώτη προσφορά για υποτροφία, δεν το σκέφτηκε καθόλου. Έστω κι αν επρόκειτο για ένα μικρό απομακρυσμένο κολέγιο στην Γιούτα... Έστω κι αν στη συνέχεια ήρθαν κι άλλες πιο ελκυστικές προτάσεις. Για τον Λίλαρντ, μέτρησε ότι το Webber State ήταν το πρώτο που τον διάλεξε... Period!

Και εκεί επέλεξε να χτίσει την κολεγιακή αυτοκρατορία του, προετοιμάζοντας τον εαυτό του για το ΝΒΑ. Τα νούμερα της τελευταίας πανεπιστημιακής του χρονιάς (μ.ο. 24,5 πόντους, 5,0 ριμπάουντ, 4,0 ασίστ και 1,5 κλέψιμο) και φυσικά ο άτυπος τίτλος του κορυφαίου point-guard της χώρας, εξηγούν γιατί ένα παιδί με μπόι σκάρτο 1,90, επελέγη στο νο6 του draft από το Πόρτλαντ

Κάπως έτσι το καλοκαίρι του 2012, άρχισε μία διαδρομή - από το Μπρούκφιλντ Πάρκ στα μεγαλύτερα μπασκετικά "σαλόνια" του κόσμου - χάρη στην οποία, έχει βγάλει χρήματα που ποτέ δεν μπορούσαν να φανταστούν οι μεροκαματιάρηδες γονείς του, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει κερδίσει την αναγνώριση που του αναλογεί.

Δώστε βάση και θα καταλάβετε:

* Rookie της χρονιάς (μ.ο. 19,0π. & 6,5ασ.) και μέλος της καλύτερης rookie πεντάδας το 2013

* Μέλος της καλύτερης πεντάδας του ΝΒΑ (2018), 2 φορές της δεύτερης (2016, 2019) και 1 της τρίτης (2014)

* 5 συμμετοχές σε All Star Game (2014, 2015, 2018-2020)

Αυτές είναι οι επίσημες διακρίσεις του και πιστέψτε με, για την επίδραση που έχει στο παιχνίδι είναι πολύ λίγες. Άλλωστε, αν ο Λίλαρντ υπερέχει σε κάτι - απέναντι σε όλους τους εν ενεργεία NBAers - είναι στο ότι είναι ο πιο "clutch" παίκτης του πρωταθλήματος. Και το άσχημο είναι ότι αυτή του η ικανότητα δεν αναγνωρίζεται όσο θα έπρεπε.

Πως να ξεχαστούν όλα τα ασύλληπτα game-winners που κατά καιρούς "στάζει" και στη συνέχεια δείχνει καρπό του, στο σημείο του ρολογιού, θέλοντας να θυμίσει ότι ήρθε η ώρα του; Πως να σχολιάσει κάποιος ότι οι 19 πόντοι μέσο όρο της rookie σεζόν του, ήταν οι λιγότεροι που πετύχαινε ποτέ σε μία χρονιά και ότι τα τέσσερα τελευταία χρόνια δεν έχει πέσει ποτέ κάτω από τους 25, έχοντας οδηγήσει την ομάδα του σε έξι συνεχόμενες παρουσίες στα playoffs;

Μπορεί η κοινωνία του ΝΒΑ να μην του έχει δείξει ακόμη τον προσήκοντα σεβασμό, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τον οργανισμό του Πόρτλαντ, που φρόντισε να τον «κλειδώσει» στο βροχερό Όρεγκον (όπου βρίσκεται η έδρα της NIKE, την ώρα που ο Dame είναι εκ των «πρεσβευτών» της Adidas) έναντι 196 εκατομμυρίων δολαρίων για 4 χρόνια!

Για τους Τρέϊλ Μπλέϊζερς, αρκεί που ο ηγέτης τους είναι ευτυχισμένος. Κι ας μην το φέρει ποτέ το πρωτάθλημα (το θέλει σαν τρελός, αλλά δεν αλλάζει ομάδα για να το βρει καλύτερες συνθήκες) κι ας χάσουν φέτος τα playoffs, μετά από ένα 2019 με "φουλ" στους τραυματισμούς... Ο Λίλαρντ, άλλωστε, θα συνεχίζει πάντα να «βομβαρδίζει» τα αντίπαλα καλάθια. Άλλοτε λιγότερο (όταν η ομάδα είναι πλήρης) και άλλοτε περισσότερο, όπως τώρα που ο Τέρι Στοτς στερείται τον Ζακ Κόλινς, τον Ρόντνεϊ Χουντ και τον Γιουσούφ Νούρκιτς και στα τελευταία έξι ματς έχει μ.ο. 43,6 πόντους, 5,3 ριμπάουντ και 9,1 ασίστ με 41/83 τρίποντα (49,4%)!

Έτσι για να βάλει πλάτη! Μαζί με το πρώτο triple-double της καριέρας (36π., 10ρ. & 11ασ.) στη νίκη επί των Ρόκετς και την είσοδό του στο κλειστό "club" με τους έξι μόλις παίκτες στην ιστορία του πρωταθλήματος, με πάνω από ένα ματς με τουλάχιστον 60 πόντους!

Για τον Ντέϊμιαν Λίλαρντ, όμως, όλα αυτά έχουν πολύ μικρότερη αξία απ' όσο μετράει το ετήσιο "Never Worry Picnic". Η καλοκαιρινή συγκέντρωση στο Μπρούκφιλντ Παρκ της γειτονιάς του, με καλή παρέα, μπάσκετ και φυσικά χωρίς να λείπει η καθιερωμένη πλέον live rap παράστασή του!

Για τον Dame, το σημαντικότερο ήταν να κρατήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στον παππού του: «Αν μία μέρα γίνω μπασκετμπολίστας και βγάλω χρήματα, θα διοργανώσω κάτι μεγάλο για την γειτονιά μου και τους δικούς μου ανθρώπους!», του είχε φεύγοντας για το κολέγιο και από την rookie σεζόν του και μετά, το "Never Worry Picnic" στο Μπρούκφιλντ Παρκ του Όκλαντ (με burgers, hot-dogs, συναυλίες και three-on-three) είναι πλέον θεσμός!

«What time is it; Dame time!»

Τυχαίο ότι από το Όκλαντ κατάγονται ο Μπιλ Ράσελ, ο Τζέϊσον Κιντ, ο Γκάρι Πέϊτον και πολλοί άλλοι μεγάλοι; Δε το νομίζω... Ο Γιώργος Παπαγιάννης πέρασε για λίγο από 'κει κι έμαθε...