Θα είναι κρίμα για τον Λίλαρντ (και τον Μέλο)...

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Πριν από έναν χρόνο είχαν καταφέρει να βρεθούν στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας έχοντας το 3ο καλύτερο ρεκόρ κατά τη διάρκεια της regular season. Φέτος, και πλησιάζοντας τα 3/4 της χρονιάς, οι Πόρτλαντ Τρέιλμπλεϊζερς δεν γνωρίζουν ακόμα αν θα μπουν στα playoffs.

Και αυτό για έναν και μοναδικό λόγο! Το κακό τους ξεκίνημα με αποτέλεσμα να γνωρίζουν 12 ήττες στα πρώτα 17 ματς της κανονικής περιόδου και να μείνουν αρκετά πίσω σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες της (έτσι και αλλιώς) δύσκολης Δύσης. Μετά από 49 ματς το Πόρτλαντ βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην 9η θέση της Περιφέρειας με ρεκόρ 22-27 και δίνει μάχη με άλλες τρεις ομάδες (Μέμφις, Σαν Αντόνιο, Φοίνιξ) για την είσοδο στην postseason. Ναι είναι ακόμα νωρίς. Υπάρχουν άλλα 33 ματς μέχρι το τέλος της regular season και αν θέλετε την άποψή μου, στο τέλος η ομάδα του Όρεγκον θα είναι εκείνη που βρεθεί στα playoffs.

Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να «σκαρφαλώσει» και πιο ψηλά από την 8η θέση, αλλά βρίσκεται οκτώ νίκες πίσω από Οκλαχόμα, Ντάλας και Χιούστον και βάσει και των όσων έχουν παρουσιάσει και συνεχίζουν να παρουσιάζουν οι ομάδες που... προπορεύονται, είναι πολύ δύσκολο να χάσουν τόσο μεγάλο έδαφος και την ίδια ώρα οι Μπλέιζερς να δείχνουν τεράστια συνέπεια στις νίκες. Οπότε ο ρεαλιστικός στόχος θα πρέπει να είναι η 8η θέση και το πιθανό «διασταύρωμα» με τους Λος Άντζελες Λέικερς στον α' γύρο των playoffs.

Ο πιο clutch ΝΒΑer σήμερα

Εδώ που τα λέμε θα είναι μεγάλο κρίμα να μην τα καταφέρουν. Όχι για κανέναν άλλον, αλλά για τον Ντάμιαν Λίλαρντ ο οποίος το τελευταίο 10ήμερο κάνει πράγματα και θαύματα. Συγκεκριμένα σκοράρει 48,8 πόντους κατά μέσο όρο σε αυτό το διάστημα (έχοντας μάλιστα κάνει και ρεκόρ καριέρας με 61 πόντους κόντρα στους Ουόριορς), ενω θα αποτελέσει έκπληξη εάν και εφόσον δεν πάρει σπίτι του το «player of the month» με 35,1 πόντους, 7,4 ασίστ και 4,5 ριμπάουντ τον Ιανουάριο.

Δεν ξέρω αν είναι υπερβολικό αλλά στα μάτια μου φαντάζει αυτή τη στιγμή ως ο καλύτερος point guard του ΝΒΑ. Τόσο λόγω των αριθμών, όσο και λόγω της νοοτροπίας του. Πριν από μερικές ημέρες ο Μάριο Χεζόνια είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο gazzetta.gr και μεταξύ πολλών άλλων, εξυμνούσε τον Dame λέγοντας ότι είναι ο μεγαλύτερος ηγέτης που έχει συναντήσει ποτέ. Μήπως αμφισβητεί κανείς ότι δεν είναι;

Επί της ευκαιρίας θα σας κάνω μια ερώτηση: Η ομάδα σας βρίσκεται πίσω στο σκορ με δύο πόντους και έχει την τελευταία επίθεση για την ισοφάριση ή το τρίποντο της νίκης. Από το σημερινό ΝΒΑ, μπορείτε να διαλέξετε όποιον παίκτη θέλετε για το τελευταίο σουτ. Εγώ θα το έδινα με κλειστά τα μάτια στον Λίλαρντ. Ίσως να είναι από τους λίγους που έχουν την «Mamba Mentality» που δίδαξε με τον τρόπο του ο τεράστιος Κόμπι. Είναι εκείνος που θα του πεις «πάρε τη μπάλα και κάνε αυτό που ξέρεις καλά». Και πιστέψτε με αυτό ισχύει για λίγους παίκτες (όχι μόνο του σημερινού ΝΒΑ αλλά) στην ιστορία της λίγκας.

Η ανάκαμψη του «Μέλο»

Αξίζει αυτός ο παίκτης να μείνει εκτός playoffs; Και ας διεκδικήσει τις πιθανότητες που αναλογούν στον ίδιο και στην ομάδα του απέναντι στους Λέικερς. Φανταστείτε και το άλλο σκηνικό: ΛεΜπρόν εναντίον Καρμέλο! Αν μη τι άλλο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την εργατικότητα και την θέληση του «Μέλο». Μπορεί ο περισσότερος κόσμος να τον είχε ξεγραμμένο, μπορεί τον θεωρούσαν «παλαίμαχο» ή «πρώην παίκτη» ή οποιαδήποτε άλλη κουταμάρα αλλά μιλάμε για τον Καρμέλο Άντονι. Ήταν «φως φανάρι» ότι θα μπορούσε να παίξει σε οποιαδήποτε ομάδα του ΝΒΑ και παράλληλα να έκανε και την διαφορά!

Υπάρχουν πολλοί παίκτες με το skillset του «Μέλο»; Με τον «δολοφονικό» του ένστικτό; Με τα νικητήρια καλάθια του; Με την προσωπικότητά του; Μην τρελαθούμε κιόλας. Και αν εκτός φυσικά του Ντάμιαν Λίλαρντ, οι Μπλέιζερς οφείλουν και σε κάποιον ακόμα την αγωνιστική τους ανάκαμψη, αυτός είναι ο Καρμέλο Άντονι ο οποίος στα (σχεδόν στα) 36 του αγωνίζεται 32 λεπτά σε κάθε ματς, σκοράρει 15,8 πόντους, μαζεύει 6,7 ριμπάουντ και σουτάρει με 37% στα τρίποντα. Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερος θαυμαστής του Άντονι, αλλά όποιος τον αμφισβητεί καλύτερα να είναι πιο προσεκτικός στα όσα λέει. Και φανταστείτε και κάτι ακόμα. Το δίλημμα του προπονητή Τέρι Στοτς όταν θα θέλει να δώσει σε κάποιον το τελευταίο σουτ. Σύμφωνα με την «STATS Inc» ο «Μέλο» έχει τα περισσότερα νικητήρια σουτ από τη σεζόν 2003-04 και μετά έχοντας ευστοχήσει 26 φορές, με τους Κόμπι Μπράιαντ (22), ΛεΜπρόν Τζέιμς (20), Ντιρκ Νοβίτσκι (18) και Ντουέιν Ουέιντ (16) να τον ακολουθούν.

Μπαίνουν όλοι στην εξίσωση

Από εκεί και πέρα και με εξαίρεση την τελευταία εβδομάδα του Δεκεμβρίου όπου οι Μπλέιζερς γνώρισαν πέντε σερί ήττες θεωρώ ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο. Φυσικά και δεν έχουν σταθερότητα στην απόδοσή τους με αποτέλεσμα να τα περιμένουν όλα (ή τα περισσότερα) από τον Λίλαρντ, αλλά στο τέλος θα μπορέσουν να μπουν στα playoffs. Σε αυτό παίζει σημαντικό και η διαφαινόμενη άνοδος του Σι Τζέι Μακ Κόλουμ ο οποίος στα τέσσερα τελευταία ματς που οι Μπλέιζερς έχουν κάνει το 4/4 με Ιντιάνα, Χιούστον, Λέικερς και Γιούτα έχει κατά μέσο όρο 20,7 πόντους ενώ στα τρία προηγούμενα (1-2 οι Μπλέιζερς) είχε μείνει εκτός.

Φυσικά θα χρειαστεί να μπουν όλοι οι παίκτες στην εξίσωση. Δεν είναι τυχαίο ότι στη μεγάλη νίκη των Μπλέιζερς μέσα στο Λος Άντζελες και δη στο ιδιαίτερα φορτισμένο ματς μετά τον θάνατο του Κόμπι Μπράιαντ, ο Χασάν Ουάιτσαϊντ είχε 30 πόντους και 13 ριμπάουντ. Αυτός και αν είναι χρήσιμος και απαραίτητος για να μπορέσει το Πόρτλαντ να κοιτάξει και πιο ψηλά. Και συνέχισε κόντρα στην ιδιαίτερα δυνατή Γιούτα με άλλους 17 πόντους και 21 ριμπάουντ. Μπορεί τις περισσότερες φορές ο Λίλαρντ να «ξελασπώνει» τους πάντες, αλλά σίγουρα θα χρειαστεί τη βοήθεια και την υποστήριξη όλων. Γιατί σε βάθος χρόνου θα χρειαστεί διάρκεια και συνέπεια. Σημειώστε ότι πρόσφατα το Πόρτλαντ προχώρησε σε trade για να κάνει δικό του, τον Τρέβορ Αρίζα ώστε να αποκτήσει εμπειρία, άμυνα και καλό σουτ από την περιφέρεια, αποχαιρετώντας τους Κεντ Μπέιζμορ και Άντονι Τόλιβερ. Και εντός των ημερών αναμένεται να επιστρέψει και ο Γιουσούφ Νούρκιτς.

Αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η συνέχεια στο Πόρτλαντ...

ΥΓ: Το ΝΒΑ δεν είναι ξανά το ίδιο μετά τον αδόκητο θάνατο του Κόμπι Μπράιαντ. Ποτέ δεν θα είναι ξανά το ίδιο. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβλεπα τον θεότρελο και μεγαλύτερο χορατατζή του ΝΒΑ, τον Σακίλ Ο' Νιλ να κλαίει. Φαίνεται τόσο απίστευτο για να είναι αληθινό. Και πιστεύω ότι θα πάρει πολύ καιρό ακόμα μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε. Μόνο εγώ πιστεύω ακόμα ότι θα εμφανιστεί από κάπου και θα πει «Mamba Mentality, man. Still here...»