Τι έχασες ρε Saras;

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι το περυσινό trade που έστειλε τον Γιόνας Βαλαντσιούνας στην πρωτεύουσα του Τενεσί (μαζί με τους Μάϊλς και Ράϊτ), ήταν μία ξεκάθαρη «κλοπή» υπέρ των Ράπτορς, που με τον Μαρκ Γκασόλ να παίζει σημαντικό ρόλο, κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία τους.

H αλήθεια γύρω από την συγκεκριμένη ανταλλαγή, βέβαια, βρίσκεται κάπου στη μέση. Και αυτό γιατί ο μικρότερος αδελφός του Πάου, μπήκε μόλις στο 36ο έτος της ηλικίας του και διανύει τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του (26εκ.$), ενώ ο 27χρονος Λιθουανός διεθνής σέντερ βρίσκεται στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του και με την φανέλα των Γκρίζλις, πραγματοποιεί τις καλύτερες εμφανίσεις του στο ΝΒΑ. Και με πολύ μικρότερη επιβάρυνση του salary cap!

Ο πρώην παίκτης της Λιέτουβος Ρίτας, μάλιστα, είπε τα καλύτερα λόγια στο front-office της ομάδας για τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και ουσιαστικά συνέβαλε στο κλείσιμο του ραντεβού που έγινε το περασμένο καλοκαίρι, ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Οι συζητήσεις δεν οδήγησαν σε διαπραγματεύσεις, το deal δεν έγινε (οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι «αρκούδες» δεν πείστηκαν ότι ο Saras «καιγόταν» ιδιαίτερα για την δουλειά) κι έτσι το ερώτημα για το τι θα μπορούσε να πετύχει ο 43χρονος Λιθουανός προπονητής με μία πολύ ταλαντούχα ομάδα του ΝΒΑ, χωρίς βετεράνους superstars, θα αιωρείται για αρκετό καιρό. Μέχρι να έρθει το κατάλληλο timing και να παρουσιαστεί η κατάλληλη ευκαιρία που θα δελεάσει τον παλαίμαχο point-guard και θρύλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ να πάρει την μεγάλη απόφαση.

Για την ώρα, πάντως, το Μέμφις αποδεικνύει ότι ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν συναινούσε στην αποχώρηση του νεότερου Γκασόλ. Στο πρόσωπο του Βαλαντσιούνας βρήκε έναν από τους πιο αξιόπιστους σέντερ του ΝΒΑ, που έχει συμβόλαιο μέχρι το 2022 και κοστίζει πολύ λιγότερο από τον Ισπανό παγκόσμιο πρωταθλητή, ενώ οι επιλογές του στο draft του περασμένου καλοκαιριού, μεταμόρφωσαν πλήρως την ομάδα, που φέτος δείχνει έτοιμη να επιστρέψει στα playoffs.

O Τζα Μοράντ δεν ανταποκρίνεται απλά στις προσδοκίες της επιλογής στο νο2 (μετά από δύο εξαιρετικές χρονιές στο Μάρεϊ Στέιτ), αλλά με τις εκπληκτικές του εμφανίσεις, έχει σχεδόν «καπαρώσει» το βραβείο του “rookie” της χρονιάς.

Σκοράρει σχεδόν 18 πόντους, μοιράζοντας 7 ασίστ ανά παιχνίδι, παίζει εντυπωσιακά επιθετικό μπάσκετ και κάνει τρομακτικά αισθητή την παρουσία του, χωρίς καμία κατάχρηση προσπαθειών (περίπου 13 ανά παιχνίδι) και με υψηλό ποσοστό ευστοχίας για προωτοεμφανιζόμενο παίκτη (49,3% εντός πεδιάς). Σ' όλα αυτά προσθέστε ότι βγαίνει συνεχώς μπροστά δείχνοντας ηγετική προσωπικότητα και μοιάζει ό,τι κοντινότερο έχει βγει στο καλούπι του Άλεν Άϊβερσον, σε ίσως ακόμη πιο αθλητική έκδοση!

Το μεγαλύτερο «λαχείο» των Γκρίζλις, όμως, τηρουμένων των αναλογιών πάντα, είναι ο Μπράντον Κλαρκ! Ένας Καναδός undersized σέντερ (2,03), που στα 23 του, είναι έτοιμος για να πρωταγωνιστήσει στο ΝΒΑ. Δεν ξέρω πως και γιατί δεν τον εμπιστεύτηκε κάποια ομάδα στην λοταρία του περυσινού draft (επελέγη στο νο21), αυτό που γνωρίζω πλέον και δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτησης, όμως, είναι ότι ο τύπος είναι λίρα εκατό και αν συνεχίσει έτσι, θα βάλει υποψηφιότητα για την All Rookie First Team!

Σε 47 αγώνες, έχει μέσο όρο 12,3 πόντους, 5,7 ριμπάουντ με σχεδόν 80% στις βολές και 62,3% στα σουτ εντός πεδιάς, παίζοντας λιγότερο από 22 λεπτά και χωρίς να αγγίζει τον διψήφιο αριθμό προσπαθειών!

Οι δύο τους, μαζί με τον Βαλαντσιούνας (μ.ο. 14,9π., 10,5ρ. & 1,2κοψ. με 58,7% εντός πεδιάς), τον Τζάρεν Τζάκσον τζούνιορ (μ.ο. 17,1π. & 4,8ρ. με 39,7% τριπ.), τον Ντίλον Μπρουκς (μ.ο. 15,7π. με 38,5% τριπ.) και τους φερέλπιδες ΝτιΆντονι Μέλτον, Τάϊους Τζόουνς και Γκρέϊσον Άλεν, συνθέτουν έναν βασικό κορμό παικτών, εκ των οποίων ο μεγαλύτερος σε ηλικία, είναι μόλις 27 ετών!

Μεγάλο μερίδιο στην εξαιρετική εφετινή πορεία των «αρκούδων», ανήκει φυσικά και στον πρωτάρη head-coach, Τέϊλορ Τζένκινς, ο οποίος κέρδισε την κούρσα της διαδοχής του Τζέϊ Μπι Μπίκερσταφ, αφήνοντας εξαιρετικές εντυπώσεις στις συνεντεύξεις που έδωσε και κερδίζοντας πολλούς πόντους από την 6ετή προϋπηρεσία του στο επιτελείο του Μάϊκ Μπουντενχόλτζερ στους Χοκς (2013-2018) και τους Μπακς (πέρυσι).

Ο 35χρονος προπονητής (ο δεύτερος νεότερος του πρωταθλήματος μετά τον 33χρονο Ράϊαν Σόντερς των Τίμπεργουλβς), που ξεκίνησε την καριέρα του από τον πάγκο της θυγατρικής ομάδας των Σαν Αντόνιο Σπερς (Όστιν Τόρος), είναι ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να αξιοποιήσει το αστείρευτο ταλέντο που μαζεύτηκε στο Μέμφις, κρατώντας κι αφήνοντας τα χαλινάρια και βάζοντας το παιχνίδι της ομάδας σε ένα αγωνιστικό στυλ μεταξύ ελεύθερου κι ελεγχόμενου μπάσκετ.

Με την συμπλήρωση των 2/3 της κανονικής περιόδου, οι Γκρίζλις βρίσκονται στην 8η θέση της κατάταξης στην Δύση (ρεκόρ 28-26), με σημαντικό πλεονέκτημα απέναντι στο Πόρτλαντ (25-31) και το Σαν Αντόνιο (23-31), ενώ έχουν πετύχει επτά περισσότερες νίκες από τον περυσινό τους απολογισμό μετά από 54 αγώνες (23-31)!

Κάπως έτσι, λοιπόν, η πρώην ομάδα του πρώτου γηγενή Έλληνα που αγωνίστηκε ποτέ στο ΝΒΑ (Αντώνης Φώτσης τη σεζόν 2001-02), δείχνει ότι θα μας απασχολεί ολοένα και περισσότερο. Το συγκεκριμένο αφήγημα, ίσως (ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την επίδραση ενός σπουδαίου Ευρωπαίου τεχνικού στο ΝΒΑ), να είχε ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον, αν ο Saras ήταν πιο ζεστός το περασμένο καλοκαίρι...

Για το κομμάτι του μπάσκετ, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Λιθουανός θα μπορούσε να απογειώσει ένα project με τόσο πολύ ταλέντο. Έστω κι αν έχει ζήσει οκτώ χρόνια στην Αμερική κι έχει παίξει στο NCAA αλλά και στο ΝΒΑ, η μόνη μου ένσταση έγκειται στον χαρακτήρα και τις μπασκετικές αξίες του Γιασικεβίτσιους, που δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να αποδεχθεί την ελευθερία που απολαμβάνουν οι σημερινοί ΝΒΑers...

Αλλά και τον βαθμό στον οποίο θα γινόταν αποδεκτός, ο αυστηρός και ενίοτε σκληρός τρόπος απέναντι σε εκατομμυριούχους παίκτες, που δεν θα ξέρουν όχι απλά ποιος είναι και τι έχει κάνει στο μπάσκετ, αλλά δεν θα ενδιαφέρονταν ούτε καν να μάθουν...

Αν ο Saras αλλάξει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και προσαρμοστεί στα δεδομένα μίας λίγκας στην οποία κυριαρχούν οι παίκτες (με τους προπονητές να έχουν πιο διαχειριστικό ρόλο), έχω την αίσθηση ότι θα χάσει κατά πολύ το κυριαρχικό του στίγμα στο παιχνίδι, που τόσο πολύ τον χαρακτηρίζει στην Ευρώπη. Οψόμεθα...