Μπακς: Αρκεί ο Μίντλετον και το υπόλοιπο suppοrting cast για το πρωτάθλημα;

Σούπερ προσφορά* στα παρολί | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Την προηγούμενη εβδομάδα αναλύσαμε γιατί το Μαϊάμι προβάλει ως η πιο δύσκολη ομάδα που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα ελάφια» στον δρόμο για την πρόκριση στους εφετινούς τελικούς του ΝΒΑ. Από την διακοπή του All Star Weekend κι εντεύθεν, βέβαια, οι Χιτ όχι μόνο ψάχνονται (ρεκόρ 3-3), αλλά έχουν χάσει από τρεις (Ατλάντα, Μινεσότα και Κλίβελαντ) εκ των τεσσάρων χειρότερων ομάδων του ΝΒΑ.. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτε, οπότε μην βιαστείτε να βγάλετε πρόωρα συμπεράσματα, γιατί πάντα τέτοια εποχή, όλες οι ομάδες που μπήκαν δυναμικά στην σεζόν, συνήθως κάνουν μία μικρή κοιλιά...

Καθώς, λοιπόν, η κανονική περίοδος πλησιάζει αισίως στην τελική της ευθεία (απομένουν από 21 έως και 24 αγώνες αντίστοιχα για καθεμία από τις 30 ομάδες) και οι Μπακς είναι η μόνη ομάδα που δεν έχει τραβήξει ακόμη «χειρόφρενο», τείνω να καταλήξω ότι ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος τους, είναι - ούτε λίγο ούτε πολύ - ο κακός τους εαυτός!

Κι αυτό γιατί στην 2η σεζόν του 50χρονου προπονητή στην Πολιτεία του Ουισκόνσιν, το Μιλγουόκι είναι και πάλι σταθερά από την αρχή, στην κορυφή της κατάταξης του πρωταθλήματος, έφτασε τις 50 νίκες (πλέον έχει ρεκόρ 51-8) σε 8 παιχνίδια λιγότερα από πέρυσι (ρεκόρ 50-16) και πέραν του ότι βρίσκεται σε τροχιά για την 3η καλύτερη επίδοση (σε νίκες-ήττες) όλων των εποχών (και την κορυφαία στην ιστορία του) στην regular-season, κατέχει πολλές πρωτιές σε ομαδικές στατιστικές κατηγορίες.

Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο έχει την καλύτερη επίθεση (μ.ο. 120,0π.) και κερδίζει με την υψηλότερη μέση διαφορά (+12,8), μαζεύει τα περισσότερα ριμπάουντ (μ.ο. 52,0) και απολαμβάνει την μεγαλύτερη υπεροχή στην συλλογή των σκουπιδιών» απέναντι στον εκάστοτε αντίπαλο (+6,3), ενώ ταυτόχρονα δέχεται τους λιγότερους πόντους (μ.ο. 101,3π. στις 100 κατοχές).

Κοινώς, οι πρωτοπόροι της Ανατολής παρουσιάζουν φέτος ένα σαφώς πιο δεμένο σύνολο από πέρυσι και αυτό εξηγείται και από το νικηφόρο ρεκόρ (5-1), στα έξι ματς που έχουν παίξει χωρίς τον “Greek Freak”. Αλλά και από τις επιδόσεις που έχουν φέτος κόντρα στις ομάδες της Δύσης (ρεκόρ 8-3) και της ανατολικής περιφέρειας (6-4), με ποσοστό επιτυχίας άνω του 50%!

H εφετινή εξαιρετική τους πορεία, μάλιστα, παίρνει ακόμη μεγαλύτερη αξία αν συνυπολογίσει κανείς ότι ο 25χρονος Έλληνας ηγέτης τους, παίζει λιγότερο από ποτέ στην 4η περιόδο, ενώ ο συνολικός μέσος όρος συμμετοχής του έχει μειωθεί κατά δύο λεπτά σε σχέση με πέρυσι (από 32,8' σε 30,8') και ταυτόχρονα έχει ανεβάσει τα νούμερά του σε πόντους (από μ.ο. 27,7π. σε 29,7), ριμπάουντ (από μ.ο. 12,5 σε 13,7) και ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα (από 25,6% σε 31,7%)!

Επιπροσθέτως, εδώ και λίγες μέρες μετά και το ιστορικό +44 στην κατηγορία +/-, που μετράει την επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του, όσο βρίσκεται στο παρκέ, ο πάλαι ποτέ "Human Alphabet", προσπέρασε και τον ΛεΜπρόν Τζέϊμς στο Real Plus-Minus (με 7,67 έναντι 6,46) και είναι πρώτος, όπως άλλωστε και στο PER (Player Efficiency Rate), που μετράει την συνολική του αξιολόγηση ανά παιχνίδι (ο Γιάννης έχει 32,12 και ο 2ος Χάρντεν 29,04).

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Το πρώτον και σημαντικότερον είναι ότι οι Μπακς έχουν μάθει να αξιοποιούν άριστα τον Giannis και να φτάνουν στο peak τους μαζί του στο παρκέ. Tο εξίσου σημαντικό όμως, έχει να κάνει με το ότι δεν χάνουν μεγάλο μέρος της δύναμής τους, στον περισσότερο χρόνο που έχει επιλέξει το front-office και ο προπονητής, να τον ξεκουράζει στην διάρκεια της κανονικής περιόδου.

Πέραν, λοιπόν, του ηγέτη της ομάδας, που βαδίζει εκ του ασφαλούς για το δεύτερο συνεχόμενο αγαλματίδιο του MVP, η βασικότερη εξήγηση για τα δύο αγωνιστικά χαρακτηριστικά που «υπογράφουν» την αδιαμφισβήτητη εφετινή τους αναβάθμιση, είναι κατ' αρχήν ο παράγοντας Μίντλετον και κατά δεύτερον η μεγάλη συνέπεια στην απόδοση όλων των υπόλοιπων παικτών, που είτε έρχονται από τον πάγκο, είτε έχουν πιο πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ο πιο υποτιμημένος All Star!

Το εφετινό “step-up” του 28χρονου forward από τo Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, δικαιώνει μέχρι στιγμής απόλυτα τον Μάικ Μπούντενχόλτζερ και τον general manager, Τζον Χορστ για την αμφιλεγόμενη επιλογή τους να του δώσουν το max contract το περασμένο καλοκαίρι και να τον κάνουν τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της ομάδας. Μία απόφαση που έτυχε κριτικής, πολύ απλά γιατί συνετέλεσε στην θυσία του κατά γενική ομολογία του 2ου καλύτερου παίκτη της ομάδας στην περυσινή σεζόν, Μάλκολμ Μπρόγκντον, που μοιραία έμεινε ελεύθερος και κατέληξε στην Ιντιάνα.

Ο Κρις Μίντλετον, που φέτος έπαιξε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στο All Star Game, πραγματοποιεί την καλύτερη σεζόν της καριέρας του στο ΝΒΑ και τα νούμερά του (μ.ο. 21,1π., 6,3ρ. & 4,2ασ. με 90,7% βολ., 50,8% σουτ & 43,8% τριπ.) αλλά και το πόσο “clutch” έχει αποδειχθεί σε πολλές στιγμές που χρειάστηκε, δικαιολογούν απόλυτα έως τώρα, την επιλογή του οργανισμού.

Ο έμπειρος σουτέρ έβαλε πλάτη σε όλα τα ματς που έλλειψε ο Αντετοκούνμπο με αποκορύφωμα τους 51 πόντους (ρεκόρ καριέρας) που σκόραρε στις 29 του Γενάρη κόντρα στους Ουίζαρντς στο Μιλγουόκι και τους 40 που πέτυχε στην Ουάσινγκτον (25/02), σε ένα ματς που ο "Greek Freak" βγήκε με έξι φάουλ. Έχει μείνει μόλις μία φορά σε μονοψήφιο νούμερο (9π. στην εντός έδρας ήττα από τους Μάβερικς) και η αξιοσημείωτη αποτελεσματικότητά του, έχει «υποχρεώσει» τον coach Bud να προσθέσει κι άλλα plays στο παιχνίδι των Μπακς για να τον αξιοποιεί περισσότερο.

Το υπόλοιπο supporting cast

H μεγαλύτερη διαφορά από πέρυσι, όμως, έγκειται στο πολυπληθέστερο rotation και τους τρεις πλέον rim proterctors, μετά την προσθήκη και του Ρόμπιν Λόπεζ. Ο δίδυμος αδελφός του Μπρουκ, είναι πολύ αποτελεσματικός στα 14 λεπτά που αγωνίζεται (5,6π. & 2,4ρ. με 51% στα σουτ), αλλά το κυριότερο είναι ότι «γεμίζει» την ρακέτα και μπορεί να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε αντίπαλο ψηλό. Ο βασικός Λόπεζ τώρα, είναι σταθερά ο 2ος μπλοκέρ της λίγκας (μ.ο. 2,6κοψ.), αλλά το σημαντικότερο είναι ότι βγαίνει πολύ λιγότερο στην περιφέρεια σε σχέση με το παρελθόν (σουτάρει λιγότερα τρίποντα) και το μεγάλο του κορμί δυσκολεύει την πρόσβαση των αντιπάλων μέσα στο ζωγραφιστό.

Από 'κει και πέρα (εκτός του Γιάννη, του Μίντλετον και των αδελφών Λόπεζ) και αν εξαιρέσουμε τον Έρικ Μπλέντσο (μ.ο. 15,7π. & 5,5ασ.), που έχει μονιμοποιηθεί σε ρόλο «3ου βιολιού» και δείχνει πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ με τις αρμοδιότητές του, στο rotation της ομάδας «συναντούμε» άλλους επτά ακόμη παίκτες, που ανά πάσα στιγμή και ανάλογα με τις συνθήκες του παιχνιδιού, μπορούν να αναχθούν σε πρωταγωνιστές.

Ο λόγος για τον Ουέσλι Μάθιους (μ.ο. 7,6π. με 37,8% τριπ.), που ξεκινάει στην πεντάδα των Μπακς και συνδυάζει το καλό μακρινό σουτ με την αμυντική ικανότητα αλλά και τον Τζορτζ Χιλ (μ.ο. 9,7π., 3,0ρ. & 3,0ασ.), που είναι ο πιο εύστοχος παίκτης στα τρίποντα (50%) σε όλο το ΝΒΑ και με την εντυπωσιακή του συνέπεια, «υποχρεώνει» τον προπονητή του να τον προτιμάει ολοένα και περισσότερα στα δύσκολα. Ακολουθούν ο Ντάντε ΝτιΒιτσέντζο (μ.ο. 9,1π., 4,8ρ. & 2,2ασ.) και ο Πατ Κόναγκτον (μ.ο. 5,0π. & 4,2), που είναι δύο σκληροτράχηλοι guards που συμπληρώνει ο ένας τον άλλον, ο σουτέρ Κάϊλ Κορβερ (μ.ο. 6,4π. με 40,7% τριπ.), ο Τούρκος forward για όλες τις δουλειές, Έρσαν Ιλιασόβα (μ.ο. 7,2π. & 4,9ρ. με 38% τριπ.), ενώ τελευταίοι έρχονται ο Στέρλινγκ Μπράουν (μ.ο. 4,9π. & 3,7ρ.) με τον νεοαποκτηθέντα βετεράνο Μάρβιν Ουίλιαμς (μ.ο. 5,0π. & 4,0ρ.), να έχει προλάβει - παραδόξως - να κάνει αισθητή την χρησιμότητά του.

Το πλεονέκτημα που δίνει η αμφισβήτηση

H περυσινή παρεμφερής κυριαρχική τους σεζόν στην κανονική περίοδο με το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ (62-20) και το 3ο καλύτερο στην ιστορία τους, σε συνδυασμό με την απρόσμενη αποτυχία τους στους τελικούς της Ανατολής (παρ' ότι προηγήθηκαν με 2-0 στις νίκες των μετέπειτα πρωταθλητών Ράπτορς), είναι ξεκάθαρο ότι τους έχει στερήσει την καθολική αναγνώριση. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν την επιτυχία των Μπακς, ως αποτέλεσμα κατά πρώτον του συστήματος διεξαγωγής του πρωταθλήματος, που ευνοεί τις ομάδες με έναν υπεραθλητικό superstar o οποίος κυριαρχεί απέναντι σε άμυνες δίχως κίνητρο (τουλάχιστον από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο).

Κατά δεύτερον ως αποτέλεσμα του προπονητή, που θεωρείται ο ιδανικός για να χτίζει μία δομή και να δημιουργεί τις σωστές συνήθειες, αλλά που δεν έχει ακόμη φτάσει ποτέ σε τελικούς... Και κατά τρίτον, ως αποτέλεσμα του step-up του Μίντλετον, ο οποίος πάντως στην περυσινή σειρά με τους Ράπτορς στα playoffs, καταποντίστηκε (μ.ο. 13,7π., 6,8ρ. & 4,2ασ. με 55% βολ., 41,4% εντός πεδιάς & 34,8% τριπ.).

Στην εποχή μας, άλλωστε, η αμφισβήτηση έχει πέραση και σε έναν βαθμό είναι φυσιολογική, μέχρι να πετύχεις. Και το γεγονός ότι η ιστορική χρονιά που κάνουν φέτος τα «ελάφια» δεν προκαλεί κανέναν τρόπο, δίνει στον Γιάννη και την παρέα του ένα έξτρα κίνητρο. Η περυσινή απρόσμενη - έτσι όπως εξελισσόταν η πορεία τους - αποτυχία, έχει παίξει κι αυτή τον ρόλο της. Η πρόσφατη δήλωση του "Greek Freak" στο ESPN («Πέρυσι ήμουν πεισματάρης και θα τα έβαζα ακόμη και με μία πεντάδα! Φέτος ξέρω ότι δίπλα μου έχω άλλους τέσσερις που θα κάνω τα πράγματα πιο εύκολα για μένα! Αν αυτό δεν μας κάνει επικίνδυνους, τότε τι μας κάνει;»), νομίζω ότι αποδεικνύει πως ένα μάθημα γίνεται πάθημα....