Η έρημη Νέα Υόρκη, το τζατζίκι και οι κακές συνήθειες του Πιτίνο!

Γέννημα-θρέμμα της Νέας Υόρκης, πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια στο Μαρκέτ σπουδάζοντας δημοσιογραφία στο Μιλγουόκι κι εργάστηκε για 18 χρόνια (1987-2005) στο Associated Press καλύπτοντας το ρεπορτάζ των Νικς αλλά και γενικότερα το ΝΒΑ. Το 2005 προσελήφθη από το ESPN και ήταν από τους βασικότερους μπασκετικούς αρθρογράφους, καλύπτοντας επί σειρά ετών το ρεπορτάζ της Εθνικής των Ηνωμένων Πολιτειών στις διεθνείς διοργανώσεις (Αθήνα 2004, Τόκιο 2006, Πεκίνο 2008 και Κωνσταντινούπολη 2010).

Το 2011 ίδρυσε την δική του μπασκετική ιστοσελίδα "Sheridan Hoops", ενώ τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με πολλές ιστοσελίδες ως ειδικός αρθρογράφος, όπως το forbes.com στο οποίο πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκε το κομμάτι που έγραψε για τον Ρικ Πιτίνο και την ξαφνική συμφωνία του με το πανεπιστήμιο Αϊόνα.

O λόγος για τον παλιόφιλο Κρις Σέρινταν, με τον οποίο επικοινωνήσαμε με αφορμή την επόμενη σελίδα της καριέρας του 67χρονου Hall of Famer αλλά και με την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζει εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα η ευρύτερη περιοχή του «Μεγάλου Μήλου» αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής επικράτειας.

Μαθαίνουμε ότι η «πόλη που δεν κοιμάται ποτέ» εδώ και τρεις μέρες θυμίζει εγκαταλελειμμένη μεγαλούπολη. Πόσο προετοιμασμένοι είσαστε για όλο αυτό, που ζει αρκετές μέρες πριν από σας σχεδόν όλη η Ευρώπη;

«Διαβάζοντας και παρακολουθώντας, όλο αυτό το διάστημα, τι έχει γίνει στην Ιταλία και πόσο γρήγορα ο ιός διασπείρεται στην Ευρώπη, όλοι λίγο πολύ περιμέναμε ότι είναι θέμα χρόνου να φτάσει στην Αμερική. Η διακοπή του ΝΒΑ ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ στα αμερικανικά σπορ και το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έγινε πλέον ξεκάθαρο σε όλους, ότι πάμε σε γενικό lock-down. Κανείς δεν μπορούσε, τότε, να φανταστεί πως θα είναι από 'δω και στο εξής η ζωή μας και νομίζω ούτε και τώρα, μετά από τρεις μέρες κλεισούρας στο σπίτι μπορεί... Στη Νέα Υόρκη, όλα είναι κλειστά, ο κόσμος δεν μετακινείται στο Μανχάταν για δουλειά γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των εταιρειών έχουν κλείσει και όσοι μπορούν, δουλεύουν κατ' οίκον. Τα τρένα και το subway είναι άδεια και όλοι βλέπουν τηλεόραση και netflix, αλλά και τις μέρες να περνούν με τους τραπεζικούς λογαριασμούς σιγά-σιγά να αδειάζουν! Αυτή είναι η ζωή μας από την περασμένη Δευτέρα στο "Μεγάλο Μήλο"!».

Πως είναι το κλίμα στη Νέα Υόρκη;

«Δεν ξέρω που θα πάει όλο αυτό, αλλά με το χρηματιστήριο να έχει συντριβεί και πολλές περιουσίες να έχουν χαθεί, έστω κι αν είμαστε ακόμη στην αρχή, είναι ξεκάθαρο ότι οι Νεοϋορκέζοι είναι πολύ δυστυχείς! Και το πιο τρομερό της υπόθεσης, απ' ό,τι λένε, είναι ότι όλο αυτό θα διαρκέσει μίνιμουμ ενάμιση μήνα! Να σου πω την αλήθεια, δεν μπορεί να αντέξει πολύς κόσμος έτσι για ένα διάστημα 45 ημερών... Υπάρχουν δάνεια, υποχρεώσεις, ενοίκια, που πρέπει να πληρωθούν και η οικονομία στηρίζεται από την ικανότητα του καθενός από μας να εργάζεται. Επομένως υπάρχει και αβεβαιότητα για το τι θα φέρει η "επόμενη μέρα". Γι' αυτό το άγνωστο που στο "χθες", δεν υπήρχε στο radar μας!»

Να υποθέσω ότι δεν έχουν ληφθεί ακόμη μέτρα από την κυβέρνηση; Αναφέρομαι σε επιδόματα, προστασία δανείων και φοροελαφρύνσεις...

«Οι σχετικές συζητήσεις άρχισαν μόλις χθες και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου οικονομικών ανακοίνωσε ότι θα μοιράσουν επίδομα 1000 δολαρίων για όλους όσοι θα χάσουν ή έχουν ήδη χάσει το εισόδημά τους. Όσο για την προστασία των δανείων και τις φοροελαφρύνσεις δεν έχει ληφθεί ακόμη καμία απόφαση, αλλά λάβετε υπ' όψιν ότι εμείς εδώ στην Αμερική είμαστε τουλάχιστον μία εβδομάδα πίσω από σας στην Ελλάδα. Το πιο σημαντικό που πρέπει να μάθουμε, όμως, είναι πόσο θα διαρκέσει όλο αυτό...»

Πότε αρχίσατε να συνειδητοποιείτε την σοβαρότητα όλης αυτής της υπόθεσης;

«Προσωπικά πιστεύω ότι και σ' αυτό που ζούμε ανήκω σε μία μικρή μειοψηφία, υπό την έννοια ότι παρακολουθώ πολύ τις διεθνείς εξελίξεις και είμαι πολύ δύσπιστος σε πολλά πράγματα. Πρόκειται για μία ασθένεια που είναι ιάσιμη, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί ή πεθάνει είναι συγκριτικά χαμηλός σε σχέση με τον πληθυσμό της γης και οι περισσότεροι που έχασαν τη ζωή τους, είχαν ήδη σοβαρό πρόβλημα ή ήταν άρρωστοι. Οι πιο πολλοί λένε καλύτερα να στενοχωρηθούμε από το να πεθάνουμε, εγώ το βλέπω λίγο διαφορετικά. Επομένως, αν δεν πρόκειται για έναν "οπλισμένο" ιό και δεν υπάρχει κάτι που δεν μας το λένε, οι κίνδυνοι να πάθει κάποιος κάτι κακό, υπάρχουν κάθε μέρα εκεί έξω... Αν, λοιπόν, το ρίσκο του να κολλήσουμε τον covid-19 δεν είναι τόσο δραματικό, αναρωτιέμαι γιατί κατεβάζουμε τα ρολά παγκοσμίως... Η κατάσταση που βιώνουμε όλοι δεν μου φαίνεται τόσο ξεκάθαρη... Γιατί, δηλαδή, ο κορονοϊός να είναι ο πιο επικίνδυνος από την απλή γρίπη που θερίζει περισσότερο κόσμο; Γιατί με την έξαρση της γρίπης δεν παίρνουμε τόσο αυστηρά μέτρα;»

Το γεγονός ότι μία λίγκα σαν το ΝΒΑ, που διαχειρίζεται δισεκατομμύρια δολάρια, επέλεξε να διακόψει την αγωνιστική δραστηριότητα με το πρώτο κρούσμα αθλητή, ήταν μία ένδειξη για το τι θα επακολουθήσει στην Αμερική;

«Αυτό που έκανε το ΝΒΑ ήταν πολύ λογικό, γιατί ο Γκομπέρ κόλλησε έναν συμπαίκτη του (σ.σ.: Ντόναβαν Μίτσελ) κι έναν αντίπαλο (σ.σ.: Κρίστιαν Γουντ), ενώ χθες μάθαμε και τα νέα για τον Κέβιν Ντουράντ. Το μπάσκετ είναι άθλημα επαφών, όλοι ιδρώνουν και ο ιός θα μπορούσε κάλλιστα να μεταδοθεί στο 50% των παικτών μέσα σε λίγες μέρες. Επομένως, ο οργανισμός έπρεπε να φερθεί έξυπνα. Δεν γινόταν να συνεχίσει τους αγώνες, βγάζοντας λεφτά και απλά να θέτει σε καραντίνα τον κάθε παίκτη που θα κολλούσε! Το ερώτημα που τίθεται είναι πότε θα ξαναρχίσουν οι αγώνες, πότε θα τελειώσει το πρωτάθλημα και τι θα γίνει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να αναβληθούν ή ακόμη και να μετακινηθούν. Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και νομίζω για την ώρα δεν υπάρχουν απαντήσεις. Πάμε μέρα-μέρα και βλέπουμε… Κάποια στιγμή όλα θα επανέλθουν στην κανονικότητα, αλλά η ουσία είναι πως θα είμαστε τότε και ποιο θα είναι αυτό το τότε…

Από την εμπειρία σου ποιο είναι το καλύτερο σενάριο για την επανεκκίνηση της λίγκας;

«Νομίζω το να έχουμε αγώνες σε περίπου έναν μήνα. Θα χρειαστεί περίπου άλλος ένας ακόμη μήνας για να τελειώσει η κανονική περίοδος και μετά θα πάμε σε μία express έκδοση playoffs με πολλά back-to-back παιχνίδια και όχι μία post-season που δεν θα διαρκέσει δύο μήνες όπως συνήθως. Κάπως έτσι η σεζόν θα τελειώσει περί τα τέλη Ιουλίου!»

Η αβεβαιότητα είναι το συναίσθημα που «τρομάζει» τον κόσμο…

«Θα σου δώσω ένα παράδειγμα! Την περασμένη Κυριακή βρήκα ένα ελληνικό εστιατόριο στην Αστόρια κι έφαγα το καλύτερο τζατζίκι που έχω φάει ποτέ μου! Χθες πήρα τηλέφωνο και ρώτησα αν είναι ανοιχτά και αν μπορώ να ξαναπάω. Μου είπαν ότι το κατάστημα “λειτουργεί αλλά δεν μπορείτε να μπείτε μέσα. Θα παραγγείλετε και θα σας φέρουμε το φαγητό σας στο αυτοκίνητο!” Αλλά δεν θέλω να φάω το τζατζίκι μου στο αμάξι. Οπότε πρέπει να οδηγήσω 15 λεπτά από το Γιόνκερς στο Κουίνς – μία απόσταση που υπό κανονικές συνθήκες, με κίνηση, είναι πάνω από μία ώρα – και να το πάρω για το σπίτι! Θέλω να πω ότι δεν υπάρχουν αυτοκίνητα εκεί έξω. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης ζήτησε από τους δημότες να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Σαν Φρανσίσκο (σ.σ.: η πρώτη πόλη που το ξεκίνησε στην Αμερική) και να μένουν όλοι σπίτι! Το λένε κοινωνική απομόνωση! Αλλά οι άνθρωποι χρειάζεται να είναι κοινωνικά ενεργοί για να είναι και αποτελεσματικοί.»

Θεωρείς ότι γινόμαστε σε κάτι καλύτεροι μέσα απ’ αυτή την απομόνωση;

«Ξέρεις τι πιστεύω για την απομόνωση; Ότι θα μας βοηθήσει όλους να συνειδητοποιήσουμε την αξία των δασκάλων και του πόσο σημαντικό είναι το επάγγελμα όλων όσοι ασχολούνται με την μόρφωση των παιδιών μας. Ο μέσος Αμερικανός δεν έχει μάθει να ασχολείται με τα παιδιά του και πολλοί είναι αυτοί που τους κακοφαίνεται που τώρα πρέπει να ξοδέψουν χρόνο μαζί τους. Διάβασα σήμερα στο twitter ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι ίσως το πιο υποτιμημένο του κόσμου και συμφωνώ απόλυτα! Πρέπει σίγουρα να πληρώνονται πολύ περισσότερα απ’ όσα παίρνουν…»

Τι φοβίζει περισσότερο τον κόσμο στην Αμερική απ’ όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε;

«Το “μέχρι πότε;” και το πώς θα είναι ο κόσμος όταν τελειώσει όλο αυτό. Αν τα εστιατόρια κλείσουν για 45 μέρες, πόσα απ’ αυτά θα έχουν τα χρήματα για να επαναλειτουργήσουν; Αυτό παραμένει αναπάντητο! Οι πρώτες αναλύσεις αναφέρουν ότι το 30% των μικρών επιχειρήσεων θα κλείσουν οριστικά, γιατί δεν θα έχουν βγάλει χρήματα για να πληρώσουν το νοίκι τους. Κατά συνέπεια δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να διαρκέσει πολύ όλο αυτό γιατί η οικονομία εξαρτάται από ανθρώπους που κινούνται και όχι από μία κοινωνία που παραμένει αδρανής στο σπίτι! Δεν γίνεται να καθίσουμε για πολύ ακόμη στο σπίτι και να βλέπουμε τηλεόραση, δεν είναι καθόλου παραγωγικός τρόπος να ζήσει κανείς. Δεν το θέλει κανείς, είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε προληπτικούς λόγους. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι το πιο έξυπνο πράγμα του κόσμου κι αν πράγματι δεν είναι, πως θα παραδεχθούμε το λάθος και θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα;»

Διάβασα σήμερα κάτι δηλώσεις του δημάρχου Νέας Υόρκης για τους ελέγχους στους οποίους υπεβλήθη ολόκληρη η ομάδα των Μπρούκλιν Νετς για τον κορονοϊό. Ο Μπιλ ντε Μπλάζιο άφησε αιχμές λέγοντας ότι δεν γίνεται να υπάρχουν άρρωστοι άνθρωποι που δεν έχουν ακόμη εξεταστεί και μία οικονομικά εύρωστη επαγγελματική ομάδα να κάνει προληπτικά τεστ επειδή μπορεί να πάει σε μία ιδιωτική κλινική…

«Στον κόσμο που ζούμε και στην ελεύθερη οικονομία που επικρατεί, όταν κάποιος έχει χρήματα, ουσιαστικά μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Είναι γνωστό ότι οι Νετς, οι οποίοι ανήκουν στον ιδιοκτήτη του Amazon της Κίνας, δεν έχουν τέτοια προβλήματα, οπότε πήγαν σε μία ιδιωτική κλινική και πέρασαν από τεστ όλο το αγωνιστικό τους τμήμα. Νομίζω ότι έκαναν το σωστό. Ο Ντουράντ πλέον ξέρει ότι είναι θετικός και ότι πρέπει να μπει σε καραντίνα για δύο εβδομάδες. Ο Ντε Μπλάζιο είναι ο κλασσικός πολιτικός που έκανε την συγκεκριμένη δήλωση για να γίνει αρεστός. Μπορεί τα λόγια του να ακούγονται σωστά, αλλά δυστυχώς, πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει καμία συνθήκη που να εμποδίζει τον πλούτο να επικρατήσει… Αυτή είναι η πραγματικότητα, που τουλάχιστον εδώ στην Αμερική, επικρατεί στο 100%!»

Κλείνοντας Κρις, θα ήθελα το σχόλιο σου και για την επιστροφή του Ρικ Πιτίνο στο NCAA. Για μας στην Ελλάδα ήταν σίγουρα έκπληξη… Δεν ξέρω πως ήχησε στα δικά σου αυτιά η συμφωνία του με το Αϊόνα και το γεγονός ότι πλέον θα είσαστε γείτονες, αφού το campus απέχει μόλις 5 μίλια από το σπίτι σου…

«Κοίτα και για το αμερικανικό μπάσκετ ήταν έκπληξη! Πολύς κόσμος πίστευε ότι ο Πιτίνο δεν θα κοουτσάρει ποτέ ξανά στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά σκάνδαλα στο Κεντάκι και το Λούιβιλ, στα οποία αναφέρθηκε ο ίδιος στο βιβλίο του, υπερασπίζοντας τον εαυτό του. Για το NCAA θεωρούνταν τελειωμένος. Το ερώτημα είχε να κάνει με το ΝΒΑ, στο οποίο θα άνοιγαν τουλάχιστον οκτώ δουλειές σε επίπεδο head-coach. Ο Ρικ είναι πολύ καταξιωμένος προπονητής στην Αμερική, έχει πολύ καλό όνομα και ειδικότερα μετά την πρώτη πολύ καλή χρονιά του στην Ευρώπη, δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν κάποια επαγγελματική ομάδα αποφάσιζε να τον εμπιστευτεί.»

Και πως κατέληξε στο Aϊόνα;

«Ο Τιμ Κλους, που ήταν για εννιά χρόνια στον πάγκο του πανεπιστημίου και είχε κάνει τρομερή δουλειά, αρρώστησε και οι ιθύνοντες των Gaels ήθελαν έναν έμπειρο και πετυχημένο coach που θα εγγυόταν την σταθερότητα στην πορεία της ομάδας. Ο Πιτίνο έχει πολλές γνωριμίες και ξέρει καλά το παιχνίδι όσον αφορά στο recruitment των καλών παικτών από τα σχολεία, οπότε ήταν μία σίγουρη επιλογή.»

Ναι απλά στην φίλαθλη κοινή γνώμη έκατσε λίγο άσχημα η όλη μεθόδευση αλλά και το timing…

«Στην Αμερική, όλοι ήξεραν ότι ο Πιτίνο εργάζεται στην Ελλάδα γιατί μέχρι πρότινος, δεν μπορούσε να βρει δουλειά στην Αμερική και δεν ήξερε τι να κάνει. Έπρεπε, λοιπόν, να βρει μία ομάδα στην οποία να φανεί άμεσα το έργο του. Αν πέρυσι τα κατάφερε μια χαρά, το εφετινό του ρεκόρ (σ.σ.: 14-14) και η 6^η θεση στην Euroleague, δεν ξέρω κατά πόσο συνιστούν επιτυχία. Από τη στιγμή, μάλιστα, που πριν την διακοπή ο Παναθηναϊκός προερχόταν από ένα αρνητικό σερί… Ας ελπίσουμε ότι θα έχει την ευκαιρία να κλείσει τη σεζόν με καλύτερη νότα, τόσο στον σύλλογο της Αθήνας όσο και στην Εθνική Ελλάδας…»

Δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα επιστρέψει, ακόμη κι αν αρχίσει η σεζόν. Και δεν ξέρω κατά πόσο τον θέλουν πίσω…

«Το καταλαβαίνω απόλυτα! Όταν κάποιος έχει κλείσει ήδη την επόμενη δουλειά του, αναρωτιέσαι αν μπορεί να έχει το μυαλό και την καρδιά του στην τωρινή. Δεν είναι η πρώτη φορά που η συμπεριφορά του Ρικ Πιτίνο απογοητεύει τους ανθρώπους γύρω του! Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος να το θέσω. Είναι ένας παθιασμένος τύπος με πολύ μπάσκετ μέσα του, αλλά αυτό το πάθος δεν ξέρω αν μεταφράζεται και στην ίδια αφοσίωση που όλοι περιμένουν από έναν προπονητή του διαμετρήματος και του ονόματός του. Αλλά αυτό πάντα υπάρχει σαν πιθανότητα, όταν προσλαμβάνεις ένα μεγάλο όνομα. Στην καριέρα του πάντα τύγχανε ειδικής μεταχείρισης και αυτό αξιώνει σε όλες τις δουλειές του. Αν κερδίζει, τότε όλες οι παραξενιές του γίνονται γαργάρα, αλλά αν τα αποτελέσματα είναι άσχημα, τότε υπάρχει πρόβλημα και τότε ίσως η εργατικότητά του, τίθεται εν αμφιβόλω…»