Ο Έλληνας γιατρός των Μπουλς του Τζόρνταν στο gazzetta.gr!

Πόσο τυχερός μπορεί να νιώθει κάποιος που έχει να λέει ότι είδε όλους τους εντός έδρας αγώνες των Σικάγο Μπουλς στο πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας τους στη θέση ακριβώς πίσω από τον Φιλ Τζάκσον; Που άκουγε από μέσα το θρυλικό «And now… The starting lineup for your Chicago Bulls» που κορυφωνόταν έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα με το «Frommmm North Carolina… At guard… 6'6"... Michael Jordan»; Που έζησε αυτή την μυστηριακή τελετή, αυτή την έκσταση που βίωνε ο θεατής ενώ τα φώτα στο Chicago Stadium έσβηναν για την είσοδο των Μπουλς, ακούγοντας μόνο τη φωνή του Ρέι Κλέι στο πιο μυθικό intro στην ιστορία του μπάσκετ των σπορ;

Ο επί σειρά ετών γιατρός των εθνικών ομάδων μπάσκετ και ορθοπεδικός, Στέλιος Μαχαίρας έφτιαξε τις πιο ωραίες αναμνήσεις, ζώντας όλο το ταξίδι του Τζόρνταν, του Χόρας Γκραντ, του Σκότι Πίπεν, του Μπιλ Κάρτραϊτ και του Τζον Πάξον ως το τέλος της διαδρομής. Τότε που οι φίλοι των Μπουλς σήκωναν πανό «Chicago has the real Magic» και «Michael for President» στους Τελικούς με τους Λέικερς. Τότε που ο Τζακ Νίκολσον αγκάλιαζε τον Φιλ Τζάκσον, που ο Πατ Ράιλι και ο Μάικ Φρατέλο σχολίαζαν το Game 5 στην αμερικανική τηλεόραση και ο Air έκλαιγε στα αποδυτήρια του Forum μαζί με τον πατέρα του και τη γυναίκα του σφιχταγκαλιάζοντας το «Larry O'Brien»!

Πως ήταν όμως η κατάσταση στις ΗΠΑ τη χρονιά που οι Μπουλς κατέκτησαν το πρώτο από τα έξι δαχτυλίδια;

- Τo 1991, εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο κάθισαν αναπαυτικά στις πολυθρόνες και τους καναπέδες τους για να παρακολουθήσουν τον Πόλεμο του Κόλπου. Τον λόγο είχαν τα όπλα και οι τηλεοπτικές κάμερες αφού το CNN έβαλε τις πολεμικές επιχειρήσεις των Αμερικανών στα σπίτια με την 24ωρη απευθείας εικόνα που έστελνε από το Ιράκ. Ήταν το πρώτο… reality show που μεταδόθηκε στην παγκόσμια τηλεόραση.

- Το 1991, η ΕΣΣΔ διαλύθηκε με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική κατάρρευση του σοσιαλιστικού μπλοκ. Ο Ψυχρός Πόλεμος, όπως έμεινε γνωστός στην ιστορία ο ανταγωνισμός σε γεωπολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση έφτασε στο τέλος του. «Μια κοινή νίκη αλλά η Δύση αυτοανακηρύχθηκε νικήτρια…» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώτος και τελευταίος πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

- Το 1991, οι Μπουλς μετρούσαν ήδη τρεις σερί αποκλεισμούς από τους Πίστονς στα playoffs της Ανατολής. Οι Jordan Rules έπαιζαν με το μυαλό του Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος έπρεπε να… ματώνει για κάθε πόντο απέναντι στο Ντιτρόιτ. «Αν ο Τζόρνταν αποφασίσει ότι πρέπει να πάει στην τουαλέτα, τότε πρέπει όλοι μαζί να τον ακολουθήσουμε» ήταν η μόνιμη επωδός του Τσακ Ντέιλι.

Ο τύπος με το νούμερο 23 μπορούσε να πετάξει και να καταρρίψει τη βαρύτητα. Ήταν εκείνος που κατέστρεφε την αυτοπεποίθηση των αντιπάλων του, που δεν άφησε ποτέ τον αμυντικό να τον δει αδύναμο, ο μοναδικός που μπορεί να μπει στην εξίσωση με το ίδιο το παιχνίδι και ο Στέλιος Μαχαίρας περιγράφει στο gazzetta.gr το χρονικό των Μπουλς της σεζόν 1990-91.

Αρχικώς, πως βρεθήκατε στο Σικάγο στις αρχές των 90s;
«Έφυγα από την Ελλάδα το 1989, στα 36 μου. Για να είμαι ειλικρινής, ψάχτηκα από νωρίς για να πάω στην Αμερική προκειμένου να κάνω την μετεκπαίδευση μου κι εν τέλει τα κατάφερα εκείνη την περίοδο. Έτσι, λοιπόν βρέθηκα στο Northwestern Memorial Hospital στο Σικάγο για ολικές αρθροπλαστικές και αθλητικούς τραυματισμούς».

Πως έγινε η επαφή με τον οργανισμό των Μπουλς;
«Είχα την τύχη να συνεργαστώ στο κομμάτι των αθλητικών τραυματισμών με τον Τζον Χέφερον, τον γιατρό που παρακολουθούσε τους Μπουλς και… κολλητό του Φιλ Τζάκσον! Παρεμπιπτόντως, η ομάδα είχε 7 ορθοπεδικούς. Έναν για τους αγκώνες και τους ώμους, έναν για την ποδοκνημική, έναν για το γόνατο, έναν για την σπονδυλική στήλη και τον doctor Χιλ που είχε υπό την επίβλεψη του την ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Το Νοσοκομείο συνεργαζόταν με όλες τις ομάδες του Σικάγο. Τους Μπουλς, τους Μπέαρς (NFL), τους Καμπς και τους Ουάιτ Σοξ (μπέιζμπολ). Γνωριστήκαμε, λοιπόν καλύτερα με τον Χέφερον και μου αποκάλυψε ότι ήταν ο γιατρός των Μπουλς. Τρελάθηκα! Με ρώτησε αν μου αρέσει το μπάσκετ κι έτσι άρχισαν όλα…».

Πόσους τραυματισμούς «έβγαλαν» οι Μπουλς στο πρώτο πρωτάθλημα;
«Δεν είχαμε ούτε έναν τραυματισμό! Ούτε έναν! Τίποτα, ούτε ένα απλό διάστρεμμα! Το μοναδικό χειρουργείο προέκυψε μετά το τέλος της σεζόν και είχε να κάνει με τον Κρεγκ Χότζες, ο οποίος είχε ένα θέμα στην ποδοκνημική και υποβλήθηκε σε αρθροσκόπηση. Αυτό που μου έκανε τεράστια εντύπωση ήταν το φυσιοθεραπευτήριο που χρησιμοποιούσε η ομάδα στις εγκαταστάσεις του Νοσοκομείου. Μιλάμε για 14 ορόφους, από 3.500 τετραγωνικά ο καθένας! Ό,τι ήθελαν οι Μπουλς, το είχαν».

«Ο Τζόρνταν έγινε… ντουλάπα για να σπάσει τον τσαμπουκά των Πίστονς»!

Τι σας έκανε εντύπωση από την πρώτη επαφή σας με τον Τζόρνταν;
«Θυμάμαι πως εκείνη τη χρονιά ο Τζόρνταν έκανε πολλά βάρη και έγινε… ντουλάπα! Ήξερε πως έπρεπε να βγει μπροστά με νεύρο, να φτιάξει το κορμί του και να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του, τους Πίστονς. Αυτοί ήταν το αγκάθι και έπρεπε να τους βγάλει από τη μέση! Τα προηγούμενα χρόνια τον είχαν… γονατίσει, τον έσπρωχναν, του έδωσαν ατελείωτο ξύλο, έπεφταν δυο και τρεις πάνω του. Έπρεπε να τους σπάσει τον τσαμπουκά, να τους βάλει στη διαδικασία να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να του κάνουν τα ίδια. Επίσης, το περπάτημα του. Αν παρατηρούσες προσεκτικά τις κινήσεις του και τη γλώσσα του σώματος, μπορούσες να καταλάβεις πως αυτός ο τύπος ήταν συνεχώς σε εγρήγορση! Είχε μια συνεχόμενη νευρικότητα γιατί ήξερε πως έπρεπε να πετύχει οπωσδήποτε! Ο Πίπεν από την άλλη, ήταν πιο… άρχοντας».

Ποιο στοιχείο θυμάστε χαρακτηριστικά μέσα στο παιχνίδι;
«Οι Μπουλς άρχιζαν σχεδόν πάντα με τους Μπι Τζέι Άρμστρονγκ, Σκότι Πίπεν, Χόρας Γκραντ, Μπιλ Κάρτραϊτ και τον Τζόρνταν. Στο 7ο λεπτό γινόταν η αλλαγή… Ο Τζάκσον έβγαζε τον Τζόρνταν, συνέχιζε για 13 λεπτά ο Πίπεν, στη συνέχεια έβγαινε ο Πίπεν και έμπαινε στη θέση του ο Τζόρνταν... Είχε στο παρκέ μια τον έναν και μια τον άλλον για να παίρνουν ανάσες και ανάλογα με την πορεία του αγώνα, προσάρμοζε τα πλάνα του. Συνήθως στο επτάλεπτο έβγαινε ο ένας από τους δυο».

Πως ήταν η σχέση του με τους συμπαίκτες του;
«Ήξερε πως δεν μπορούσε να τα καταφέρει μόνος του κι έπρεπε να τους βάλει στο… παιχνίδι. Στις προπονήσεις τους τσάκιζε, επειδή ακριβώς έπρεπε να τους βάλει στο κλίμα που θα συναντούσαν στα playoffs. Στο κλίμα του πολέμου! Προσπάθησε να τους δυναμώσει πνευματικά για να αντιμετωπίσουν τη δύναμη και τον τσαμπουκά των Πίστονς! Για παράδειγμα, ο Ουίλ Περντιού. Ένας λευκός ψηλός, 2μ.14 – 2μ.15 με 60 νούμερο παπούτσι που όμως έβαζε το κορμί του μπροστά όταν χρειάστηκε. Θυμάμαι, επίσης πως μέσα στο παιχνίδι τους φώναζε συνέχεια: "Ανοιχτείτε, ανοιχτείτε, βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει, εγώ θα σας βρω"! Το φώναζε συνέχεια αυτό… ».

«Θυμάμαι το intro και μου σηκώνεται η τρίχα ακόμα και σήμερα»

Πραγματικά, τι μπορεί να νιώθει κανείς βλέποντας από το γήπεδο την είσοδο των Μπουλς με αυτό το μυθικό intro;
«Ανατριχίλα… Τι να πω! Ανατριχίλα… Τώρα το σκέφτομαι πάλι και μου σηκώνεται η τρίχα… Έσβηναν τα φώτα, έπαιζε η μουσική και γινόταν πανδαιμόνιο. Ακόμα και τώρα που το βάζω καμιά φορά και ακούω τη μουσική, βλέπω τη μασκότ και την είσοδο του Τζόρνταν, ακούω το "North Carolina" … Τι να πω. Δεν μπορείς να το καταλάβεις, πίστεψε με. Oι αντίπαλοι των Μπουλς ξεκινούσαν με -10 πόντους (γέλια)».

Ποια παιχνίδια από εκείνη τη χρονιά δεν θα ξεχάσετε ποτέ και για κανέναν λόγο;
«Σίγουρα το πρώτο ματς που είδα κόντρα στους Λέικερς στις 21 Δεκεμβρίου. Ο Τζόρνταν μάρκαρε τον Μάτζικ και για μια περίοδο δεν μπορούσε να βάλει καλάθι! Επίσης, τη νίκη μέσα στο Ντιτρόιτ στη regular season. Δεν είχαν κερδίσει ξανά εκεί μέσα! Τους έφερα γούρι! Θυμάμαι καλά πως χάρηκαν πολύ για εκείνη τη νίκη όμως ο Τζόρνταν ήταν εκείνος που… κράτησε την μπάλα χαμηλά γιατί ήξερε τι θα ακολουθούσε. Γνώριζε, δηλαδή ότι οι Πίστονς μπορούσαν να σε διαλύσουν πνευματικά και για αυτό οι Μπουλς ήθελαν να βγουν πρώτοι στην Ανατολή για να έχουν το πλεονέκτημα έδρας. Ήξεραν πως έπρεπε να έχουν τον τελευταίο λόγο στα playoffs και γι’ αυτό... σκίζονταν να κερδίσουν τους αγώνες μέσα στη χρονιά».

Ποια ήταν γενικότερα η νοοτροπία στην ομάδα έπειτα από τις συνεχείς αποτυχίες και τους αποκλεισμούς από τους Πίστονς;
«Ο Τζάκσον και ο Τζόρνταν ήξεραν πως είχαν ωριμάσει πια οι συνθήκες για να τα καταφέρουν. Η ομάδα χτιζόταν τα προηγούμενα πέντε χρόνια, άλλαζε παίκτες κι έκανε κινήσεις για να φτάσει στην κορυφή. Τα δύσκολα παιχνίδια που υπό νορμάλ συνθήκες θα έχαναν την περασμένη χρονιά, τώρα πια τα κέρδιζαν με περισσότερο τσαμπουκά. Ήταν losers και έπρεπε να το αποβάλουν. Δεν ήταν καθόλου εύκολο… Ο Τζόρνταν προσπαθούσε συνεχώς να ανεβάζει τους συμπαίκτες του, έβλεπε πως αυτή η ομάδα πάει να κάνει κάτι ενώ ο ίδιος είχε γίνει πιο σκληρός, πιο δυνατός πνευματικά».

Ο Έλληνας ράφτης στο Σικάγο και το ταξίδι στον αέρα

Γνωρίζετε, ενδεχομένως κάποια ιδιαίτερη ιστορία που δεν έχει μαθευτεί από εκείνα τα χρόνια στους Μπουλς;
«Ο Τζόρνταν και ο Πίπεν πήγαιναν σε έναν από τους καλύτερους ράφτες στο Σικάγο που ήταν Έλληνας! Με καταγωγή από την Τρίπολη! Κάποια στιγμή, του έραβε και του έστελνε τέσσερα κοστούμια την εβδομάδα. Στο γάμο της κόρης του, μάλιστα βρέθηκε και ο Τζόρνταν, είχαν γίνει φίλοι»!

Ποια… πτήση του Τζόρνταν έχει σφηνωθεί στο μυαλό σας;
«Αυτά τα δέκατα του δευτερολέπτου, πριν το πόδι του ακουμπήσει στο έδαφος, όταν έκανε τη reverse κίνηση κι άφηνε την μπάλα στο καλάθι… Ένα ταξίδι 4 μέτρων! Ταξίδευε στον αέρα, πέρναγε τέσσερις παίκτες, έφτανε μπροστά στον τέταρτο, τον πιο δύσκολο που είχε στηθεί μπροστά του σαν να του λέει "έλα εδώ, σε έχω τώρα" κι έβγαζε τη φάση λίγο πριν πατήσει το παρκέ… Όπως η φάση με τον Πέρκινς των Λέικερς. Δες τη φάτσα του Πέρκινς πριν την πτήση του Τζόρνταν, ο οποίος άλλαζε χέρι και την άφησε στο καλάθι. Ο Τζόρνταν "έκοβε" τους παίκτες, ποιος θα σηκωθεί και ποιος όχι… Αν δεις το video στο YouTube, βλέπεις τον Φιλ Τζάκσον να χαμογελάει αμέσως μετά το καλάθι… Σαν να λέει, εντάξει τώρα υπερβάλουμε»!