Κόσμος και κοσμάκης...

Δεν είχε καθόλου μα καθόλου άδικο ο αγλαός Αντρέα Τρινκιέρι σε αυτό που είπε χθες.

Όντως εκεί που ο κόσμος περίμενε πως τα πράγματα θα ήταν... πεθαμένα και πάντως όχι και πολύ ζωηρά, άνοιξε για τα καλά το παζάρι της Euroleague, σκάνε οι μεταγραφές (παικτών και προπονητών) και γίνεται νταλαβέρι!

Λεφτά υπάρχουν, κατά πώς έλεγε και ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου!

Ναι προφανώς αυτά τα... μπικικίνια δεν υπάρχουν παντού, διότι σε κάθε μεγάλη μεταγραφή υπάρχουν δυο πλευρές: από τη μια βρίσκονται οι ομάδες που μπορούν να τα ξοδέψουν και από την άλλη εκείνες οι οποίες κάνουν εκπτώσεις στους προϋπολογισμούς τους...

Τον Σενγκέλια, τον Καλάθη, τον Μιλουτίνοφ, τον Σλούκα και κάμποσους άλλους κάποιοι τους πήραν, διότι κάποιοι άλλοι ενώ ήθελαν, δεν μπορούσαν να τους κρατήσουν...

Κάποιες από τις μεταγραφές ανήκουν στη συνομοταξία του... αεροδρομίου, σύμφωνα με το παλιό δημοσιογραφικό κλισέ: αυτές με τις οποίες, όπως έλεγε και ο συχωρεμένος ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, «πέφτουν και τα τσιμέντα και τα μάρμαρα»!

Θα έχει το χάζι της η επόμενη σεζόν που θα είναι κιόλας πολλώ λογιώ αλλόκοτη, καθώς η προηγούμενη διακόπηκε βιαίως, τα όνειρα και οι επενδύσεις των ομάδων πήγαν στράφι και όλοι είναι υποχρεωμένοι να προσαρμοστούν σε μια καινούργια κανονικότητα...

Ο αθλητισμός όμως έχει το προνόμιο και την ευκαιρία να δίνει το μήνυμα και το παράγγελμα, όπως συμβαίνει αυτή την εποχή σε διάφορα σπορ, χώρια η περιπόθητη επανεκκίνηση του ΝΒΑ, που αναμένεται σαν μάννα εξ ουρανού; όχι για να σωθούν τα προσχήματα, αλλά για να δοκιμασθούν οι αντοχές ενός ολόκληρου οικοσυστήματος. Οι πάσης φύσεως αντοχές: αθλητικές, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, υγειονομικές και πάει λέγοντας...

Δεν αμπελοφιλοσοφώ τώρα, απλώς σκέπτομαι πόσο θα κοστίσει από οικονομικής πλευράς και πόσο θα βαρύνει από συναισθηματικής και ψυχολογικής η απουσία του κόσμου από τα γήπεδα.

Τα σπορ στηρίζονται μεταξύ άλλων σε μια βασική συνθήκη: τη διαδραστικότητα ανάμεσα στον αγωνιστικό χώρο και την εξέδρα. Τα vibes που εκπέμπονται και διαχέονται ένθεν και ένθεν είναι η πεμπτουσία της υπόθεσης: όσο κι αν πολλές φορές ο έκτος ή ο δωδέκατος και πάει λέγοντας παίκτης στήνεται στο εκτελεστικό απόσπασμα, δεν παύει να αποτελεί έναν εκ των ων ουκ άνευ παράγοντα της αθλητικής δράσης σε όλο τον κόσμο.

Τώρα γιοκ!

Όλα τα πρωταθλήματα που συνεχίσθηκαν ή θα μπουν οσονούπω ξανά στις ράγες διεξάγονται χωρίς θεατές. «Σιγά τα ωά», λες και χάνει η Βενετιά βελόνι: στην Ελλάδα όπου είμαστε συνηθισμένοι στη διεξαγωγή αγώνων κεκλεισμένων των θυρών ή μεταξύ συγγενών και φίλων, αυτή η απαγόρευση προσέλευσης κοινού δεν πρέπει ούτε να μας ξενίζει, αλλά ούτε και να μας κάνει αίσθηση!

Έξις δευτέρα φύσις, κατά πως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι...

Προχθές έβαλα τα γέλια με αυτή την αφορμή και θα εξηγήσω αμέσως τους λόγους...

Μίλαγα με τον Μάικ Μπατίστ που κλείνεται κι ελόγου του (ως ασίσταντ κόουτς του Στιβ Κλιφορντ στο Ορλάντο) στη «φούσκα» της «Disney World» και τον ρώτησα εάν και κατά πόσον οι Μάτζικ θα νιώθουν πιο άνετα επειδή όλο το υπολειπόμενο πακέτο του ΝΒΑ θα φιλοξενηθεί στην πόλη τους...

Ξαφνικά ο τρις πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό άρχισε να χαχανίζει...

Απόρησα για λίγο. Κρεμόμουν από τα χείλη του για να μάθω τον λόγο. Και όταν τον άκουσα ξεκαρδίστηκα κι εγώ...

«Δεν μας ευνοεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι θα παίξουμε όλα τα υπολειπόμενα ματς στο Ορλάντο. Κάθε ομάδα εδώ θα έχει το δικό της αχαρτογράφητο πεδίο. Κάτι άλλο έπρεπε όμως να με ρωτήσεις, φίλε: εάν θα επηρεαστούμε από την απουσία των φιλάθλων; Τι να μου πει εμένα αυτό το γεγονός; Τόσα χρόνια που βρισκόμουν στην Ελλάδα έπαιξα πολλές φορές κεκλεισμένων των θυρών, λόγω τιμωριών των ομάδων και έγινα εξπέρ σε αυτό το θέμα. Φαντάσου ότι κάνω κιόλας κατήχηση στους παίκτες της ομάδας μας και τους διηγούμαι ιστορίες από το παρελθόν για να τους βοηθήσω να εξοικειωθούν σε αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες. Παριστάνω τον ιχνηλάτη σε μια άγνωστη και αχαρτογράφητη γη και λόγω της εμπειρίας μου αποτελώ μια... πολυτέλεια για τους Μάτζικ»!

Όντως ο Μπατίστ είναι εκπαιδευμένος στη διεξαγωγή αγώνων χωρίς θεατές, όμως έτερον, εκάτερον. Ιδού πώς στοιχειοθετεί το σκεπτικό του: «Για τους παίκτες δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να δείχνουν το ταλέντο τους, να πετυχαίνουν νίκες και να πανηγυρίζουν μπροστά σε 20.000 θεατές. Τώρα θα πρέπει να αντλήσουν από άλλες πηγές αυτή την ενέργεια που θα τους λείψει. Τους πιπιλίζω λοιπόν το μυαλό ότι οι μόνες εναλλακτικές πηγές ενέργειας είναι η συσπείρωση και ο αλτρουισμός. Τους λέω να στηριχθούν ο ένας στον άλλον και στις καλές στιγμές και στις κακές στιγμές Μέσα στη "φούσκα", σε περιβάλλον σιωπής και ησυχίας, χωρίς κόσμο, μετά από σχεδόν πέντε μήνες απραξίας και με τόση ανησυχία και αβεβαιότητα, θα παίξουν μεγάλο ρόλο οι μεταξύ μας σχέσεις και όλα όσα κουβεντιάζουμε μέσα στα αποδυτήρια».