Το…78o θαύμα του κόσμου!

Προτού ξεμπαρκάρει στο ΝΒΑ, ο Λούκα Ντόντσιτς συνήθιζε να φορά το Νο 7, που το διάλεξε, λέει, επειδή το φοράει ένας παιδικός ήρωας του…

Ο Βασίλης ο Σπανούλης!

Εδώ και δυο σεζόν, άμα τη αφίξει του στο Ντάλας, όπου βρήκε το Νο 7 καπαρωμένο από τον Ντουάιτ Πάουελ, έβαλε δυο επτάρια μαζί και παίζει με το Νο 77…

Εάν φορούσε ακόμη το Νο 7 θα έγραφα ότι η εμφάνιση του απέναντι στους Μπακς συνιστούσε το 8^ο θαύμα του κόσμου…

Τώρα απλώς είναι το 78^ο από δαύτα!

Ούτως ή άλλως τα (κάθε λογής) θαύματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και στενά συνυφασμένα με το εκ Λιουμπλιάνας ορμώμενο «young phenom» και εδώ κολλάει γάντι μια ατάκα του Γιάννη Τσαρούχη…

Ενας (αληθινός) αστικός μύθος αναφέρει πως όταν ο συχωρεμένος ο ζωγράφος αντίκρισε τα πρωτόλεια του σκηνοθέτη Δημήτρη Παπαϊωάννου έμεινε, λέει, ενεός και κατάφερε να ψελλίσει έξι, όλες κι όλες, λέξεις…

«Τόσο νέος με τόσο ταλέντο; Τρομάζω»!

Αναλόγως τρομάζουν και όλοι όσοι διέβλεψαν το ταλέντο του Λούκα Ντόντσιτς ο οποίος από μικρός φαινόταν ότι θα μεγαλώσει!

Είχε μεγαλώσει προτού διαβεί τον Ατλαντικό, μα τώρα, διάβολε, παραμεγάλωσε και μεγαλώνει και πάει!

Μεγαλώνει, αλλά προφανώς για τους Αμερικανούς είναι ακόμη τόσο μικρός, ώστε να μη χωράει στη… short list των υποψηφίων MVP της κανονικής περιόδου, στην οποία φιγουράρουν οι αφεντομουτσουνάρες του Γιάννη, του ΛεΜπρόν και του Χάρντεν.

Καιρός φέρνει τα λάχανα, όμως, καιρός τα παραπούλια και θαρρώ πως δεν θα αργήσει η στιγμή που ο πρωταθλητής (και ΜVP) της Euroleague και του Eurobasket θα δει και το ΝΒΑ να κλίνει ευλαβικά το γόνυ ενώπιον του…

Μέχρι τότε (μέχρι δηλαδή να στεφθεί πολυτιμότερος παίκτης) απλώς θα συνεχίζει να καταπλήσσει τα πλήθη, όπως έλεγε και ο Δημήτρης Χορν, στην ταινία «Μια ζωή την έχουμε»…

Θα συνεχίσει επίσης να επιβεβαιώνει μια παροιμιώδη αμερικανική έκφραση που μου υπενθύμισε χθες ένας φίλος μου…

«He is playing chess while everyone else is playing checkers», πάει να πει ότι «παίζει σκάκι, ενώ όλοι οι άλλοι παίζουν πούλια»!

Είναι προφανής η διαφορά ανάμεσα στο σκάκι και στη ντάμα. Εξίσου προφανής είναι η διαφορά του Ντόντσιτς με όλο τον υπόλοιπο συρφετό του ΝΒΑ!

Παρεμπιπτόντως στη φανέλα την οποία φορά στη «φούσκα» ο Ντόντσιτς επέλεξε, αντί του επωνύμου του, το σύνθημα «Enakopravnost», που σημαίνει «ισότητα» στη σλοβενική γλώσσα…

Προπαγανδίζει-και καλά κάνει- την ισότητα, αλλά προφανώς ελόγου του δεν είναι ούτε ίσος, ούτε ίδιος με τους άλλους: δεν εννοώ μονάχα τους τωρινούς παίκτες του ΝΒΑ, αλλά και τους προηγούμενους και αυτό το γράφω με πόνο ψυχής!

Για να πω την αμαρτία μου, επειδή ανέκαθεν είχα όχι αδυναμία και κόλλημα, αλλά… αρρώστια με τον Ντράζεν Πέτροβιτς, έβγαζα σπυράκια κάθε φορά που κάποιος έβαζε τον Ντόντσιτς στην ίδια πρόταση με τον «Μότσαρτ»…

Τώρα φοβάμαι πως ο Λούκα θα γίνει μια πρόταση μόνος του!

Αλαλα τα χείλη των ασεβών (και των απίστων) μηδέ της ταπεινότητος μου εξαιρουμένης…

Εξ απαλών ονύχων, από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στη σκηνή ως νεοσσός στη Ρεάλ Μαδρίτης, αυτό το παιδί κατέπλησσε τα πλήθη και έδειχνε ότι όντως το ταβάνι του είναι ο ουρανός…

Το «wonder boy» από τη Σλοβενία διάγει τη δεύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ και τα σπάει! Πέρυσι αναδείχθηκε καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος παίκτης της λίγκας και αυτή τη στιγμή (δεν θα αναγορευθεί τέτοιος, αλλά) είναι ένας δυνητικός και μέλλων ΜVP.

«Σας το έχω πει εδώ και καιρό. Αυτό το παιδί είναι ένας κακός μπελάς» υπερθεμάτισε σε ανύποπτο χρόνο ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, που μάλιστα χρησιμοποίησε μια πολύ πιο αγοραία έκφραση, προς επίρρωσιν της άποψης του για τον Ντόντσιτς…

Το μέχρι τούδε κρεσέντο του είναι στ’ αλήθεια οργιώδες. Εχει τα triple double figures (17) για πρωινό, κάνει τους φιλάθλους των Μάβερικς να τον καψουρεύονται όσο τον Ντιρκ Νοβίτσκι και αυτό το δάγκωμα της λαμαρίνας επεκτείνεται και εξαπλώνεται σε ολόκληρο το ΝΒΑ…

Ο Ντόντσιτς είναι η εξαίρεση στον κανόνα του σύγχρονου μπάσκετ: τη στιγμή που όλοι αναζητούν παίκτες με ταχύτητα, αλτικότητα, εκρηκτικότητα και όλα τα συναφή αθλητικά προσόντα, ο Λούκα δεν έχει τίποτε από δαύτα!

Η μάλλον δεν τα έχει σε τέτοιο βαθμό, όσο οι υπόλοιποι με τους οποίους κονταροχτυπιέται καθ’ εκάστην…

Εχει όμως μυαλό! Εχει επίσης υψηλό δείκτη νοημοσύνης ευρωπαϊκή εμπειρία, ξεχωριστή αίσθηση του γηπέδου και πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση στο παιχνίδι: όλα αυτά του προσφέρουν συγκριτικά πλεονεκτήματα απέναντι στους συνομήλικους του…

Εδώ ταιριάζει κάτι που μου είχε πει κάποτε ο Ντέγιαν Μποντίρογκα. Τον πείραζα λέγοντας του ότι «είσαι αργός στα πόδια» και μου απαντούσε «ναι, φίλε, αλλά έχω πολύ γρήγορο μυαλό»!

Ομοίως και ο Ντόντσιτς στροφάρει τόσο πολύ, ώστε να μην επηρεάζεται ούτε από τα παραπανίσια κιλά, ούτε από την ελλιπή αθλητικότητα…

Πριν από έναν μήνα ο Πολ Πιρς είχε επιδαψιλεύσει στον Σλοβένο γκαρντ ένα εγκώμιο που θα έκανε κόσμο και κοσμάκη να σκάσουν από τη ζήλεια τους. Εκστασιασμένος ο «Τhe Truth» μαρτύρησε τη δική του αλήθεια, λέγοντας ότι «αυτή τη στιγμή ο Ντόντσιτς είναι ο πιο ταλαντούχος παίκτης ολόκληρης της λίγκας»!

Για να το λέει αυτό ο αρχηγός των πρωταθλητών Σέλτικς του 2008, προφανώς κάτι παραπάνω θα βλέπει, θα ξέρει και θα καταλαβαίνει…

Προ καιρού πάλι ο Γκρεγκ Πόποβιτς που συνήθως δεν δίνει του αγγέλου του νερό, είπεν και ελάλησεν: «Σιχαίνομαι που το λέω, αλλά αυτό το παιδί στον τρόπο με τον οποίο βλέπει το γήπεδο και στην αίσθηση του παιχνιδιού, μου θυμίζει έντονα τον Μάτζικ Τζόνσον»!

Όπως λέμε και στην Κρήτη, αυτό το παιδί είναι ούλος του μπάσκετ!

Ούλος του, αμ’ ο μισός;

Αυτά που διέπραξε κόντρα στους Μπακς είναι απ’ τ’ άγραφτα, που λέμε, συμπεριλαμβανομένης και της μαγικής ασίστ στον Μαξ Κλέμπερ…

Σε αυτή τη φάση ο Ρικ Καρλάιλ παραδέχθηκε ότι χειροκρότησε. Εικάζω πως δεν ήταν ο μόνος. Χειροκρότησαν όλοι, μπορεί και οι…διαιτητές, όπως το είχα δει με τα μάτια μου να συμβαίνει τον Μάιο του 1985 στην πισίνα του Ντούισμπουργκ…

Τότε στον αγώνα Ισπανία-Iταλία, στο πλαίσιο του FINA Cup του γουότερ πόλο (στο οποίο συμμετείχε και η Ελλάδα), ο Μανουέλ Εστιάρτε πέτυχε ένα αδιανόητο γκολ…

Ένα γκολ σκέτο ποίημα. Ασμα ασμάτων!

Με το που είδε την μπάλα στα δίχτυα ο Σέρβος διαιτητής Γκλίσοβιτς κατακύρωσε το γκολ και τι έκανε στο καπάκι ο μπαγάσας. Έβαλε το σημαιάκι ανάμεσα στα σκέλια του και χειροκρότησε!

Ο Καρλάιλ επίσης έχει πει ό,τι μου δήλωσε το 1988 στο περιθώριο του Τουρνουά «McDonald’s Open» στη Μαδρίτη, ο (άλλοτε συμπαίκτης του στους Σέλτικς) Λάρι Μπερντ για τον Μάικλ Τζόρνταν…

«Θα πλήρωνα εισιτήριο για να μπω στο γήπεδο και να δω έναν αγώνα στον οποίο παίζει ο Ντόντσιτς»!

Και για να βάλω και ολίγη από… Μαραντόνα, προφανώς, «σε ένα ματς που παίζει ο Λούκα, η μπάλα κλαίει όταν δεν βρίσκεται στα χέρια του»!

Η όπως έγραψε κάποτε ένας Καταλανός δημοσιογράφος για τον Μέσι, «κάθε φορά που σκοράρει (ΣΣ: ή ό,τι άλλο κατεβάζει η κούτρα του), ένα κοσμητικό επίθετο της γλώσσας μας αυτοκτονεί»!

Ανεξαρτήτως των χαρακτηρισμών, των επαίνων και της παλλαϊκής αποθέωσης, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Ντόντσιτς αξίζει τη φασαρία που γίνεται για πάρτη του, επωμιζόμενος από την πρώτη στιγμή τον ρόλο του φυσικού κληρονόμου του Νοβίτσκι.

Στην προκειμένη περίπτωση δικαιώνεται από… σπόντα και ο Ντέιβιντ Μπλατ, για μια κουβέντα του που υπήρξε κιόλας η αιτία του καυγά του με τον Αμερικανό δημοσιογράφο Στίβεν Σμιθ: ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού διαρρήγνυε από την πρώτη στιγμή τα ιμάτια του ότι ο Ντόντσιτς υπερέχει σαφώς έναντι του ΝτιΑντρε Ειτον, τον οποίο είχαν επιλέξει στο Νο 1 του ντραφτ, τον Ιούνιο του 2018, οι Φοίνιξ Σανς.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Ντόντσιτς επιβεβαιώνει τα γονίδια όχι μονάχα του πατέρα του, παλαίμαχου μπασκετμπολίστα και νυν προπονητή Σάσα Ντόντσιτς, αλλά και της μητέρας του…

Η Μίριαμ Πότερμπιν είναι ιδιοκτήτρια ενός οίκου ομορφιάς στη Λιουμπλιάνα, οπότε καθίσταται προφανές και αυταπόδεικτο ότι του κληροδότησε πολλά στοιχεία καλλονής…

Και μάλιστα εκπάγλου καλλονής!