Πίστευα στους Μπακς, μακάρι να με διαψεύσει ο Γιάννης!

• Ο Μπούκερ επισκίασε τον Μόντι Ουίλιαμς!
• Καλωσορίστε τον «νέο Άϊβερσον»!
• Τα δύο «μαύρα άλογα» από την Δύση!
• Το Ντάλας έχει την ατυχία να παίξει με τους Κλίπερς!
• Οι Μπακς δεν πείθουν, κρίμα για τον Γιάννη!
• Ραπτορς και Χιτ δείχνουν πιο έτοιμοι από το Μιλγουόκι

Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Έτσι και η περίοδος των διακοπών, που φέτος, ήταν λίγο διαφορετική από άλλες χρονιές. Λίγο οι τελευταίες μετεγγραφικές εκκρεμμότητες των «αιωνίων αντιπάλων» και λίγο η επανέναρξη του ΝΒΑ και τα πιο αμφίρροπα κι ανταγωνιστικά playoffs στον 21ο αιώνα, η εφετινή αργία δεν ήταν εντελώς απρόσκοπτη και γεμάτη μόνο βουτιές, κοκτέϊλ, μάσα και μεσημεριανή σιέστα...

Δυστυχώς (για τους οικείους μου), περιελάμβανε αρκετή επαφή με το κινητό και τον υπόλογιστή και συχνά-πυκνά, ξενύχτια με ακουστικά για την «μπασκετική επιδημία» που πλέον λέγεται “whole new game”! Ποιος είπε ότι εμείς οι αθλητικοί συντάκτες είμαστε κανονικοί άνθρωποι; Αν συνέβαινε αυτό, τότε θα μπορούσαμε να κάνουμε πλήρη αποτοξίνωση για τουλάχιστον μερικές εβδομάδες... Το ότι η πλειοψηφία εξ' ημών δεν την ακολουθεί, σημαίνει – από λίγο έως πολύ – ότι δεν το επιθυμούμε! Είπαμε η δημοσιογραφία είναι σαράκι, αλλά δεκτές οι όποιες ενστάσεις...

Αυτά ως ορεκτικό, για την εφετινή off season που για τον υπογράφοντα, πέρασε πλέον στην ιστορία... Πάμε τώρα στο δεύτερο πιάτο, που αφορά σε όλα όσα έγιναν στις 16 μέρες που παίχτηκε μπάσκετ στα δύο γήπεδα της «φούσκας» (30/07-14/08), στην οποία κλείστηκαν από τις αρχές Ιουλίου οι 22 ομάδες που συμμετείχαν στην επανέναρξη-κλείσιμο της κανονικής περιόδου στον «άλλο πλανήτη του μπάσκετ».

Ο Μπούκερ επισκίασε τον Μόντι Ουίλιαμς!

Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του 23χρονου guard (μ.ο. 27,1π., 4,8ρ. & 6,0ασ. με 94% βολ. & 50,3% σουτ) και η πρωτιά των Σανς με ρεκόρ 8-0 στην Disneyworld του Ορλάντο, «έκλεψαν» ένα σημαντικό μερίδιο από την αναγνώριση της δουλειάς του προπονητή της ομάδας. Ο 48χρονος παλαίμαχος παίκτης προετοίμασε έψογα τους «ήλιους» και μοίρασε σωστά τους ρόλους, δίνοντας την μπαγκέτα της δημιουργίας στον Ρούμπιο (μ.ο. 7,8ασ.) και την απόλυτη ελευθερία στον «εκτελεστή δίχως οίκτο», Ντέβιν Μπούκερ.

Η πρόκριση στα playoffs μπορεί να χάθηκε στις λεπτομέρειες, η διεκδίκηση της 8ης θέσης μέχρι τέλους, όμως, έδειξε τις μελλοντικές δυνατότητες που έχει το συγκεκριμένο σύνολο παικτών (ο Κάμερον Τζόνσον και ο Μάϊκαλ Μπρίτζες ήταν οι ευχάριστες εκπλήξεις), με την προσθήκη και των τραυματιών Μπέινς και Ούμπρε τζούνιορ. Αν εξαιρέσουμε την επικράτηση της πρεμιέρας επί των αποδεκατισμένων Ουίζαρντς (είχαν το χειρότερο ρεκόρ στην «φούσκα» με 1-7), οι υπόλοιπες επτά νίκες του Φίνιξ ήρθαν επί ομάδων που συνεχίζουν στα playoffs. Ένα στατιστικό στοιχείο που, αν μην τι άλλο λέει πολλά...

Καλωσορίστε τον «νέο Άϊβερσον»!

Οι Γκρίζλις μπορεί να έχασαν μία «κούρσα» στην οποία ήταν φαβορί, το «άστρο» του Τζα Μοράντ, όμως, φαίνεται ότι έχει εκτυφλωτική λάμψη κι αναμένεται να τους δείξει τον δρόμο, στα επόμενα χρόνια. Ο 21χρονος point-guard που έπαιζε με κάταγμα στον αντίχειρα και προβάλλει ως το μεγάλο φαβορί για το βραβείο του “rookie της χρονιάς”, μοιάζει ως ό,τι κοντινότερο έχει αναδειχθεί στον “AI” (σε λίγο πιο ψηλή έκδοση) κι αν βελτιώσει το μακρινό του σουτ (στην «φούσκα» είχε 9/40 τριπ. με 22,5%), τότε θα γίνει πραγματικά ασταμάτητος.

Είναι τρομερά δυνατός, έχει εκπληκτική έκρηξη κι αλτικότητα, ενώ αν πάρει το πρώτο βήμα και πλησιάσει στο καλάθι, δεν κόβεται παρά μόνο με φάουλ. Σε όλα αυτά προσθέστε ότι είναι εκπληκτικός πασέρ κι έχετε το πλήρες πακέτο ενός παίκτη, που δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση πρωτοεμφανιζόμενο στο ΝΒΑ. Στα οκτώ παιχνίδια στο Ορλάντο, παρουσίασε στοιχεία μεγάλου ηγέτη (μ.ο. 19,0π., 6,3ρ. & 9,8ασ.) και αν το Μέμφις δεν έχανε τον Τζάρεν Τζάκσον τζούνιορ (τραυματίστηκε), τότε ίσως να είχε πετύχει τον στόχο της post-season.

Τα δύο «μαύρα άλογα» από την Δύση!

Αυτά όσον αφορά τα πρόσωπα που ξεχώρισαν από τις ομάδες που αποχώρησαν από τον Φλόριντα. Ας πάμε τώρα στο κυρίως πιάτο και ας δούμε τις ομάδες που προβάλλουν ως μεγάλα «αουτσάϊντερ», αλλά λόγω της εικόνας τους στην «φούσκα» αλλά και των πρωτόγνωρων εφετινών δεδομένων (άδεια γήπεδα και μηδενικό πλεονέκτημα έδρας), μου μοιάζουν ικανές να φτάσουν μέχρι το τέλος. Ακόμη και να διεκδικήσουν το δαχτυλίδι!

Αρχίζοντας από την Δύση, μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από το Πόρτλαντ. Σας προλαβαίνω! Όχι, δεν σοκαρίστηκα από τον Ντέϊμιαν Λίλαρντ (ΜVP και 1ος σκόρερ στο Ορλάντο με μ.ο. 37,6π. & 55,0% τριπ.). Μετά τον Γιάννη (αδυναμίες είναι αυτές), ο “Dame Time” είναι ο αγαπημένος μου παίκτης στο ΝΒΑ, γιατί είναι ο πιο γήινος (σωματικά και πνευματικά) superstar της λίγκας! Τον έχω παρακολουθήσει πολλές φορές δια ζώσης, του έχω μιλήσει αρκετές φορές και σας διαβεβαιώ ότι αν τον δείτε από κοντά, θα πάθετε πλάκα από το πόσο κυριαρχικός είναι.

Κι όλα αυτά με μπόϊ ούτε καν 1,90 (1,88 για την ακρίβεια)! Ο τύπος χρειάζεται λιγότερο από μισό μέτρο οπτικό πεδίο για να σηκωθεί από οπουδήποτε κι έχει αυτοπεποίθηση για να φάνε και οι κότες! Αναρωτιέμαι πόσο αλαζόνες είναι ο κύριος Μπέβερλι και ο κύριος Τζορτζ, που τον αμφισβήτησαν σε μία από τις λίγες άσχημες βραδιές του... Γιατί το να μην ήξεραν, αποκλείεται...

Κλείνω την παρένθεση για τον ηγέτη των Τρέϊλ Μπλέϊζερς που σήκωσε και πάλι στους ώμους του τον οργανισμό και συνεχίζω με το σύνολο που έχει φτιάξει ο Τέρι Στοτς, που παρεπιμπτόντως είναι πολύ αξιοσέβαστος προπονητής. Πέραν της εξαιρετικής φόρμας στην οποία βρίσκεται, η ομάδα από την Πολιτεία του Όρεγκον ήταν από τις πλέον τυχερές της διακοπής του πρωταθλήματος λόγω της πανδημίας.

Κι αυτό γιατί στο εν λόγω διάστημα αποθεραπεύτηκαν πλήρως οι δύο βασικοί ψηλοί της (Νούρκιτς και Κόλινς) και πλέον διαθέτει πέντε βασικούς που μπορούν να σκοράρουν σε διψήφια νούμερα (ΜακΚόλουμ, Καρμέλο και οι τρεις προαναφερθέντες) και δύο αναπληρωματικούς που θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν βασικοί σε άλλες ομάδες. Ο λόγος για τον Χασάν Ουάϊτσαϊντ και τον υποτιμημένο και τιμιότατο Γκάρι Τρεντ τζούνιορ (μ.ο. 16,8π. με 50,7% τριπ.), που συνδυάζει αξιοσημείωτη επιθετική συνεισφορά με τον άτυπο τίτλο του καλύτερου αμυντικού της ομάδας.

Έτσι όπως είδα τους Λέϊκερς στο Ορλάντο (ρεκόρ 3-5) και για την ώρα χωρίς τους δύο καλύτερους αμυντικούς τους (Ρόντο και Μπράντλεϊ), δεν βλέπω πως μπορούν να μην ανησυχούν κόντρα στην πιο καυτή ομάδα των εφετινών playoffs. Προσωπικά, πιστεύω ότι το Πόρτλαντ θα πάρει τη ρεβάνς για τον αποκλεισμό του από τους τελικούς του 2000 και θα πετύχει ένα ηχηρό upset!

Το Ντάλας έχει την ατυχία να παίξει με τους Κλίπερς!

Οι Μάβερικς είναι μακράν η πιο “fun to watch” ομάδα στο ΝΒΑ. Στα 21 του και μόλις στην 2η χρονιά του στον «μαγικό κόσμο», ο Ντόντσιτς δείχνει σαν να παίζει μία δεκαετία στο ΝΒΑ και αν είναι υγιής του χρόνου, θα κυνηγήσει τον άτυπο τίτλο του νεότερου παίκτη που αναδείχτηκε ποτέ MVP (είναι ο Ντέρικ Ρόουζ από το 2011, οπότε και ήταν 22 ετών και 6 μηνών). Στο Ορλάντο, ο Λούκα τελείωσε τους αγώνες χάνοντας στο τσακ το triple-double σε μέσο όρο (μ.ο. 30,0π., 10,1ρ. & 9,7ασ.) και το πιο «τρομακτικό» είναι ό,τι δεν έπαιζε στο 100% της απόδοσής του...

Το στοιχείο που έχει ανεβάσει αισθητά τις πιθανότητες του Ντάλας, όμως, είναι η εκτόξευση του Κρίσταπς Πορζίνγκις. Ο Λετονός forward παρουσιάστηκε σε ημιάγρια κατάσταση στην «φούσκα» (μ.ο. 30,5π., 9,5ρ. & 1,5κοψ.) και αν συνεχίσει έτσι, τότε η ομάδα του Τέξας δύσκολα θα σκοράρει κάτω από 120 πόντους στους αγώνες των playoffs. Το μεγάλο ερωτηματικό για την ομάδα του Καρλάϊλ είναι η άμυνα, που αποτελεί την «αχίλλειο πτέρνα» της και ειδικότερα απέναντι σε ένα τόσο πληρέστατο αντίπαλο, όπως η δεύτερη τη τάξει ομάδα του Λος Άντζελες.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, το Ντάλας θα απέκλειε οποιαδήποτε άλλη ομάδα βρισκόταν στο δρόμο του στον 1ο γύρο, πλην των Κλίπερς. Οι παίκτες του “Ντοκ” Ρίβερς μετρούν ένα 3-0 φέτος κόντρα στους Μάβερικς και θεωρώ ότι τη δεδομένη στιγμή, δείχνουν ότι είναι η πιο πειστική ομάδα από τα αρχικά φαβορί για τον τίτλο. Γι' αυτό και ο Λούκα, ο Κρίσταπς και τα υπόλοιπα παιδιά θα χρειαστεί να περιμένουν τουλάχιστον έναν χρόνο. Δεν τους πήραν και τα χρόνια άλλωστε...

Οι Μπακς δεν πείθουν, κρίμα για τον Γιάννη!

Πριν την επανέναρξη του πρωταθλήματος, ο Μάϊκ Μπουντενχόλτζερ είχε χαρακτηρίσει την πλήρη αποθεραπεία του Γιάννη (από το προβληματάκι που τον ταλαιπωρεί εδώ και δύο χρόνια στο γόνατο), ως το μεγαλύτερο κέρδος των «ελαφιών» στην διάρκεια της διακοπής ελέω πανδημίας. Το σημαντικό αυτό πλεονέκτημα, αποδείχτηκε περίτρανα και στα παρκέ του ESPN Wide World of Sports Complex, όπου ο Αντετοκούνμπο έκανε «όργια» (μ.ο. 34,7π., 14,5ρ. & 5,0ασ.) στα τέσσερα (από τα οκτώ) ματς, στα οποία είχε ουσιαστική συμμετοχή (μ.ο. 32,0').

Το «δυσοίωνο» για το Μιλγουόκι, όμως, είναι ότι σ΄αυτά τα τέσσερα ματς, που ο “Greek Freak” δεν πιανόταν, είχε ρεκόρ 50% (2-2), ενώ ακόμη και οι νίκες του ήρθαν δύσκολα (με τους Σέλτικς στο τέλος και με τους Χιτ με ανατροπή από το -23)! Κοινώς, πλην του διαφαινόμενου MVP (για 2η συνεχή χρονιά) της κανονικής περιόδου και της ασυνήθιστης επιθετικής έκλαμψης του Μπρουκ Λόπεζ (μ.ο. 20,4π. & 2,0κοψ. με 96,5% βολ. & 43,9% τριπ.), οι πρωτοπόροι στην κανονική περίοδο του ΝΒΑ, παρουσίασαν μία αγωνιστική εικόνα χωρίς αμυντική ταυτότητα και θύμισαν εν πολλοίς το πρόσωπο που είχαν πέρυσι στους τελικούς της Ανατολής με τους Ραπτορς.

Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά οι Μπακς της «φούσκας» με απογοήτευσαν. Κακά τα ψέματα, από μόνος του, ο 25χρονος Έλληνας ηγέτης τους, δεν φτάνει για να πάνε στους τελικούς. Αυτό θα συμβεί μόνο αν μεταμορφωθεί εντυπωσιακά το υπόλοιπο supporting cast. Μέχρι να συμβεί αυτό, δεν βλέπω το Μιλγουόκι να είναι φαβορί ούτε καν στον 2ο γύρο της ανατολικής περιφέρειας (θεωρώ δεδομένο ότι θα περάσει τους Μάτζικ), όπου θα αντιμετωπίσει το νικητή της «σκυλομαχίας» ανάμεσα στο Μαϊάμι και την Ιντιάνα.

Ραπτορς και Χιτ δείχνουν πιο έτοιμοι από το Μιλγουόκι

Αν δεν τραυματιζόταν ο Ντέρικ Τζόουνς τζούνιορ (είναι αμφίβολος για τα πρώτα ματς της σειράς των Χιτ με τους Πέϊσερς), θα ήμουν σίγουρος ότι η ομάδα του Έρικ Σπόλστρα θα προκριθεί στον 2ο γύρο και θα αντιμετωπίσει τον Γιάννη και την παρέα του. Παρά την απουσία του Σαμπονις (ο Τι Τζέϊ Ουόρεν είχε μ.ο. 31,0π. με 52,3% τριπ.), οι παίκτες του ΜακΜίλαν εντυπωσίασαν στην “Disneyworld” (ρεκόρ 6-2) και θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους απέναντι σε ένα από τα πιο σκληροτράχηλα κι αθλητικά σύνολα της Δύσης,

Θεωρώ ότι αν το Μαϊάμι περάσει το εμπόδιο του 1ου γύρου και παραταχθεί πλήρες κόντρα στους Μπακς, έχει πολλές πιθανότητες να «πνίξει» από νωρίς τα όνειρα του Γιάννη για το εφετινό ταξίδι στους τελικούς. Φέτος έχει ήδη δύο νίκες στο ενεργητικό του απέναντι στο Μιλγουόκι και το σημαντικότερο είναι ότι έχει αρκετούς παίκτες, που μπορούν να «ενοχλήσουν» το επιθετικό παιχνίδι του “Greek Freak”.

Για το τέλος, άφησα το φαβορί (στα δικά μου μάτια) για την πρόκριση στους τελικούς, από την ανατολική περιφέρεια. Το Τορόντο είχε το καλύτερο ρεκόρ της Ανατολής, στην επανέναρξη του πρωταθλήματος (7-1 στο Ορλάντο και 53-19 συνολικά φέτος) και παρά την απουσία του περυσινού MVP των τελικών (Λέοναρντ), αν δεν είχε διακοπεί η σεζόν, θα μπορούσε κάλλιστα να ισοφαρίσει ή και να προσπεράσει τον περυσινό απολογισμό της κανονικής περιόδου (58-24)!

Οι Ράπτορς δεν δείχνουν να έχουν επηρεαστεί καθόλου από την φυγή του “Claw”, παρουσιάζουν εξαιρετική «χημεία», ενώ το step-up του Σιάκαμ, η ωρίμανση του διδύμου Λόουρι-Βαν Φλιτ και οι πολλοί βοηθητικοί παίκτες, τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Πριν αρχίσει η post-season, δείχνουν σταθερά μία ταχύτητα πάνω από τις υπόλοιπες ομάδες της Eastern Conference.