Θέλω πολύ να έχω άδικο και οι Μπακς να αποκλείσουν τους Χιτ!

• Γιατί η ήττα στο Game 1 δεν είναι καταστροφή!
• Μπορούν να το γυρίσουν οι Μπακς;
• Το «κεφάλαιο» Αντετοκούνμπο

Μπορεί να είναι χιλιογραμμένο και να ακούγεται κλισέ, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στερείται ουσίας: στο ΝΒΑ, το μπάσκετ που βλέπουμε στην κανονική περίοδο δεν έχει καμία σχέση με αυτό που παίζεται στα playoffs. Ένα από τα παραδείγματα, μέχρι την στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές (μακάρι να διαψευστώ οικτρά) είναι οι Μπακς της περυσινής και της εφετινής σεζόν και ειδικότερα η διπλή σύγκριση της εικόνας τους στην regular και την post-season αντίστοιχα.

Η συγκεκριμένη διαπίστωση, μάλιστα, δείχνει να επεκτείνεται και σε ατομικό επίπεδο, υπό την έννοια ότι τα «ελάφια» έχουν την τύχη να διαθέτουν τον πιο κυριαρχικό παίκτη του πρωταθλήματος στα 82 πρώτα παιχνίδια της χρονιάς. Απλά, τα κατορθώματα του “Greek Freak” (σε λίγες μέρες κι εκτός απροόπτου, θα του απονεμηθεί το back-to-back βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου) δεν φαίνεται να επαρκούν, έτσι ώστε να τους οδηγήσουν στον πολυπόθητο στόχο του τίτλου! Τουλάχιστον για την ώρα...

Τόσο πέρυσι, όσο και φέτος, το Μιλγουόκι ήταν μακράν η πιο κυριαρχική ομάδα της regular-season και είχε το καλύτερο ρεκόρ με 60-22 και 56-17 αντίστοιχα. Στην post-season, όμως, εκεί που «σφίγγουν τα γάλατα» και «οι σκληροί γίνονται σκληρότεροι», η ομάδα του Μάϊκ Μπουντενχόλτζερ αποδεικνύεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πιο τρωτή απ' όσο αναμενόταν.

Για το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα, οι ευθύνες βαραίνουν κατά κύριο λόγο την συνεργασία του front-office με τον 55χρονο προπονητή για τις επιλογές του περασμένου καλοκαιριού (έχουμε χρόνο για να τα συζητήσουμε όλα αυτά), καθώς επίσης και τον ηγέτη της ομάδας, Γιάννη Αντετοκούνμπο, που καλείται να υπερβάλλει εαυτόν (χωρίς να είναι είμαι σίγουρος ότι αρκεί μόνο το δικό του “step-up”) για να υλοποιηθεί ένας στόχος σχεδόν μισού αιώνα για τον οργανισμό από την Πολιτεία του Ουισκόνσιν (κατέκτησε το μοναδικό δαχτυλίδι το 1971).

Γιατί η ήττα στο Game 1 δεν είναι καταστροφή!

Θα μου πείτε τώρα κι εύλογα, ότι η ήττα (104-115) των Μπακς στο Game 1 από το Μαϊάμι, αφορά ένα και μόνο ματς και ότι δεν συνιστά καμία καταστροφή... Σε έναν βαθμό θα συμφωνήσω! Το θέλω πολύ, πιστέψτε με! Τα «ελάφια», άλλωστε, έχουν αποδείξει ότι δεν πτοούνται εύκολα (τόσο πέρυσι όσο και φέτος έχασαν τον πρώτο αγώνα από τους Σέλτικς στον 2ο γύρο και από τους Μάτζικ στον 1ο αντίστοιχα) από ένα χαμένο παιχνίδι και έχουν το mindset για να καθαρίσουν το μυαλό τους και να μπουν στο επόμενο ματς, λες και η σειρά βρίσκεται στο 0-0...

Αλήθεια είναι αυτό και πιστεύω ότι τα ξημερώματα της Πέμπτης (03/09) θα είναι βελτιωμένοι και θα επιστρέψουν στο παρκέ «με το μαχαίρι στο στόμα» για να αποκαταστήσουν τον «πληγωμένο» τους εγωισμό. Γιατί πληγωμένος; Μα γιατί στην «φούσκα» έχουν παρουσιαστεί κατώτεροι των περιστάσεων και των προσδοκιών τους, με αποτέλεσμα – προϊόντος και του χρόνου – να τους «αποδομούν» ολοένα και περισσότεροι ουδέτεροι αναλυτές του ΝΒΑ!

Στην εξίσωση προσθέστε και την έλλειψη πλεονεκτήματος έδρας. Έτσι όπως διεξάγονται φέτος τα playoffs, ελέω πανδημίας, το ουδέτερο και άδειο γήπεδο, αλλά και η flat ζωή στην «φούσκα» δεν παρέχουν το παραμικρό εξωαγωνιστικό boost, επομένως, οι συνθήκες ευνοούν περισσότερο την ομάδα που παρουσιάζεται περισσότερο συγκεντρωμένη και αποδίδει καλύτερα, αυστηρά μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου! Κοινώς, οι Μπακς πάλεψαν τσάμπα για το λεγόμενο homecourt advantage.

Μπορούν να το γυρίσουν οι Μπακς;

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι οι πρωτοπόροι της κανονικής περιόδου και μέχρι πριν λίγο καιρό φαβορί από τα γραφεία στοιχημάτων του Βέγκας για την κατάκτηση του εφετινού τίτλου, θα είναι σαφώς καλύτεροι από το Game 1. Το ερώτημα που τίθεται εύλογα είναι αν η όποια βελτίωσή τους, θα αποδειχθεί ικανή για να κερδίσουν 4 φορές στα επόμενα πέντε ή έξι παιχνίδια, έναν αντίπαλο που αυτή τη στιγμή είναι αήττητος (5/5) στα playoffs (οι Χιτ «σκούπισαν» με 4-0 τους Πέϊσερς στον 1ο γύρο!) και δείχνει αρκετά καλύτερός τους, τόσο στην άμυνα όσο και την επίθεση...

Φοβούμαι πως όχι, έστω κι αν θέλω πολύ να αποδειχθεί ότι η δική μου οπτική είναι λανθασμένη! Ας προσπαθήσουμε, όμως, να προσεγγίσουμε που είναι το πρόβλημα, αναλύοντας διεξοδικά τι έγινε στο Game 1, το οποίο δεν μπορούσε να ξεκινήσει πιο ιδανικά για την ομάδα του κορυφαίου Έλληνα μπασκετμπολίστα.

Δώστε βάση σε μερικά στοιχεία, που κατά την γνώμη μου, εξηγούν ότι όπως εξελίχθηκε το πρώτο ματς, τα «ελάφια» όχι απλά έχασαν μεγάλη ευκαιρία να ξεκινήσουν με το δεξί την σειρά, αλλά ειδικότερα στο 2ο μέρος, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διευκολύνουν τον αντίπαλό τους να νικήσει. Οι λόγοι:

• Απόντος του τραυματία Μπλέντσο (προσωπικά δεν μου αρέσει, αλλά του αναγνωρίζω ότι στο μισό γήπεδο έχει την μεγάλη ευχέρεια στο ένας εναντίον ενός και κατ' επέκταση στo άνοιγμα χώρων και στην δημιουργία), δεν έχουν καθόλου ορθολογιστική λειτουργία στο πέντε εναντίον πέντε. Στηρίζονται αποκλειστικά στο ατομικό τους ταλέντο, «πυροβολούν» από παντού και δεν έχουν καθόλου post-up και inside-game (ο 7-footer Μπρουκ Λόπεζ βολοδέρνει στην περιφέρεια και σουτάρει περισσότερα τρίποντα από δίποντα).

• Στην άμυνα δεν θυμίζουν καθόλου την καλύτερη αμυντική ομάδα του πρωταθλήματος. Στην «φούσκα» έχουν ρεκόρ 7-7 και έχουν δεχθεί κάτω από 110 πόντους σε μόλις 4 από τα 14 παιχνίδια τους στο Ορλάντο (στις 4 νίκες τους επί των Μάτζικ).

• Η πλήρης εξάρτηση του coach Bud από τον Αντετοκούνμπο, η οποία, πλέον, γυρνάει ολοένα και περισσότερο εις βάρος της ομάδας. Καταλαβαίνω ότι θα υπάρξουν βραδιές σαν την χθεσινή που ο Γιάννης θα είναι άτολμος, θα πάρει λιγότερες προσπάθειες και γενικά δεν θα είναι το πρώτο νούμερο στην επίθεση. Η εμμονή του προπονητή του να μην του αναθέτει το μαρκάρισμα του καλύτερου παίκτη των αντιπάλων (ο Μπάτλερ είχε ρεκόρ καριέρας στα playoffs με 40π.), πραγματικά με ξεπερνάει. Όχι τίποτε άλλο, αλλά τον εκθέτει κι από πάνω... Δηλαδή έχεις τον καλύτερο αμυντικό της χρονιάς και τον προστατεύεις στα μετόπισθεν (για να μην φορτωθεί με φάουλ), σε ένα ματς που στην επίθεση δεν τραβάει; Με το συμπάθιο coach αλλά από την άμυνα χάσατε...

• Δεν είναι το ίδιο κυριαρχικοί στα ριμπάουντ (έχασαν κατά κράτος την μάχη με 34-46), στοιχείο που έχει άμεση επίδραση στην έλλειψη του transition-game, που είναι ένα από τα σημεία αναφοράς τους στην επίθεση (ο 7-footer Μπρουκ Λόπεζ είχε μόλις 1 ριμπάουντ!).

• Επιπροσθέτως, οι Μπακς υπέπεσαν σε 8 περισσότερα λάθη με αποτέλεσμα το handicap στο σκορ από τις χαμένες μπάλες ή κατοχές, να φτάσει στο -18 (10π. εναντι 28π.)!

• Το τεράστιο πρόβλημα των βολών! Σε μία μάχη λεμπτομερειών, νομίζω ότι γίνεται ευκόλως αντιληπτό ότι η διαφορά του 53,8% (14/26) με το 92,6% (25/27), είναι κάτι περισσότερο από χαώδης

Το «κεφάλαιο» Αντετοκούνμπο

Αυτά όσον αφορά την ομαδική λειτουργία του Μιλγουόκι, που δύσκολα θα έχει ξανά τους Μίντλετον (28π.) και Λόπεζ (24π.) στους 52 πόντους με 58,8% εντός πεδιάς (και 8/14 τριπ.) και θα σουτάρει με 45,7% έξω από τα 7,25 (16/35 τριπ.). Γι' αυτό και ξενίζει αρκετά η καθαρή, στο τελευταίο τετράλεπτο, ήττα τους! Έστω κι αν δεν μοιάζει καθόλου τυχαίο ότι στην εφετινή χρονιά, το Μαϊάμι μετράει 3 νίκες σε 4 αγώνες επί των Μπακς...

Ας επιχειρήσουμε να αναλύσουμε λίγο πιο προσεκτικά και τον παραγοντα “Greek Freak”, ο οποίος είχαμε προβλέψει ότι θα τα έβρισκε σκούρα απέναντι στο «τείχος», που θα ύψωνε μπροστά του ο πολύπειρος Έρικ Σπόλστρα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γιάννης έκανε το χειρότερο παιχνίδι του στην post-season στα τρία τελευταία χρόνια και το 2ο χειρότερο της καριέρας του στα playoffs, μετά την 2η σεζόν του στο ΝΒΑ (2014-15), όταν ακόμη δεν ήταν ο ηγέτης της ομάδας του. Το πιο σοβαρό απ' όλα, όμως, είναι ότι δεν ήταν κακός επειδή προσπάθησε κι απέτυχε εκ του αποτελέσματος. Αλλά ότι προσπάθησε λιγότερο απ' όσο τον έχουμε συνηθίσει και στο τέλος δεν ήταν καθόλου απειλητικός.

Θέλω να πω ότι τα στατιστικά του (αν εξαιρέσουμε τις βολές και τα λάθη) ήταν νορμάλ (6/12 με 50% στα σουτ και 2/5 με 40% στα τρίποντα), την ίδια ώρα που για μία ασίστ, έχασε το triple-double (18π., 10ρ. & 9ασ.)! Η συνολική προσφορά του, όμως, απείχε παρασάγγες απ' όσα κρύβονται πίσω από ένα τέτοιο σημαντικό στατιστικό επίτευγμα.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι από ένα σημείο και μετά σταμάτησε να είναι επιθετικός (μόλις τέσσερις προσπάθειες στην 4η περίοδο) κι αυτό είχε επίπτωση και στην κακή ψυχολογία που είχε στις βολές (το 4/12 σε ένα τέτοιο ματς είναι ανεπίτρεπτο νούμερο) αλλά και στην ευκολία με την οποία πούλησε τις μπάλες ή τις κατοχές (6 λάθη). Κοινώς δεν ήταν αυτός όλοι περιμέναμε και η απόδοσή του σε καμία περίπτωση δεν αρμόζει σε έναν παίκτη, που σύντομα θα αναδειχθεί back-to-back MVP του πρωταθλήματος.

Όλο αυτό αριθμητικά εντοπίζεται κατά πρώτον στο plus/minus και κατά δεύτερον στην αξιολόγηση (Player Efficiency Rate), κατηγορίες στις οποίες είναι πρώτος σε ολόκληρο το ΝΒΑ. Η πρώτη μετράει το σκορ υπέρ ή κατά της ομάδας, στον χρόνο που ο εκάστοτε παίκτης βρίσκεται στο παρκέ και στην κανονική περίοδο ο 25χρονος Έλληνας άσος είχε μ.ο. +10,3 (μπροστά από τον ΛεΜπρόν και τον Χάρντεν)! Η δεύτερη μετράει την επιδραστικότητα των παικτών στο παιχνίδι της ομάδας του και ο Γιάννης είχε μ.ο. 31,94 (με 2ο τον «Μούσια» και 3ο τον Ντόντσιτς)!

Στην post-season, o ηγέτης των Μπακς έχει πέσει στην 27η θέση στο plus/minus με μ.ο. +7,5 (χθες είχε -14) και στην 5η στο PER, έστω κι αν έχει ανεβασμένο μέσο όρο (35,5)! Τα νούμερα δεν αποτυπώνουν πλήρως την μείωση της κυριαρχικότητάς του “Greek Freak”, σίγουρα αποτελούν ένα σημαντικό δείγμα. Αυτό που σίγουρα δεν μπορούν να μετρήσουν είναι η πρόδηλα πληγωμένη αυτοπεποίθηση και ψυχολογία του Έλληνα superstar.

To ότι ο Αντετοκούνμπο είναι πολύ λιγότερο επιδραστικός στο παιχνίδι των Μπακς, σίγουρα έχει να κάνει και με τα πολλά και αθλητικά κορμιά των Χιτ, που δίνουν ευχέρεια στην αντιμετώπισή του. Η αίσθησή μου είναι ότι το αγωνιστικό του πρόσωπο, όμως, έχει επηρεαστεί σε μεγάλο από την πολύ μέτρια απόδοση που έχει συνολικά η ομάδα του στην «φούσκα» και η οποία μοιραία έχει «χαλάσει» το μυαλό του. Δεν είναι παράλογο να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Στον πρωταθλητισμό, άλλωστε, το πνευματικό κομμάτι είναι αυτό που κάποιες φορές κάνει την μεγαλύτερη διαφορά... Μπορεί ο Γιαννης να γυρίσει τον διακόπτη και να συμπαρασύρει και τους συμπαίκτες του; Απέναντι σ' αυτόν τον αντίπαλο, πολύ αμφιβάλλω! Θέλω πολύ να έχω άδικο, όμως...