Tο διπλό "τζόκερ" που δείχνει τον δρόμο στους Μπακς!

• Το διπλό jackpot που δεν ήρθε από το... draft!
• Ο ψηλός που βλέπει όλες τις πάσες και κάνει τα αδύνατα.. δυνατά!
• Το decision making είναι αυτό που πλέον κάνει την διαφορά!

Όταν μία ομάδα ανατρέπει δύο συνεχόμενες σειρές, «επιστρέφοντας» από το... χείλος του αποκλεισμού (1-3 στις νίκες), τότε έστω και για λίγο, μπορούμε να της δικαιολογήσουμε και μερικές υπερβολές. Όπως η δήλωση του προπονητή των «σβώλων», που λίγο πριν την έναρξη των τελικών της Δύσης, αστειεύτηκε σχετικά με την εξέλιξη της μάχης με τους Λέϊκερς.

«Μετά από τέτοια εξοικείωση στις ανατροπές, ζητήσαμε από τη λίγκα να αρχίσουμε την επόμενη σειρά από το 5ο ματς, με το αποτέλεσμα να είναι 1-3!», αστειεύτηκε ο Μάϊκ Μαλόουν μετά τον αποκλεισμό των Κλίπερς και την πρόκριση της ομάδας του στον 3ο γύρο της postseason για 4η φορά στην ιστορία της και για πρώτη μετά από 11 χρόνια (2009).

Περίπου δέκα μέρες αργότερα η επιθυμία του 49χρονου Νεοϋορκέζου φιλέλληνα προπονητή (μεγάλωσε στην Αστόρια), που διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον Ηλία Ζούρο αλλά και άλλους Έλληνες προπονητές, έγινε πραγματικότητα με τους «λιμνανθρώπους» να... σπάνε την ισοπαλία των δύο πρώτων αγώνων και να κερδίζουν το Game 3 και το Game 4!

Μη νομίζετε, βέβαια, ότι ο έμπειρος coach, που το καλοκαίρι του 2014 απολύθηκε από τους Σακραμέντο Κινγκς (καμία έκπληξη), άνοιξε καμία σαμπάνια. Το αντίθετο! Άρχισε τη γκρίνια για τις βολές του ΛεΜπρόν και της παρέας του και προφανώς ενθυμούμενος τον εξυπνακισμό που είχε εκτοξεύσει, έσπευσε να «διορθώσει» την κατάσταση, τονίζοντας ότι ασφαλώς και θα ήθελε να ήταν στην θέση των Λέϊκερς.

Όλες αυτού του είδους οι σπαρταριστές ιστορίες, οι κόντρες, τα σχόλια των αναλυτών και οι εκάστοτε προσωπικές αντιπαλότητες που δημιουργούνται στα playoffs, είναι το «αλατοπίπερο» του ΝΒΑ και σε συνδυασμό με το υψηλού επιπέδου θέαμα και την κορυφαία ποιότητα των αθλητών, καθιστούν τον «άλλο πλανήτη του αθλήματος» ως την πιο ελκυστική επαγγελματική λίγκα στον υφήλιο.

Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο, άλλωστε, το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου έχει μετατραπεί σε μία μηχανή που κόβει χρήματα και δικαίως προσελκύει τους κορυφαία ταλέντα απ' όλον τον κόσμο.

Συνέπεια όλων των ανωτέρω, είναι ότι το scouting εκτός Αμερικής, έχει αναχθεί σε επιστήμη πρώτη γραμμής με τους μη Αμερικανούς μπασκετμπολίστες να εισέρχονται ολοένα και περισσότερο στον «μαγικό κόσμο» και με τρανό παράδειγμα τον δικό μας Γιάννη Αντετοκούνμπο, να φτάνουν και στους πλέον πρωταγωνιστικούς ρόλους!

Το διπλό jackpot που δεν ήρθε από το... draft!

Το Ντένβερ είναι μία από τις λίγες ομάδες, που δεν έχει ποτέ κερδίσει τον πρώτο λαχνό (ούτε καν τον δεύτερο) στην λοταρία του draft. Για την ακρίβεια, ο οργανισμός του Κολοράντο, που το 1996 επέλεξε τον Ευθύμη Ρεντζιά στο νο23, έχει αναρριχηθεί μόλις δύο φορές στο νο3 (το 2003 πήρε τον Καρμέλο Άντονι και το 1998 τον Ραφ ΛαΦρεντζ).

Επομένως κανένας δεν περίμενε ότι το pick του χοντρούλη Νίκολα Γιόκιτς στο νο41 (2014) και ο συνδυασμός του με τον υποσχόμενο κολεγιακό αστέρα του Κεντάκι, Τζαμάλ Μάρεϊ στο νο7, δύο χρόνια αργότερα (2016), θα αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά για την δημιουργία μίας ομάδας με προσδοκίες τίτλου! Όπως είναι πλέον οι Νάγκετς που βλέπουμε στα εφετινά playoffs, χωρίς να εξετάζουμε αν αυτό είναι εφικτό να γίνει φέτος ή τα επόμενα χρόνια.

H αλήθεια είναι ότι αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός ο Μέϊσον Πλάμλι (άφησε τον Άντονι Ντέϊβις να βρει χώρο για το νικητήριο σουτ στο Game 2) ή αν είχαν πάρει το αμυντικό ριμπάουντ στην προηγούμενη φάση, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, θα βρίσκονταν στο 2-2 και θα είχαν αρκετές πιθανότητες να φτάσουν στους τελικούς από φέτος! Αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό ζητούμενο του σημειώματος που διαβάζετε.

Ο ψηλός που βλέπει όλες τις πάσες και κάνει τα αδύνατα.. δυνατά!

Ο βασικότερος λόγος αυτής της εκτόξευσης, είναι η ασύλληπτη πρόοδος που έχει κάνει μέσα σε έξι χρόνια ο 25χρονος Σέρβος σέντερ των «σβώλων»! Μία πρόοδος που έχει κάνει όλους τους ειδικούς «να σκίζουν τα πτυχία τους», πολύ απλά γιατί δεν οφείλεται στα στοιχεία από τα οποία πλέον εξαρτάται το σύγχρονο μπάσκετ.

Κοινώς, άσχετα αν στην καραντίνα ο Γιόκιτς (βρέθηκε θετικός και στον κορονοϊό) έχασε πολλά κιλά και γύρισε αγνώριστος στην Αμερική, η εντυπωσιακή εξέλιξη του σε point-center με ικανότητα να είναι επιδραστικός σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, δεν έχει να κάνει καθόλου με την περιβόητη αθλητικότητα (άλμα, έκρηξη, ταχύτητα), που δεν υπάρχει καθόλου στο ρεπερτόριό του.

Αντιθέτως, το παχουλό παιδί από το Σόμπορ (μία πόλη στα σύνορα της Σερβίας με την Ουγγαρία) δεν ήταν ποτέ και δεν έγινε ο παίκτης που μπορεί να τρέξει, να πηδήξει ή να κινηθεί γρήγορα. Όπως εξήγησε στο ESPN, ο μέντοράς του και παλαίμαχος διεθνής Σέρβος άσος, Ντέγιαν Μιλόγιεβιτς, ο Νίκολα ήταν πάντα ο παίκτης που ανεξαρτήτως σωματοδομής, απομνημόνευε αμέσως όλα τα plays και στην προπόνηση, ήθελε να τα δοκιμάζει απ' όλες τις θέσεις.

Τα έτρεχε δηλαδή σαν play maker, σαν guard, σαν small και power forward, αλλά και από την φυσική του θέση (center). Κάπως έτσι, το μυαλό του έμαθε να στροφάρει σε οποιαδήποτε σημείο του παρκέ βρισκόταν, έχοντας ή μη την μπάλα στα χέρια του.

Η επιθυμία του να καλύψει την αθλητική αδυναμία, μαθαίνοντας τέλεια τα βασικά του αθλήματος (ντρίμπλα, πάσα και σουτ), του έδωσε επιπλέον πλεονέκτημα απέναντι στους υπόλοιπους ψηλούς και όταν του δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ, έκοψε την μαχαίρι την coca-cola (έπινε τρία λίτρα την μέρα στην Σερβία) και το junk food, δυνάμωσε το κορμί του και απλά περίμενε την ώρα του.

Βλέποντάς τον στο παρκέ απέναντι στα υπόλοιπα «τέρατα της φύσης», σου δίνει την αίσθηση ότι θα γίνει εύκολη λεία απέναντι στους Γκομπέρ, Χάρελ και Χάουαρντ όλου του κόσμου. Ο τύπος, όμως, είναι μακράν ο παίκτης που αξιοποιεί απόλυτα το παραμικρό λάθος της αντίπαλης άμυνας, «διαβάζοντας» άριστα κάθε φάση.

Είναι ο «δολοφόνος» με το αγγελικό πρόσωπο που «σκοτώνει» με πάσα, με μακρινό σουτ, με πλάτη και πρόσωπο στο καλάθι, αλλά και χωρίς να πιάσει την μπάλα (ανοίγοντας χώρο στους υπόλοιπους) και γενικά είναι ο παίκτης που χαίρεται ακόμη και ο μπασκετικός φίλαθλος της αντίπαλης ομάδας να βλέπει, βγάζοντάς του το καπέλο! Γιατί κάνει το άθλημα να φαίνεται ομορφότερο και τους συμπαίκτες του φυσικά πιο ευτυχισμένους.

Το decision making είναι αυτό που πλέον κάνει την διαφορά!

Οι Νάγκετς ήταν τυχεροί σε ένα πράγμα! Στο ότι μπόρεσαν να κάνουν πραγματικότητα τη συνύπαρξη και συνεργασία δύο παικτών, που μπορούν ταυτόχρονα να πάρουν, να εκτελέσουν και να υποστηρίξουν τις μεγάλες αποφάσεις που κρίνουν τις αθλητικές επιτυχίες.

Το "ματσάρισμα" του "Joker" με τον Τζαμάλ Μάρεϊ έχει δημιουργήσει το ιδανικό δίδυμο ψηλού-κοντού, που απογειώνει την δημιουργία σε δυσθεώρητα ύψη, επιτρέπει στο supporting-cast να δείχνει δύο επίπεδα πιο πάνω από τις ικανότητες του κάθε παίκτη ξεχωριστά και αυτομάτως, εκτοξεύει την ομάδα σε τροχιά τίτλου!

Εξαιρετικός παίκτης ο Καναδός combo-guard στο κολέγιο, δεν λέω, αλλά μεταξύ μας ούτε ο Τζον Καλιπάρι πίστευε ότι τέσσερα χρόνια μετά την μοναδική του χρονιά στις «αγριόγατες», θα έφτανε σε σημείο να βάζει 50άρες στα playoffs και να αναδεικνύεται σε αστέρα πρώτου μεγέθους στο ΝΒΑ! Άλλωστε, την «οργιώδη» εικόνα που παρουσιάζει φέτος στην «φούσκα» του Ορλάντο, σε τέτοια διάρκεια, δεν την είχαμε δει ούτε κατά διάνοια στην κανονική περίοδο.

Χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι είναι superstar, o γεννημένος στο Κίτσενερ του Οντάριο, είναι ο παίκτης που έχει ωφεληθεί περισσότερο από το αγωνιστικό στυλ του Γιόκιτς. Γιατί έχει την προσωπικότητα και το ειδικός βάρος για τις μεγάλες αποφάσεις, την οξυδέρκεια για να ηγηθεί και την clutch νοοτροπία όταν πρέπει. Και τον βοηθάει διπλά το ότι ο Σέρβος franchise player των Νάγκετς, δεν θέλει συνεχώς την μπάλα στα χέρια του, ούτε απαιτεί να παίρνει τις περισσότερες προσπάθειες.

Θέλει όμως να κερδίζει και όταν δεν σκοράρει και δεν παίρνει ριμπάουντ, βρίσκει τον τρόπο να παραμένει το ίδιο και κάποιες φορές περισσότερο, επιδραστικός. Ο τρόπος που κινεί το σώμα του και παρασέρνει τους αντιπάλους, δημιουργεί χώρους, απελευθερώνει συμπαίκτες και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να φανούν όσοι το αξίζουν.

Αυτός είναι ίσως ο πιο ασφαλής ο δρόμος προς την επιτυχία. To τανγκό θέλει δύο για να το χορέψεις! Το ίδιο και ο πρωταθλητισμός και το παράδειγμα των ανερχόμενων Νάγκετς είναι ίσως η καλύτερη συμβουλή για τους Μπακς, που οφείλουν να πλαισιώσουν τον "Greek Freak" με έναν ακόμη decision maker πρώτης γραμμής. Αν θέλουν να ξαναφέρουν τίτλο στο Ουισκόνσιν και να κρατήσουν τον Γιάννη για πάντα στο Μιλγουόκι!