Μία έρευνα γύρω από το ποιος επέλεξε τον “Poku”, τα λέει όλα!

Η επιλογή του ψιλόλιγνου (2,14) Σέρβου forward των «ερυθρολεύκων» στο νο17 του εφετινού draft από τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, ήταν αδιαμφισβήτητα μία πολύ ευχάριστη μπασκετική είδηση για το ελληνικό, το σερβικό και κατ' επέκταση το ευρωπαϊκό μπάσκετ, σε μία εποχή που αν μη τι άλλο τα αθλητικά χαμόγελα δεν περισσεύουν...

Τα χαρμόσυνα μαντάτα έκαναν μεγάλο θόρυβο όχι τόσο ως προς την ουσία της υπόθεσης (λίγο-πολύ όλοι περιμέναν ότι “Poku” θα ακούσει το όνομά του από τον Άνταμ Σίλβερ), όσο ως προς τις λεπτομέρειες της επιτυχίας του, που αναμφίβολα δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.

Γιατί δεν πρέπει να σταθούμε απλά και μόνο στο ότι ο Ποκουσέφσκι επελέγη από μία ομάδα του ΝΒΑ, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι προσεγγίζουμε το θέμα εντελώς επιφανειακά. Εκεί που θα πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας, είναι στο τι προηγήθηκε για να φτάσουμε μέχρι εδώ, αλλά και σε όλα αυτά που έκαναν οι Θάντερ, προκειμένου να τον τραβήξουν στο νο17, με τη μοναδική τους επιλογή στο εφετινό draft!

Η συμβολή του Ολυμπιακού στην επιτυχία του Αλεξέι!

Να αρχίσουμε από τους «ερυθρόλευκους», ο οποίοι είναι η μόνη ομάδα στην Ελλάδα (και ο Προμηθέας δίνει μεγάλη βάση στις ακαδημίες και το παιδομάζεμα, αλλά δεν έχει τόσο μεγάλο κεφάλαιο για να λειτουργήσει στο επίπεδο των Πειραιωτών), που – οργανωτικά και σε επίπεδο ανάπτυξης – θυμίζει κάτι από αμερικανικό μπάσκετ. Τόσο σε επίπεδο γενικής διεύθυνσης (Λεπενιώτης), όσο και αθλητικού management (Μπαφές) έχει στελέχη με ανοικτούς ορίζοντες και σύγχρονη φιλοσοφία, τα οποία είναι χρόνια στην ομάδα και έχουν κερδίσει την τυφλή εμπιστοσύνη των αδελφών Αγγελόπουλων.

Αυτός είναι και ο λόγος που εγχειρήματα όπως η ανάπτυξη των τμημάτων υποδομής και η λειτουργία μίας θυγατρικής ομάδας (σαν προθάλαμος της πρώτης) εγκρίθηκαν χωρίς δυσκολία και όπως αποδεικνύεται εκτελούνται σωστά και γι' αυτό αποδίδουν! Και το τρομερό της όλης ιστορίας, ξέρετε ποιο είναι; Ότι στο ελληνικό μπάσκετ του 2020, αυτές οι πρωτοβουλίες δεν θα έπρεπε να είναι δακτυλοδεικτούμενες ούτε να χαρακτηρίζονται πρωτοποριακές! Ίσα-ίσα που θα έπρεπε να τις είχαν ακολουθήσει πολλές περισσότερες ομάδες...

Για να μην ξεφύγουμε από τον «δικό μας» μεγάλο πρωταγωνιστή του draft, όμως, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πριν από πέντε χρόνια, η «ερυθρόλευκη» ΚΑΕ αποφάσισε να επενδύσει κοντά στο μισό εκατομμύριο Ευρώ σε ένα project “what if” (ο “Poku” ήταν ένας από τους παίκτες που ήρθαν στην ομάδα), εφαρμόζοντας εν πολλοίς μία συνηθισμένη φιλοσοφία στην Αμερική, προσαρμοσμένη στα ελληνικά δεδομένα.

Γιατί πέρα από την δουλειά στο γήπεδο με τους προπονητές (Κεραμέας-Τσαλδάρης-Μπάρλος), οι άνθρωποι του συλλόγου μπήκαν στην διαδικασία να βρουν σπίτια, να «μετακομίσουν» οικογένειες, να βρουν δουλειές σε γονείς, να έρθουν σε συμφωνίες με ιδιωτικά σχολεία και γενικότερα να τολμήσουν ένα project «ξένο» στην ελληνική μπασκετική πραγματικότητα.

Κάπως έτσι μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο “Ποκουσέφσκι” και η αλήθεια είναι ότι το όνομα του Ολυμπιακού και οι διεθνείς διασυνδέσεις που έχει ως οργανισμός, βοήθησαν πολύ το παιδί, ως προϊόν των τμημάτων υποδομής ενός συλλόγου με παράδοση και ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Είναι κάτι περισσότερο από δεδομένο, όμως, ότι αν ο Αλεξέι δεν είχε το μέγεθος (ήρθε με μπόι 1,96 πριν κλείσει τα 14 του χρόνια και σήμερα βρίσκεται στα 2,14) και το ταλέντο στα βασικά του αθλήματος (ντρίμπλα, κίνηση, πάσα και σουτ), δύσκολα οι «ερυθρόλευκοι» θα έπαιρναν το ρίσκο, ενώ όσο και να δούλευε, θα ήταν σχεδόν αδύνατο στα 19 του, να θεωρείται prospect πρώτης γραμμής.

Κοινώς, πολύ δύσκολα θα έμπαινε στο ραντάρ των ομάδων του ΝΒΑ! Δηλαδή όλων αυτών των οργανισμών, που έχουν ξεχωριστό budget για τμήματα scouting, το οποίο περιλαμβάνει ταξίδια σε όλο τον κόσμο για τον εντοπισμό ταλέντων και τον έλεγχο της προόδου τους σε βάθος χρόνου.

Από τον KD, τον Russ και τον «μούσια» στον “Poku”!

Μέσα από ακριβώς αυτή την διαδικασία, λοιπόν, ο Αλεξέι Ποκουσέφσκι μπήκε στο στόχαστρο των Θάντερ. Μίας ομάδας που έχει τον ίδιο general manager εδώ και 13 χρόνια και απασχολεί συνολικά 8 scouters. O Ιταλός Μάσιμο Μπιαζίν, επικεφαλής του international scouting της Οκλαχόμα Σίτι επισκέφτηκε τουλάχιστον δύο φορές το ΣΕΦ και τον παρακολούθησε σε προπονήσεις και πέρυσι σε αγώνες στην Α2 Κατηγορία.

Όταν πείστηκε 100% ότι ο νεαρός Σέρβος έχει το απόλυτο πακέτο, επέστρεψε μαζί με τον γενικό διευθυντή της ομάδας, Σαμ Πρέστι (ο διοικητικός παράγοντας που επέλεξε από το draft τον Ντουράντ, τον Ουέστμπρουκ αλλά και τον Χάρντεν), στον οποίο ανήκε και η τελική απόφαση.

Σας θυμίζει κάτι το παραπάνω σενάριο; Με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο κινήθηκαν και οι Μιλγουόκι Μπακς το 2013 για την περίπτωση του Αντετοκούνμπο. Απλά για τον “Greek Freak” οι πληροφορίες και τα videos που υπήρχαν ήταν ελάχιστα γιατί ο Γιάννης έπαιζε σε μία συνοικιακή ομάδα της Αθήνας (Φιλαθλητικός) και όχι σε έναν μεγάλο ευρωπαϊκό σύλλογο. Η διαδικασία, όμως, ήταν κατ' ουσίαν η ίδια.

Γιατί οι άνθρωποι του ΝΒΑ άναψαν το «πράσινο φως» για την επένδυση

Με αυτά και με εκείνα, η απόφαση να επιλεγεί ο Ποκουσέφσκι στο draft ήταν κάτι περισσότερο από συνειδητή! Δεν βρίσκεις συχνά ένα παιδί κοντά στα 2,15, που μπορεί να βάλει την μπάλα στο πάτωμα, που έχει απαλό άγγιγμα στο σουτ, που μπορεί να βγει από τα screens και να πάει στο drive και ταυτόχρονα να δει και την σωστή πάσα.

Και όταν το βρεις, τότε έχεις μπροστά σου τις ιδανικές προϋποθέσεις για το πιο ασφαλές ρίσκο. Κι έχοντας την πολυτέλεια του χρήματος, είσαι θέση να αγοράσεις το μέγεθος και το ταλέντο και να επενδύσεις στην προοπτική! Η επένδυση, άλλωστε, έχει πάντα και ένα ποσοστό αποτυχίας.

Στην παραπάνω περίπτωση, όμως, η ζυγαριά γέρνει περισσότερο προς την πλευρά της επιτυχίας. Αν ίσχυε το αντίθετο, κανένας general manager δεν θα έμπαινε στην διαδικασία να επενδύσει 6 εκατομμύρια δολάρια (εγγυημένα για τα πρώτα δύο χρόνια, τα οποία μπορούν να γίνουν 14,3 σε βάθος τετραετίας), αν ο γεννημένος στο Νόβισαντ της Σερβίας, δεν πληρούσε κάποια σημαντικά standards.

Ούτε φυσικά να σπαταλήσει όλες τις επιλογές της ομάδας του στο εφετινό draft (το νο25 και το νο28), μαζί με τον εξαιρετικό Ρίκι Ρούμπιο (τον είχε αποκτήσει πριν λίγες μέρες στο πλαίσιο της μετακίνησης του Κρις Πολ στο Φίνιξ), τον οποίο και έστειλε στην Μινεσότα...

Υγ.1: Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στην σημαντική συμβολή της στάσης που κράτησε ο Ολυμπιακός και στο κομμάτι της προώθησης του Ποκουσέφσκι από το καλοκαίρι και μετά. Δεν συμβαίνει συχνά να βλέπεις τον σύλλογο και τον παίκτη να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να συμφωνούν ότι το κοινό όφελος επιτάσσει την μετακόμισή του στην Αμερική για ενδυνάμωση, αγωνιστική βελτίωση και tour για work-out με όλες τις ενδιαφερόμενες ομάδες.

Υγ.2: Και όλα αυτά χωρίς σκεφτεί το αγωνιστικό συμφέρον του Ολυμπιακού Β' στην Α2 Κατηγορία (ασχέτως αν τελικά άλλαξε ο κανονισμός από την ΕΟΚ σχετικά με τους ξένους παίκτες) αλλά και της πρώτης ομάδας στην Euroleague.

Yγ.3: Η τελική έκβαση της υπόθεσης δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν και άλλες ομάδες με ταλαντούχους νέους παίκτες και το 1,5 εκατομμύριο δολάρια που θα μπει στο ταμείο του όταν ο Ποκουσέφσκι υπογράψει το συμβόλαιό του, αποδεικνύει ότι με “know how”, σωστή στρατηγική και πίστη στο πλάνο, γίνονται θαύματα!