Τόνι Πάρκερ: Η πορεία του κοντούλη παιχταρά Γάλλου, μέχρι την Βιλερμπάν

• ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΟΥΤ...
• ΣΤΟΧΟΣ ΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Ο Ολυμπιακός υποδέχεται την Βιλερμπάν στο ΣΕΦ, για την 20η αγωνιστική της Euroleague και είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να δούμε πως η γαλλική ομάδα έχει φτάσει να αγωνίζεται σε αυτή την διοργάνωση.

Αναγκαστικά τα φώτα φεύγουν από την ομάδα και πάνε στον ιδιοκτήτη της. Ο Τόνι Πάρκερ είναι εκείνος που έχει βαλθεί να κάνει τα όνειρα των Γάλλων πραγματικότητα και τα πηγαίνει εξαιρετικά. Η Βιλερμπάν του ανήκει και η ανδρική και η γυναικεία ομάδα και αν δεν τις φτάσει στην κορυφή δεν θα ησυχάσει. Ακριβώς έτσι επέλεξε να πορευθεί και στην καριέρα του.

Η κορυφή ήταν ο μόνος στόχος και παρόλο που βρέθηκε μικρός εκεί, κατάλαβε πολύ καλά πως για να φτάσεις θέλει αγώνα. Η Βιλερμπάν θα είναι για τα επόμενα 10 χρόνια στην Euroleague, πήρε το Κύπελλο της Γαλλίας και ο Πάρκερ δουλεύει για να την δει στην κορυφή.

Το Netflix δημιούργησε ακόμα μια μοναδική δουλειά, που κυκλοφόρησε στις 6 Ιανουαρίου και μπαίνει μέσα σε όλες τις πτυχές της καριέρας, αλλά και της ζωής του Πάρκερ, με τον Κόμπι Μπράιαντ να ξεχωρίζει με την μοναδική του παρουσία.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΟΥΤ...

Το τελευταίο σουτ είναι ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή και την καριέρα του Τόνι Πάρκερ. Δεν έχει ιδιαίτερο δράμα, αν και εμφανίζονται σκηνές από την πρώην γυναίκα του Εύα Λονγκόρια, αλλά μπορεί ο θεατής να μπει στο σπίτι του Πάρκερ, στον χώρο που κρατάει τα τρόπαια του και να περπατήσει μαζί του, σε όλη την αναδρομή της καριέρας του.

Ο Πάρκερ εμφανίζεται ήρεμος και χαμογελαστός καθώς βλέπει να ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής του, μιλάει για όλες τις σκέψεις του, ενώ όσοι σχολιάζουν δίνουν κάτι. Ο Πόποβιτς, ο Ρόμπινσον, ο Ντάνκαν, ο Τζόρνταν, ο Ανρί και εκείνος που πάντα κλέβει λίγο παραπάνω από το συναίσθημα μας, ο Κόμπι Μπράιαντ.

Στιγμές, μπλεγμένες με το σήμερα, σκέψεις, φάσεις, πρωταγωνιστές, όλοι μαζί συνθέτουν μια μοναδική ιστορία, εκείνη του Τόνι Πάρκερ.

Για τους Αμερικανούς υπάρχουν λίγα ονόματα που στα χρόνια ξεχωρίζουν. Είναι ο Τζόρνταν, είναι ο ΛεΜπρον, είναι ο Κόμπι. Για τους Γάλλους όμως είναι μόνο ένα. Ο Τόνι Πάρκερ είναι ο ένας και μοναδικός. Πάνω απ' όλους τους άλλους.

Μπορεί αυτό το ντοκιμάντερ να μην είναι το «The Last Dance», αλλά δείχνει την πορεία του κοντούλη Γάλλου, που πήγε με θράσος, άντεξε στο σκληρό ΝΒΑ, βγήκε μπροστά και άλλαξε την ιστορία του μπάσκετ, για έναν ολόκληρο λαό.

Γεννημένος στο Βέλγιο, μεγάλωσε στην Γαλλία και η ζωή του άλλαξε, όταν αποφάσισε να παίξει μπάσκετ επαγγελματικά. Έγινε ντραφτ το 2001 από τους Σπερς και έμελλε να δεθεί για πάντα εκεί. Πήρε 4 πρωταθλήματα, έπαιξε 1,254 παιχνίδια, ήταν 6 φορές All Star και βγήκε και MVP Τελικών το 2007, όπου κουβάλησε την ομάδα του μέχρι τον τίτλο και έκανε και το τελευταίο όνειρο του πραγματικότητα.

Παρουσιάζεται πως έγινε το κομμάτι της μεγαλύτερης δυναστείας του ΝΒΑ, πως έλαμψε με τον γάμο του δίπλα στην σούπερ σταρ, Εύα Λογκόρια, αλλά και πως δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει σούπερ σταρ για τους Αμερικανούς.

Ξεχωριστή αναφορά και κεφάλαιο με σπουδαίο ενδιαφέρον είναι εκείνο για την απόφαση του να κλείσει την καριέρα του στους Χόρνετς. Πως δεν άντεξε να γίνει τρίτος γκαρντ στο Σαν Αντόνιο και αποφάσισε να κάνει μια άλλη επιλογή, η οποία ακόμα και σήμερα ξενίζει άπαντες σε όλο τον κόσμο.

Τεράστιο ενδιαφέρον έχει και η ιστορία από τότε που ο Πάρκερ τραυματίστηκε σοβαρά και έμεινε εκτός 7 μήνες. Οι σκέψεις από την πρώτη στιγμή, η αντιμετώπιση, ο αγώνας για να λυγίσει το γόνατο και η επιστροφή νωρίτερα απ' ότι ο καθένας περίμενε. Οι σκηνές από την αποθεραπεία του, είναι δυνατές, ενώ η επιστροφή του δείχνει και την νοοτροπία που κουβαλούσε σε κάθε περίσταση.

Μια νοοτροπία που τον έκανε να αλλάξει το στιλ που σούταρε, μετά από το σχεδόν μισό της καριέρας του. Άφησε στην άκρη ότι ήξερε και μπήκε στο παρκέ σαν παιδάκι να μάθει από την αρχή να σουτάρει. Να πάει το παιχνίδι του παρακάτω και να καταφέρει να κερδίσει τίτλους. Η σκέψη του, η προσπάθεια του και στο τέλος η επιτυχία του, όλα περνούν μέσα από την οθόνη μας.

Οι Σπερς κατάφεραν απίθανα πράγματα στο ΝΒΑ και το έκαναν σχετικά... ήσυχα. Μαζί με τον Ντάνκαν και τον Τζινόμπιλι, ο Πάρκερ μεγάλωσε, άλλαξε και στο τέλος πέτυχε. Ποτέ δεν κατάφεραν να φτάσουν την φήμη των Κόμπι ή του ΛεΜπρον, αλλά και πάλι το έκαναν με στιλ και αυτό το στιλ έχει να κάνει με το ότι είχαν τον Πάρκερ να τους δίνει την μπάλα.

Πήγε σαν ένα παιδάκι στην Αμερική, με άπαντες να τον αμφισβητούν για ό,τι ήταν και τελικά έγραψε την ιστορία όπως την ήθελε. Δεν κάθισε να περιμένει. Έμαθε να ξεπερνά τις δυσκολίες.

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Δυσκολίες σαν αυτές που βρήκε και στην εθνική ομάδα της Γαλλίας. Δυσκολίες που κουβαλούσε από το ΝΒΑ και έβγαιναν σε μια ευρωπαϊκή ομάδα, με άλλο στιλ, κουλτούρα και διάθεση. Αλλά και εκεί άφησε το στίγμα του. Έκανε λάθη, αλλά στο τέλος ηγήθηκε όπως έπρεπε. Βρήκε τον τρόπο να πετύχει και αυτό είναι κάτι που τον ορίζει.

«Μεγαλώνοντας είχα τα καλύτερα στοιχεία και από τους δύο κόσμους. Είχα Ευρωπαία μητέρα και Αμερικανό πατέρα. Η πλευρά μου αυτή μου έδινε αυτοπεποίθηση, να πιστεύω στο αδύνατο, να μένω θετικός και η μητέρα μου με κρατούσε προσγειωμένο, να μην πετάω όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά και να μην είμαι σκληρός με τον εαυτό μου, όταν τα πράγματα ήταν άσχημα».

Τελευταίο κεφάλαιο της ζωής του μέχρι τώρα είναι αυτό της Βιλερμπάν. Ο Πάρκερ επενδύει στην Γαλλία, έχει σχολή, έχει και τις δύο ομάδες και θέλει να τις κάνει πρωταθλήτριες. Θέλει να δώσει πίσω σε έναν λαό που τον λάτρεψε ως Θεό και τι καλύτερο από το να κάνει μέσα από το μπάσκετ. Την αγόρασε το 2014, πήρε την γυναικεία ομάδα το 2017 και πλέον φτιάχνει το μέλλον του στο τιμόνι της.

Σήμερα,η Βιλερμπάν είναι η δύναμη εκείνη στο γαλλικό μπάσκετ που το κινεί. Πήρε το κύπελλο το 2019 και ο Πάρκερ είναι εκεί για να της δείχνει τον δρόμο. Έχει το χάρισμα της νίκης και αυτό θέλει να δει και από τις ομάδες του. Η γυναικεία ομάδα πήρε το πρωτάθλημα το 2019. Είναι πρόεδρος πλέον, παρακολουθεί την ομάδα του ώρες ατελείωτες, έχοντας πάρει πολλά από τους Σπερς. Έχει επιλέξει να τα φέρει στην Ευρώπη, να προσφέρει στην Γαλλία, δείχνοντας την ίδια θέληση που είχε όταν φορούσε την φανέλα της...

Το ντοκιμαντέρ αξίζει να το δείτε.

Μπορεί να μην έχει το δράμα που είχε ο Τζόρνταν, αλλά για τους ευρωπαίους έχει άλλο ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ο Πάρκερ άνοιξε τον δρόμο για πάρα πολλούς παίκτες στο ΝΒΑ και συνεχίζει να δίνει πίσω στο μπάσκετ.

Η ενασχόληση του με την Ευρώπη και την Euroleague είναι απόδειξη.