Όσο ο Γιάννης χαμογελά, μην φοβάστε τίποτε!

Έχοντας καλύψει από κοντά δύο All Star Games με τον “Greek Freak” απόλυτο πρωταγωνιστή, αλλά στο τέλος «χαμένο» (αν και σε μία τέτοια γιορτή, η λέξη ήττα δεν πολυυφίσταται), δεν σας κρύβω ότι ζήλεψα που δεν ήμουν στην μεγαλοπρεπή “Farm State Arena” της Ατλάντα. Όχι τόσο για το πολύ χορταστικό – η αλήθεια – μπασκετικό θέαμα (με εξαίρεση τον διαγωνισμό καρφωμάτων) που αναπάντεχα μας επιφύλαξαν οι αστέρες του ΝΒΑ, αλλά για να ζήσω από κοντά την χαρά του 26χρονου Έλληνα superstar!

Να βιώσω τα συναισθήματά του, τους χορούς και τα παιχνίδια του με τον γιο του Λίαμ Τσαρλς, να καταγράψω τις αντιδράσεις συμπαικτών και αντιπάλων ως προς την επιτυχία και το μεγαλείο του. Να τον ακούσω να μιλάει βρε αδερφέ, να ανταλλάξω πέντε κουβέντες μαζί του σαν απεσταλμένος από την Ελλάδα και να φουσκώσω κι εγώ από υπερηφάνεια, καλύπτοντας from day 1 την πτήση του Γιάννη Αντετοκούνμπο προς τα αστέρια!

Για όλους όσοι τον γνωρίσαμε και τον συναναστραφήκαμε πριν γίνει κάτοικος Μιλγουόκι, από την εποχή του δυαριού στου Ζωγράφου, τον ακολουθήσαμε στην Αμερική και είδαμε από κοντά αρκετά από τα άλματα που έκανε κάθε χρόνο, η συγκίνηση να τον βλέπουμε σταθερά στην κορυφή με το χαμόγελο και το προσωνύμιο της μπασκετικής τους προέλευσης, ανήκει στην κατηγορία του «δεν περιγράφω άλλο».

Αυτά όσον αφορά το πως βίωσα σαν τηλεθεατής το πιο λαμπερό All Star Game για το ελληνικό μπάσκετ! Πάμε όμως κατευθείαν στον Γιάννη, που αν και εξαρχής είχε συνταχθεί με την άποψη του ΛεΜπρόν και είχε δηλώσει αντίθετος με την διεξαγωγή του εφετινού event – εν μέσω covid-19 – έκανε πράξη την υπόσχεσή του, όχι απλά για να δώσει το παρών, αλλά για να αντιμετωπίσει την συμμετοχή του με τον δέοντα σεβασμό προς το άθλημα, τους φιλάθλους-τηλεθεατές και τον ίδιο θεσμό!

Κακά τα ψέματα, ποιο παιδί που κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και μπαίνει στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, δεν έχει φανταστεί τον εαυτό του να γίνεται All Star; Η επιλογή για την ετήσια γιορτή του παγκοσμίου μπάσκετ, συνιστά υπέρτατη τιμή και ο Γιάννης είναι από τους λίγους σημερινούς superstars, που σέβονται τις αξίες. Πολύ απλά γιατί έχει μοχθήσει πολύ για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο.

Η 5η διαδοχική του συμμετοχή στο κυρίως πιάτο του All Star Weekend ως starter, όμως (είχε συμμετάσχει το 2014 και το 2015 στο Rising Stars και την 2η χρονιά και στον διαγωνισμό καρφωμάτων), έστω κι αν οι οιωνοί δεν ήταν θετικοί, έμελλε να ήταν η πιο ξεχωριστή. Κι αυτή που σίγουρα δεν θα ξεχάσει ποτέ!

Όχι μόνο γιατί βρέθηκε για πρώτη φορά από την πλευρά των νικητών (170-150) και αναδείχτηκε ο πρώτος Ευρωπαίος ΜVP στην ιστορία του θεσμού! Ούτε γιατί τίναξε στον αέρα την στατιστική με το εξωπραγματικό 16/16 σουτ και σε μέσο όρο πόντων (28,8) φιγουράρει πρώτος στον πίνακα των σκόρερς, όλων των εποχών στα All Star Games. Πάνω από τον Κέβιν Ντουράντ (μ.ο. 25,0π.), τον ΛεΜπρόν Τζέιμς (μ.ο. 21,6π.), τον Όσκαρ Ρόμπερτσον (μ.ο. 20,5π.), τον Μάικλ Τζόρνταν (20,2π.) και τον Τζούλιους Έρβινγκ (μ.ο. 20,1π.), που βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα!

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση του Αντετοκούνμπο, όμως, δεν οφείλεται σε όλα τα παραπάνω, τα οποία μόνο, αμελητέα δεν είναι! Το χαμόγελο ανθίζει στα χείλη του και η καρδιά του φτερουγίζει ως εκεί που δεν παίρνει, βλέποντας τον γιο του να τον αναγνωρίζει, να τον χαιρετά και να θέλει να τον παίξει μαζί του! Η σύνδεσή του με την οικογένεια είναι η επικεφαλίδα στο αξιακό του σύστημα και τώρα που ο ίδιος νιώθει διπλά υπεύθυνος για την τύχη της, η μίξη των συναισθημάτων δημιουργεί ένα αδιανόητο «κοκτέιλ» αισθήσεων.

Αυτή είναι η πρώτη παράμετρος με τεράστιο ειδικός βάρος για τον μεγαλύτερο πρεσβευτή της χώρας μας και του ελληνικού μπάσκετ παγκοσμίως! Αν υπάρχει και μία δεύτερη, που σίγουρα έχει βαρύτητα στο μυαλό του, αυτή έχει να κάνει με την απόλυτη αναγνώριση της οποίας τυγχάνει πλέον στο άλλο πλανήτη του αθλήματος!

Όχι μόνο λόγω των πραγματικά ασύλληπτων κατορθωμάτων του, τα οποία προκαλούν τρόμο, αν σκεφτεί κανείς το νεαρό της ηλικίας του και τα χρόνια που έχει ακόμη μπροστά του στο μπάσκετ!

Αλλά κυρίως για το τι άνθρωπος είναι. Τι αξίες πρεσβεύει, πόσο σωστά πράγματα λέει δημόσια, τι πιστεύω διατυπώνει, πόσο συμπαθής και φιλικός τύπος και πόσο σπάνια πιστός είναι στα θέλω του!

Γι' αυτά και για άλλα πολλά, αν και θέλω πολύ να τον δω πρωταθλητή κάποια μέρα, δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ το πόσες άλλες σπουδαίες επιτυχίες και διακρίσεις θα καταγραφούν στο ενεργητικό του! Μου αρκεί να τον βλέπω να δίνει την ψυχή του, να δουλεύει σκληρά και να γίνεται συνεχώς καλύτερος, να είναι σταθερά εκ των πιο fun to watch παίκτες του ΝΒΑ, να παραμείνει πρότυπο για τα παιδιά μας και να είναι ευτυχισμένος. Γιατί αν είναι, τότε το μπάσκετ γενικά θα γίνεται ολοένα πλουσιότερο και το ελληνικό ειδικά, κάποια στιγμή θα ζήσει κάτι υπέρτατο...