Bob Pettit – 2 MVPs
Ο θρύλος των Χοκς είναι και ο πρώτος που πανηγύρισε την κατάκτηση του βραβείου. Κυριάρχησε στη λίγκα από την rookie season (1954-55) και ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους σε πόντους και ριμπάουντ ανά ματς. Το πήρε το 1955-56 με 25.7 πόντους και 16.7 ριμπάουντ μέσο όρο, ενώ το επανέλαβε τη σεζόν 1958-59 με 29.7 πόντους και 16.4 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.
Wilt Chamberlain, Bill Russell – 4 MVPs
Ίσως ο πιο κυριαρχικός ψηλός στην ιστορία του ΝΒΑ. Έκανε... παπάδες στα 60s σαν σκόρερ και σαν ριμπάουντερ, δείχνοντας την τεράστια κλάση του. Μέσα στη ρακέτα δεν είχε αντίπαλο τις περισσότερες φορές, όμως είχε την ατυχία να πέσει πάνω στους εκπληκτικούς Σέλτικς του Μπιλ Ράσελ. Στα 60s πήρε στα χέρια του 4 βραβεία MVP, ενώ πρόλαβε να κατακτήσει και ένα πρωτάθλημα. Από το 1966 μέχρι το 1968, ήταν ο πολυτιμότερος του ΝΒΑ και τα νούμερα που είχε σε πόντους και ριμπάουντ μέσα σε μια σεζόν, είναι αδύνατο να τα φτάσει ποτέ κάποιος.
Το αντίπαλο δέος του Τσάμπερλεϊν στα 60s και ο 2ος παίκτης με τρία βραβεία MVP. Ο Ράσελ το πήρε σπίτι του 4 σερί σεζόν στο ξεκίνημα (1961-63), ενώ πρόσθεσε ακόμα ένα το 1965. Μιλάμε για τον Μίδα του ΝΒΑ, αφού στην κατοχή του έχει 11 πρωταθλήματα με τους Κέλτες. Τεράστιος ψηλός και σπουδαίος αμυντικός που αποτέλεσε τον ηγέτη της δυναστείας της Βοστώνης. Δεν είχε τα νούμερα του Ουίλτ, αλλά πάντα είχε τον τρόπο να φτάνει στο δαχτυλίδι που είχε και τη μεγαλύτερη σημασία
Kareem Abdul-Jabbar - 5 MVPs
Η συγκεκριμένη δεκαετία ανήκει στον άρχοντα της ραβέρσας. Πήρε τα μισά από τα διαθέσιμα βραβεία MVP, ενώ στην καριέρα του έφτασε τα 6. Το πρώτο του το πανηγύρισε ως Lew Ancindor στους Μπακς, οδηγώντας του στο πρωτάθλημα. Το επανέλαβε το 1972, 1974, 1976 και 1977. Ο θρύλος της λίγκας που κρατά ακόμα την κορυφή των σκόρερ του ΝΒΑ και πολύ δύσκολα θα τον ρίξει κάποιος από τον... θρόνο του. Mαζί με τον Μάτζικ μάγεψαν στους Λέικερς και δημιούργησαν ένα εκ των κορυφαίων διδύμων στο ΝΒΑ.
Larry Bird – 3 MVPs
Ο Larry Legend έκανε πράματα και θάματα στα 80s και οι Σέλτικς χάρη σε εκείνον πανηγύρισαν 3 πρωτα΄θληματα σε 5 τελικούς που επαιξαν. Πήρε στα χέρια του 3 σερί φορές το βραβείο του MVP από το 1984 μέχρι το 1986, ενώ ποτέ δεν έπεσε κάτω από τους 19.3 πόντους μέσο όρο. Ένας από τους πιο έξυπνους παίκτες της ιστορίας με υψηλό μπασκετικό I.Q και φυσικά φαρμακερό σουτ.
Michael Jordan – 4 MVPs
Ο απόλυτας άρχοντας των 90s. Ο Μάικλ έκανε πλάκα στην συγκεκριμένη εποχή, αφού οδήγησε τους Μπουλς σε 6 τίτλους στις 6 παρουσίες του σε τελικούς. Πανηγύρισε 4 βραβεία MVP, ενώ πήρε και 6 σε τελικούς. Δεν υπήρχε τρόπος να τον σταματήσεις. Είναι o GOAT και εκείνη η δεκεατία έχει το αποτύπωμα του. Ένας ηγέτης που δεν είχε αντίπαλο τόσο στον επιθετικό όσο και στον αμυντικό τομέα. Το αέρινο στυλ του σε έκανε να τον θαυμάζει κάθε φορά που επιχειρούσε μια προσπάθεια του. MVP αναδείχθηκε το 1991, 1992, 1996 και 1998.
Steve Nash, Tim Duncan – 2 MVPs
Στα 2000s είχαμε πολλούς παίκτες να κατακτούν το βραβείο. Πάντως μόλις 2 το πήραν πάνω από μία φορά. Ο πρώτος ήταν ο Στιβ Νας με back to back βραβεία το 2006 και 2006, όντας ο ηγέτης μιας εκ των πιο fun to watch ομάδων της ιστορίας. Των Σανς του Ντ'Αντόνι που έπαιζαν εξαιρετικό μπάσκετ στον τομέα της επίθεσης. Ένας... μάγος στο παρκέ που βοηθούσε τόσο με την ικανότητα του στο σκοράρισμα, όσο και με την δημιουργία του και τις τρελές ασίστ του, αλλά και τα pick n roll με τον Αμάρε.
Ο άλλος κύριος που πήρε 2 βραβεία MVP στα 2000s ήταν ο τεράστιος Τιμ Ντάνκαν. Ο σπουδαίοτερος παίκτης στην ιστορία των Σπερς. Μεγάλη κλάση και στις 2 πλευρές του παρκέ, η οποία κατέκτησε το βραβείο του πολυτιμότερου, τόσο το 2002 όσο και το 2003. Έμεινε για πάντα στο Σαν Αντόνιο με το οποίο πανηγύρισε 5 πρωταθλήματα. Σε όλα ήταν μεγάλος πρωταγωνιστής και ο άνθρωπος που... έχτισε πάνω του ο Πόποβιτς τη δυναστεία του Σαν Αντόνιο.
LeBron James – 3 MVPs
Και φτάνουμε στα 2010s. Μια δεκαετία που κουμάντο έκανε αναμφίβολα ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Πρώτα έβαλε στη... ζώνη του ένα με τους Καβς το 2010 για να έρθουν ακόμα 2 στους Χιτ (2012 και 2013), τις χρονιές που πανηγύρισε και το πρωτάθλημα στο Μαϊάμι. Τα ρεκόρ δεν σταματούν ποτέ για τον Βασιλιά, όμως στα 2010s ήταν στα καλύτερα του, δείχνοντας απόλυτος κυρίαρχος και παίρνοντας σπίτι και 3 πρωταθλήματα (2 με τους Χιτ και το δυσκολότερο με τους Καβς το 2016).
πηγή: fadeawayworld
