Εθνική ομάδα: Ξέρω τι έκανες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου
- Τόμας Γουόκαπ
- Γιαννούλης Λαρεντζάκης
- Δημήτρης Μωραΐτης
- Βασίλης Τολιόπουλος
- Νικ Καλάθης
- Παναγιώτης Καλαϊτζάκης
- Γιώργος Παπαγιάννης
- Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
- Κώστας Παπανικολάου
- Γιάννης Αντετοκούνμπο
- Κώστας Αντετοκούνμπο
- Ντίνος Μήτογλου
Πεκίνο 2008: Η τελευταία φορά που η Εθνική μας ομάδα πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τότε και λίγο μετά την κατάκτηση της 5ης θέσης στην Κίνα, κανείς δεν περίμενε ότι το ελληνικό μπάσκετ θα έπρεπε να κάνει 16 χρόνια υπομονή μέχρι να ξαναβρεθεί στο κορυφαίο αθλητικό ραντεβού της Υφηλίου. Κι όμως. Δεν τα κατάφερε ούτε το 2012 στο Λονδίνο, ούτε το 2016 στο Ρίο αλλά ούτε και το 2021 στο Τόκιο...
Κάτι που έγινε φέτος. Με τους περισσότερους (αν όχι όλους τους) διεθνείς να ήταν αμούστακα παιδάκια όταν έβλεπαν το σουτ του νυν ομοσπονδιακού προπονητή έξω από τα 6.75 μέτρα να βρίσκει σίδερο και χάνεται η ευκαιρία για τη νίκη και τη πρόκριση στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Η Αργεντινή είχε ρίξει την χαριστική βολή στην Εθνική μας και την άφηνε μακριά από τη ζώνη των μεταλλίων.
«Μην μου το θυμίζετε!» ήταν η χαρακτηριστική αντίδραση του Βασίλη Σπανούλη στην media day της Εθνικής ομάδας στις 20 Ιουνίου όταν ρωτήθηκε για εκείνο το χαμένο σουτ στον προημιτελικό. Ο προπονητής του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του «τότε» με το «τώρα» και η μοίρα τον ενέπλεξε σε ένα τρελό σενάριο. Από... μοιραίος το βράδυ της 20ης Αυγούστου 2008 στον ηγέτη του πάγκου το βράδυ της 7ης Ιουλίου 2024!
Οι περισσότεροι από τους παίκτες που αγωνίζονται στην Εθνική και οι οποίοι πήραν από το χέρι την ομάδας έως και τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, ίσως να μην θυμούνται... καν την τελευταία συμμετοχής της γαλανόλευκης στη διοργάνωση. Και αν την θυμούνται, σίγουρα θα εμπλέκεται σε παιδικές, και μόνο, αναμνήσεις.
Τόμας Γουόκαπ
Αν έλεγε κάποιος στον 16χρονο Τόμας Γουόκαπ τις ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου λίγες ημέρες αφού είχε ξεκινήσει την 11th grade στο λύκειο του «Deer Park» στο Τέξας ότι ύστερα από 16 χρόνια θα αγωνίζεται με την Εθνική Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σίγουρα θα τον έστελνε σε κάποιον... ψυχίατρο. Η λογική λέει ότι εκείνη την περίοδο θα θαύμαζε τον Λεμπρόν, τον Κόμπι και τους υπόλοιπους αστέρες της «Team USA» στο Πεκίνο.
Γιαννούλης Λαρεντζάκης
Όπως έχει δηλώσει κατά καιρούς, ο Λαρεντζάκης μεγάλωσε βλέποντας τον Παπαλουκά, τον Σπανούλη και τον Διαμαντίδη να μεγαλουργούν. Και αποτέλεσε το μεγαλύτερο «ερέθισμα» ώστε να ασχοληθεί και εκείνος πιο «ζεστά» και συνέχεια πιο επαγγελματικά με το μπάσκετ. Ως παίκτης στο παιδικό της Άμιλλας Περιστερίου, ο «Λάρι» παρακολουθούσε τότε τον νυν προπονητή του (και πρώην συμπαίκτη του) να δίνει τις δικές του μάχες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.
Δημήτρης Μωραΐτης
Ενδεχομένως τη στιγμή που η Εθνική ομάδα αγωνιζόταν στο Πεκίνο, ο Δημήτρης Μωραΐτης προετοιμαζόταν ψυχολογικά για την επανέναρξη των σχολείων προκειμένου να φοιτούσε στην... τετάρτη τάξη του δημοτικού! Αν και ο πατέρας του, Κώστας Μωραΐτης, ο οποίος είχε φάει με το κουτάλι τα παρκέ της (τότε) Α1, να προετοίμαζε το μπασκετικό έδαφος για τον βενιαμίν παρακολουθώντας μαζί του τα ματς της Εθνικής ομάδας.
Βασίλης Τολιόπουλος
Δεν έχει διστάσει να πει πολλές φορές ανοικτά ότι πρότυπό του και εκείνος που τον ώθησε να ασχοληθεί με το μπάσκετ, δεν ήταν άλλος από τον Βασίλη Σπανούλη. Είχε βρεθεί συμπαίκτης μαζί του στον Ολυμπιακό και τώρα ακολουθεί τις οδηγίες του στην Εθνική ομάδα των ανδρών. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου ο Βασίλης Τολιόπουλος ετοιμαζόταν να κάνει το... μεγάλο βήμα από το δημοτικό στο γυμνάσιο ενώ ταυτόχρονα αποτελούσε και μέλος των ακαδημιών του Πανιωνίου.
Νικ Καλάθης
Αν υπάρχει κάποιος στην Εθνική ομάδα ο οποίος θα θυμάται πολύ καλά τα όσα είχαν συμβεί στο Πεκίνο, τότε ο λόγος θα πρέπει να δοθεί στον Νικ Καλάθη. Αν μη τι άλλο θα παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες από τη Φλόριντα όπου φοιτούσε στο διάσημο «University of Florida» και παίζοντας μπάσκετ στους Gators. Εκεί όπου τον είδε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς προκειμένου να τον αποκτήσει ο Παναθηναϊκός έναν χρόνο αργότερα. Γιος του Γιάννη Καλάθη, Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς. Αυτός και αν δεν περίμενε τα όσα θα επακολουθούσαν στη ζωή και στην καριέρα του.
Παναγιώτης Καλαϊτζάκης
Λίγο-πολύ η περίπτωσή του θυμίζει αυτή του Δημήτρη Μωραΐτη. Στα εννέα του χρόνια είχε αρχίσει να κάνει δειλά-δειλά τα πρώτα μπασκετικά του βήματα στο Ηράκλειο της Κρήτης θέλοντας να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του (όπως και δίδυμος αδερφός του Γιώργος) Βαγγέλη, ο οποίος έπαιζε μπάσκετ σε ΓΕΗ και Ηράκλειο. Μαζί με την προετοιμασία για την τετάρτη δημοτικού, έπαιζαν στην τηλεόραση του σπιτιού και οι αγώνες της Εθνικής μας ομάδας στο Πεκίνο.
Γιώργος Παπαγιάννης
Έναν μήνα πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο, ο Γιώργος Παπαγιάννης είχε κλείσει 11 χρόνια ζωής αλλά είχε αρχίσει ήδη να... πετάει μπόι! Και πώς να μην είχε πετάξει από τη στιγμή που ο πατέρας του έβλεπε τον κόσμο από τα 205 εκατοστά. Ήταν φως-φανάρι ότι θα ασχοληθεί με το μπάσκετ έχοντας κάνει τα πρώτα του βήματα στα Μέγαρα. Ήταν το καλοκαίρι που ετοιμαζόταν για να φοιτήσει στην τελευταία τάξη του δημοτικού παρακολουθώντας από τη μικρή οθόνη τους Σπανούλη, Διαμαντίδη, Παπαλουκά, Ζήση και τους υπόλοιπους διεθνείς...
Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
Στα Δυτικά Προάστια της Αθήνας και δη στις γειτονιές του Αιγάλεω, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος κρατούσε από μικρός μια μπάλα μπάσκετ στα χέρια του. Και λογικό καθώς ο πατέρας του Νίκος, έπαιζε μπάσκετ στην ομάδα του Αιγάλεω Α.Ο. Από μικρή ηλικία είχε ιδιαίτερη σχέση με το μπάσκετ και ίσως και εκείνος να θυμάται τις προσπάθειες των παικτών της Εθνικής ομάδας στο Πεκίνο όντας ένα 11χρονο παιδί της 6ης Δημοτικού.
Κώστας Παπανικολάου
Το καλοκαίρι που η Εθνική ομάδα έδινε τις τελευταίες (μέχρι αυτές που... έρχονται στο Παρίσι) παραστάσεις της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Κώστας Παπανικολάου ετοιμαζόταν για τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα στον Άρη. Συγκεκριμένα η ομάδα της Θεσσαλονίκης τον είχε αποκτήσει από τον Πρωτέα Γρεβενών όπου είχε κάνει τα πρώτα μπασκετικά του βήματα από τις μικρότερες ηλικίες. Η... συνέχεια είναι σε όλους (μας) γνωστή. Ύστερα από 16 χρόνια αποτελεί τον αρχηγό της Εθνικής μας
Γιάννης Αντετοκούνμπο
Η ιστορία του Γιάννη και κατ' επέκταση της οικογένειας Αντετοκούνμπο είναι γνωστή. Πέντε μήνες πριν κλείσει τα 14 χρόνια του και ενώ ετοιμαζόταν να φοιτήσει στην 3η γυμνασίου στο 54ο Γυμνάσιο Αθηνών, ο μετέπειτα σούπερ σταρ του ΝΒΑ ζούσε με ένα μπασκετικό όνειρο προσπαθώντας παράλληλα να βοηθήσει την οικογένειά του να επιβιώσει και να βγάζει τα προς το ζην. Το να έβλεπε τον Σπανούλη και τους υπόλοιπους διεθνείς στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν κάτι το μοναδικό. Το να σκεφτόταν ότι ύστερα από 16 χρόνια θα ήταν ο ηγέτης της Εθνικής, ήταν κάτι το... τρελό!
Κώστας Αντετοκούνμπο
Το μπάσκετ κυλούσε στο... αίμα της οικογένειας Αντετοκούνμπο. Εκτός του μεγαλύτερου Θανάση και στη συνέχεια του Γιάννη, το «μικρόβιο» κόλλησε και ο Κώστας. Τα αδέρφια του ήταν στο γυμνάσιο και στο λύκειο αλλά το καλοκαίρι του 2008 και δη όταν η Ελλάδα έδινε τα παιχνίδια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, εκείνος έπρεπε να προετοιμαστεί για την 6η δημοτικού στο 62ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Το νερό ωστόσο είχε μπει για τα καλά στο αυλάκι...
Ντίνος Μήτογλου
«Είχα πάρει την απόφαση να παίξω μπάσκετ από μικρός. 12 ετών πήρα την οριστική μου απόφαση και είπα στον πατέρα μου ότι το ποδόσφαιρο δεν ήταν άθλημα για εμένα. Αυτό ήταν! Έπαθε... ταράκουλο!» Αυτή η ατάκα ανήκει στον Ντίνο Μήτογλου σε μια συνέντευξη που ειχε παραχωρήσει στο Gazzetta τον Απρίλιο του 2017! Τυχαίο; Όταν ήταν 12 χρονών και ετοιμαζόταν να κάνει το βήμα από το δημοτικό στο γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη, ήταν και η περίοδος που η Εθνική έπαιζε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου..
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
- Εθνική Μπάσκετ: Απρόοπτο πριν τη Μεγάλη Βρετανία, ο Τανούλης παίρνει τη θέση του Καραγιαννίδη
- Νεοκλής Αβδάλας: «Για 1-2 λεπτά, όσα μου δίνονται, να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό για την Εθνική» (vid)
- Παπανικολάου: «Ένα γεμάτο γήπεδο με παιδάκια και ελληνικές σημαίες είναι ικανό να σε κάνει να ξεχάσεις την κούραση»