Εθνική Αμερικής: Αν με 4 προπονήσεις παίζει έτσι, πάμε για άλλα κόλπα!

Ας αρχίσουμε με ένα βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την νοοτροπία της USA Basketball, κάθε φορά που η Εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών αποτυγχάνει σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Ο λόγος για το καθεστώς ολικής ανασυγκρότητησης, στο πλαίσιο του οποίου γίνεται πολύ μεθοδική και προσεκτική δουλειά στο κομμάτι της στρατολόγησης των κατάλληλων παικτών που θα εγγυηθούν την πλήρη αναβάθμιση του ρόστερ που θα κατεβάσουν στο επόμενο τουρνουά.

Οι φορές που οι Αμερικανοί ηττήθηκαν και μάλιστα εμφατικά για την περηφάνεια τους και το υλικό που διαθέτουν συνολικά, είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η αρχή έγινε στο Παγκόσμιο Κύπελλο που οι ίδιοι φιλοξένησαν το 2022 στην Ιντιανάπολις, όπου μετά το αρχικό 5/5, γνώρισαν 3 ήττες στα τέσσερα τελευταία ματς και κατέλαβαν την δεύτερη χειρότερη θέση (6η) στην ιστορία της συμμετοχής τους στην διοργάνωση.

Το χειρότερο ήταν ότι το πρώτο στραπάτσο θεωρήθηκε κακή συγκυρία και δεν τους έκανε σοφότερους. Θέλω να πω ότι δεν μπήκαν καθολου στην λογική να ασχοληθούν πιο σοβαρά με την προετοιμασία της ομάδας και τον σχεδιασμό του ρόστερ και την πάτησαν και πάλι στο αμέσως επόμενο διεθνές ραντεβού στην Αθήνα (2004). Εκεί όπου συνολικά έχασαν τρία ματς και στο τσακ έσωσαν το χάλκινο μετάλλιο στον μικρό τελικό!

Το κακό «τρίτωσε» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στην Ιαπωνία, εκεί όπου γράφτηκε η πιο «χρυσή σελίδα» της δικής μας Εθνικής ομάδας στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Η μοναδική ήττα της “Dream Team” των ΛεΜπρόν, Γουέιντ, Πολ, Καρμέλο και σία από την Ελλάδα, άφησε την Αμερική εκτός τελικού για τρίτο σερί Mundobasket και το χάλκινο μετάλλιο θεωρήθηκε η αποτυχία που ξεχειλισε το ποτήρι.

Το γεγονός ότι η επόμενη ομάδα που σχεδιάστηκε ονομάστηκε “Redeem Team” και ενισχύθηκε με τους κορυφαίους εν ενεργεία NBAers εκείνης της εποχής (Κόμπι, ΛεΜπρόν, Καρμέλο, Γουέιντ) , τα λέει όλα. Έκτοτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ξαναέχασαν το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο (ρεκόρ 29-1), πολύ απλά γιατί δίνουν μεγαλύτερη βάση στους Ολυμπιακούς Αγώνες απ' ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Εκεί όπου απέτυχαν στα δύο τελευταία ραντεβού (7η θέση το 2019 στην Κίνα και 4η πέρυσι στις Φιλιππίνες), οπότε καταλαβαίνετε με τι διαθέσεις ετοιμάζουν απόβαση στο Παρίσι.

Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη συγκέντρωσή τους στην «πρωτεύουσα του τζόγου», μόλις 20 μέρες πριν το πρώτο τους επίσημο παιχνίδι στην Λιλ και οι μόλις τέσσερις προπονήσεις που ακολούθησαν πριν το πρώτο φιλικό με τον Καναδά (με τον οποίο η Ελλάδα παίζει στην πρεμιέρα του ολυμπιακού τουρνουά), δεν προδιέθεταν σε καμία περίπτωση όλα όσα είδαμε κυρίως στο 2ο μέρος του αγώνα που έγινε στην “T-Mobile Arena”.

Οι φιλοξενούμενοι με τους 8 NBAers στην σύνθεσή τους, μπορεί να προηγήθηκαν με 1-11 στο 4'24” και να είχαν το προβάδισμα μέχρι το 13ο λεπτό, αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τους παίκτες του Στιβ Κερ να ανεβάσουν σταδιακά ρυθμό και ένταση στην άμυνα (τελείωσαν το ματς 11 κλεψίματα και 9 τάπες) και να φτάσουν την διαφορά μέχρι το +16, κερδίζοντας τελικά με 86-72.

Όταν ο βασικός σέντερ είναι ο Εμπίντ, δεύτερος ο Άντονι Ντέιβις και τρίτος ο Αντεμπάγιο, στα guard δεσπόζουν ο Κάρι, ο Έντουαρντς, ο Μπούκερ, ο Χόλιντεϊ και ο Χαλιμπέρτον και στους forward ο Τέϊτουμ, ο ΛεΜπρόν, χωρίς να συμπεριλάβει κανείς τον Ντουράντ και τον Ντέρικ Γουάιτ (αντικατέστησε τον Καουάϊ Λέοναρντ) οι οποίοι δεν έπαιξαν, καταλαβαίνετε για τι υπερόμαδα μιλάμε.

Στα τέσσερα φιλικά παιχνίδια που θα ακολουθήσουν (με Αυστραλία στις 15/07, την Σερβία στις 17/07, το Νότιο Σουδάν στις 20/07 και την Γερμανία στις 22/07) και στα οποία η Αμερική θα παραταχθεί πλήρης, θα μας δώσουν την ευκαιρία να βγάλουμε πιο χρήσιμα και ασφαλή συμπεράσματα, ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι:

• Η εύκολη νίκη – παρά τα 17 λάθη – με εκπληκτική ενέργεια στην άμυνα και ειδικότερα απέναντι στην ποιότητα του αντιπάλου, δείχνει ότι σε δύο εβδομάδες από τώρα, που ο ρυθμός θα είναι πολύ υψηλότερος και οι αυτοματισμοί πολύ περισσότεροι, ο βαθμός της βελτίωσης θα είναι εντυπωσιακός.

• Το χαμηλότατο 33,7% εντός πεδιάς στο οποίο οι Αμερικανοί υποχρέωσαν τον Καναδά καταδεικνύει την αφοσίωση όλων των παικτών στο αμυντικό κομμάτι και αποτελεί την ιδανική εγγύηση για εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό. Αν υπάρχει ένας τρόπος να κρατήσει κάποιος αντίπαλος χαμηλά την αμερικανική ομάδα, αυτός είναι σε set παιχνίδι. Με τέτοια ταχύτητα και αθλητικότητα στο παιχνίδι τους, ο παραπάνω στόχος φαίνεται να συγκεντρώνει λίγες πιθανότητες να επιτευχθεί.

• Όταν οι ιθύνοντες της ομάδας θεωρούν τον Άντονι Έντουαρντς ως πρώτη επιλογή στο σκοράρισμα και στην ομάδα, υπάρχουν ο Κάρι, ο Ντουράντ, ο ΛεΜπρόν και ο Τέιτουμ, καταλαβαίνετε πόσο τρομακτικό είναι το έργο όλων των αντιπάλων.

• Αν υπάρχει ένα μειονέκτημα για την ομάδα του Στιβ Κερ, αυτό ίσως να είναι η έλλειψη μεγέθους στα guard, από την άποψη ότι κανένας πλην του Χαλιμπέρτον δεν ξεπερνάει το 1,95 και αυτό σε βραδιές που δεν θα μπουν τα περιφερειακά σουτ, ίσως να είναι πρόβλημα.

Όπως και να 'χει το πράγμα, όμως, θεωρώ ότι η Αμερική είναι μία ταχύτητα πιο πάνω από την Γαλλία και τον Καναδά και δύο από την Γερμανία και την Σερβία, που ακολουθούν και αποτελούν – κατά την άποψή μου – τις ομάδες που πριν την έναρξη του τουρνουά, μοιάζουν οι επικρατέστερες για την μάχη των μεταλλίων.

Κοινώς, με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει τοποθετηθεί στον πιο δύσκολο όμιλο και δεν έχει κανένα θεωρητικά βατό παιχνίδι, η πρόκριση στην 8άδα ισοδυναμεί με τεράστια επιτυχία (αν λάβουμε υπ' όψιν μας τι έχουμε κάνει τα 14 τελευταία χρόνια στις μεγάλες διοργανώσεις) και φυσικά ο,τιδήποτε περισσότερο θα είναι άθλος!

Σκεφτείτε ότι το ολυμπιακό τουρνουά είναι η πιο δύσκολη διοργάνωση από την άποψη ότι πλην της Ιαπωνίας και του Νοτίου Σουδάν, δεν υπάρχουν ομάδες απέναντι στις οποίες μπορούμε να θεωρηθούμε ξεκάθαρο φαβορί!