Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 Εθνική Ελλάδας: Μία γλυκιά ανηφόρα

• Η άμυνα της στο δεύτερο ημίχρονο Ελλάδας ήταν elite επιπέδου
• Οι λεπτομέρειες στο 68-72 και το λάθος που παραδέχτηκε ο Παπανικολάου

Η πρεμιέρα της Εθνικής Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν η πιο δύσκολη που θα μπορούσε διότι πέραν του δικαιολογημένου άγχους αντιμετώπιζε και την καλύτερη ομάδα του ομίλου. Η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη κατάφερε να αλλάξει τα συναισθήματα των φιλάθλων μέσα σε ένα δίωρο. Και εκεί που λίγα λεπτά μετά το τζάμπολ κυριαρχούσε ο Καναδάς με 9-22 και η απογοήτευση, γύρω στα μεσάνυχτα υπήρχε ένα χαμόγελο και ένα θετικό σίγουρα συναίσθημα.

Στη Γαλλία δεν θα είναι εύκολος ο δρόμος, θα είναι ανηφορικός, αλλά οφείλουν όλοι οι πρωταγωνιστές να τον απολαύσουν, να τον διασκεδάσουν και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Αν και για αυτό το τελευταίο δεν χρειάζεται να ανησυχούμε.

Οχι δε νίκησε η Ελλάδα, αλλά απέδειξε πως θα πρέπει ο αντίπαλος να... φτύσει αίμα για να τη λυγίσει.

Να βάλουμε όμως τα πράγματα σε μία σειρά όπως τουλάχιστον τα έχω εγώ στο μυαλό μου. Να ξεκινήσω αναφέροντας κάποια δεδομένα της χθεσινής αναμέτρησης τα οποία φαντάζομαι πως δεν χρίζουν αμφισβήτησης.

Ο Καναδάς διαθέτει πολύ πιο ταλαντούχα ομάδα από τη δική μας. Διαθέτουν 5-6 παίκτες που μπορούν να επιτεθούν παίζοντας «1on1» την ώρα που στο δικό μας ρόστερ η συγκεκριμένη αρετή σπανίζει.

Στο σύγχρονο μπάσκετ και στο υψηλό του επίπεδο όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το NBA, η Euroleague δεν υπάρχει ψυχή, δεν υπάρχουν «τσολιάδες», δεν υπάρχει ελληνικό dna και... φουστανέλα. Η Ελλάδα «επέστρεψε» όλες τις φορές γιατί έπαιξε μπάσκετ και βελτίωσε πράγματα τα οποία και θα αναλύσουμε πιο κάτω.

Ο Καναδάς έχει πολλούς και ποιοτικούς παίκτες, παιδιά που μπορούν να σε... τιμωρήσουν αν τους δώσεις το χώρο και το δικαίωμα να το κάνουν. Νομίζω πως δεν τίθεται θέμα για το ποια εκ των δύο ομάδων είναι καλύτερη. Συνήθως για να νικήσει η ομάδα με το μικρότερο ταλέντο αυτή με το μεγαλύτερο, χρειάζεται να κάνει ένα σπουδαίο παιχνίδι, πολλοί παίκτες να πιάσουν καλή απόδοση, να σουτάρουν με υψηλά ποσοστά από μακριά. Με απλά λόγια να κάνουν ένα σχεδόν τέλειο παιχνίδι.

Η Εθνική μας δεν το έκανε αυτό το τέλειο ματς που χρειαζόταν, αλλά έδειξε πως όλοι βρίσκονται στην σωστή κατεύθυνση, στην ίδια σελίδα και διαθέτει την πρέπουσα φιλοσοφία που χρειάζεται η διοργάνωση αυτή.

Η άμυνα της στο δεύτερο ημίχρονο Ελλάδας ήταν elite επιπέδου

Γιατί η Ελλάδα διεκδίκησε τη νίκη αν και βρέθηκε αρκετές φορές πίσω στο σκορ με διψήφια διαφορά πόντων; Γιατί ανάμεσα σε πρώτο και δεύτερο ημίχρονο βελτίωσε θεαματικά την αμυντική της προσέγγιση.

Θέλετε το άγχος της πρεμιέρας; Θέλετε η απουσία ρυθμού ειδικά σε όσα αφορούσαν το δίδυμο Καλάθη και Γουόκαπ; Η άμυνα της ελληνικής ομάδας δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Εγινε αυτή που έπρεπε στο δεύτερο ημίχρονο.

Η ασφυκτική πίεση πάνω στην μπάλα όχι μόνο έβγαλε τους Καναδούς από τη βολή τους, αλλά δυσκόλεψε και τους διαδρόμους πάσας. Συνεπώς χάλασε και την κυκλοφορία της μπάλας. Οι περιστροφές λειτούργησαν τις περισσότερες φορές όπως έλεγε το πλάνο του Σπανούλη και των συνεργατών του και κάπως έτσι επέστρεψε από το μείον 16 στο μείον 4 και από το μείον 11 στο μείον 2 στα τελευταία δευτερόλεπτα.

Στην επίθεση η προσφορά του Καλάθη ανέβηκε, πάσαρε καλύτερα, δημιούργησε περισσότερο με αυτόν τον εκπληκτικό τρόπο που ξέρει να το κάνει και κάπως έτσι βρήκαμε τρόπους να σκοράρουμε. Καλά για τον Αντετοκούνμπο δεν χρειάζεται να αναφέρω και πολλά. Ο άνθρωπος τα έκανε όλα στο παρκέ, ωστόσο στο τέλος το χαμένο του lay up θεωρώ πως οφείλεται στην κόπωση.

Οι λεπτομέρειες στο 68-72 και το λάθος που παραδέχτηκε ο Παπανικολάου

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα λοιπόν κατάφερε να μπει στη διεκδίκηση της νίκης, μίας νίκης που ελάχιστοι πίστευαν. Με το σκορ στο 68-72 βγήκαν πέντε άμυνες, αλλά δε βγήκαν ισάριθμες επιθέσεις. Ο Καναδάς ευστόχησε σε δύο διαδοχικά τρίποντα και ένιωσε καλύτερα. Στο τέλος η Ελλάδα πλησίασε ξανά, όμως ο Γκίλτζιους Αλεξάντερ εκμεταλλεύτηκε το λάθος του Παπανικολάου στην άμυνα, σκόραρε και «καθάρισε».

Ο αρχηγός της Εθνικής παραδέχτηκε πως έκανε λάθος στη συγκεκριμένη άμυνα. Η εντολή του Σπανούλη ήταν ξεκάθαρη. Όταν έπαιρνε την μπάλα ο Γκίλτζιους Αλεξάντερ ήθελε να πηγαίνει δεύτερος παίκτης πάνω ακόμη κι αν ο Καναδός All Star βρισκόταν στην κορυφή της επίθεσης. Ουσιαστικά ήθελε να τον υποχρεώσει να διώξει τη μπάλα από τα χέρια του και να δώσει την απόφαση σε άλλον παίκτη του Καναδά.

Ο Γουόκαπ ξεκίνησε να ανεβαίνει, όμως ο Αλεξάντερ πέρασε τον Παπανικολάου από την άλλη πλευρά και όχι από αυτή που ανέβαινε ο Γουόκαπ με αποτέλεσμα να ευστοχήσει για το 78-82.

Συμβαίνουν αυτά.

ΥΓ: Η πάσα του Καλάθη στο φινάλε του ημιχρόνου σε μία επαναφορά ήταν μαγική.

ΥΓ 2: Πολύτιμη η προσφορά Τολιόπουλου και Καλαϊτζάκη. Ο πρώτος μπήκε και άλλαξε τον ρυθμό αφαιρώντας σε σημαντικό βαθμό το πρόβλημα που δημιουργούσε η πίεση των Καναδών πάνω στη μπάλα μιας και είναι καλός χειριστής.
Ο Καλαϊτζάκης ήταν εκπληκτικός στα αμυντικά του καθήκοντα, εκμεταλλεύτηκε το μέγεθός του και πρωταγωνίστησε στην αντίδραση της ελληνικής ομάδας.

ΥΓ 3: Ο Φασούλας αποφάσισε να συμπορευτεί με τον Παναθηναϊκό στις εκλογές της ΕΟΚ. Συνεπώς δεν πρέπει να σας παραξενεύει ούτε η δήλωσή του για τον Γουόκαπ και τα «καρφιά» στον Ολυμπιακό ούτε όσες δηλώσεις ακολουθήσουν.