Αντετοκούνμπο στο Gazzetta: «Τη σημαία έπρεπε να την πάρει ο Παπανικολάου»

Ήρεμος και κατασταλαγμένος μετά τη …σχεδόν πρόκριση της Εθνικής μας στα προημιτελικά, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έδωσε την είδηση στο περιθώριο των δηλώσεων που έκανε για το ματς με την Αυστραλία.

«Όταν με ρώτησαν αν επιθυμώ να κρατήσω την ελληνική σημαία στην Τελετή Έναρξης, εγώ πρότεινα να δοθεί αυτή η τιμή στον Κώστα Παπανικολάου. Είναι ο αρχηγός μου, είναι ο αρχηγός αυτής της ομάδας, έχει πετύχει πάρα πολλά στην καριέρα του, το δικαιούται. Όταν βέβαια επέμειναν, είπα ότι θα είναι μεγάλη μου τιμή». Άραγε ο ίδιος ο Παπανικολάου το ξέρει; Είχε φύγει λίγα λεπτά νωρίτερα από τη μικτή ζώνη και δεν προλάβαμε να τον ρωτήσουμε…

«Κάπως έτσι, έζησα τα ωραιότερο 45λεπτο της ζωής μου», συνέχισε ο Γιάννης. «Χιλιάδες αθλητές μαζεμένοι στο Χωριό και στα λεωφορεία και στη μέση εγώ. Στην αρχή είχα τρακ, αλλά μόλις ξεκίνησε η βάρκα χαλάρωσα, όπως και όλοι οι υπόλοιποι. Ήταν απόλαυση, να κατεβαίνουμε το ποτάμι και να βλέπουμε τα μνημεία, τον Πύργο του Άιφελ... Έψαχνα τη μάνα μου και την είδα να τραβάει βίντεο με το κινητό της, λαμπερή όσο ποτέ…»

Δυστυχώς, μόνη. Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να στέκεται δίπλα στη Βερόνικα Αντετοκούνμπο έφυγε πρόωρα από τη ζωή πριν από 8 χρόνια.

«Ξέρω ότι ο πατέρας μου με έβλεπε από τον ουρανό και χόρευε από τη χαρά του», είπε ο Γιάννης. «Ναι, είμαι βέβαιος ότι χόρευε κάπου εκεί ψηλά…».

Ρωτήσαμε τον Γιάννη, αν είναι έτοιμος για το Παρίσι. «Προς το παρόν, χρειάζομαι λίγο χρόνο εδώ, στο Ολυμπιακό Χωριό της Λιλ», απάντησε με χαμόγελο. «Να πάω στην καφετέρια των αθλητών και να φάω κάτι, κάτι πραγματικά νόστιμο όμως. Έπειτα, θα πρέπει να περιμένουμε το αποτέλεσμα του αγώνα που μας ενδιαφέρει. Σερβία εναντίον Νότιου Σουδάν, αν δεν κάνω λάθος. Μόλις βεβαιωθούμε ότι όλα πήγαν καλά, τότε ναι, θα ταξιδέψουμε και θα στρέψουμε την προσοχή μας στον προημιτελικό».

Πώς αισθάνεται ο Γιάννης, μετά τη νίκη επί των Αυστραλών; Σε όλη του ζωή, λέει και ξαναλέει ότι θέλει να πετύχει κάτι μεγάλο με την Εθνική ομάδα της πατρίδας του.

«Αυτή η σεζόν με δίδαξε να μη βάζω μεγαλεπήβολους στόχους και να μην έχω υψηλές προσδοκίες. Κοιτάζω κάθε μέρα ξεχωριστά και προσπαθώ να απολαύσω την εμπειρία. Την περίμενα 16 χρόνια αυτή την ευκαιρία και δεν ξέρω αν θα μου ξαναδοθεί ποτέ στη ζωή μου. Ίσως χρειαστεί να περιμένω άλλα τόσα! Μισό λεπτό, να υπολογίσω. Πόσων ετών θα είμαι το 2040; Πόσο; Σαρανταπέντε; Όχι, αποκλείεται να παίξω. Εκτός αν είμαι τότε προπονητής, χα χα…».

Ο Γιάννης επιδαψίλευσε επαίνους σε όλους τους συμπαίκτες του. «Είδατε πώς μάρκαρε ο Παπανικολάου; Ο Γουόκαπ και έπαιξε άμυνα και σκόραρε. Ο Νικ ήταν ο ιδανικός πλοηγός, όπως πάντα. Ο Μήτογλου χρησιμοποίησε το κορμί του, έβαλε ένα σωρό καλάθια. Ο Τολιόπουλος δεν φοβόταν τίποτα, ο Παπαγιάννης προστάτευσε το καλάθι μας. Ο Καλαϊτζάκης έπαιξε πέντε λεπτά και έκανε 3-4 κλεψίματα. Οι Αυστραλοί κατάφεραν να με περιορίσουν μαεστρικά στην τρίτη περίοδο, αλλά αντέξαμε. Ξεμείναμε βέβαια από ενέργεια μετά την υπερπροσπάθεια του πρώτου μέρους, αλλά δεν σκοπεύαμε να αφήσουμε τέτοια νίκη να μας ξεφύγει».

Λίγο πριν αποχωρήσει για τα αποδυτήρια, ο Γιάννης θέλησε να υπενθυμίσει το ανάστημα των ομάδων που η Εθνική μας αντιμετώπισε στη Λιλ. «Ο Καναδάς πήρε μετάλλιο πέρυσι στις Φιλιππίνες. Οι Αυστραλοί ήταν χάλκινοι στην προηγούμενη Ολυμπιάδα. Η Ισπανία κατέκτησε τον τίτλο στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ. Όπως είδατε, εμείς τους παλέψαμε όλους και μπορούσαμε να πετύχουμε ακόμα και τρεις νίκες. Δεν ήρθαμε εδώ για να συμπληρώσουμε το σκηνικό, αλλά για να κάνουμε όσο περισσότερο θόρυβο μπορούμε».