Σπανούλης στο Gazzetta: «Νικητής είσαι και στην ήττα»

Ο προπονητής της Εθνικής ομάδας θέλησε αρχικά να υπενθυμίσει το ανάστημα του αντιπάλου που βρισκόταν στην απέναντι άκρη του γηπέδου. Αρνήθηκε, ωστόσο, να δεχθεί ότι το ματς ήταν χαμένο από χέρι.

-Μήπως είναι μία από εκείνες τις μέρες που λες ότι απλά ο αντίπαλος ήταν ανώτερος;
«Εγώ δεν είδα καμία τρομερή ανωτερότητα των Γερμανών. Κερδίζαμε με 12 πόντους στην αρχή, ήμασταν ισοπαλία στο ημίχρονο και ξαναφτάσαμε στο +5 στα μέσα της γ’ περιόδου. Μας έλειψε ένα κλικ παραπάνω για να μπούμε στην τελική ευθεία με προβάδισμα. Εκεί χρειάζεσαι μεγάλα σουτ και κάποια έξτρα πραγματάκια για να συντηρήσεις το μομέντουμ. Τα έβαλαν αυτοί τα μεγάλα σουτ ωστόσο. Παίξαμε σε όλα το ματς εκπληκτική άμυνα, αλλά η Γερμανία είχε το ταλέντο, την εμπειρία και το βάθος για να αντεπαξέλθει. Τους κρατήσαμε σε σκορ ασυνήθιστα χαμηλό, αλλά κουραστήκαμε. Παίξαμε άμυνα με πολύ πάθος και ήμασταν εξαιρετικά διαβασμένοι».

-Εκτός από την άμυνα, χρειάζεται και σκορ.
«Οι Γερμανοί παίζουν τρία χρόνια μαζί, με τον ίδιο προπονητή. Είναι κάτοχοι του παγκόσμιου τίτλου. Το έχουν κάνει! Όταν το έχεις κάνει, γεμίζεις με σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Διαθέτουν την πληρέστερη ομάδα του τουρνουά, μετά τους Αμερικανούς. Εμείς χρειαζόμασταν μερικά σουτ για να ξεκλειδώσουμε την άμυνά τους. Έριχναν κορμιά πάνω στον Γιάννη, τον πίεσαν με μπόλικο μπασκετικό ξύλο και με πολλές αλλαγές».

-Μας έλειψε πάλι το τρίποντο.
«Σήμερα ναι, χρειαζόμασταν περισσότερα τρίποντα, αλλά αυτό συνέβη για πρώτη φορά. Αποτελεί ουτοπία να λέμε ότι υστερούμε στο σουτ. Η στατιστική των προηγούμενων αγώνων έλεγε ότι εμείς βάζαμε κατά μέσο όρο 10 τρίποντα, ενώ η Γερμανία 11. Πού είναι η διαφορά; Εντάξει, θέλαμε κάτι παραπάνω, αλλά πάντοτε κάτι θα σου λείπει. Η υπερανάλυση βλάπτει. Λεπτομέρειες πρέπει να βελτιώσουμε».

-Πόσο μακριά βρισκόμαστε από την κορυφή;
«Η πορεία μας αυτό το καλοκαίρι ήταν εξαιρετική. Στους τέσσερις αγώνες που παίξαμε αποδείξαμε ότι είμαστε ανερχόμενη δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ομάδες δεν χτίζονται με μαγικά από τη μία στιγμή στην άλλη. Ξέρετε τι είπα στα παιδιά στα αποδυτήρια; Ότι η συγκυρία μου θυμίζει τη δική μου γενιά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Και τότε μείναμε στις θέσεις 5-8, αλλά βλέπαμε ότι κάτι πολύ όμορφο χτιζόταν».

-Ναι, αλλά οι ευκαιρίες χάνονται και φεύγουν.
«Όχι, Νίκο. Αυτές δεν είναι ευκαιρίες. Είναι απλά αθλητισμός. Την τύχη σου την κυνηγάς και τη διαμορφώνεις μόνος σου. Είναι λάθος να φορτώνουμε το μυαλό των παικτών με ένα διαρκές “πρέπει, πρέπει, πρέπει”. Μπάσκετ είναι. Πότε θα κερδίσεις και πότε θα χάσεις. Σκέψου πόσα μεγάλα αστέρια του ΝΒΑ τελείωσαν την καριέρα τους χωρίς τίτλο. Νικητής μπορείς να είσαι και στην ήττα. Εξαρτάται, πώς χάνεις και πώς εκπροσωπείς την πατρίδα σου. Δεν μετράνε μόνο τα κύπελλα και τα μετάλλια. Αυτή η Εθνική μας έκανε να νιώθουμε γεμάτοι. Αισθάνομαι πολύ περήφανος που αποτελώ μέλος της».

-Ωστόσο, η σημερινή Εθνική έχει μεγάλο μέσο όρο ηλικίας.
«Δεν το δέχομαι αυτό. Ο Ρούντι είναι 39 ετών και ο Γιουλ τρία χρόνια μεγαλύτερος από τον Παπανικολάου. Στην Ελλάδα φτάνει κάποιος στα 34 και τον λέμε παππού. Σας φάνηκε ο Παπανικολάου γερασμένος; Εγώ είδα έναν παίκτη που έτρεχε σαν 20χρονο παιδί. Πάλευε σαν τρελός και έδωσε την ψυχή του. Μετράει η δίψα για τη διάκριση, η αγάπη για την πατρίδα, η επιθυμία. Εγώ θα κρίνω ποιος είναι μεγάλος σε ηλικία και ποιος όχι».

-Ναι, αλλά έχουμε την πολυτέλεια να εμφανιζόμαστε ελλιπείς στις μεγάλες διοργανώσεις;
«Η Εθνική είναι ανοιχτή για όλους, αλλά ο κορμός πρέπει να παραμένει ίδιος. Δεν γίνεται να τον αλλάζουμε κάθε χρόνο. Επιτρέπεται να απουσιάζει κάποιος μόνο αν αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Στην Εθνική ομάδα πρέπει να είναι όλοι εδώ. Το είδαμε και στις άλλες ομάδες, όπου όλοι ήρθαν να παίξουν, με σεβασμό για αυτό που εκπροσωπούν, αν και προέρχονται από γεμάτες χρονιές. Και, όχι, τα λόγια μου δεν αποτελούν αιχμή για κανέναν».

-Του χρόνου έχουμε Ευρωμπάσκετ, όπου μάλιστα η πρώτη φάση θα γίνει στην Κύπρο.
«Ο στόχος που βάλαμε ήταν να χτίσουμε μία κουλτούρα και νομίζω ότι τα καταφέραμε. Άλλαξε το dna της ομάδας μετά από πολλά χρόνια. Τα παιδιά πίστεψαν στις δυνατότητες της ομάδας και κατάλαβαν πόσο καλή ομάδα μπορούμε να γίνουμε. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί χαρακτήρες και πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους. Πλήρεις, και με δουλειά και σωστή νοοτρπία, θα καταφέρουμε ωραία πράγματα. Δεν θα αργήσει το μετάλλιο».