Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Ναι, ο Ρούντι είναι κ@@@παιδο! Και;

Μεγάλωσα λατρεύοντας να μισώ (καθ’ υπερβολή, βεβαίως, και τα δύο ρήματα) τον τεράστιο, ασύλληπτο Ντράζεν Πέτροβιτς. Τον «γιό του Διαβόλου», όπως τον είχε βαφτίσει ο επίσης αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος, γιατί εκτός ελληνικών συνόρων ο Γιουγκοσλάβος μαέστρος ήταν γνωστός ως «Μότσαρτ».

Ιδιοφυής με την μπάλα στα χέρια, αλλά ταυτόχρονα προκλητικός, με την γλώσσα έξω σαν να λέει στους αντιπάλους ότι «σας κοροϊδεύω και σας χορεύω». Μετά την σκληρή εμπειρία του στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εν τέλει κατάφερε να γίνει σταρ σε μια εποχή όπου οι Ευρωπαίοι μπασκετμπολίστες ήταν ο φτωχός συγγενής του ΝΒΑ, επέστρεψε πολύ πιο ώριμος στις διοργανώσεις που πρόλαβε να φορέσει την φανέλα της Κροατίας, μετά την διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Δυστυχώς, πρόλαβε πολύ λίγες, αφού η μοίρα του επιφύλασσε το πιο σκληρό και πρόωρο τέλος. Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα του έκοψε το νήμα της ζωής μόλις στα 28 του χρόνια και ενώ ετοιμαζόταν, σύμφωνα και με τα δημοσιεύματα της εποχής, να επιστρέψει στην Ευρώπη για να συνθέσει στον Παναθηναϊκό ένα δίδυμο με τον Νίκο Γκάλη που όμοιό του δεν θα είχαν δει ποτέ τα μπασκετικά παρκέ.

Την εποχή που ο Ντράζεν βρήκε τραγικό θάνατο σε γερμανικό αυτοκινητόδρομο, ο οκτάχρονος Ρούντι Φερνάντεθ έπαιζε ακόμα μπάσκετ στην αυλή του σχολείου του, αλλά ονειρευόταν ήδη να βαδίσει στα χνάρια της αδελφής τους Μάρτα και του πατέρα τους Ροδόλφο.

Ο πρόωρος (λόγω ανίατης ασθένειας) θάνατος του τον Μάιο του 2022, σε ηλικία 66 ετών, σημάδεψε για πάντα την ζωή τον Ρούντι, αλλά του έδωσε και ένα επιπλέον κίνητρο, εκπληρώνοντας την τελευταία υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα του, ύστερα και από δική του προτροπή: Να κλείσει την καριέρα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

Η ήττα στις λεπτομέρειες από τον Καναδά έριξε τίτλους τέλους σε μια μυθική καριέρα που, σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, συμπεριελάμβανε συμμετοχή σε έξι διοργανώσεις, μοναδικός άνδρας μπασκετμπολίστας που έφτασε σε αυτή την φοβερή επίδοση.

Πότε έκανε ολυμπιακή πρεμιέρα; Για υπολογίστε. Μπράβο, το βρήκατε! Πριν από είκοσι χρόνια, το 2004, στην Αθήνα και μπροστά στο ελληνικό κοινό, το οποίο δεν τον χώνεψε ποτέ επειδή, λέει, είναι κ@@@παιδο και προκλητικός. Θα έλεγα ότι δεν τον χώνεψε κυρίως επειδή είναι παικταράς και, ακόμα και στα τελειώματά του, μας νικούσε επί (σχεδόν) μονίμου βάσεως.

«Ναι, έχουν δίκιο, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξω» είχε σχολιάσει σε ανύποπτο χρόνο για το προκλητικό στιλ που του απέδιδαν οι φίλαθλοι, στιλ που επίσης λατρέψαμε να μισούμε, κάτι που ίσχυε και για τον επί χρόνια συμπαίκτη του στην κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα της τελευταίας 15ετίας, Χουάν Κάρλος Ναβάρο.

Ναι, ήταν προκλητικοί. Ήταν κ@@@παιδα. Αλλά ήταν και παικταράδες, χαρισματικοί μπροστά στο αντίπαλο καλάθι και με επιδόσεις σε πόντους και τίτλους που προκαλούν δέος και θαυμασμό.

Στην καριέρα του, ο Ρούντι έδειξε ότι μπορεί να σταθεί και στο ΝΒΑ με την φανέλα των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς (φανέλα που, παρεμπιπτόντως, φόρεσε και ο Ντράζεν), παρά τα προβλήματα σε πλάτη και πόδια ήταν πάντα ανταγωνιστικός και το φοβερό παλμαρέ του, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει σε εθνικό επίπεδο δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα, τρία ολυμπιακά μετάλλια (τα δύο αργυρά), έξι μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (τα τέσσερα χρυσά) και, σε συλλογικό, τρεις Ευρωλίγκες, ένα Eurocup, ένα Διηπειρωτικό, επτά πρωταθλήματα, έξι Κύπελλα και έξι Σούπερ Καπ Ισπανίας! Είπατε τίποτα;

Με το φινάλε του 39χρονου Ρούντι μπαίνει τελεία και σε μια «χρυσή» γενιά, έστω και αν ο κατά τρία χρόνια μικρότερος Σέρχιο Γιούλ αντιστέκεται ακόμα, σε ένα καλοκαίρι όπου αποσύρθηκε ένας ακόμα Ισπανός μπαλαδόρος των παρκέ όπως ο Σέρχιο (και όχι Σέρχι όπως τον βαφτίσαμε εδώ) Ροντρίγκεθ, στα 38 του.

Ο Ρούντι ήταν ο τελευταίος εν ενεργεία από εκείνη την απίθανη παρέα των αδελφών Γκασόλ και του Ναβάρο που μας στέρησαν το 2006 τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, μετά από την επική νίκη με 100άρα επί των Ηνωμένων Πολιτειών στον ημιτελικό.

Μια από τις πολλές (και πικρές) ήττες που γνώρισε η επίσης εξαιρετική Ελλάδα από τους προκλητικά ταλαντούχους Ισπανούς, οι οποίοι πλέον μπαίνουν σε μια νέα εποχή ανασυγκρότησης και αναδόμησης.

Η πρωταθλήτρια Ευρώπης ξέρει ότι έχει έναν πολύ δύσβατο δρόμο να διαβεί για να ξαναγίνει πρώτη δύναμη, αν και το αναπτυξιακό της πρόγραμμα, το οποίο εκτοξεύτηκε με την παρουσία του Σέρτζιο Σκαριόλο στο τιμόνι των εθνικών ομάδων, της επιτρέπει να αισιοδοξεί ότι η αίσια μετάβαση δεν θα αργήσει να γίνει πραγματικότητα.

Θα πρέπει, βεβαίως, να την κάνει χωρίς τον Ροδόλφο Φερνάντεθ Φαρές. Αλήθεια, πόσοι ξέρατε ότι το όνομα του Ρούντι ήταν Ροδόλφο και όχι… κ@@@παιδο, αληταράς ή τσογλάνι;

24 years of representing Spain 🇪🇸

Rudy Fernandez puts an end to his glorious #basketball career at #Paris2024

Muchas gracias, Rudy! pic.twitter.com/azzxtUmgYP

— FIBA (@FIBA) August 2, 2024