Ο Σκόλα είναι το μπάσκετ

Ένα επικό, ανάποδο, ψυχρό ταξίδι... Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον δεν έχει να κάνει με τη σημασία του χρόνου στην ανθρώπινη εμπειρία αλλά πατάει στο μότο πως ζούμε δυο ζωές, αυτή που βιώνουμε και αυτήν που παρατηρούμε. Ο κινηματογραφικός Μπάτον παίρνει την απόσταση που του προκαλεί η κατάστασή του, γεννιέται γέρος και πεθαίνει βρέφος, αναγκασμένος να βρίσκεται σε διαρκή αποχαιρετισμό. Ο... μπασκετικός Μπάτον (aka Λουίς Σκόλα) μοιάζει να πιστεύει ότι η κάθε μέρα που ξημερώνει του ανήκει, έχοντας φτάσει στο σημείο να εξαντλήσει τη σχέση του με την εθνική, επιβεβαιώνοντας εκ νέου την αφοσίωση του στην «αλμπισελέστε», όχι σαν ο 39χρονος βετεράνος που ζει με τα κατορθώματα του παρελθόντος, αλλά έχοντας ακόμα κομβικό ρόλο στην Αργεντινή, έστω και στο κατώφλι των δεύτερων -άντα. Οι «γκαούτσος» επικράτησαν της Νιγηρίας με 94-81 και οι φίλαθλοι στις εξέδρες χειροκροτούσαν. Γνώριζαν κι εκείνοι πως ήταν μάρτυρες μιας ιστορικής στιγμής, αφού ο μεγάλος Αργεντινός έφτασε τους 611 πόντους στη διοργάνωση κι έγινε ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών στα Παγκόσμια Κύπελλα.

Στο βιογραφικό του δεσπόζουν εννιά ομάδες εκτός Αργεντινής, οι πέντε εξ αυτών στο ΝΒΑ, το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και το χάλκινο μετάλλιο στο Πεκίνο. Φιναλίστ, επίσης στο Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις το 2002, έχοντας στο μεσοδιάστημα πανηγυρίσει τη νίκη επί των ΗΠΑ. Εκείνο το 87-80 στις 4 Σεπτεμβρίου 2002 συνιστά, για πολλούς τον αγώνα που άλλαξε μια για πάντα τον παγκόσμιο χάρτη του μπάσκετ, καθώς για πρώτη φορά ηττήθηκε η Team USA, αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από NBAers, έχοντας προηγουμένως σερί 58 νικών. Σε κάθε περίπτωση, ο Λουίς Σκόλα δεν είναι μόνο... μετάλλια και στατιστικά. Ενώ, λοιπόν επτά συμπαίκτες του έκαναν το ντεμπούτο τους σε Παγκόσμιο Κύπελλο κόντρα στη Νότια Κορέα (95-69), ο Σκόλα κατέγραψε την πέμπτη παρουσία του στη διοργάνωση! Παρεμπιπτόντως, το έπραξαν επίσης φέτος οι Βραζιλιάνοι Λεάντρο Μπαρμπόσα, Άλεξ Γκαρσία, Άντερσον Βαρεζάο και ο Ανγκολέζος Εντουάρντο Μίνγκας.

Όπως αναφέρουν οι συμπατριώτες του, δεν υπάρχει αθλητής που να υπερασπίζεται περισσότερο την εθνική Αργεντινής όσο ο Σκόλα. Το 2014, πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας δεν δίστασε να καταγγείλει την ομοσπονδία μπάσκετ της χώρας του (CABB) εκ μέρους όλων των μελών της εθνικής ομάδας για χρέη ύψους 20 εκατομμυρίων πέσος! «Αν δεν παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο, να ξέρετε όλοι σας πως θα οφείλεται στη φριχτή διαχείριση της ομοσπονδίας μας. Δεν θέλω να γίνω συνεργός σε κάτι τόσο σκοτεινό...» είχε αναφέρει τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς. Ο 39χρονος φόργουορντ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στο ΝΒΑ και την Ισπανία. Τα τελευταία δυο χρόνια αγωνίστηκε στην Κίνα, πρώτα για τη Shanxi Zhongyu κι εν συνεχεία για τους Shanghai Sharks.

Σε ηλικία 15 ετών, έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα Αργεντινής (Liga Nacional de Básquet) τη σεζόν 1995-96, δυο χρόνια πριν από τη γέννηση του συμπαίκτη του, Μάξιμο Φιέλεραπ! Παράλληλα, οι Αγκουστίν Καφάρο, Λούκα Βιλντόσα και Γκάμπριελ Ντεκ ήλθαν στον κόσμο τη χρονιά που ο Σκόλα έπαιξε για πρώτη φορά επαγγελματικό μπάσκετ! Σε συνέντευξη του στην Diario Clarín, ο Σκόλα συνέκρινε τον ηγετικό ρόλο του στην εθνική Αργεντινής με τον ρόλο του πατέρα. «Αν δεν κάνεις αυτό που λες, χάνεις την αξιοπιστία σου και είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις αντίκτυπο σε κανέναν, είτε είναι γιος σου, είτε συμπαίκτης σου» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Όλα έχουν ένα τέλος, τίποτα δε μπορεί να ξεφύγει από τον χρόνο! Όλα τελειώνουν κάποια στιγμή. Πρέπει να καταλάβεις, λοιπόν, ότι η ζωή δεν είναι αιώνια». Αυτό, ακριβώς, είναι το ρεφρέν του τραγουδιού Presente των Vox Dei, μιας ροκ μπάντας που έκανε τεράστια επιτυχία στην Αργεντινή των 70s, το οποίο παραμένει επίκαιρο έπειτα από 49 χρόνια! Ο κόσμος έχει αλλάξει, το ίδιο οι άνθρωποι και οι συνήθειες τους όμως η ουσία είναι η ίδια, ειδικά στο μπάσκετ της Αργεντινής. Ο Πριχιόνι, ο Νοτσιόνι, ο Λέο Γκουτιέρεζ, ο Μανού και ο Χέρμαν αποσύρθηκαν και οι φίλοι της εθνικής Αργεντινής έχουν αρχίσει, ήδη, να νοσταλγούν. Πλέον ο Σκόλα είναι ο μόνος που έχει επιβιώσει από την περίφημη Χρυσή Γενιά (Generación Dorada) που έκανε ασυνήθιστα πράγματα για μια χώρα όπως η Αργεντινή, αρχής γενομένης από το 2002 στην Ιντιανάπολις. Ήταν η εκτόξευση μιας παρέας παιδιών 22-25 ετών και το μόνο που της έλειψε ήταν να τελειώσει τη δουλειά στον τελικό με τη Γιουγκοσλαβία, τον οποίο έχασε στην παράταση αν και ήταν μπροστά στο σκορ με 8 πόντους στα 2'35" για το φινάλε.

Το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήταν η υψηλότερη έκφραση, η κορύφωση μιας ομάδας που πέτυχε πολλά περισσότερα εκτός γηπέδου αφού… επέβαλε στους Αργεντινούς τον τρόπο για να αντιμετωπίζουν τα πράγματα στη ζωή με αλληλεγγύη, ευθύνη, τιμιότητα, δουλειά, πίστη, ενότητα και αφοσίωση! Από το 2002 μέχρι σήμερα, όλες αυτές οι αρετές δεν έπαψαν να συνοδεύουν την εθνική ομάδα, τόσο στις επιτυχίες όσο και στις ήττες. Γι' αυτό, ακριβώς, η εθνική Αργεντινής δεν απέτυχε ποτέ! Έδινε και τη ψυχή της σε κάθε τουρνουά. Ποτέ δεν θα μπορούσε να επικριθεί για κάτι.

Οι παίκτες της εθνικής έφτασαν στο σημείο να… τερματίσουν αυτή τη δέσμευση και ο Σκόλα εξήγησε πως η δέσμευση του με την εθνική ομάδα και το άθλημα του μπάσκετ φτάνει ως το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου. «Μετά θα κάτσω και θα δω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου...»
Πιθανότατα δεν θα συνυπάρξει ξανά τόσο μαζεμένο ταλέντο σε μια ομάδα όμως έχουν μπει οι σωστές βάσεις δουλειάς, συμπεριφοράς και, κυρίως, νοοτροπίας απέναντι στην εθνική ομάδα. Σαν είναι σχολείο όπου κάποιες αξίες είναι δεδομένες...