Γιάννης Αντετοκούνμπο: Μία εικόνα που δεν ταιριάζει στο μέγεθος κανενός!

• Το «θέλω» του Γιάννη για Εθνική θα έχει πάντα απόσταση από το «μπορώ»
• Το «κρυφτό» γύρω από την επέμβαση
• Οι «ευθύνες» του Αντετοκούνμπο
• Τα «φάουλ» της ομοσπονδίας και του Ιτούδη

Το εφετινό story έχει κάποιες ομοιότητες με το πρώτο “out” του “Greek Freak” από την Εθνική ομάδα, το καλοκαίρι του 2017. Τότε, ο 22χρονος Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε μπει δυνατά στην προετοιμασία για το Eurobasket, είχε παίξει σε ένα φιλικό παιχνίδι στο Βελιγράδι απέναντι στο Μαυροβούνιο και στην πορεία είχε αισθανθεί ενοχλήσεις στο αριστερό του γόνατο.

Επιστρέφοντας, έκανε χρήση επίσημης άδειας από την τότε διοίκηση της ΕΟΚ, πήρε ένα διάλειμμα (!) και ταξίδεψε στην Κίνα για τις ανάγκες μίας εμπορικής συμφωνίας. Το δεύτερο οξύμωρο της υπόθεσης, ήταν ότι – προφανώς από απειρία – έκανε το λάθος να ενημερώσει μέσω social media (πριν καν επιστρέψει στην Ελλάδα και το ανακοινώσει πρώτα ενώπιον των συμπαικτών και των προπονητών του) για την απόφασή του να απόσχει από τις υποχρεώσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος λόγω του τραυματισμού του.

Η αφόρητη πίεση των Μπακς, με τους οποίους είχε ήδη υπογράψει 4ετές συμβόλαιο αξίας 100 εκατομμυρίων δολαρίων, το νεαρό της ηλικίας του, αλλά και η υγιής και έντονη (στους γνωρίζοντες) επιθυμία του να ηγηθεί της «γαλανόλευκης» σε μία διεθνή διοργάνωση, αποδόμησαν σχετικά γρήγορα την κακόπιστη κριτική και τα όποια σύννεφα εξαφανίστηκαν γρήγορα.

Άλλωστε, το άστρο του αγαπημένου παιδιού από τα Σεπόλια φαινόταν ότι είχε ακόμη μεγάλη δόση εκτυφλωτικής λάμψης να προσφέρει απλόχερα και οι προσδοκίες για σπουδαίες επιτυχίες και διακρίσεις έμοιαζαν – και δικαίως – άκρως ρεαλιστικές.

Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Ο Γιάννης αναδείχτηκε δύο φορές MVP της κανονικής περιόδου (2019 & 2020), πήρε το βραβείο του καλύτερου αμυντικού (2021), από το 2019 είναι σταθερά μέλος της καλύτερης πεντάδας του ΝΒΑ και από το 2017 «μόνιμος« All Star, ενώ το 2021 έφτασε στο απόγειο της δόξας που μπορεί να γνωρίσει ένας επαγγελματίας μπασκετμπολίστας στην υφήλιο, οδηγώντας το Μιλγουόκι στο πρώτο του πρωτάθλημα μετά από 50 χρόνια και κατακτώντας τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών.

Το «θέλω» του Γιάννη για Εθνική θα έχει πάντα απόσταση από το «μπορώ»

Από το 2017 και μετά και κατά βάση λόγω του ασύλληπτου status του ως παγκόσμια αθλητική προσωπικότητα, η συμμετοχή του στην «επίσημη αγαπημένη» ήταν πάντα υπό συζήτηση. Κάτι που κρίνεται απολύτως λογικό και πολύ σωστά οι δύο διοικήσεις της ομοσπονδίας (η νυν και η προηγούμενη) μπήκαν στην λογική να «χτίσουν» μία σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας με τον οργανισμό των «ελαφιών», που εν τω μεταξύ είχαν επενδύσει άλλα 228 εκατομμύρια δολάρια στον κορυφαίο μπασκετομπολίστα που γεννήθηκε στην χώρα μας.

Ο Giannis αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 στην Κίνα, απείχε δικαιολογημένα από το Προολυμπιακό του 2021 στον Καναδά (λόγω υποχρεώσεων στα playoffs) και ήταν παρών στην περυσινή προσπάθεια της Εθνικής ομάδας στο Eurobasket, σε Ιταλία και Γερμανία αντίστοιχα, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις.

Ο δε αποκλεισμός μας, στον προημιτελικό από την «νασιοναλμανσαφτ», τον στενοχώρησε και τον πείσμωσε τόσο πολύ, που όλοι όσοι τον γνωρίζουν έστω και λίγο, ξέρουν καλά ότι για λίγα 24ωρα, αντί για την σεζόν του ΝΒΑ που βρισκόταν προ των πυλών, θα ήθελε ιδανικά να άρχιζε το Παγκόσμιο Κύπελλο!

Για να μας σας κουράζω, όμως, μόνο με όσα έγιναν και ανήκουν στο παρελθόν και για να περάσω σιγά-σιγά και στο μεγάλο ζήτημα που απασχόλησε τον οργανισμό της Εθνικής ομάδας το εφετινό καλοκαίρι, οι λέξεις πάθος και αγάπη για το εθνόσημο, τις οποίες ο ίδιος ο Αντετοκούνμπο χρησιμοποίησε στο ξεκίνημα του ποσταρίσματος του, τον αντιπροσωπεύουν στο 110%.

Όπως και η αναφορά στην τεράστια απογοήτευση που αισθάνεται με την τροπή που πήραν τα πράγματα μετά την αρθροσκόπηση που έκανε στο αριστερό γόνατο και την οποία αποκάλυψε το Gazzetta. Για όλα τα παραπάνω, δεν πρέπει να αμφιβάλλει κανείς. Γιατί πράγματι ο Γιάννης ήθελε να παίξει και – λανθασμένα – πίστευε ότι μπορεί έστω και την τελευταία στιγμή να είναι παρών.

Το «κρυφτό» γύρω από την επέμβαση

Εκεί, όμως, είναι που αρχίζουν τα απανωτά λάθη που έγιναν και «βαραίνουν» όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Και δεν αναφέρομαι στην αργοπορημένη λήψη της απόφασης για την επέμβαση, από την άποψη ότι χάθηκε σχεδόν ενάμιση μήνας, μετά το τέλος των υποχρεώσεών του με τους Μπακς.

Άλλωστε, κανένας δεν μπορεί να προεξοφλήσει ή να υπολογίσει πότε ένας αθλητής θα αισθανθεί πιο έντονες ενοχλήσεις από τις φυσιολογικές και θα νιώσει το κορμί του διαφορετικά απ’ ότι συνήθως…

Οι δικές μου ενστάσεις έχουν να κάνουν με την στάση που ακολουθήθηκε τόσο από τον ίδιο τον 28χρονο Έλληνα superstar και το περιβάλλον του, όσο και από την ομοσπονδία, από την στιγμή που έγινε γνωστό το πρόβλημα. Γιατί κάποιοι λίγοι, το ήξεραν πριν από την δημοσιοποίησή του.

Δεν ξέρω για ποιους λόγους και ενδεχομένως λόγω επιθυμίας των Μπακς, επιχειρήθηκε να μείνει κρυφό το ταξίδι του Γιάννη στη Νέα Υόρκη για την επέμβαση, περί τις 20 Ιούνη, αλλά δίχως άλλο, το σέβομαι απόλυτα.

Από την στιγμή, όμως, που ένα τόσο σοβαρό θέμα το οποίο αλλάζει το status της προσπάθειας του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο Παγκόσμιο Κύπελλο, παίρνει δημοσιότητα, αντιλαμβανόμεθα όλοι ότι οι εμπλεκόμενες πλευρές οφείλουν να το αντιμετωπίσουν με την δέουσα ευθύνη αλλά και με τον μέγιστο σεβασμό προς τον θεσμό της «επίσημης αγαπημένης» όλων των Ελλήνων φιλάθλων.

Οι «ευθύνες» του Αντετοκούνμπο

Και πρώτος απ’ όλους ο ίδιος ο Γιάννης, που όλο το καλοκαίρι δεν σταμάτησε να φωτογραφίζεται με την χρώματα της Εθνικής ομάδας, στις ατομικές του προπονήσεις (προ αρθροσκόπησης) και στην ενδυνάμωση που κάνει το τελευταίο διάστημα, δημιουργώντας εντυπώσεις και προσδοκίες.

Και ανάβοντας – προφανώς – το «πράσινο φως» για να συμπεριληφθεί το όνομά του στους 22 της προεπιλογής. Ίσως γιατί το τότε «θέλω» του ήταν μεγαλύτερο από το τωρινό «μπορώ» του.

Παρ’ ότι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω συλλέξει, η αρθροσκόπηση στην οποία υπεβλήθη, ήταν πιο σοβαρή από έναν απλό «καθαρισμό» στο γόνατο και απαιτούσε σωστή και συστηματική θεραπεία για να είναι απολύτως έτοιμος στην εφετινή πρεμιέρα του Μιλγουόκι στο NBA (27 Οκτωβρίου με τους Σίξερς).

Το δεύτερο «φάουλ» του “Greek Freak” είναι ότι από τις 19 του περασμένου Ιουλίου, οπότε και η ομοσπονδία ανακοίνωσε τους παίκτες που θα συμμετείχαν στην προετοιμασία, δεν απαντούσε στα τηλέφωνα και δεν εμφανίστηκε ποτέ στο γήπεδο… Έστω για να εξεταστεί από τον γιατρό της Εθνικής ομάδας, ούτε φυσικά του έστειλε το dvd της επέμβασης ή κάποιες εξετάσεις.

Κάποιοι ενδεχομένως να πιστεύουν ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, αλλά μία επίσκεψη στην προπόνηση (έλειψε και από την media day), μία φιλική κουβεντούλα με τα υπόλοιπα παιδιά και μία συζήτηση με τον Δημήτρη Ιτούδη, τον Νίκο Ζήση και τον Δήμο Ντικούδη, θα ήταν η ιδανική κίνηση καλής θέλησης από πλευράς του.

Αν μη τι άλλο θα «διέγραφε» μονοκοντυλιά τα όποια ερωτηματικά των συμπαικτών του. Έστω και με καθυστέρηση, αμα τη επιστροφή του στην Ελλάδα από τη Νιγηρία. Τίποτε απ’ αυτά δεν συνέβη, χωρίς ποτέ να είναι αργά.

Τα «φάουλ» της ομοσπονδίας και του Ιτούδη

Πάμε όμως και στους χειρισμούς της ομοσπονδίας, που μπήκε στην διαδικασία να τον καλέσει στην προετοιμασία, βασιζόμενη μόνο στην επιθυμία του να ξεπεράσει τον τραυματισμό του και χωρίς να επικοινωνήσει ουσιαστικά μαζί του. Όχι μόνο με δική της υπαιτιότητα, αλλά κυρίως γιατί δεν στάθηκε εφικτό μιλήσει απευθείας μαζί του.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, παρ’ ότι η διοίκηση ήξερε την σοβαρότητα του προβλήματος, νομίζω ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυσης το γιατί δεν μπορεί να ληφθεί ελαφρά την καρδία η απόφαση να «κοπεί» από την προεπιλογή το μεγαλύτερο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ. Ειδικότερα όταν ο ίδιος ο Γιάννης διαβεβαίωνε (πριν αλλά και τις πρώτες μέρες μετά την αρθροσκόπηση) ότι «θα το παλέψω μέχρι τέλους».

Ωστόσο, όταν έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την επέμβαση με την επικοινωνία μαζί του ή με το στενό του περιβάλλον να είναι κάτι περισσότερο από ελλιπής έως ανύπαρκτη (γιατί άραγε;) και ο παίκτης συμπεριλαμβάνεται στις κλήσεις, τότε υπάρχει ευθύνη.

Γιατί μοιραία όσο η προετοιμασία εξελίσσεται, ο παίκτης λείπει και η ενημέρωση για το status του είναι (αναγκαστικά) επιεικώς ανεπαρκής, τα ερωτηματικά μεγαλώνουν! Μιλάμε για το κομμάτι που αλλάζει όλη την προσέγγιση της ομάδας στο τουρνουά!

Ευθύνη στα μάτια τα δικά μου, για όλο αυτό το χάος, έχει και ο Δημήτρης Ιτούδης, που είναι ένας προπονητής με τεράστιες παραστάσεις, εμπειρίες κι αδιαμφισβήτητη καταξίωση.

Να δεχθώ ότι ο Γιάννης δεν ενημέρωσε ή ήταν δυσεύρετος. Εσύ ως ομοσπονδιακός τεχνικός πως καλείς κάποιον παίκτη – έστω κι αν ο Αντετοκούνμπο δεν είναι απλά κάποιος αλλά μία κατηγορία μόνος του – χωρίς να μιλήσεις μαζί του;

Χωρίς να σηκώσεις το τηλέφωνο και να επικοινωνήσεις εσύ μαζί του… Χωρίς να έχεις ένα στίγμα για το πότε και αν θα εμφανιστεί…

Να δεχθώ επίσης ότι ο έμπειρος Βεροιώτης coach ενδεχομένως αρκέστηκε στις διαβεβαιώσεις των συνεργατών του, που επικοινωνούσαν με τους ανθρώπους του Γιάννη και περίμενε ότι κάποια στιγμή θα δώσει ένα σημείο ζωής.

Από ένα σημείο και μετά όμως, όταν πλέον η προετοιμασία είχε φτάσει στα μισά της, πως γίνεται να μην πάρει την κατάσταση στα χέρια του, για να δώσει μία οριστική λύση, επικοινωνώντας έστω και καθυστερημένα (αλλά με δική του πρωτοβουλία) μαζί του;

Προσωπικά, από τον 53χρονο τεχνικό της Φενερμπαχτσέ που γνωρίζω, περίμενα μία τελείως διαφορετική αντιμετώπιση αυτής της ομολογουμένως λεπτής υπόθεσης και σίγουρα όχι τα μισόλογα και τις παραπομπές των δημοσιογράφων στο ιατρικό τιμ (αυτό κι αν ήταν ανήκουστο), που χαρακτήρισαν όλες σχεδόν τις επίσημες τοποθετήσεις του για το θέμα.

Δεν γίνεται να είσαι ο Ιτούδης και στις 10 Αυγούστου να λες στην κρατική τηλεόραση ότι «πλησιάζει η ώρα της πληροφόρησης για την κατάσταση του Αντετοκούνμπο»! Πέντε μέρες πριν την αναχώρηση της αποστολής από την Αθήνα…

Κατά την δική μου οπτική δεν σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου και το μέγεθος που έχεις στην προπονητική και εν συνεχεία την θέση σου σαν ομοσπονδιακός τεχνικός. Και το ίδιο ισχύει και για την ΕΟΚ, που έχει επιτρέψει αυτή την κατάσταση, αλλά και για τον Γιάννη που δεν την χειρίστηκε σύμφωνα με το status του.

Εν κατακλείδι, χαίρομαι που το εφετινό σίριαλ της συμμετοχής ή όχι του Αντετοκούνμπο στην Εθνική έφτασε επιτέλους στο τέλος του, έστω και καθυστερημένα αλλά και με λάθος χειρισμούς και ελπίζω ότι τα εφετινά λάθη θα αποτελέσουν μάθημα για μία πολύ πιο επαγγελματική – εκατέρωθεν – προσέγγιση ενόψει της ολυμπιακής χρονιάς που έρχεται.

Οι εφετινοί χειρισμοί δεν ταιριάζουν στο μέγεθος και την προσωπικότητα του Αντετοκούνμπο, στο διαμέτρημα του οργανισμού που λέγεται Εθνική Ελλάδας αλλά και στην διαδρομή και την προπονητική αξία του Δημήτρη Ιτούδη.

Καθώς οι διακοπές πλησιάζουν προς το τέλος τους, πολύ σύντομα, θα τα πούμε αποκλειστικά και σε αγωνιστικούς ρυθμούς για την «επίσημη αγαπημένη» και την νέα της μακρινή περιπέτειά (στις Φιλιππίνες) που πλησιάζει…