Εθνική ομάδα: Δεν υπάρχουν άλλες... Ιορδανίες στο δρόμο της
Πρώτη αγωνιστική. Αντίπαλος η Ιορδανία. Μία ομάδα που η Εθνική μπάσκετ έχει κερδίσει το δικαίωμα να θεωρεί ως έναν αντίπαλο που δεν πρόκειται να της προκαλέσει προβλήματα. Συνάμα, η Ελλάδα - μετά από τόσα χρόνια - κουβαλάει και την «υποχρέωση» να παίρνει το W απέναντι στις... Ιορδανίες όλου του κόσμου.
Μην παρεξηγηθώ, το μπάσκετ - είτε είναι αποδεκτό, είτε όχι - είναι απόλυτα δίκαιο: Θα κερδίσει ο καλύτερος, ακόμη και αν σε ένα ματς η Ιορδανία είναι καλύτερη της Ελλάδας. Το μεσημέρι του Σαββάτου η Ελλάδα ήταν καλύτερη. Έχω την εντύπωση ότι σε μία τέτοια αναμέτρηση θα μπορούσε να καταλυθεί ο... νόμος του καλύτερου. Και η γαλανόλευκη να κέρδιζε ακόμη και αν ήταν χειρότερη.
Που θέλω να καταλήξω; Η νίκη επί της Ιορδανίας αποτελεί σημαντική μόνο (και μόνο) για λόγους ψυχολογικούς. Μια καλή ευκαιρία για ένα σίγουρο ξεκίνημα, μία άριστη στιγμή για να πάρουν τα πάνω τους οι παίκτες, παλιοί και νέοι.
Και ένα ματς που δεν αποτελεί απαραίτητα σημαντικό κριτήριο. Ακόμη και οι υπέρμαχοι της τελευταίας περιόδου, θα πρέπει πρώτα να κοιτάξουν την τρίτη. Και τους 27 πόντους που δέχτηκε η Εθνική. Ακόμη και αν αναλογιστούμε ότι οι Ιορδανοί είχαν τύχη και τα έβαλαν όλα. Τα έβαλαν, ωστόσο.
Η Εθνική δέχτηκε 27 πόντους όχι από την Team USA, αλλά από την Ιορδανία των δύο παικτών, δύο σαραντάρηδων στο τέλος της καριέρας τους και γενικότερα παικτών που υπολείπονται σε εμπειρία και παραστάσεις από τους Έλληνες.
Άλλη ομάδα στην 3η, άλλη στην 4η
Από τη φύση μου είναι απαισιόδοξος. Ίσως για να υπάρχει διπλή χαρά, όταν έρχονται τα χαρμόσυνα νέα. Αλλά περισσότερο με... πείραξε η εικόνα της 3ης περιόδου, παρά με χαροποίησε αυτή της 4ης.
Θα πείτε, ότι είναι μόνο ένα ματς. Αλλά είναι σχεδόν η ίδια εικόνα των αγώνων προετοιμασίας. Ένα διάστημα με καλή άμυνα και άνετη επίθεση, ένα διάστημα με πολλά προβλήματα και στις δύο μεριές του παρκέ.
Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο παρκέ υπάρχει και η αντίπαλη ομάδα. Και η Ιορδανία μας απέδειξε ότι δίχως κόπο, καμία νίκη δεν είναι δεδομένη. Ποτέ. Οπότε το κέρδος θα έπρεπε να είναι (και) αυτό.
Παράλληλα, μας έδειξε με τον πιο απλό τρόπο ότι - πέρα από τις αλχημείες που πρέπει να κάνει ο Δημήτρης Ιτούδης για να καλύψει την απώλεια του Μήτογλου - όλοι οι παίκτες πρέπει να κάνουν κάτι περισσότερο από το... περισσότερο που υπολόγιζαν ότι πρέπει να δώσουν σε κάθε ματς της γαλανόλευκης.
Αλλιώς τα... κουκιά δεν θα βγουν.
Υ.Γ.: Από τη μία...ζηλεύω τις ομάδες που μπήκα στον παρκέ και διέλυσαν τον αντίπαλό τους (βλέπε Γερμανία, Σερβία, Ισπανία, Βραζιλία, Λετονία, Μαυροβούνιο κτλ) και θα ήθελα να κάνει κάτι αντίστοιχο η Ελλάδα. «Αφεντικό» από το 1ο λεπτό. Από την άλλη, λέω ότι κάθε νίκη, είναι κάτι έξτρα στο σακούλι, το οποίο πλέον διαθέτει κάτι χειροπιαστό.
Υ.Γ.2: Το μπάσκετ είναι απλό. Και δύσκολο να παίξεις με απλό τρόπο. Αν η Εθνική κάνει τα απλά, σωστά, τότε θα καταφέρει να μειώσει τα προβλήματα της. Το hero ball και τα μακρινά τρίποντα δεν θα είναι πάντα η λύση.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
