Εθνική μπάσκετ: Ποιος να πει και τι σ' αυτά τα παιδιά και σ' αυτή την ομάδα…
Η αλήθεια είναι ότι με τόση μουντάδα, συννεφιά αλλά και ξαφνικά ντους βροχής τις τελευταίες τρεις μέρες στη Μανίλα, ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός της Εθνικής μας από τους «16», θα ισοδυναμούσε με τελειωτικό χτύπημα!
Γιατί ουσιαστικά θα μας έστελνε στην απόλυτη κατάθλιψη, υπό την έννοια ότι το ελληνικό ενδιαφέρον της διοργάνωσης θα πήγαινε περίπατο και οι 12 εναπομείνασες μέρες μέχρι την πτήση της επιστροφής, ειδικότερα με αυτόν τον καιρό που σου κατεβάζει την διάθεση στο ναδίρ, δεν θα περνούσαν με τίποτε…
Πρωτίστως, όμως, θα ήταν η απόλυτη κορύφωση του δράματος που έχει βιώσει τους τελευταίους μήνες η «επίσημη αγαπημένη», βλέποντας τους 6 από τους 12 διεθνείς της περυσινής αποστολής στο Eurobasket να τίθενται νοκ άουτ (για διαφόρους λόγους ο καθένας) και τον καλύτερο παίκτη της προετοιμασίας (Μήτογλου) να τραυματίζεται την προπαραμονή της πρεμιέρας του Mundobasket.
Πως, λοιπόν, να μην τα βάψουμε μαύρα βλέποντας την ελληνική ομάδα να τα κάνει όλα λάθος στο πρώτο ημίχρονο και παρ’ ότι προετοιμασμένη, να εγκλωβίζεται στον ρυθμό και τον επιθυμητό τρόπο παιχνιδιού των αντιπάλου, πέφτοντας στην παγίδα που μας έστησε ο πολυμήχανος Πέρο Κάμερον…
Που να πρωτοεστιάσω; Στα δύο spot up ελεύθερα τρίποντα που δεχθήκαμε στο πρώτο 3λεπτο με δημιουργία από τα μέσα προς τα έξω, στα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ που μας πόνεσαν ή στην συνεχή προσπάθεια των Νεοζηλανδών να πάρουν την επαφή και να τιναχθούν, ώστε να πάρουν τα φάουλ, να πάνε νωρίς στo bonus και να σουτάρουν συνολικά 9 βολές στην 1η πρώτη περίοδο (έναντι καμίας της Ελλάδας);
Κι αν στην άμυνα τα κάναμε μαντάρα και δώσαμε 20 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και 23 στο δεύτερο, μη νομίζετε ότι στην επίθεση ήμασταν καλύτεροι. Αν εξαιρέσουμε τις ατομικές ενέργειες του Παπαπέτρου, ο οποίος ήταν σε μεγάλη μέρα και με σημαντικά καλάθια, κράτησε την διαφορά σε ανατρέψιμα επίπεδα, η προσέγγιση που είχαμε σε όλο το πρώτο ημίχρονο ήταν εντελώς λανθασμένη και η ανάπτυξή μας εντελώς στατική.
Σε αυτό έπαιξαν ίσως ρόλο και τα δύο χαμένα lay up του Γουόκαπ, αλλά και το επιθετικό hedge out με το οποίο ο Ουέτζελ και ο Φοτού έσπαγαν τις απόπειρες για pick’n’roll, το οποίο η αλήθεια είναι ότι θα βελτίωνε σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο της συνεργασίας και της κυκλοφορίας της μπάλας, με απώτερο στόχο την διευκόλυνση της εκτέλεσης.
Με -7 ριμπάουντ, με μόλις 31% εντός πεδιάς και με τους αντιπάλους μας να έχουν σουτάρει 8 περισσότερες βολές και 50% στα τρίποντα (7/14), ήταν ευχής έργο που πήγαμε στα αποδυτήρια με χάντικαπ μόνο 11 πόντων!
Αν ο εκνευρισμός στον πάγκο αλλά και στο παρκέ ήταν περισσότερο από έκδηλος και δικαιολογημένος στο πρώτο μισό της αναμέτρησης, στα αποδυτήρια ως δια μαγείας το κλίμα αντιστράφηκε πλήρως. Ο Δημήτρης Ιτούδης και οι συνεργάτες του κατέστρωσαν με ψυχραιμία το πλάνο της ανασύνταξης και οι διεθνείς βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο με τελείως γυρισμένο διακόπτη.
Το τσιπάκι στην άμυνα άλλαξε τελείως και μέσα λίγα λεπτά το momentum άλλαξε τελείως. Ο συνδυασμός σκληράδας, θέλησης και εξυπνάδας (με ελάχιστες εξαιρέσεις 2-3 αχρείαστων φάουλ που επέσυραν βολές και τους έδωσαν ανάσες), έβαλαν τις βάσεις για την ολική επαναφορά.
Οι “Tall Blacks” των 43 πόντων στα 18 πρώτα λεπτά, τελείωσαν την 3η περίοδο με 11 (με 3/6) και 7 λάθη! Σε αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο το σχήμα “small ball” που επιστράτευσε ο ομοσπονδιακός τεχνικός με τον «χαρακωμένο» από τις νυχιές Παπανικολάου σαν 5άρι και τον Παπαπέτρου σε ρόλο τεσσαριού και τους Γουόκαπ, Λαρεντζάκη και Μποχωρίδη στην περιφέρεια.
Η «βόμβα» του Παπαπέτρου στο 26’46” που μας έφερε σε απόσταση ενός πόντου (50-51), ανοιξε την αυλαία ενός κρεσέντου πίσω από τα 6,75, το οποίο έμελλε να αποδειχτεί θαυματουργό. Τα συνολικά 5/6 που είχαμε συνολικά από εκείνο το σημείο μέχρι και το 35ο λεπτό, ήταν η απόλυτη ώθηση αυτοπεποίθησης για τα παιδιά με τις μεγάλες παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο.
Κακά τα ψέματα, η άμυνα έβαλε τις βάσεις για να σταματήσει η «αιμοραγία», αλλά τα προσωπικά καλάθια και οι έξυπνες αποφάσεις των παικτών (Παπαπέτρου, Παπανικολάου, Λαρεντζάκης, Γουόκαπ) που έχουν βρεθεί πολλές φορές σε τέτοιες καταστάσεις, ήταν το συστατικό που υπέγραψε την ολική επαναφορά.
Δεν συμβαίνουν συχνά σε επίπεδο Mundobasket τέτοιες ανατροπές (με επιμέρους σκορ 45-18, δηλαδή με +27) και ειδικότερα σε παιχνίδια «ζωής ή θανάτου», τα οποία συνήθως καθορίζουν και το πρόσημο του συνολικού εγχειρήματος.
Ό,τι και να πούμε για τους παίκτες, τους προπονητές και τα λοιπά μέλη του staff της εφετινής προσπάθειας της Εθνικής είναι λίγο! Με μείον 8 παίκτες (γιατί μην μου πείτε ότι ο Κασελάκης δεν θα ήταν απαραίτητος) ποια ομάδα θα κατόρθωνε να μπεί στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου (θυμίζω ότι η Γαλλία θα παίξει αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 17-32, ενώ η Τουρκία, η Κροατία, η Αργεντινή και η 4η στην Ευρώπη (πέρυσι), Πολωνία δεν ταξίδεψαν καν στην Ασία).
Δεν ξέρω τι μπορούμε να περιμένουμε στον νέο «τελικό» που μας προέκυψε για την Παρασκευή (01/09, 16.40) με αντίπαλο την Λιθουανία (μακάρι να έχουμε κι άλλον έναν στις 3 του μηνός με το Μαυροβούνιο), αλλά να είστε σίγουροι ότι και θα το παλέψουμε και θα έχουμε και πολλή λιγότερη πίεση και νευρικότητα. Και φυσικά και καλύτερο momentum!
H η επίσης χτυπημένη από πολλές απουσίες (Σαμπόνις, Γκριγκόνις, Γκουντάιτις, Ουλάνοβας, Γκεντράιτις, Λεκαβίτσιους) “Lietuva” έχει παίξει πολύ καλό μπάσκετ στην 1η φάση, δέχεται τους λιγότερους πόντους της διοργάνωσης (μ.ο. 68,0), ενώ το βάθος και το μέγεθος που έχει μέσα στην ρακέτα, της δίνει και την μέχρι τώρα πρωτιά και στα ριμπάουντ (μ.ο. 48,0). Το ξαναλέω για να γίνω καλύτερα αντιληπτός: σε όλο το τουρνουά, όχι απλά στον νέο όμιλο της 2ης φάσης (Η.Π.Α., Λιθουανία, Ελλάδα, Μαυροβούνιο)!
Κοινώς, η αποστολή μας είναι δύσκολη και για να επαναληφθεί το «θαύμα» του 2017 (77-64) την Πόλη (με παρόντες και διακριθέντες τότε τον Παπανικολάου και τον Παπαγιάννη, αλλά και τον Θανάση με τον Παπαπέτρου), δεν γίνεται να χαραμίσουμε ένα ημίχρονο και επιβάλλεται να «κατεβάσουμε» ένα επίπεδο την ομάδα του Μακσβίτις.
Ό,τι και να γίνει πάντως, η αποστολή εξετελέσθη και σε περίπτωση αποκλεισμού από την 8άδα (το πιο πιθανό σενάριο), στην χειρότερη περίπτωση θα είμαστε 11οι (όπως και πριν από 4 χρόνια στην Κίνα με Γιάννη και με σχεδόν πλήρη σύνθεση) και στην καλύτερη 9οι. Διόλου άσχημα μετά από την γκαντεμιά που μας έδειρε το εφετινό καλοκαίρι…
Υγ.1: Θα πούμε περισσότερα και αύριο (31/08) που θα συναντήσουμε αντιπροσωπεία των παικτών αλλά και τον Δημήτρη Ιτούδη μετά το μεσημεριανό γεύμα της ομάδας στο ξενοδοχείο των αποστολών.
Υγ.2: Τεράστιο ματς που δεν αποτυπώνεται τόσο από την σταστιστική έκανε και ο Παπαγιάννης (8π., 9ρ., 2ασ., 2κλ. & 2κοψ. με 4/7 σουτ), ο οποίος έμεινε 33’33” στο παρκέ και ήταν περισσότερο ενεργός από ποτέ στα μετόπισθεν, έδωσε τρομερές μάχες κι έκρυψε πολλές φορές την θέα του καλαθιού στους αντιπάλους.
Υγ.3: Ο Παπαπέτρου με το ρεκόρ καριέρας (27π. & 6ρ. με 4/7 τριπ.) ως διεθνής, είναι ίσως ο πιο σταθερός και πιο συνεπής παίκτης της Εθνικής ομάδας στην 1η φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Υγ.4: Το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Ένας καλός μου φίλος που υποστηρίζει τον Παναθηναϊκό μου έστειλε στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου το εξής μήνυμα: «Αν ο Λάρι δεν βάλει 10 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο θα χάσουμε!». Ο απολογισμός του Λαρεντζάκη (20π. με 7/7 βολ.) στα συγκεκριμένο διάστημα ήταν 15 πόντοι και το κοντέρ έγραψε Ελλάδα-Νέα Ζηλανδία 83-74!
Υγ.5: Πέμπτη διαδοχική νίκη πετυχαίνουμε επί των “Tall Blacks” και τους αποκλείουμε για 2ο συνεχόμενο Mundobasket από την φάση των “16”...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
